1462-IPPP1.4512.82.2017.1.BS

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Piasecznie świadczy zakładom ubezpieczeń za wynagrodzeniem usługi w zakresie oferowanych przez te zakłady ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, odpowiedzialności cywilnej spedytora oraz mienia w przewozie. W szczególności Wnioskodawca świadczy zakładom ubezpieczeń usługi likwidacji szkód, szacowania strat w ubezpieczonym mieniu oraz oceny ryzyka.

Spółka wykonuje czynności związane z przyjęciem zgłoszenia szkody, udzieleniem ubezpieczonemu informacji o jego prawach i obowiązkach wynikających z ogólnych warunków umowy ubezpieczenia, dokumentowaniem charakteru i rozmiaru szkody i podejmowaniem działań zmierzających do jej zmniejszenia, weryfikacją przyczyny szkody, weryfikacją uprawnień ubezpieczonych do uzyskania odszkodowania, sprawdzaniem prawidłowości wykonania usług przez podwykonawców Spółki.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Złożył zgłoszenia rejestracyjne dla podatku od towarów i usług oraz składa deklaracje właściwe dla rozliczeń z tytułu tego podatku.

Spółka w roku 2012 wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia świadczonych przez siebie usług z podatku VAT. W odpowiedzi na złożony wniosek Spółka otrzymała interpretację indywidualną w której Organ stwierdził, iż wykonywane przez Spółkę usługi nie podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Spółka nie zgadzając się z otrzymaną interpretacją wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Sąd w wyroku z 28 maja 2013 r. uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że wykonywane przez Spółkę usługi podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Na wydany wyrok WSA Organ wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dniu 31 października 2016 r. Organ dokonał wycofania powyższej skargi kasacyjnej. W związku z powyższym wyrok WSA w Warszawie, o którym mowa powyżej, stał się prawomocny.

Ze względu na powyższe, Spółka planuje dokonać korekt faktur wystawianych w latach 2011-2016, w których do świadczonych przez siebie usług stosowała stawkę podatku VAT 23%. W planowanych korektach faktur Spółka zastosuje zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1579 z późn. zm. - dalej jako "ustawa o VAT").

W stosunku do swoich kontrahentów, zakładów ubezpieczeń, dla których Spółka świadczyła usługi miały miejsce następujące sytuacje faktyczne:

1. W zawartych umowach wskazano, że kwota wykazana w umowie należna za wykonaną usługę jest kwotą netto.

2. W zawartych umowach wskazano, że kwota wykazana w umowie należna za wykonaną usługę jest kwotą brutto.

3. Brak ustaleń z klientem czy kwota należna za świadczone usługi jest kwotą netto czy brutto.

W związku z powyższym Spółka posiada wątpliwości na tle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w jaki sposób należy określić podstawę opodatkowania w korygowanych fakturach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku sytuacji nr 1 Spółka powinna w fakturze korygującej wskazać, podstawę opodatkowania w kwocie netto analogicznie jak w fakturze korygowanej?

2. Czy w przypadku sytuacji nr 2 Spółka powinna w fakturze korygującej wskazać, podstawę opodatkowania w kwocie brutto (netto plus 23% VAT) wykazaną w fakturze korygowanej?

3. Czy w przypadku sytuacji nr 3 Spółka powinna w fakturze korygującej wskazać, podstawę opodatkowania w kwocie brutto (netto plus 23% VAT) wykazaną w fakturze korygowanej ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W przypadku gdy umowa wskazywała, że kwota należna za świadczone usługi jest kwotą netto powiększoną o podatek VAT, w skorygowanych fakturach Spółka powinna wykazać podstawę opodatkowania w kwocie odpowiadającej uprzedniej kwocie netto.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 i z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 1 3, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego planuje korekty faktur za wykonane usługi. Korekta będzie polegać na zmianie stawki podatku z 23% na stawkę zwolnioną ("ZW").

W przypadku gdy umowy zawierane z klientami wskazywały, że kwota należna za wykonane usługi jest kwotą netto, do której Spółka naliczy podatek VAT, na korekcie faktury zmieniającej stawkę podatku VAT na zwolnienie, podstawą opodatkowania będzie nadal kwota netto wykazana na korygowanej fakturze. Podstawa opodatkowania nie uległa bowiem zmianie, a jedynie zmianie uległa stawka podatku VAT z poprzednich 23% na obecne zwolnienie. Kwotą należną za świadczone usługi jest w tym przypadku kwota netto zgodnie z zawartymi ustaleniami.

