1462-IPPB4.4511.1355.2016.2.MS1 - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2016 r. (data wpływu za 12 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem (data nadania 6 lutego 2017 r., data wpływu 8 lutego 2017 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB4.4511.1355.2016.1.MS1 z dnia 25 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data doręczenia 30 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 1462-IPPB4.4511.1355.2016.1.MS1 z dnia 25 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data doręczenia 30 stycznia 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem (data nadania 6 lutego 2017 r., data wpływu 8 lutego 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z bratem otrzymali w spadku po zmarłym ojcu nieruchomość w postaci działki gruntu o numerze 1015 o pow. 0,57 ha. Otwarcie spadku miało miejsce dnia 23 sierpnia 2009 r.

Odziedziczona nieruchomość była użytkowana przez oboje rodzeństwa i każdy z rodzeństwa posiadał udział ww. nieruchomości w częściach równych po 1/2. 7 lat później dnia 1 września 2016 r. rodzeństwo dokonało działu spadku i zniesienia wspólności ww. nieruchomości w drodze postępowania sądowego z nieruchomości 1015 wydzielono 5 działek przy czym dwie o numerach 1015/1 oraz 1015/4 o łącznej powierzchni 0,2344 ha objęła Wnioskodawczyni natomiast trzy o numerach 1015/2, 1015/3 oraz 1015/5 o łącznej powierzchni 0,3359 ha objął brat Wnioskodawczyni.

Dokonany podział był ekwiwalentny i nie towarzyszyły mu spłaty bądź dopłaty. W toku podziału nieruchomości nie uległ powiększeniu stan majątku osobistego Wnioskodawczyni, bowiem w toku podziału nie otrzymała żadnych elementów przekraczających pierwotny udział spadkowy. Wnioskodawczyni zamierza dokonać zbycia działek 1015/1 oraz 1015/4.

Pismem (data wpływu 8 lutego 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

Wnioskodawczyni stale przebywa w USA, gdzie znajduje się jej centrum życiowe, o czym informowała polski organ podatkowy. Jej pobyt w USA trwa nieprzerwanie od kilkunastu lat, ma tam rodzinę (dwójkę dzieci, które rodząc się na terytorium USA nabyły obywatelstwo tego kraju), dzieci pobierają naukę w szkołach w USA, tamże również pracuje, wynajmuje mieszkanie oraz posiada ruchomości w postaci np. samochodu.

Wartość działek przypadających Wnioskodawczyni 1015/1 oraz 1015/4 które powstały w wyniku podziału dokonanego w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności działki 1015 mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w ww. działce 1015 przez dokonaniem działu spadku i zniesienia współwłasności. Wyjaśnić należy, że wartość działki przed dokonaniem działu wynosiła 513.000 zł (wartość udziału przypadającego Wnioskodawczyni wynosiła 256.500 zł.). Wartość nieruchomości przypadających po dokonaniu działu spadku Wnioskodawczyni, tj. działki 1015/1 oraz 1015/4 wynosi 211.000 zł. Ustalenia tego pełnomocnik Wnioskodawczyni dokonał w oparciu o badanie, które wykonał rzeczoznawca na chwilę złożenia niniejszego wyjaśnienia.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że ojciec Wnioskodawczyni zmarł dnia 23 sierpnia 2009 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, sprzedaż przez Wnioskodawczynię wskazanych nieruchomości 1015/1 oraz 1015/4 skutkuje powstaniem u niej przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W ocenie Wnioskodawczyni zbycie ww. nieruchomości nie wiąże się z powstaniem po jej stronie obowiązku podatkowego bowiem zbycie ww. rzeczy nie nastąpi przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie (zob. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o u.p.d.o.f.). Nie można bowiem stwierdzić nabycia nieruchomości 1015/1 oraz 1015/4 w sytuacji w której Wnioskodawczyni była już ich pierwotną właścicielką z racji tego, że była to część majątku wspólnego którym dysponowała wspólnie/razem z bratem.

Wskazać w związku z powyższym należy, że zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. źródłami przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, (...).

Użyty przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. zwrot "nabycie" nie został zdefiniowany. Rezygnacja ustawodawcy ze wskazania w ww. przepisie konkretnych tytułów prawnych mogłaby sugerować, że analizowane pojęcie obejmuje uzyskanie wymienionych w nim praw bez względu na tytuł i formę ich nabycia. W związku z tym w orzecznictwie sądowym przyjmuje się potoczne dość szerokie rozumienie tego pojęcia - jako przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Akcentuje się jednakże również, że nie wszystkie temu podobne czynności prawne stanowią przedmiot nabycia w rozumieniu analizowanego przepisu, czego przykładem jest m.in. zwrot nieruchomości wywłaszczonej (wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1998 r., I SA/Ka 1033/96, czy powołana w tym wyroku uchwala z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96, opubl.: ONSA 1997 Nr 2, poz. 51) albo nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości (wyrok WSA w poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r., I SA/Po 1146/15, dostępny: http://orzeczenia.nsa.gov.pl; dalej: "cbosa").

