1462-IPPB5.4510.949.2016.4.RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 201 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 2 kwietnia 201 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione w wniosku dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 listopada 2016 r. (data nadania 4 listopada 2016 r., data wpływu 7 listopada 2016 r.) uzupełniającym braki formalne n wezwanie nr 1462-IPPB5.4510.949.2016.1.RS z dnia 2 października 2016 r. (data nadania poprzez platformę e-puap 27 października 2016 r., dat doręczenia 28 października 2016 r.) wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania zakładu Wnioskodawcy w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego o osób prawnych w zakresie powstania zakładu Wnioskodawcy w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą m.in zakresie budowy i modernizacji dróg na terytorium Czech i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Czech. Spółka należy d międzynarodowej grupy kapitałowej, zajmującej się m.in. budową i modernizacją dróg.

Spółka zawarła ze spółką wchodzącą w skład tej samej grupy kapitałowej tj. S.A. ("Partner"), umowę o współpracy ("Porozumienie"). Partner podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów. Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez oddział, jednak oddział ten nie będzie, co do zasady, uczestniczył w realizacji Porozumienia. Udział oddziału Spółki Polsce w realizacji Porozumienia będzie ograniczał się do niektórych czynności administracyjnych i biurowych np. wystawienia dokumentu księgowego (bez posługiwania się-numerem identyfikacyjnym VAT nadanym w Polsce). Zasoby sprzętowe oraz ludzkie Partnera, które będą uczestniczyły w realizacji Porozumienia nie będą zasobami oddziału Spółki n terytorium Polski.

Zarówno Spółka, jak i Partner (dalej jako "Strona" lub "Strony") posiadają doświadczenie m.in w zakresie budowy i modernizacji dróg i nawierzchni betonowych oraz dysponują odpowiednim sprzętem oraz kadrą do prowadzenia tego typu działalności (tzw. kompetencja betonowa). Strony chcą efektywnie wykorzystywać powyższe zasoby i zwiększyć swoją konkurencyjność na rynku usług "betonowych".

Na podstawie Porozumienia Strony planują realizację wspólnego przedsięwzięcia, jakim jest wspólne zarządzanie specjalistyczną bazą sprzętową wykorzystywaną do realizacji projektów zakresu kompetencji betonowej na polskim, czeskim i słowackim rynku. W tym celu, Strony zamierzają wyodrębnić ze swoich zasobów sprzęt wykorzystywany w tego rodzaju projektach utworzyć wspólną bazę sprzętową ("Wspólna Baza Sprzętowa"). Jako, że specjalistyczny sprzęt wymaga obsługi przez wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników, tote Porozumienie zakłada, że Strony wyznaczą swoich pracowników do obsługi zasobów wniesionych do Wspólnej Bazy Sprzętowej. Strony sporządziły listę pracowników dedykowanych do takiej obsługi. Zakładanym efektem Porozumienia ma być bardziej efektywne wykorzystanie środków sprzętowych i pracowników ich obsługujących, a także obniżenie kosztów związanych z ich utrzymaniem.

W Porozumieniu określono zasady współpracy w zakresie wykorzystywania Wspólnej Bazy Sprzętowej oraz rozliczania kosztów.

Co do zasady, każda ze Stron będzie wykorzystywała zasoby Wspólnej Bazy Sprzętowej realizowanych samodzielnie (tj. bez udziału drugiej Strony) projektach. Spółka zamierza wykorzystywać powyższe zasoby w projektach realizowanych na terytorium Czech, a Partner projektach realizowanych na terytorium Polski.

Zasoby Wspólnej Bazy Sprzętowej będą zatem wykorzystywane zarówno w Polsce, ja Czechach. Maszyny Spółki wniesione do Wspólnej Bazy Sprzętowej oraz pracownicy Spółki delegowani do ich obsługi będą wykorzystywani w projektach realizowanych prze Partnera na terenie Polski, a maszyny Partnera i jego pracownicy będą wykorzystywani projektach realizowanych przez Spółkę w Czechach. Zarówno Spółka, jak i Partner będą mogli korzystać w ramach realizacji własnych projektów z wniesionego przez siebie d Wspólnej Bazy Sprzętowej sprzętu oraz ze swoich pracowników delegowanych do ich obsługi na podstawie Porozumienia.

Porozumienie zakłada zatem połączenie zasobów Stron w celu realizacji projektów z zakresu kompetencji betonowej.

Przy realizacji przez Partnera projektów na terytorium Polski, z wykorzystaniem sprzętu (ewentualnie pracowników do jego obsługi) wniesionych przez Spółkę do Wspólnej Bazy Sprzętowej, Spółka nie będzie dysponować na terytorium Polski żadną wydzieloną przestrzenią do własnej dyspozycji, która miałyby służyć Spółce na przykład jako pomieszczenia biurowe cz techniczno-zarządcze. To po stronie Partnera spoczywać będzie obowiązek organizacji zaplecza technicznego, magazynowego (w tym powierzchni do przechowywania sprzętu) biurowego podczas realizacji własnych projektów. Ponadto, na Partnerze spoczywać będzie obowiązek zapewnienia zakwaterowania, wyżywienia i transportu na plac budowy pracowników Spółki dedykowanych do obsługi maszyn Spółki. Partner będzie więc "posługiwał" się sprzętem Spółki wniesionym do Wspólnej Bazy Sprzętowej i pracownikami Spółki delegowanymi do jego obsługi w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski.

