1462-IPPB4.4511.1388.2016.1.JK2 - Zaliczenie do przychodu kwoty otrzymanej na podstawie ugody pozasądowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody pozasądowej - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do części kwoty obejmującej zwrot nakładów na budowę garażu,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do części kwoty obejmującej zwrot kosztów nabycia w wieczyste użytkowanie gruntu pod garażem i zwrotu kosztów procesowania się o prawo własności garażu.

W dniu 22 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody pozasądowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 maja 1990 r. z inicjatywy Klubu przy X i Społecznego Komitetu Budowy Garaży Urząd Dzielnicowy Wydział Architektury wydał decyzję zezwalającą na dobudowanie 10 boksów garażowych do istniejącego zespołu garażowego według projektu stanowiącego integralną część decyzji, w miejscu ustalonym w planie realizacyjnym zatwierdzonym decyzją z dnia 20 grudnia grudnia 1988 r. dla pracowników X będącymi członkami Klubu.

W ramach tej decyzji, przy organizacyjnej pomocy Klubu i Społecznego Komitetu Budowy Garaży z własnych środków Wnioskodawca wybudował boks garażowy Nr 142 na terenie stanowiącym własność Skarbu Państwa, a będącym w użytkowaniu X P.P. Wkład w budowę garażu wyniósł 8.500.000 zł przed denominacją w zaliczeniu środków własnych i wkładu pracy.

W dniu 16 listopada 1990 r. zgodnie z umową zawartą pomiędzy X P.P., a P Oddział Zakładowy przy X- Klub będącym zarządcą terenu, zabudowanego zespołem garaży samochodowych została zawarta z Wnioskodawcą przez P Odział Zakładowy przy X- Klub umowa najmu garażu samochodowego. Zgodnie z tą umową aż do obecnego roku nieprzerwanie zgodnie z terminami płatności Wnioskodawca opłacał podatki od nieruchomości i gruntowy.

W 1992 r. Przedsiębiorstwo Państwowe X zostało sprywatyzowane. Na mapie geodezyjnej wykonanej do celów prywatyzacji nie naniesiono zespołów garaży. Działki, na których usadowiony jest garaż, będący na mocy umowy najmu w użytkowaniu Wnioskodawcy przekazano w wieczyste użytkowanie nowym użytkownikom jako niezabudowane.

W dniu 12 grudnia 2000 r. do Sądu Rejonowego Wydział Cywilny Wnioskodawca złożył pozew o zobowiązanie Starosty Powiatu do złożenia oświadczenia woli o oddanie powodowi gruntu zajętego pod budowę garażu w użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności tego garażu na jego rzecz.

Po 12 latach kosztownego procesowania w dniu 25 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny, wydał Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2012 r. na rozprawie sprawy z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi Miasta przy udziale interwenientów ubocznych C. Sp. z o.o. i A. Sp. z o.o. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli i orzekł: zobowiązuję pozwanego Skarb Państwa - Prezydenta Miasta do złożenia oświadczenia woli następującej treści:

"Skarb Państwa - Prezydent Miasta oddaje w użytkowanie wieczyste na 99 lat Tadeuszowi G. działki gruntu oznaczone numerami 27/3, 21/5 i 20/15 o łącznej powierzchni 0,0022 ha oznaczone literami ABGHCDEFA na mapie sytuacyjnej sporządzonej przez geodetę uprawnionego Sylweriusza M. przyjętej do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego w dniu 30 października 2009 r. za numerem ewidencyjnym, stanowiącej integralną część niniejszego orzeczenia, stanowiące nieruchomość położoną..., dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste, zabudowaną boksem garażowym Nr 142, za pierwszą opłatą roczną z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 1.003,20 zł stanowiącej 15% wartości ceny gruntu przysługującemu Tadeuszowi G. oraz za kolejne opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 200,64 zł stanowiącej 3% wartości gruntu przysługującemu Tadeuszowi G. oraz przenosi nieodpłatnie na rzecz Tadeusza G. własność garażu Nr 142 usytuowanego na wyżej opisanych działkach, a Tadeusz G. wyraża na powyższe zgodę.

Od wyżej opisanego wyroku pozwany i interwenci uboczni złożyli apelację do Sądu Okręgowego Wydział Cywilny - Odwoławczy. Sąd Okręgowy Wydział Cywilny - Odwoławczy Wyrokiem z dnia 27 lutego 2013 r. oddalił apelację a wyrok opatrzył klauzulą prawomocności.

W dniu 16 października 2013 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Urzędu Miasta Biuro Geodezji Katastru Wydział Aktualizacji Ewidencji Gruntów i Budynków o ujawnienie podziału działek gruntu pod garażem Nr 142 zgodnie z operatem technicznym i wyrokiem Sądu Rejonowego, który pismem z dnia 22 października 2013 r. powiadomił Wnioskodawcę o dokonaniu takich zmian. Jednocześnie Wydział wyjaśnił, że do dokonania zmiany podmiotowej, tj. ujawnienia Wnioskodawcy w ewidencji gruntów i budynków jako użytkownika wieczystego niezbędne jest uprzednie ujawnienie tego prawa w księdze wieczystej przez właściwy Wydział Sądu Rejonowego.