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2016 r., Sygn. akt II FSK 1014/14 (dostępny cbosa): "obiektywne spełnienie przesłanek opodatkowania bez uwzględnienia kontekstów nabycia, jak i zbycia nie znalazło uznania tak w orzecznictwie Sądu Najwyższego (zob. Wyrok SN z dnia 7 maja 2002 r., III RN 18/02, ONSP 2003, Nr 6, poz. 137), jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. Uchwala Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96, ONSA 1997, Nr 2, poz. 51), dotyczącym choćby opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego), nabytych w trybie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości, czy też nabycia w trybie art. 7 ust. 1 Dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz..U Nr 50, poz. 279) i ich następnej sprzedaży przed upływem 5 lat. W powołanej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny, dokonując wykładni przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. wskazał - a to powtórzył także Sąd Najwyższy - że ogranicza on w sposób istotny swobodę dysponowania prawem własności i innymi prawami w tym przepisie wymienionymi. Z tej przyczyny, jako przepis o charakterze wyjątkowym, musi być interpretowany ściśle, a wątpliwości prawne powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika. Podobny pogląd został wyrażony w wyroku NSA z dnia 18 stycznia 1988 r., III SA 964/87, ONSA 1989, Nr 1, poz. 5 z aprobującą glosą Z. Kmieciaka w OSP 1990, Nr 5-6, poz. 251. "Wskazać również należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych zwracano uwagę, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. W swym założeniu miał przeciwdziałać spekulacji rzeczami i prawami w nim wymienionymi (zob. Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2002 r., III SA 2717/00).

Tak więc analiza orzecznictwa sądowego wskazuje, że nie wszystkie formy nabycia będą mieściły się w tym pojęciu (por. też prawomocny wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 1038/08, dostępny cbosa).

Podzielając pogląd, że nie każde przeniesienie własności jest nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., szczególnego rozważenia wymaga charakter wspólności majątku spadkowego, odnosząc się do regulacji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2016 r., poz. 380, z późn. zm., dalej: "k.c."), wskazać trzeba, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 k.c.); spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 k.c.). Zgodnie natomiast z art. 1035 k.c., jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zastrzeżeniem przepisów tytułu VIII art. 1036-1046 k.c. W trosce o odpowiednie stosowanie owych przepisów trzeba brać pod uwagę także inne unormowania księgi czwartej kodeksu cywilnego, uwzględniające różnice zachodzące między współwłasnością w częściach ułamkowych a stosunkiem wspólności odnoszącym się do masy spadkowej.

Z chwilą otwarcia spadku powstaje pomiędzy spadkobiercami wspólność majątku spadkowego traktowanego jako całość. Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 1037 § 1 k.c. Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, stosownie do ich udziałów spadkowych, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Innymi słowy celem działu spadku jest likwidacja tej wspólności. Czasami, aby do tego doszło, niezbędne jest ustalenie zasad wzajemnych rozliczeń, na przykład z tytułu spłaconych długów spadkowych, czy też dokonanych spłat na rzecz pozostałych spadkobierców. W konsekwencji prowadzi to do nabycia prawa własności ponad przysługujący spadkobiercy udział - nabycie tego prawa nie może więc nastąpić w dacie nabycia spadku.

Dokonany przez Wnioskodawczynię i jej brata podział był ekwiwalentny i nie towarzyszyły mu spłaty, bądź dopłaty. W toku podziału nieruchomości nie uległ powiększeniu stan majątku osobistego Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w toku podziału nie otrzymała żadnych elementów przekraczających pierwotny udział spadkowy. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, w przypadku ich przyznania na wyłączną własność, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku i ustania wspólności majątku spadkowego, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, bowiem jak wynika ze stanu faktycznego powierzchnia przyznanej Wnioskodawczyni nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku objętym wspólnością. W związku z powyższym należy uznać, że nabyła ona nieruchomość z dniem otwarcia spadku po zmarłym ojcu, a w momencie podziału nieruchomości (gdy nie doszło do zwiększenia jej majątku osobistego) nie doszło też do nabycia nowej nieruchomości ani jej części. Czynność ta nie podlega więc opodatkowaniu PIT (zobacz wyrok WSA w warszawie z dnia 24 sierpnia 2016 r. sygn. Akt. III SA/Wa 1577/15).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, że wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisanym przez Wnioskodawczynię zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdą uregulowania umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki, dochody z nieruchomości, włączając opłaty i inne płatności z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych i zyski uzyskane ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką nieruchomością lub prawami, z których wynikają takie opłaty i inne płatności, mogą być opodatkowane przez to Umawiające się Państwo, w którym ta nieruchomość lub zasoby naturalne są położone. Dla celów niniejszej Umowy odsetki od zobowiązań zabezpieczonych na nieruchomości lub zabezpieczonych prawem dochodzenia na opłatach lub innych płatnościach z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych nie będą traktowane jako dochód z nieruchomości.