Strony przewidują, że sprzęt Spółki wniesiony do Wspólnej Bazy Sprzętowej oraz pracownicy Spółki delegowani do jego obsługi będą wykorzystywani przez Partnera w projektach realizowanych na terytorium Polski w okresie przekraczającym 6 miesięcy w 12 miesięcznym okresie.

Zgodnie z Porozumieniem, każda ze Stron, która przekaże środki sprzętowe do Wspólnej Bazy Sprzętowej, będzie zobowiązana do ich wydzielenia (rezerwowania) i planowania ic zaangażowania na poszczególnych budowach, do zapewnienia transportu odpowiedniego sprzętu na budowę i przekazania go osobie odpowiedzialnej za dany projekt (tj. właściwemu Menagerowi Projektu), a także do jego serwisowania. Strony będą zatem zobowiązane, ab utrzymywać w gotowości własne zasoby wniesione do Wspólnej Bazy Sprzętowej.

Strona udostępniająca środki sprzętowe do Wspólnej Bazy Sprzętowej i personel do jego obsługi nie będzie ponosiła odpowiedzialności za prace wykonywane przy wykorzystaniu tych zasobów przez drugą Stronę.

Strona, która będzie chciała skorzystać ze środków wydzielonych na potrzeby Wspólnej Bazy Sprzętowej, jest zobowiązana wystawić w określonym czasie stosowne zgłoszenie. Jeżeli związku z realizacją Porozumienia jedna ze Stron będzie wykorzystywała sprzęt stanowiący własność drugiej Strony, Strony podpiszą dokument o nazwie "umowa najmu sprzętu" - celem sporządzenia tego dokumentu będzie możliwość wykazania tytułu prawnego do dysponowania sprzętem na wypadek, gdyby zaistniała potrzeba przedstawienia takiego dowodu (np. na żądanie zlecającego daną usługę budowlaną).

Porozumienie przewiduje, że do każdego projektu zostanie przydzielony właściwy Menager Projektu. Będzie on ponosił odpowiedzialność za wykorzystywane w danym projekcie środki sprzętowe, które zostały wniesione do Wspólnej Bazy Sprzętowej przez drugą Stronę. Ponadto, będzie on ponosił odpowiedzialność za podział zadań przy wykorzystaniu tych środków; do jego obowiązków należeć będzie również sporządzanie harmonogramu planowanego zaangażowania środków sprzętowych i osób (o ile w zgłoszeniu będzie określone, że środek sprzętowy udostępniany będzie wraz z obsługą sprzętu), jak również obowiązek zapewnienia paliw i smaru do środków sprzętowych wydzielonych na potrzeby realizacji danego projektu, a także organizacja transportu pracowników na miejsce budowy, wyposażenie pracowników w należyte środki ochrony, zakwaterowanie i ich wyżywienie.

Każdorazowe wykorzystanie przez jedną ze Stron składników Wspólnej Bazy Sprzętowej stanowiących własność drugiej Strony wymagać będzie sporządzenia protokołu wykorzystania sprzętu. Protokoły będą potwierdzać każdorazowe wykorzystanie środków oraz będą zawierać informacje dotyczące faktycznie przepracowanych godzin przez dany sprzęt.

W związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia Strony będą dzielić się całkowitą bazą kosztów wykorzystania środków sprzętowych i personelu przydzielonego do ich obsługi. D całkowitej bazy kosztowej zaliczane będą koszty środków sprzętowych (amortyzacja, regularne przeglądy i kontrole) oraz koszty pracownicze (wynagrodzenia, premie i nagrody, koszty szkoleń, odprawy i odstępne, koszty wyżywienia i noclegów, koszty podróży na budowę).

Wstępne rozliczenie kosztów zostanie skalkulowane na podstawie faktycznie przepracowanych godzin i ryczałtowego kosztu roboczogodziny pracy danego sprzętu. Wstępne rozliczenie będzie obejmować również koszty transportu odpowiedniego sprzętu na miejsce realizacji prac wykorzystaniem tego sprzętu i z powrotem. Kalkulowane koszty środków sprzętowych będą zawierać wszystkie przewidywane koszty ich użytkowania przy optymalnej eksploatacji.

Wstępne rozliczenie kosztów będzie odbywać się na podstawie miesięcznego zestawienia, przekazywanego na koniec miesiąca każdej Stronie. Po jego akceptacji zostanie wystawiony dokument księgowy potwierdzający poniesienie danego kosztu. Dokumenty te będą zawierać dane niezbędne do prawidłowej identyfikacji budowy, której dotyczą.

