1462-IPPB5.4510.1004.2016.1.RS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku, z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Polsce, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest producentem napojów, które są dystrybuowane w Polsce i za granicą. Celem rozwoju sprzedaży zagranicznej Wnioskodawca zarejestrował w Chińskiej Republice Ludowej (dalej: "Chiny") swoje przedstawicielstwo handlowe. Przedstawicielstwo to nie stanowi odrębnego podmiotu prawnego, jest jedynie lokalnym biurem Spółki do prowadzenia działalności marketingowej polegającej na promowaniu produktów, poszukiwaniu nowych klientów oraz możliwości zbytu. Z uwagi na lokalne uregulowania prawne, przedstawicielstwo nie może podejmować innej działalności niż opisana, w szczególności nie może prowadzić sprzedaży. Dlatego też, przedstawicielstwo nie jest umocowane do prowadzenia działalności komercyjnej (sprzedaży), a zawieraniem umów sprzedaży oraz wystawianiem faktur dokumentujących sprzedaż zajmują się wyłącznie pracownicy Spółki w Polsce. W rezultacie, przedstawicielstwo stanowiąc stałą placówkę prowadzi wyłącznie działalność nieoperacyjną przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. taką, którą należy postrzegać jako działalność o charakterze pomocniczym lub przygotowawczym wobec produkcji i sprzedaży napojów (działalności operacyjnej).

W związku z utworzeniem przedstawicielstwa, Spółka poniosła na terytorium Chin wydatki w postaci:

* koszty najmu biura,

* koszty rejestracji przedstawicielstwa,

* koszty wyposażenia biurowego,

* koszty podróży służbowych pracowników Spółki zaangażowanych w ustanowienie przedstawicielstwa oraz rozpoczęcie jego działalności,

* koszty lokalnego doradztwa prawnego i księgowego,

* koszty lokalnego doradztwa marketingowego,

* koszty usług obcych o podobnym charakterze.

Jednocześnie, celem prowadzenia działalności przedstawicielstwa, Spółka poniosła i ponosić będzie w Chinach m.in. następujące rodzaje wydatków:

* utrzymanie lokalnego biura,

* wynagrodzenia pracowników i lokalnych usługodawców,

* koszty obsługi księgowej,

* koszty doradztwa,

* koszty promocji produktów (koszty marketingowe i reklamowe),

* koszty podróży służbowych, w tym m.in. podróży lokalnych w Chinach, podróży do innych krajów regionu, w których poszukiwana jest możliwość prowadzenia sprzedaży, koszty podróży z Polski i do Polski osób prowadzących działalność przedstawicielstwa Spółki,

* lokalne podatki o charakterze majątkowym, podatki dochodowe od wynagrodzeń i ubezpieczenia społeczne,

* różnego rodzaju wydatki na zakup towarów lub usług związanych z utworzeniem i funkcjonowaniem przedstawicielstwa oraz realizowaniem jego zadań.

Dostawy towarów i usług nabywane przez przedstawicielstwo dla potrzeb jego działalności będą dokumentowane fakturami bądź innymi lokalnymi dokumentami o podobnym charakterze, wskazującymi jako nabywcę przedstawicielstwo Spółki w Chinach. Wydatki na założenie przedstawicielstwa i związane z jego funkcjonowaniem były regulowane zarówno z polskiego, jak i z zagranicznych rachunków bankowych Wnioskodawcy.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, przedstawicielstwo nie jest zagranicznym zakładem Spółki w Chinach w rozumieniu umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej z dnia 7 czerwca 1988 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: "polsko-chińska UPO"). W związku z tym osiągane / spodziewane przez Spółkę przychody ze sprzedaży produktów w Chinach podlegają bądź będą podlegać opodatkowaniu w Polsce i nie powinny zostać przypisane do ewentualnego zagranicznego zakładu.

Zgodnie z lokalnymi przepisami, oryginały dokumentów księgowych, w tym oryginały faktur, dokumentujących wydatki poniesione na utworzenie przedstawicielstwa oraz jego funkcjonowanie są przechowywane na terenie Chin, w siedzibie przedstawicielstwa lub przez lokalne biuro księgowe. W większości przypadków Spółka posiada wyłącznie skany ww. dokumentów, otrzymane drogą elektroniczną, które są czytelne, a format dokumentów elektronicznych (pliki obrazów lub dokumenty pdf) wyłącza możliwość dowolnej modyfikacji ich treści. Niemniej, w przypadku zaistnienia takiej konieczności, Spółka powinna być w stanie przedstawić oryginały dokumentów w Polsce dla doraźnych potrzeb (np. wobec zapytania polskich organów podatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz okoliczności przedstawionych w opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach, dokumentowane zgodnie z przedstawionymi informacjami, mogą być zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu w jej rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce?