Użycie w umowie sformułowania "mogą być opodatkowane" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Stanach Zjednoczonych Ameryka podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. praw decydujące znaczenie

w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabyła wraz bratem (po 1/2 każdy) działkę gruntu Nr 1015 w drodze spadku po ojcu, zmarłym w dniu 23 sierpnia 2009 r. W dniu 1 września 2016 r. dokonano działu spadku i zniesienia współwłasności. Z przedmiotowej działki wydzielono 5 działek (1015/1 - 1015/5), z których działki 1015/1 i 1015/4 o łącznej powierzchni 0.2344 ha objęła Wnioskodawczyni. Pozostałe trzy działki o łącznej powierzchni 0.3359 ha objął brat Wnioskodawczyni. Podziałowi nie towarzyszyły spłaty i dopłaty. Wartość działek przypadających Wnioskodawczyni mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w działce 1015 przed dokonaniem działu spadku i zniesienia współwłasności. Wnioskodawczyni zamierza dokonać zbycia działek 1015/1 i 1015/4.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwila jego śmierci przechodzą na jedna lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc Wnioskodawczyni nabyła udział w działce Nr 1015, w dacie śmierci ojca czyli w 2009 r.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego - jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 Kodeksu cywilnego, istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Należy wyjaśnić, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu - współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu - każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza, to że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Wobec powyższego wyjaśnienia dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla udziału w nieruchomości (nieruchomościach), nabytego ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności.

W omawianej sprawie należy zatem ustalić czy i ewentualnie jaką część udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni nabędzie w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności.

W tym miejscu należy podkreślić, że to nie powierzchnia działek jest miernikiem służącym do ustalenia czy w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności zwiększył się udział w nieruchomości a zarazem stan majątku osobistego współwłaściciela. Wskazać należy, że powierzchnia nie jest wyznacznikiem obiektywnym, może się bowiem zdarzyć, że największą wartość będzie miała działka o najmniejszej powierzchni - o wartości działki nie decyduje tylko wielkość, ale również inne czynniki - np. jej lokalizacja, przeznaczenie. Dlatego aby ustalić czy w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności udział Wnioskodawczyni w nieruchomości powiększył się należy porównać wartość udziału przysługującego Wnioskodawczyni w całej nieruchomości przed dokonaniem działu spadku i zniesienia współwłasności (innymi słowy wartość udziału w działce nabytej w spadku), z wartością działek otrzymanych w wyniku tego działu spadku i zniesienia współwłasności. Dopiero jeżeli z porównania tych wartości okaże się, że wartość nieruchomości przyznanych Wnioskodawczyni w wyniku dokonania działu spadku i zniesienia współwłasności będzie większa od wartości udziału jaki Wnioskodawczyni przysługiwał przed dokonaniem działu spadku i zniesienia współwłasności, to data działu spadku i zniesienia współwłasności będzie datą nowego nabycia, ale nie całej nieruchomości, lecz udziału jaki Wnioskodawczyni nabyłaby ponad udział nabyty pierwotnie w spadku. Aby ustalić powyższe trzeba porównać wartość udziału posiadanego przez Wnioskodawcę w nieruchomości będącej przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności z wartością nieruchomości - działek otrzymanych na wyłączną własność w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności.

Wnioskodawczyni wskazała, że wartość przypadających Wnioskodawczyni działek 1015/1 i 1015/4, które powstały w wyniku podziału dokonanego w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności działki 1015/16, mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w ww. działce 1015 mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w ww. działce 1015 przed dokonaniem działu spadku i zniesienia współwłasności.

Zatem należy uznać, że w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie otrzymała nieruchomości o wartości większej niż wart był jej udział we współwłasności.

Zatem udział w nieruchomości, Wnioskodawczyni nabyła w jedynie w dacie śmierci ojca, tj. w 2009 r. Natomiast dokonanie działu spadku i zniesienia współwłasności nie spowoduje, że po stronie Wnioskodawczyni nastąpi nabycie.

W wyniku powyższego, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy dla udziału nabytego w spadku należy liczyć od końca 2009 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 upłynął z końcem 2014 r.

Wobec powyższego, w przypadku planowanej sprzedaży przez Wnioskodawczynię działek o Nr 1015/1 i 1015/4 nie będzie stanowić ona dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu artykułu 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, dlatego też nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków NSA i WSA, należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.