Ostateczne rozliczenie kosztów wykorzystywanych środków sprzętowych związanych zarządzaniem bazą sprzętową dokonywane będzie rocznie. Strony skalkulują wysokość ostatecznego rozliczenia kosztów na podstawie wszystkich kosztów związanych z zarządzaniem

Wspólną Bazą Sprzętową i dokonają ich podziału zgodnie z poniższym kluczem alokacji odwołującym się do przychodów uzyskanych w związku z wykorzystaniem Wspólnej Bazy Sprzętowej.

Z uwagi na fakt, że zarówno Spółka jak i Partner wykorzystywać będą elementy Wspólnej Bazy Sprzętowej w ramach realizacji swojej podstawowej działalności, zakładanymi korzyściami osiąganymi przez Strony są przychody z tytułu realizacji projektów budowlanych w ramach kompetencji betonowej. W konsekwencji, całkowita baza kosztowa będzie alokowana pomiędzy Stronami na podstawie proporcji, w jakiej pozostają zakładane na rok kalendarzowy przychody każdej ze Stron z tytułu realizacji projektów budowlanych w ramach kompetencji betonowej d już zabudżetowanych przychodów obu Stron z tytułu realizacji projektów budowlanych ramach kompetencji betonowej. Zastosowana proporcja podziału całkowitej bazy kosztowej oparta będzie na zatwierdzonym na dany rok kalendarzowy budżecie.

Ostateczne roczne rozliczenie kosztów związane z realizacją wspólnego przedsięwzięcia uwzględniać będzie wysokość kosztów przeniesionych na każdą Stronę w ramach wstępnych rozliczeń kosztów.

W piśmie z dnia 4 listopada 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny, tj. odnośnie:

1. Wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy przedstawionym stanem faktycznym a własnym stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie i jednoznacznego wskazania, czy maszyny Wnioskodawca oddaje Partnerowi na podstawie umowy najmu/dzierżawy, podał ż udostępniając sprzęt Strony podpiszą dokument o nazwie "umowa najmu sprzętu". Celem sporządzenia teg dokumentu będzie możliwość wykazania tytułu prawnego do dysponowania sprzętem n wypadek, gdyby zaistniała potrzeba przedstawienia takiego dowodu (np. na żądanie zlecającego daną usługę budowlaną).

Zdaniem Spółki porozumienie nie może zostać uznane za umowę najmu. Trzeba mieć n względzie, że nazwa umowy nie przesądza o jej rodzaju. Jeśli bowiem tytuł nie odpowiada istocie umowy, należy badać treść umowy oraz sposób jej faktycznego wykonywania ekonomiczny charakter czynności wykonywanych przez Strony. Jakkolwiek na podstawie Porozumienia każda ze Stron umożliwia drugiej Stronie korzystanie ze swoich zasobów sprzętowych i kadrowych, ale jest to współpraca ukierunkowana na osiągnięcie wspólnych korzyści (podobnie jak w przypadku współpracy w ramach konsorcjum). Utworzenie Wspólnej Bazy Sprzętowej pozwala ograniczyć koszty związane z utrzymaniem maszyn i kadry oraz zwiększyć efektywność ich wykorzystania. Jest to zatem forma zorganizowania zasad korzystania z własnych zasobów w przedsiębiorstwie we współpracy z innym przedsiębiorcą, nie działalność usługowa w zakresie wynajmu maszyn czy udostępniania personelu. Wniesienie zasobów do Wspólnej Bazy Sprzętowej nie mogłoby zostać uznane za świadczenie usług najmu dlatego, że oznaczałoby to, iż Spółka sama sobie świadczy taką usługę (podobnie, że Partner świadczy usługi na swoją rzecz). Należy bowiem pamiętać, że zasoby Wspólnej Bazy Sprzętowej są wykorzystywane przez obie Strony Porozumienia. Powyższej konkluzji ni zmienia okoliczność, iż Strony podpisywać będą dokument "umowa najmu", który stanowić ma potwierdzenie istnienia tytułu prawnego do dysponowania sprzętem.

2. Podania, czy do wynajmu/dzierżawienia sprzętu Partnerowi Spółka wykorzystuje stałą placówkę położoną w Polsce. Jeżeli nie, to podanie, gdzie jest składowany sprzęt, który Wnioskodawca wynajmuje/dzierżawi Partnerowi, wskazał że zasoby oddziału Spółki nie będą angażowane przy projektach realizowanych w zakresie Porozumienia. Jak wskazano w wniosku, to po stronie Partnera, w ramach jego przedsiębiorstwa, będzie spoczywać obowiązek organizacji powierzchni do przechowywania sprzętu wykorzystywanego prz realizacji danego projektu, zapewnienia zaplecza technicznego, magazynowego biurowego. Powyższy obowiązek będzie dotyczył zarówno sprzętu należącego do Partnera, ja i udostępnionego mu przez Stronę w ramach Porozumienia.

3. Wskazania, czy w przedmiotowym przypadku wynajem/dzierżawa sprzętu na rzecz Partnera będzie następować za określoną odpłatnością, czy też będą to nieodpłatne świadczenia, podał ż zawarta umowa przewiduje rozliczenie między stronami opisane w stanie faktycznym. związku z powyższym wykorzystywanie wydzielonych środków sprzętowych i pracowników nie jest nieodpłatne.