Zatem z uwagi na brzmienie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT Spółka postąpi prawidłowo, jeżeli na korektach faktur podstawa opodatkowania będzie analogiczna jak podstawa opodatkowania na korygowanych fakturach.

Ad 2.

Zdaniem Spółki w przypadku gdy umowa wskazywała, że kwota należna za świadczone usługi jest kwotą brutto zawierającą 23% podatek VAT, w skorygowanych fakturach Spółka powinna wykazać podstawę opodatkowania w kwocie odpowiadającej uprzedniej kwocie brutto.

Zgodnie bowiem z treścią przytaczanego już przepisu z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 385, z późn. zm.) przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Zatem z uwagi na przytoczone powyżej przepisy, w opisanej sytuacji Spółka dokonując korekt faktur sprzedaży za podstawę opodatkowania powinna uznać kwotę brutto wynikającą z faktury korygowanej. W ten sposób bowiem ostateczna cena brutto sprzedaży usługi na jaką zgodził się kontrahent nie ulegnie zmianie. Zmianie ulegnie jedynie wartość podatku VAT zawarta w tak określonej cenie.

Ad 3.

Zdaniem Spółki w przypadku gdy przy zawieranych transakcjach brak jest uregulowań odnośnie kwestii czy kwota należna od klienta za świadczone przez Spółkę usługi jest kwotą netto czy brutto, zgodnie z ogólnie panującymi zasadami obrotu gospodarczego należy uznać, iż kwota należna była w rzeczywistości kwotą brutto (kwota zawierająca należny podatek VAT według właściwej stawki). Zatem kwotą podstawy opodatkowania w fakturze korygującej będzie kwota brutto (zawierająca podatek VAT) wykazana w treści korygowanej faktury.

Zgodnie bowiem z treścią przytaczanego już przepisu z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku gdy w zawartych umowach/ustaleniach z kontrahentem brak jest informacji, że podana cena za usługę jest ceną netto należałoby uznać, że podana cena jest ceną brutto, zawierającą już w sobie VAT. Wynika to z opisywanego wyżej przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o cenach. Zgodnie z powyższym przepisem ustawy o cenach przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Zatem z uwagi na powyższe w opisanej sytuacji Spółka dokonując korekt faktur sprzedaży za podstawę opodatkowania powinna uznać kwotę brutto wynikającą z faktury korygowanej. W ten sposób bowiem ostateczna cena brutto sprzedaży usługi na jaką zgodził się kontrahent nie ulegnie zmianie. Zmianie ulegnie jedynie wartość podatku VAT zawarta w tak określonej cenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez pojęcie sprzedaży - według art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6. W świetle pkt 1 tego przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Podstawą opodatkowania jest zatem kwota zapłaty z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Złożył zgłoszenia rejestracyjne dla podatku od towarów i usług oraz składa deklaracje właściwe dla rozliczeń z tytułu tego podatku. Wnioskodawca świadczy zakładom ubezpieczeń m.in. usługi likwidacji szkód, szacowania strat w ubezpieczonym mieniu oraz oceny ryzyka.

Spółka w roku 2012 wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia świadczonych przez siebie usług z podatku VAT. W odpowiedzi na złożony wniosek Spółka otrzymała interpretację indywidualną w której Organ stwierdził, iż wykonywane przez Spółkę usługi nie podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Spółka nie zgadzając się z otrzymaną interpretacją wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Sąd w wyroku z 28 maja 2013 r. uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że wykonywane przez Spółkę usługi podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Na wydany wyrok WSA Organ wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dniu 31 października 2016 r. Organ dokonał wycofania powyższej skargi kasacyjnej. W związku z powyższym wyrok WSA w Warszawie, o którym mowa powyżej, stał się prawomocny.

Ze względu na powyższe, Spółka planuje dokonać korekt faktur wystawianych w latach 2011-2016, w których do świadczonych przez siebie usług stosowała stawkę podatku VAT 23%. W planowanych korektach faktur Spółka zastosuje zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1579 z późn. zm. - dalej jako "ustawa o VAT").

