1462-IPPP1.4512.861.2016.1.BS - VAT w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Powiat jest właścicielem zabudowanej nieruchomości, składającej się z działek gruntu nr 121, 122, 123 i 124 o ogólnej powierzchni 0,9480 ha, oraz usytuowanych na tym gruncie budynków, budowli i urządzeń (w tym budynku typu hotelowego oraz dziewięciu domków campingowych).

W dniu 18 stycznia 2012 r. Powiat podpisał umowę ze Stowarzyszeniem, na okres 20 lat, na dzierżawę nieruchomości, na cele statutowe Stowarzyszenia tj. na prowadzenie Ośrodka Socjoterapeutycznego dla dzieci zagrożonych patologią społeczną. Stowarzyszenie wykonuje zadania własne z zakresu oświaty i wychowania i nie ma możliwości odliczenia VAT.

Stowarzyszenie nie jest płatnikiem podatku VAT.

Budynek hotelowy służy do zakwaterowania nauczycieli - wychowawców oraz uczniów. Stowarzyszenie posiada status organizacji pożytku publicznego.

Dzierżawca płaci wydzierżawiającemu - Powiatowi emu czynsz dzierżawny w wysokości 3567 zł w tym 23% podatku VAT w kwocie 667 zł. (wysokość czynszu ustalona na dzień podpisania umowy dzierżawy).

Umowa dzierżawy w swoim § 4 ust. 3 stanowi: "Przeprowadzenie innych remontów i adaptacji niż wymienione w ust. 1 wymaga zgody Wydzierżawiającego wyrażonej na piśmie. Wydzierżawiający nie może odmówić zgody na dokonanie adaptacji lub remontu, jeżeli wykonanie takich prac będzie podyktowane wymogami stawianymi przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa, normy bezpieczeństwa, władczymi rozstrzygnięciami organów administracji publicznej, lub koniecznością utrzymania obiektów lub urządzeń w stanie odpowiadającym ich przeznaczeniu."

Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 357) zobowiązała niepubliczne ośrodki socjoterapii do utworzenia w ramach ośrodka, co najmniej jednej ze szkół, w terminie do dnia 31 sierpnia 2017 r. tj. szkoły podstawowej specjalnej, gimnazjum specjalnego, szkoły ponadgimnazjalnej specjalnej. W związku z powyższym Powiat zamierza zwolnić dzierżawcę nieruchomości z płacenia czynszu dzierżawnego na okres budowy szkoły.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych - dział 1, Grupa 113, klasa 1130, budynki mieszkalne to "Budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.

* Budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych

* Budynki rezydencji prezydenckich i biskupich."

Zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.), Zarząd Powiatu ego jest organem właściwym w sprawach gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Powiatu ego. Potwierdzeniem powyższego jest również przepis art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.), Zarząd Powiatu ego wykonuje zadania przy pomocy starostwa powiatowego - art. 33 ustawy o samorządzie powiatowym. Podatnikiem VAT jest Starostwo Powiatowe, którego kierownikiem jest Starosta. Starosta jest jednocześnie przewodniczącym zarządu powiatu - art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym. Starostwo Powiatowe stanowi administrację zespoloną - art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wykorzystywanie budynku hotelowego służącego do zakwaterowania nauczycieli - wychowawców oraz uczniów, należy traktować jako budynek mieszkalny, a związku z tym czy dzierżawa nieruchomości podlega zwolnieniu z podatku VAT, jeżeli nie, to:

2. Czy zwolnienie z płacenia czynszu dzierżawnego podlega zwolnieniu z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wykorzystywanie budynku hotelowego służącego do zakwaterowania nauczycieli-wychowawców oraz uczniów, należy traktować jako budynek mieszkalny, a związku z tym dzierżawa nieruchomości podlega zwolnieniu z podatku VAT, a jeżeli nie, to:

Ad.2

Zwolnienie z płacenia czynszu dzierżawnego podlega zwolnieniu z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676).

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem zabudowanej nieruchomości, składającej się z działek gruntu nr 121, 122, 123 i 124 o ogólnej powierzchni 0,9480 ha, oraz usytuowanych na tym gruncie budynków, budowli i urządzeń (w tym budynku typu hotelowego oraz dziewięciu domków campingowych).

W dniu 18 stycznia 2012 r. Powiat podpisał umowę ze Stowarzyszeniem, na okres 20 lat, na dzierżawę nieruchomości, na cele statutowe Stowarzyszenia tj. na prowadzenie Ośrodka Socjoterapeutycznego dla dzieci zagrożonych patologią społeczną. Stowarzyszenie wykonuje zadania własne z zakresu oświaty i wychowania i nie ma możliwości odliczenia VAT; Stowarzyszenie nie jest płatnikiem podatku VAT.