4. Wskazania, gdzie będą zawierane umowy najmu/dzierżawy sprzętu: na terenie Polski czy też Republiki Czeskiej. Jeżeli na terenie Polski, to czy w imieniu Wnioskodawcy będzie taki umowy zawierał specjalnie do tego celu ustanowiony pełnomocnik Spółki, podał ż umowy najmu mogą być podpisywane zarówno na terytorium Polski jak i Republiki Czeskiej.

W imieniu Wnioskodawcy upoważnionym do podpisywania umów najmu sprzętu jest pracownik Spółki - Kierownik Zespołu Sprzętu i Transportu. W zakresie umów najmu sprzętu będącego przedmiotem Porozumienia Wnioskodawca nie ustanowił specjalnego w tym celu pełnomocnictwa - Kierownik Zespołu Sprzętu i Transportu działa w tym zakresie na podstawie swego ogólnego upoważnienia, które dotyczy zarówno maszyn objętych jak i nieobjętych Porozumieniem.

5. Podania, czy personel Spółki oddelegowany do obsługi wynajmowanego/dzierżawionego sprzętu będzie brał udział w podejmowaniu decyzji w sprawie pracy dla której urządzenie będzie wykorzystywane oraz czy ww. personel będzie zarządzał, obsługiwał i utrzymywał urządzenie na odpowiedzialność i pod kontrolą oddającego w dzierżawę, tj. w tym przypadku Wnioskodawcy, wskazał że zgodnie z umową, to właściwy menadżer projektu jest odpowiedzialny z sprzęt należący do drugiej strony umowy i podział zadań przy jego wykonaniu. Tak więc n projekcie Partnera menadżer projektu po stronie Partnera będzie ponosił odpowiedzialność z wykorzystywane w danym projekcie środki sprzętowe, które zostały wniesione do Wspólnej Bazy Sprzętowej przez Wnioskodawcę. Ponadto, będzie on ponosił odpowiedzialność za podział zadań przy wykorzystaniu tych środków; do jego obowiązków należeć będzie również sporządzanie harmonogramu planowanego zaangażowania środków sprzętowych i osób (o ile zgłoszeniu będzie określone, że środek sprzętowy udostępniany będzie wraz z obsługą sprzętu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego, czynności wykonywane prze Spółkę na podstawie Porozumienia skutkować będą powstaniem zakładu Spółki w Polsce na podstawie przepisów Umowy o U PO?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez Spółkę na podstawie Porozumienia ni będą skutkować powstaniem zakładu Spółki w Polsce na podstawie przepisów Umowy UPO.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Umowy o UPO określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. Stosownie do art. 5 ust. 2 Umowy o UPO określenie "zakład" obejmuje w szczególności siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, oraz kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom lu każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na podstawie art. 5 ust. 3 określenie "zakład" obejmuje ponadto:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Umowy o UPO bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

Z przytoczonych przepisów wynika, że aby mógł powstać zakład w rozumieniu Umowy o UPO, dany podmiot musi posiadać w drugim umawiającym się państwie stałą placówkę, za pomocą której będzie prowadzić (co najmniej częściowo) własną działalność gospodarczą. Istnienie stałej placówki jest więc niezbędnym warunkiem, bez którego nie jest możliwe powstanie zakładu.

W Komentarzu do art. 5 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (wersja skrócona z 15 lipca 2014 r., Warszawa 2016 r., dalej: "Komentarz"), w ust. 4 wskazano, że: "(...) obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane d prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka - jako miejsce działalności gospodarczej - może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. (...) Placówka może być usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa, na przykład wówczas, gdy przedsiębiorstwo zagraniczne dysponuje stale pomieszczeniem (lub jego częścią) należącym do innego przedsiębiorstwa."

W ust. 4.1. Komentarza wskazano ponadto, że:

" (...) sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarcze, wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Ab placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem."

Z przytoczonych powyżej fragmentów Komentarza jednoznacznie wynika zdaniem Wnioskodawcy, iż stałą placówkę tworzącą "zakład" w rozumieniu Umowy o UPO, stanowi każda przestrzeń, która pozostaje do własnej (i stałej) dyspozycji przedsiębiorcy. Takie stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 22 kwietnia 2016 r. (nr IBPB-1-3/4510-209/16/MO):

" (...) z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy polsko - czeskiej wynika, że dla uznania, ż przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

W tym miejscu wskazać należy, że zakład powstanie, jeżeli placówka przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce spełnia powyższe warunki. (...) Na placu budowy w O. Wnioskodawca posiada kontenery montażowe, których jest właścicielem, magazyny oraz wynajmuje pomieszczenia biurowe, które służą jako techniczno-zarządcze zaplecze budowy. Oprócz tego Wnioskodawca jest właścicielem maszyn i urządzeń, z których korzysta podczas prac na ww. budowie. Do prac budowanych spółka prawa czeskiego delegowała swoich pracowników. Pracownicy, którzy wykonują czynności związane z realizacją przedmiotowej umowy są zatrudnieni przez spółkę prawa czeskiego, która jest ich formalnym pracodawcą. Ponadto, umowa przewiduje, że prace na tej budowie będą trwały dłużej niż 12 miesięcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, spełniona jest zatem przesłanka stałego charakteru placówki wynikająca z art. 5 ust. 1 umowy polsko - czeskiej."