W stosunku do swoich kontrahentów, zakładów ubezpieczeń, dla których Spółka świadczyła usługi miały miejsce następujące sytuacje faktyczne:

1. W zawartych umowach wskazano, że kwota wykazana w umowie należna za wykonaną usługę jest kwotą netto.

2. W zawartych umowach wskazano, że kwota wykazana w umowie należna za wykonaną usługę jest kwotą brutto.

3. Brak ustaleń z klientem czy kwota należna za świadczone usługi jest kwotą netto czy brutto.

W związku z powyższym Spółka posiada wątpliwości na tle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w jaki sposób należy określić podstawę opodatkowania w korygowanych fakturach.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy, przede wszystkim należy podkreślić, że faktura korygująca musi odzwierciedlać faktyczny przebieg zdarzenia gospodarczego. Zatem błędne jest założenie Wnioskodawcy, że sposób ustalenia podstawy opodatkowania należy odnieść wyłącznie do zapisów umownych. W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca nie może dokonać korekt faktur, o których mowa powyżej, w oderwaniu od rzeczywistych zdarzeń towarzyszących dokonywanej korekcie, w tym okoliczności, czy w związku z wystawieniem faktury korygującej Wnioskodawca będzie dokonywał kontrahentom zwrotu różnicy powstałej z powodu zmiany stawki podatku z 23% na stawkę zwolnioną "zw".

Oznacza to, że w Sytuacji 1, tj. gdy umowy zawierane z klientami wskazywały, że kwota należna za wykonane usługi jest kwotą netto, do której Spółka naliczy podatek VAT, rację ma Wnioskodawca, że na fakturze korygującej zmieniającej stawkę podatku VAT na zwolnienie, podstawą opodatkowania będzie nadal kwota netto wykazana na korygowanej fakturze. Podstawa opodatkowania nie ulega zmianie, zmianie natomiast ulega stawka podatku VAT z poprzednich 23% na zwolnienie. Należy jednak podkreślić, że ten sposób dokonania korekty znajdzie zastosowanie jedynie w przypadku, gdy w związku z wystawieniem faktury korygującej Wnioskodawca będzie dokonywał kontrahentom zwrotu różnicy powstałej z powodu zmiany stawki podatku z 23% na stawkę zwolnioną "zw".

Natomiast w sytuacji, gdy dokonywanej korekcie faktury nie będzie towarzyszył zwrot na rzecz kontrahenta kwoty, o której mowa powyżej, wówczas na fakturze korygującej zmieniającej stawkę podatku VAT na zwolnienie, podstawą opodatkowania nie będzie już kwota netto wykazana w pierwotnej fakturze lecz, zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6, kwota brutto - stanowiąca zapłatę, którą Wnioskodawca otrzymał z tytułu sprzedaży od nabywcy.

Dlatego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 - oceniane jako całość - uznano za nieprawidłowe.

Analogicznie, w Sytuacji 2, tj. gdy umowy wskazywały, że kwota należna za świadczone usługi jest kwotą brutto zawierającą 23% podatek VAT, w skorygowanych fakturach zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że powinien wykazać podstawę opodatkowania w kwocie odpowiadającej uprzedniej kwocie brutto. Należy jednak podkreślić, że ten sposób dokonania korekty znajdzie zastosowanie jedynie w przypadku, gdy w związku z wystawieniem faktury korygującej Wnioskodawca nie będzie dokonywał kontrahentom zwrotu różnicy powstałej z powodu zmiany stawki podatku z 23% na stawkę zwolnioną "zw".

Natomiast w sytuacji, gdy dokonywanej korekcie faktury będzie towarzyszył zwrot na rzecz kontrahenta kwoty, o której mowa powyżej, wówczas na fakturze korygującej zmieniającej stawkę podatku VAT na zwolnienie, podstawą opodatkowania nie będzie już kwota brutto wykazana w pierwotnej fakturze lecz, zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6, kwota netto - stanowiąca zapłatę, którą Wnioskodawca otrzymał z tytułu sprzedaży od nabywcy.

Ponieważ zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w przypadku gdy w zawartych umowach/ustaleniach z kontrahentem brak jest informacji, że podana cena za usługę jest ceną netto, to należy uznać, że podana cena jest ceną brutto, zawierającą już w sobie VAT - ten sam mechanizm sporządzenia korekty zastosowanie znajdzie w Sytuacji 3.

Dlatego stanowisko Wnioskodawcy - w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 - oceniane jako całość, uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.