Budynek hotelowy służy do zakwaterowania nauczycieli - wychowawców oraz uczniów. Stowarzyszenie posiada status organizacji pożytku publicznego.

Dzierżawca płaci wydzierżawiającemu - Powiatowi emu czynsz dzierżawny w wysokości 3567 zł w tym 23% podatku VAT w kwocie 667 zł. (wysokość czynszu ustalona na dzień podpisania umowy dzierżawy).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi czy wykorzystywanie budynku hotelowego służącego do zakwaterowania nauczycieli - wychowawców oraz uczniów, należy traktować jako budynek mieszkalny, a związku z tym czy dzierżawa nieruchomości podlega zwolnieniu z podatku VAT.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz okoliczności sprawy przedstawione we wniosku, na wstępie należy zaznaczyć, że wydzierżawienie nieruchomości przez Wnioskodawcę na podstawie umowy, należy do czynności czynności, które mają charakter cywilnoprawny i w zakresie tych czynności Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast czynność wydzierżawienia nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Co do zasady, stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy podkreślić, że z powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wydzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia.

Oznacza to, że usługa najmu/dzierżawy nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu/dzierżawy w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Natomiast z przedstawionego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że Powiat podpisał umowę ze Stowarzyszeniem, której przedmiotem jest dzierżawa nieruchomości, składającej się z działek gruntu nr 121, 122, 123 i 124 o ogólnej powierzchni 0,9480 ha, oraz usytuowanych na tym gruncie budynków, budowli i urządzeń (w tym budynku typu hotelowego oraz dziewięciu domków campingowych) - na cele statutowe Stowarzyszenia tj. na prowadzenie Ośrodka Socjoterapeutycznego dla dzieci zagrożonych patologią społeczną.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym, powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. akt. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

W przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa powyżej - nieruchomość nie ma charakteru mieszkalnego a przedmiotem dzierżawy nie jest wyłącznie hotel, o którym mowa we wniosku. Nieruchomość nie została wydzierżawiona na cele mieszkaniowe, lecz - co wyraźnie wskazał Wnioskodawca - na na cele statutowe Stowarzyszenia tj. na prowadzenie Ośrodka Socjoterapeutycznego dla dzieci zagrożonych patologią społeczną. W konsekwencji dzierżawa ww. nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, lecz będzie opodatkowana, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy wg podstawowej stawki podatku w wysokości 23%

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 uznano za nieprawidłowe.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika ponadto, że umowa dzierżawy w swoim § 4 ust. 3 stanowi: "Przeprowadzenie innych remontów i adaptacji niż wymienione w ust. 1 wymaga zgody Wydzierżawiającego wyrażonej na piśmie. Wydzierżawiający nie może odmówić zgody na dokonanie adaptacji lub remontu, jeżeli wykonanie takich prac będzie podyktowane wymogami stawianymi przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa, normy bezpieczeństwa, władczymi rozstrzygnięciami organów administracji publicznej, lub koniecznością utrzymania obiektów lub urządzeń w stanie odpowiadającym ich przeznaczeniu."

Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 357) zobowiązała niepubliczne ośrodki socjoterapii do utworzenia w ramach ośrodka, co najmniej jednej ze szkół, w terminie do dnia 31 sierpnia 2017 r. tj. szkoły podstawowej specjalnej, gimnazjum specjalnego, szkoły ponadgimnazjalnej specjalnej. W związku z powyższym Powiat zamierza zwolnić dzierżawcę nieruchomości z płacenia czynszu dzierżawnego na okres budowy szkoły.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy zwolnienie z płacenia czynszu dzierżawnego podlega zwolnieniu z podatku VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zwolnić dzierżawcę z płacenia czynszu dzierżawnego wyłącznie na okres budowy szkoły, co oznacza, że po tym okresie Wnioskodawca będzie uzyskiwał wynagrodzenie od dzierżawcy w postaci czynszu dzierżawnego. W tej sytuacji należy uznać, że nieodpłatne świadczenie, w tym przypadku pośrednio wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej - Wnioskodawca po zakończeniu prac przez dzierżawcę będzie otrzymywał stałe wynagrodzenie od kontrahenta.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że zwolnienie dzierżawcy z czynszu dzierżawnego w tym konkretnym przypadku nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z którym zwolnienie z płacenia czynszu podlega zwolnieniu od podatku uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.