Za Dyrektorem Izby Skarbowej w Katowicach wskazano, że dla uznania, iż podmiot prowadzi na terytorium drugiego państwa zakład w rozumieniu Umowy o UPO, muszą wystąpić trzy przesłanki: musi powstać placówka, w ramach której podmiot będzie prowadził własną działalność gospodarczą, musi mieć ona charakter stały, a działalność gospodarcza prowadzona za pośrednictwem tej placówki nie może mieć charakteru przygotowawczego lub pomocniczego.

W ocenie Spółki, w okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego, w Polsce nie powstanie placówka Spółki, która mogłaby zostać uznana za zakład w świetle Umowy o UPO. Obecność Spółki na terytorium Polski ograniczy się do zapewnienia dostępności sprzętu i ew. personelu d jego obsługi Partnerowi w celu realizacji (wyłącznie przez niego) projektów budowlanych.

W takim przypadku to nie Spółka prowadzić będzie działalność gospodarczą poprzez swoją placówkę, lecz jedynie niektóre aktywa Spółki będą używane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez inny podmiot (tj. przez Partnera).

Co istotne, Spółka nie będzie dysponować na terytorium Polski żadną przestrzenią do własnej dyspozycji, na której miałaby prowadzić działalność gospodarczą w zakresie kompetencji betonowej, w szczególności nie będzie dysponować żadną powierzchnią, która służyłaby Spółce jako przestrzeń biurowa, magazynowa czy techniczno-zarządcza.

To po stronie Partnera, w ramach jego przedsiębiorstwa, będzie spoczywać obowiązek organizacji powierzchni do przechowywania sprzętu wykorzystywanego przy realizacji danego projektu, zapewnienia zaplecza technicznego, magazynowego i biurowego. Powyższy obowiązek będzie dotyczył zarówno sprzętu należącego do Partnera, jak i udostępnionego mu przez Stronę w ramach Porozumienia. Do obowiązków Partnera należeć również będzie zakwaterowanie, wyżywienie i transport na plac budowy pracowników dedykowanych d obsługi sprzętu. W konsekwencji, aktywa Spółki będą jedynie "narzędziem" wykorzystywanym przez Partnera w jego działalności gospodarczej.

Mając na względzie powyższe, Spółka stoi na stanowisko, że nie można uznać, i wykorzystywanie przez Partnera sprzętu Spółki wniesionego do Wspólnej Bazy Sprzętowej (ew. pracowników do jego obsługi) na podstawie Porozumienia, spowoduje, że na terytorium Polski powstanie placówka Spółki stanowiąca zakład.

Podniesiono, że stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w zapisach Komentarza dotyczących możliwości powstania zakładu w przypadku najmu lub dzierżawy urządzeń. Zgodnie z treścią ust. 8 do art. 5 Komentarza:

"Jeżeli przedsiębiorstwo umawiającego się państwa oddaje w najem lub w dzierżawę przedsiębiorstwu drugiego umawiającego się państwa środki, urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe, budynki lub dobra niematerialne bez utrzymywania w tym celu drugim państwie stałej placówki, to wydzierżawione urządzenia, budynki lub dobra niematerialne nie stanowią zakładu wynajemcy, pod warunkiem jednak, że kontrakt ogranicza się wyłącznie do wydzierżawienia wyżej wymienionych urządzeń. Ma to również miejsce przypadku, gdy oddający w dzierżawę po zainstalowaniu urządzeń dostarcza personel w celu ich uruchomienia, pod warunkiem jednak, że obowiązki personelu ograniczają się d uruchomienia i utrzymania urządzeń, a kierownictwo, odpowiedzialność i kontrola należą d obowiązków biorącego w dzierżawę".

Spółka wskazała, że rozważania poczynione w zacytowanym fragmencie Komentarza mają zastosowanie do analizowanego zdarzenia przyszłego. Spółka nie oddaje Partnerowi maszyn najem, ani w dzierżawę (zdaniem Spółki Porozumienie ma inny charakter niż umowa najmu lub dzierżawy), lecz na podstawie Porozumienia dochodzi do wykorzystywania przez Partnera zasobów Spółki (sprzętu i pracowników). Wykorzystywaniu sprzętu Spółki przez Partnera n terytorium Polski nie będzie towarzyszyć powstanie stałej placówki Spółki, a dodatkowo t Partner będzie samodzielnie organizował sposób wykorzystywania zasobów Wspólnej Bazy Sprzętowej.