W dniu 22 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wpis w księdze wieczystej ujawniającej podział działek oraz wniosek o złożenie księgi wieczystej. W dniu 17 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy połączył wnioski do wspólnego rozpoznania i oddalił. W dniu 18 kwietnia 2014 r. C. Sp. z o.o. wniósł o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze uczestnika i jednocześnie wniósł o oddalenie wniosków. Na powyższe orzeczenie Wnioskodawca wniósł skargę. Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2014 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek. Od powyższego postanowienia Wnioskodawca złożył apelację do Sądu Okręgowego Wydział Cywilny-Odwoławczy. Uczestnik C. Sp. z o.o. w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania. Postanowieniem z dnia 27 października 2014 r. apelacja została oddalona.

Pismem z dnia 5 lutego 2015 r. Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Miasta z prośbą o wykonanie prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 25 czerwca 2012.

Pismem z dnia 27 lutego 2015 r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź odmowną. W dniu 18 lutego 2015 r. w wykonaniu wyżej wymienionego wyroku Wnioskodawca dokonał wpłaty na konto bankowe Zarządu Mienia Skarbu Państwa w kwocie 1.003,20 zł stanowiącej 15% wartości ceny gruntu (6.688 zł) i opłata ta została przyjęta.

W dniu 8 lutego 2014 r. C. Sp. z o.o. zaskarżył zmiany dokonane przez Wydział Aktualizacji Ewidencji Gruntów i Budynków w Biurze Geodezji i Katastru, tj. ujawnienia podziału zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Procesowanie trwało do dnia 7 czerwca 2016 r. i zostało zakończone umorzeniem postępowania kasacyjnego przez Naczelny Sąd Administracyjny. W roku 2009 do Sądu Rejonowego Wydział Cywilny Wnioskodawca złożył wniosek o ustanowienie drogi koniecznej. Postępowanie w sprawie zostało przeniesione do Sądu Rejonowego Wydział Cywilny i w dniu 21 listopada 2013 r. zostało zawieszone.

Po 16 latach procesowania przed Sądami Cywilnymi, Administracyjnymi, Wieczystoksięgowymi i Urzędami Administracji lokalnej i państwowej Wnioskodawca otrzymał propozycję ugodowego zakończenia sporu.

Propozycję tę Wnioskodawca przyjął i w dniu 28 września 2016 r. podpisał umowę o uregulowaniu kwestii spornych w Kancelarii Notarialnej.

W umowie tej Wnioskodawca zrezygnował ze swoich praw do garażu i gruntu pod garażem w zamian za zwrot poniesionych kosztów wybudowania garażu i nabycia gruntów pod garażem, za który zapłacił 15% jego wartości zgodnie z ww. wyrokiem Sądu oraz zwrot kosztów poniesionych w czasie 16 letniego procesowania o nabycie prawa do tej nieruchomości. Tytułem zwrotu poniesionych kosztów Spółka C. Sp. z o.o. wypłaciła Wnioskodawcy kwotę 55.000 zł.

Uprawnionemu Rzeczoznawcy Majątkowemu Wnioskodawca zlecił sporządzenie opinii oszacowania wartości odtworzeniowej garażu nr 142, który w dniu 28 października 2016 r. oszacował ją na kwotę 25.821 zł. Biegły sądowy ds. szacowania nieruchomości w dniu 22 października 2011 r. oszacował dla potrzeb postępowania sądowego wartość gruntu pod garażem na kwotę 6.688 zł. Od kwoty tej zgodnie z wyrokiem Sądu Wnioskodawca zapłacił 1.003,20 zł czyli 15% jego wartości. Pozostała kwota 22.491 zł to koszty 16 letniego procesowania, na które składają się: opłaty sądowe, opłaty za wypisy, wyrysy i odpisy dokumentów, opłaty za sporządzenie opinii przez biegłych sądowych i rzeczoznawców oraz opłaty adwokackie za takie usługi jak sporządzenie pozwów i apelacji oraz skarg, pisma procesowe, zastępstwa procesowe, porady prawne.

Według Wnioskodawcy wypłacona kwota nie jest Jego dochodem, ale tylko zwrotem kosztów i nakładów poniesionych przy budowie garażu i nabycia gruntu oraz kosztów 16 letniego procesowania, który zakończył się wyrokiem unieważniającym czynność prawną oddania gruntu w wieczyste użytkowanie przy prywatyzacji X pod Jego garażem i oddania tego gruntu Wnioskodawcy w wieczyste użytkowanie oraz przyznania Mu tytułu własności garażu. Pozostały jeszcze do uregulowania takie kwestie jak wpis do ksiąg wieczystych i założenie nowej księgi wieczystej na tą nieruchomość oraz droga konieczna na dojazd do garażu.