Przedmiotowa interpretacja dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach. Wniosek w zakresie poprawności dokumentowania ww. wydatków zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm., dalej ustawa o CIT) oraz okoliczności przedstawionych w opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach mogą być zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu w jej rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Podniesiono, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zasadniczo oznacza to, że każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródeł może być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie w praktyce organów podatkowych i sądów administracyjnych w Polsce przyjmuje się, że możliwość rozpoznania konkretnego wydatku jako kosztu podatkowego jest uzależniona od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

Podkreślono, że przychody, jak i koszty uzyskania przychodów podlegają opodatkowaniu CIT w Polsce, jeżeli osiągający je podatnicy mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem wówczas zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wyjątkiem od tej zasady może być m.in. sytuacja, w której wskutek działalności prowadzonej na terytorium innego państwa, przychody polskiego rezydenta podatkowego (podatnika o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce) podlegają opodatkowaniu w tym innym państwie z powodu powstania tam zagranicznego zakładu.

W myśl art. 4a pkt 11 ustawy o CIT zagraniczny zakład podatnika został zdefiniowany jako:

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Natomiast, w świetle przepisów art. 5 ust. 1-2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65, dalej: polsko-chińska UPO), zakład oznacza stałą placówkę przedsiębiorstwa, za pomocą której przedsiębiorstwo wykonuje całkowicie lub częściowo swoją działalność, w szczególności:

Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 3 polsko-chińskiej UPO, pojęciem zakładu objęte jest również:

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 5 ust. 5-6 polsko-chińskiej UPO, podatnik może mieć zakład w drugim umawiającym się państwie, jeśli działa w nim przez tzw. zależnego przedstawiciela, tj. osobę, która posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w tym drugim państwie w imieniu podatnika i pełnomocnictwo to w tym drugim państwie zwykle wykonuje w ramach działalności operacyjnej przedsiębiorstwa.

Niemniej, w myśl art. 5 ust. 4 polsko-chińskiej UPO, działalność stałej placówki nie będzie prowadzić do powstania zagranicznego zakładu, jeśli taka placówka służyć będzie wyłącznie do tzw. czynności przygotowawczych lub pomocniczych, tj.:

Zgodnie z art. 5 ust. 5 in fine polsko-chińskiej UPO, analogiczne kryteria oceny działalności, tj. charakter przygotowawczy lub pomocniczy, wyłączają możliwość uznania zależnego przedstawiciela działającego na terytorium drugiego państwa za czynnik konstytuujący w tym drugim państwie zagraniczny zakład podatnika.

Przedstawicielstwo stanowić będzie stałą placówkę Wnioskodawcy w Chinach. Niemniej, w analizowanym przypadku, nie powinno ono stanowić zagranicznego zakładu zgodnie z treścią polsko-chińskiej UPO, bowiem za jego pośrednictwem Spółka prowadzi i prowadzić będzie na terytorium Chin wyłącznie czynności o charakterze pomocniczym i przygotowawczym w rozumieniu art. 5 ust. 4 polsko-chińskiej UPO, podlegające na promowaniu produktów Spółki (poszukiwanie nowych klientów i możliwości zbytu). W szczególności, przedstawicielstwo nie prowadziło i nie będzie prowadzić działalności komercyjnej (zgodnie z lokalnymi uregulowaniami prawnymi). Dlatego też zarówno zawieranie umów sprzedaży (w tym proces negocjacyjny) i wystawianie faktur jest dokonywane przez właściwych pracowników Spółki, poza strukturą przedstawicielstwa. W tej sytuacji, działalność przedstawicielstwa nie powinna prowadzić do powstania zagranicznego zakładu Spółki w Chinach.

W konsekwencji, przychody Spółki z prowadzenia sprzedaży jej produktów w Chinach (oraz na innych tynkach zagranicznych) podlegają opodatkowaniu w Polsce. Jednocześnie, prowadzeniu wskazanej sprzedaży towarzyszy ponoszenie wydatków związanych ściśle z promocją produktów i poszukiwaniu kontrahentów. W opisywanych okolicznościach, wydatki poniesione w Chinach na założenie i funkcjonowanie przedstawicielstwa powinny podlegać rozliczeniu w Polsce, na tych samych zasadach, na podstawie których Spółka kwalifikuje do kosztów podatkowych wydatki ponoszone w ramach swojej działalności w Polsce.

Jednocześnie, z uwagi na charakter wydatków ponoszonych na założenie i funkcjonowanie przedstawicielstwa, podkreślenia wymaga, że koszty te są celowe oraz niezbędne do uzyskania spodziewanych przychodów ze sprzedaży produktów Spółki na rynku chińskim. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uważa, że koszty związane z założeniem i funkcjonowaniem przedstawicielstwa w Chinach, wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, powinny być rozliczane w rachunku podatkowym Spółki w Polsce.