Biorąc pod uwagę, że na terytorium Polski nie powstanie stała placówka Spółki oraz, ż kierownictwo nad sprzętem i personelem udostępnionym Partnerowi przez Spółkę spoczywać będzie na Partnerze, w wyniku realizacji Porozumienia, na terytorium Polski nie powstanie zakład Spółki w rozumieniu przepisów Umowy o UPO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania zakładu Wnioskodawcy w Polsce - jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym o osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.) podatnicy, jeżel nie mają n terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko o dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z ust. 3, dodanym do art. 3 ww. ustawy przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 201 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1550), obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prze podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Jak wynika z ww. ustawy uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce. Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie to oznacza:

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Siedziba Strony znajduje się na terytorium Republiki Czeskiej, dlatego też analiza czy Wnioskodawca posiada zakład Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Umowy z dnia 13 września 2011 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2012 r. poz. 991 z późn. zm., dalej "umowa polsko - czeska")

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko - czeskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Oznacza to, że zyski Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu Czechach, chyba, że prowadzi on w Polsce działalność poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, jego zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane w Polsce.

Stosownie do art. 5 ust. 1 umowy polsko - czeskiej, w rozumieniu niniejszej Umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jes działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko - czeskiej, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Natomiast, zgodnie z art. 5 ust. 3 umowy polsko - czeskiej, określenie "zakład" ponadto obejmuje:

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko-czeskiej należy także zwrócić uwagę n tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, któr zobowiązały się ty samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, ja Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu majątku, która stanowiła podstawę dla postanowień umowy polsko-czeskiej przez placówkę należy rozumieć pomieszczenia, a w pewnych okolicznościach także urządzenia i maszyny.

Ponadto zgodnie z treścią ust. 8 do art. 5 Komentarza:

"Jeżeli przedsiębiorstwo umawiającego się państwa oddaje w najem lub w dzierżawę przedsiębiorstwu drugiego umawiającego się państwa środki, urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe, budynki lub dobra niematerialne bez utrzymywania w tym celu drugim państwie stałej placówki, to wydzierżawione urządzenia, budynki lub dobra niematerialne nie stanowią zakładu wynajemcy, pod warunkiem jednak, że kontrakt ogranicza się wyłącznie do wydzierżawienia wyżej wymienionych urządzeń. Ma to również miejsce przypadku, gdy oddający w dzierżawę po zainstalowaniu urządzeń dostarcza personel w celu ich uruchomienia, pod warunkiem jednak, że obowiązki personelu ograniczają się d uruchomienia i utrzymania urządzeń, a kierownictwo, odpowiedzialność i kontrola należą d obowiązków biorącego w dzierżawę. Jeżeli jednak personel ma szersze zadania, na przykład udział w podejmowaniu decyzji w sprawie pracy, dla której urządzenia są wykorzystywane, lu jeżeli personel zarządza, obsługuje, nadzoruje i utrzymuje urządzenia na odpowiedzialność pod kontrolą oddającego w dzierżawę, to jego działalność może wychodzić poza zwykle oddanie w dzierżawę urządzeń i może stanowić oddzielną działalność jako przedsiębiorstwa. Można wówczas uważać, że istnieje zakład, pod warunkiem spełnienia kryteriów trwałości."

Zdaniem tut. Organu przepis art. 5 ust. 3 umowy polsko-czeskiej stanowi lex specialis wobec art. 5 ust. 1 ww. umowy. Przemawia za tym literalne brzmienie ww. ustępu, który stanowi, ż "Określenie zakład ponadto obejmuje (...)", co należałoby rozumieć jako: oprócz wypadków wskazanych w ust. 1 art. 5 umowy polsko-czeskiej zakład powstaje również wypadkach wskazanych w ust. 3. ww. artykułu.

Należy zauważyć, że brzmienie art. 5 ust. 3 umowy polsko-czeskiej, jest inne od analogicznych przepisów zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania np. między Polską Niemcami, czy Polską a Finlandią, jak również od brzmienia art. 5 ust. 3 Konwencji Modelowej OECD. W tych aktach prawnych jasno jest określona relacja lex specialis - le generali między art. 5 ust. 1 i ust. 3, gdyż ten drugi przepis stanowi, że plac budowy, prace konstrukcyjne (ew. montażowe), prace instalacyjne stanowią zakład TYLKO WTEDY, jeżeli trwają dłużej niż 12 miesięcy. Tym samym, zdaniem tut. Organu, brak centralnego ośrodka zarządzania i fizycznej siedziby spółki w danym państwie ni wyklucza istnienia tam jej zakładu w myśl art. 5 ust. 3 umowy polsko-czeskiej, jeżeli świadczenie usług trwa na terytorium danego państwa przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie.

Ponadto zdaniem tut. Organu redakcja art. 5 ust. 3 pkt b) umowy polsko-czeskiej jest inna ni wypadku pkt a) ww. ustępu (placu budowy). Przez plac budowy, prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne należy rozumieć wznoszenie budynków lub obiektów budowlanych oraz dokonywanie montażu lub tworzenie systemów instalacyjnych w takich obiektach. Usługi najmu sprzętu i operatorów wykonywane przez jedną spółkę na rzecz innej spółki polegają natomiast na udostępnieniu osób i maszyn, których nie można zakwalifikować jako tworzenie konstrukcji, stawianie budynku, czy budowli. W związku z powyższym prace te należałoby zakwalifikować jako świadczenie usług związanych z placem budowy, ale nie wchodzących zakres prac wymienionych w art. 5 ust. 3 pkt a) umowy polsko-czeskiej.