Wyżej opisany 16 letni okres w życiu Wnioskodawcy spowodował, że Jego stan zdrowia na tyle się pogorszył, aby uniemożliwić dalsze procesowanie tak z powodów zdrowotnych jak i finansowych. Wobec tego Wnioskodawca wyraził zgodę na zawarcie powyższej ugody w zamian za zwrot poniesionych kosztów, które nie rekompensują w pełni poniesionych przez Niego strat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma zapłacić podatek od kwoty 55.000 zł wypłaconej Spółki na mocy ugody z dnia 28 września 2016 r. tytułem zwrotu kosztów i nakładów poniesionych przy budowie garażu, nabycia w wieczyste użytkowanie gruntu pod garażem, za który już zapłacił podatek i zwrotu kosztów 16 letniego okresu procesowania o prawo własności garażu, który prawomocnym wyrokiem sądu został przyznany nieodpłatnie?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien płacić podatku, ponieważ nie miał dochodu. Kwota 55.000 zł nie jest wartością wolnorynkową. Wartość budowli została oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 25.821 zł przez porównanie wartości materiałów i środków nakładczych zużytych w czasie budowy garażu z wartością cen materiałów i środków nakładczych w obecnym czasie. Wartość gruntu pod garażem rzeczoznawca majątkowy oszacował na kwotę 6.688 zł, za który już Wnioskodawca zapłacił podatek. Pozostała kwota 22.491 zł to koszty 16 letniego okresu procesowania, które nie rekompensują w pełni poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów finansowych nie biorąc pod uwagę strat moralnych i utraty zdrowia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w odniesieniu do części kwoty obejmującej zwrot nakładów na budowę garażu, natomiast nieprawidłowe w odniesieniu do części kwoty obejmującej zwrot kosztów nabycia w wieczyste użytkowanie gruntu pod garażem i zwrotu kosztów procesowania się o prawo własności garażu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia źródła przychodów, m.in. w pkt 9 inne źródła. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, zgodnie z art. 20 ust. 1, Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń

Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. O przychodzie podatkowym możemy mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego. Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się pieniędzy uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. Jakkolwiek bowiem w takich przypadkach podatnik otrzymuje do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, to jednak wcześniej był zobligowany do jej wyłożenia.

Stosownie do art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Zgodnie z treścią art. 662 § 1 i § 2 Kodeks cywilny, wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę.

Jak stanowi art. 681 Kodeksu cywilnego do drobnych nakładów, które obciążają najemcę lokalu należą w szczególności drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. W myśl powyższego w przypadku umowy najmu najemcę obciążają jedynie drobne nakłady związane ze zwykłym używaniem rzeczy, natomiast do pokrywania wszelkich kosztów remontu i większych napraw zobowiązany jest wynajmujący rzecz.

Treść art. 663 Kodeksu cywilnego wskazuje, że jeżeli w czasie trwania najmu rzecz wymaga napraw, które obciążają wynajmującego, a bez których rzecz nie jest przydatna do umówionego użytku, najemca może wyznaczyć wynajmującemu odpowiedni termin do wykonania napraw. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu najemca może dokonać koniecznych napraw na koszt wynajmującego.

Zgodnie z art. 676 ww. ustawy, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 28 września 2016 r. podpisał umowę o uregulowaniu kwestii spornych (ugodę). W umowie tej Wnioskodawca zrezygnował ze swoich praw do garażu i gruntu pod garażem w zamian za zwrot poniesionych kosztów wybudowania garażu i nabycia gruntów pod garażem, za który zapłacił 15% jego wartości zgodnie z ww. wyrokiem Sądu oraz zwrot kosztów poniesionych w czasie 16 letniego procesowania o nabycie prawa do tej nieruchomości. Tytułem zwrotu poniesionych kosztów Spółka C. Sp. z o.o. wypłaciła Wnioskodawcy kwotę 55.000 zł.

Mając powyższe na uwadze oraz przedstawione przepisy prawne, stwierdzić należy, że kwota obejmująca zwrot nakładów na budowę garażu w wyniku zawartej ugody pomiędzy Wnioskodawcą a firmą nie będzie stanowiła dla Niego przysporzenia majątkowego, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast pozostała wypłacona kwota, tj. obejmująca zwrot kosztów nabycia w wieczyste użytkowanie gruntu pod garażem i zwrotu kosztów procesowania się o prawo własności garażu będzie ona stanowiła w tej części przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww.ustawy.

Przychód uzyskany z innych źródeł należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym został uzyskany i opodatkować według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że przepisy Kodeksu cywilnego ani inne przepisy prawne nie normują obowiązku zwrotu kosztów nabycia w wieczyste użytkowanie gruntu pod garażem i zwrotu kosztów procesowania się o prawo własności garażu, w sytuacji gdy stroną postępownia sądowego nie była firma dokonująca zwrotu. Z takim obowiązkiem mamy do czynienia jedynie w przypadku zwrotu nakładów na budowę garażu.

W odniesieniu do przedstawionych kwot wskazanych w stanie faktycznym, pytaniu i własnym stanowisku należy wyjaśnić, że tutejszy organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę, bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, gdyż prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.