Ponadto, Wnioskodawca podnosi, że na ww. ocenę nie powinien mieć negatywnego wpływu fakt, że rozliczanie wydatków związanych z założeniem i funkcjonowaniem przedstawicielstwa w Chinach dokonywane jest w oparciu o kopie dokumentów dostarczane Spółce drogą elektroniczną, a faktyczne regulowanie zobowiązań związanych z przedstawicielstwem następuje częściowo z wykorzystaniem zagranicznych rachunków bankowych. Powyższe wynika z obowiązków nałożonych lokalnymi przepisami prawa, zgodnie z którymi przedstawicielstwo powinno prowadzić lokalnie księgi rachunkowe, do czego niezbędne jest również przechowywanie dokumentów stanowiących dowody księgowe. W rezultacie, dla bieżących potrzeb księgowych w Polsce Spółka dysponuje jedynie kopiami tych dokumentów. Nie powinno to jednak stać na przeszkodzie zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Spółka zwraca uwagę, iż wydatki te są faktycznie ponoszone w celu uzyskania przychodu opodatkowanego w Polsce oraz są dokumentowane odpowiednimi dowodami księgowymi. Ustawa o CIT nie zastrzega, że wyłącznym dowodem poniesienia wydatku jest oryginał dokumentu księgowego, zatem z ustawy o CIT nie wynika również, żeby możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ponoszonych przez podatnika wydatków uzależniona była od miejsca przechowywania oryginałów dokumentów. W szczególności przemawiają za tym przepisy ustawy o rachunkowości oraz przepisy Ordynacji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (który powinien być brany pod uwagę z powodu delegacji zawartej w art. 9 ustawy o CIT), dowody księgowe powinny być przechowywane w oryginalnej postaci w siedzibie jednostki, ale wskazany przepis nie może uchylać przepisów państwa obcego (w tym przypadku Chin), na terytorium którego Spółka prowadzi przedstawicielstwo. Jednocześnie, zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, w postępowaniu podatkowym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Niewątpliwie, dowody te powinny potwierdzić faktyczne wykonanie świadczenia oraz celowość i racjonalność poniesionego wydatku z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej oraz w kontekście jego związków przyczynowo skutkowych z osiąganymi lub oczekiwanymi przychodami podatnika.

Z powyżej przytoczonych przepisów ustaw oraz okoliczności faktycznych wynika zatem, że w ramach swojej działalności Wnioskodawca ponosi wydatki na promocję i marketing produktów, które:

W konsekwencji, z uwagi na spełnienie przesłanek wymienionych we wstępie uzasadnienia, w tym m.in.: związku z przychodami Spółki (warunek celowości), definitywności poniesienia oraz należytego udokumentowania, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz okoliczności przedstawionych w opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach mogą być zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu w jej rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Wnioskodawca podnosi ponadto, że powyżej przedstawione stanowisko zyskało również aprobatę organów podatkowych wyrażoną np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 kwietnia 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1598/09/MO w analogicznym stanie faktycznym dotyczącym zagranicznego przedstawicielstwa polskiego podatnika, nie stanowiącego jednocześnie zagranicznego zakładu:

" (...) jeżeli zagraniczne przedstawicielstwo polskiego podatnika nie stanowi zakładu zgodnie z treścią stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania koszty związane z jego funkcjonowaniem winny być rozliczane zgodnie z polskimi regulacjami podatkowymi. Z punktu widzenia polskich przepisów podatkowych bez znaczenia jest gdzie wydatek został poniesiony i do jakiej części podatnika (przedstawicielstwo) jest przypisany."

" (...) okoliczność, że oryginały dokumentów dotyczących wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem ukraińskiego przedstawicielstwa pozostają na Ukrainie, nie stoi na przeszkodzie w uwzględnieniu tych wydatków w rozrachunku podatkowym jako kosztów uzyskania przychodu."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na założenie oraz funkcjonowanie przedstawicielstwa w Chinach - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga, że wydając przedmiotowe rozstrzygnięcie Organ przyjął za podatnikiem, że przedstawicielstwo zarejestrowane przez Wnioskodawcę w Chińskiej Republice Ludowej nie jest zagranicznym zakładem Spółki. Jeżeli Wnioskodawca oczekuje potwierdzenia, czy w związku z działalnością prowadzoną przez Spółkę poprzez przedstawicielstwo zarejestrowane na terenie Chin powstanie tam lub nie jego zakład, to powinien zwrócić się z zapytaniem do odpowiednich władz Chin.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.