Tym samym pojęcie "świadczenie usług" na gruncie art. 5 ust. 3 pkt b) umowy polsko-czeskiej, konstytuujące zakład w Polsce, należy rozumieć jako świadczenie jakichkolwiek usług, niebędących placem budowy, niezależnie od tego, czy są to usługi jednorodne rodzajowo ora czy występuje między nimi jakiekolwiek powiązanie funkcjonalne, osobowe czy rzeczowe (oczywiście prócz tego, że są świadczone przez jeden podmiot).

Podkreślenia także wymaga, że od ogólnej zasady istnienia zakładu istnieje szereg wyłączeń. myśl art. 5 ust. 4 umowy polsko - czeskiej, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

Tak więc ust. 4 art. 5 umowy polsko - czeskiej, wylicza różne rodzaje działalności, któr uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w ust. 1, i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jes katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco. Dlatego działalność, która nie może zostać zaliczona do żadnego z ww. przypadków będzie uznawana z zakład, w rozumieniu ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 5 umowy polsko - czeskiej, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa ustępie 6 - działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada, oraz zwyczajowo wykonuje, pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, wówczas uważa się, że to przedsiębiorstwo posiada w tym Państwie zakład zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Z kolei, w myśl art. 5 ust. 6 umowy polsko - czeskiej, nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że podejmuje ono w tym Państwie czynności za pośrednictwem pośrednika, generalnego komisanta albo jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że osoby te działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Natomiast, stosownie do art. 5 ust. 7 umowy polsko - czeskiej, fakt, że spółka mająca siedzibę Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - czeski rezydent podatkowy - jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą m.in zakresie budowy modernizacji dróg na terytorium Czech. Spółka zawarła z polskim rezydentem podatkowym ("Partner") wchodzącym w skład międzynarodowej grupy kapitałowej, umowę o współpracy ("Porozumienie") w ramach której planują realizację wspólnego przedsięwzięcia, polegającego na wspólnym zarządzaniu specjalistyczną bazą sprzętową wykorzystywaną do realizacji projektów zakresu kompetencji betonowej na polskim, czeskim i słowackim rynku. W tym celu Strony wyodrębnią ze swoich zasobów sprzęt wykorzystywany w tego rodzaju projektach wyznaczą swoich pracowników do obsługi ww. sprzętu. Każda ze Stron będzie wykorzystywała zasoby Wspólnej Bazy Sprzętowej realizowanych samodzielnie (tj. bez udziału drugiej Strony) projektach. Spółka zamierza wykorzystywać ww. zasoby projektach realizowanych na terytorium Czech, a Partner projektach realizowanych n terytorium Polski. Strona udostępniająca środki sprzętowe do Wspólnej Bazy Sprzętowej personel do jego obsługi nie będzie ponosiła odpowiedzialności za prace wykonywane prz wykorzystaniu tych zasobów przez drugą Stronę. Przy realizacji przez Partnera projektów na terytorium Polski, z wykorzystaniem Wspólnej Bazy Sprzętowej i pracowników do jego obsługi, Spółka nie będzie dysponować żadną wydzieloną przestrzenią do własnej dyspozycji. To po stronie Partnera spoczywać będzie obowiązek organizacji zaplecza technicznego, magazynowego biurowego podczas realizacji własnych projektów a także zapewnienia zakwaterowania, wyżywienia i transportu na plac budowy pracowników Spółki dedykowanych do obsługi maszyn Spółki. Sprzęt Spółki wniesiony do Wspólnej Bazy Sprzętowej ora pracownicy Spółki delegowani do jego obsługi będą wykorzystywani przez Partnera projektach realizowanych na terytorium Polski w okresie przekraczającym 6 miesięcy 1 miesięcznym okresie. Strona, która będzie chciała skorzystać ze Wspólnej Bazy Sprzętowej, jest zobowiązana wystawić zgłoszenie. Jeżeli jedna ze Stron będzie wykorzystywała sprzęt należący do drugiej Strony, Strony podpiszą dokument o nazwie "umowa najmu sprzętu" celem wykazania tytułu prawnego do dysponowania sprzętem. Do każdego projektu zostanie przydzielony właściwy Menager Projektu odpowiedzialny za wykorzystywane w danym projekcie sprzęt ze Wspólnej Bazy Sprzętowej przez drugą Stronę, podział zadań prz wykorzystaniu tych środków, sporządzanie harmonogramu zaangażowania sprzętu i osób, zapewnienie paliw i smaru, organizację transportu pracowników na miejsce budowy, wyposażenie pracowników w należyte środki ochrony, zakwaterowanie i ich wyżywienie. Zgodnie z Porozumieniem, każda ze Stron, która przekaże środki sprzętowe do Wspólnej Bazy Sprzętowej, będzie zobowiązana do ich wydzielenia (rezerwowania) i planowania ic zaangażowania na poszczególnych budowach, do zapewnienia transportu odpowiedniego sprzętu na budowę i przekazania go osobie odpowiedzialnej za dany projekt (tj. właściwemu Menagerowi Projektu), a także do jego serwisowania. Strony będą zatem zobowiązane, ab utrzymywać w gotowości własne zasoby wniesione do Wspólnej Bazy Sprzętowej. związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia Strony będą dzielić się całkowitą bazą kosztów wykorzystania środków sprzętowych i personelu przydzielonego do ich obsługi dokonają ich podziału zgodnie z kluczem alokacji odwołującym się do przychodów uzyskanych w związku z wykorzystaniem Wspólnej Bazy Sprzętowej. Zakładanymi korzyściami osiąganymi przez Strony są przychody z tytułu realizacji projektów budowlanych w ramach kompetencji betonowej. Zastosowana proporcja podziału całkowitej bazy kosztowej oparta będzie na zatwierdzonym na dany rok kalendarzowy budżecie. Wykorzystywanie wydzielonych środków sprzętowych i pracowników nie jest nieodpłatne. Spółka prowadzi Polsce działalność gospodarczą poprzez oddział, jednak oddział ten nie będzie, co do zasady, uczestniczył realizacji Porozumienia. Udział oddziału Spółki Polsce w realizacji Porozumienia będzie ograniczał się do niektórych czynności administracyjnych i biurowych np wystawienia dokumentu księgowego. Zasoby sprzętowe oraz ludzkie Partnera, które będą uczestniczyły realizacji Porozumienia nie będą zasobami oddziału Spółki n terytorium Polski.

W świetle przewiedzionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się powstaniem zakładu Spółki w Polsce.

Mając na uwadze powyższe należy jeszcze raz podkreślić, że:

* co prawda (jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym) właściwy Menager Projektu zaangażowany przez Partnera będzie " (...) ponosił odpowiedzialność z wykorzystywane w danym projekcie środki sprzętowe, które zostały wniesione d Wspólnej Bazy Sprzętowej przez drugą Stronę. Ponadto, będzie on ponosił odpowiedzialność za podział zadań przy wykorzystaniu tych środków; do jego obowiązków należeć będzie również sporządzanie harmonogramu planowanego zaangażowania środków sprzętowych i osób (...)" co jednak nadal nie zmienia faktu, że wykorzystywany prze Partnera sprzęt ze Wspólnej Bazy Sprzętowej będący własnością Wnioskodawcy, będzie obsługiwany przy wykonywaniu przydzielonych przez Partnera zadań prze pracownika dedykowanego przez Wnioskodawcę do jego obsługi;

* chociaż jak twierdzi Wnioskodawca, (...) porozumienie nie może zostać uznane za umowę najmu (...), to na " (...) podstawie Porozumienia każda ze Stron umożliwia drugiej Stronie korzystanie ze swoich zasobów sprzętowych i kadrowych (...)". Ponadto wykorzystywanie przez Partnera w ramach Wspólnej Bazy Sprzętowej wydzielonych środków sprzętowych pracowników należących do Wnioskodawcy nie jest nieodpłatne. Korzyściami osiąganymi przez Strony są przychody z tytułu realizacji projektów budowlanych w ramach kompetencji betonowej;

* sprzęt Spółki wniesiony do Wspólnej Bazy Sprzętowej oraz pracownicy Spółki delegowani do jego obsługi będą wykorzystywani przez Partnera w projektach realizowanych n terytorium Polski w okresie przekraczającym 6 miesięcy w 12 miesięcznym okresie;

* strony będą zobowiązane utrzymywać w gotowości własne zasoby wniesione do Wspólnej Bazy Sprzętowej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny tutejszy Organ podatkowy stoi n stanowisku, że działalność Spółki z siedzibą w Republice Czeskiej zakresie opisanym w wniosku, tj. w związku z udostępnianiem Partnerowi (spółce polskiej) osób i maszyn do prac prowadzonych na terenie Polski w ramach tzw. kompetencji betonowej na podstawie zawartego Porozumienia, stanowi zakład dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 ust. 3 lit. b umowy polsko-czeskiej. Tym samym uzyskiwanie przez Wnioskodawcę dochodów w Polsce z pośrednictwem zakładu prowadzi do powstania źródła przychodów, które winno być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z postanowieniami wspomnianego wcześniej art. 7 ust. 1 umowy polsko-czeskiej, jeżeli działalność gospodarcza prowadzona przez przedsiębiorcę z jednego państwa n terytorium drugiego państwa kreuje zakład, drugie państwo ma prawo do opodatkowania zysków, jaki zostały osiągnięte za pośrednictwem zakładu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a cytowanej ustawy.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, cz kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności mogących wykazać, i działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski stanowi zakład dl Wnioskodawcy rozumieniu art. 5 ust. 3 lit. b umowy polsko-czeskiej. Przedmiotem interpretacji wydanej n podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należ stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach ni są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jes zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu n piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art 5 3 ustawy z dnia 3 sierpni 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z póxn. zm). Skargę do WSA wnosi się (dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi n wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art 53 § 2 ww ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art 5 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.