1462-IPPB4.4511.1303.2016.2.JM - Skutki podatkowe sprzedaży udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2016 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) uzupełniony pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data nadania 12 stycznia 2017 r., data wpływu 13 stycznia 2017 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 4 stycznia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511. 1303.2016.1.JM (data nadania 4 stycznia 2017 r., data doręczenia 10 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 4 stycznia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1303. 2016.1.JM (data nadania 4 stycznia 2017 r., data doręczenia 10 stycznia 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data nadania 12 stycznia 2017 r.,data wpływu 13 stycznia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 września 2016 r. umową sprzedaży Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia udziału 3/4 części w zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 69/2 o pow. 214 m² za cenę 234.000 zł. Przedmiotowy udział w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 22 października 2014 r. Przedmiotem zniesienia współwłasności była zabudowana nieruchomość gruntowa stanowiąca działki gruntu Nr 69/1, 69/2, 69/3. Udział Wnioskodawczyni w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności wynosił 3/8. Przy czym, udział 1/8 części Wnioskodawczyni nabyła w spadku po zmarłym mężu w dniu 11 lipca 2001 r., udział 1/4 części tej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w związku z ustaniem wspólności ustawowej z mężem, uprzednio małżonkowie nabyli w przedmiotowej nieruchomości udział wynoszący 1/2 części aktem notarialnym z dnia 22 maja 1991 r. Łączna wartość nieruchomości będącej przedmiotem nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości została określona na kwotę: 939.164 zł (w tym wartość działki Nr 69/1 - 394.268 zł, wartość dzałki Nr 69/2 - 203.954 zł, wartość działki Nr 69/3 - 340.942 zł). Po zniesieniu współwłasności Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem w udziale 3/4 części zabudowanych działek Nr 69/2 i 69/3 (w łącznych wartościach 544.896 zł). Czyli przed zniesieniem współwłasności Wnioskodawczyni przysługiwał udział w nieruchomości o wartości 352.187 zł a po zniesieniu współwłasności wartość udziału w nieruchomości 408.673 zł. Wnioskodawczyni nadal jest współwłaścicielem w udziale 3/4 części w zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę Nr 69/3.

W uzupełnieniu z dnia 12 stycznia 2017 r. (data nadania 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 13 stycznia 2017 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że wartość 3/4 udziału w działce Nr 69/2 nabyta w wyniku zniesienia współwłasności nie mieściła się w udziale w działce Nr 69/2 jaki przysługiwał Jej przed zniesieniem współwłasności. Wartość 3/4 udziału w działce Nr 69/2 nabyta w wyniku zniesienia współwłasności to kwota 152.965 zł, a przed zniesieniem współwłasności wartość udziału w tej działce Nr 69/2 to 3/8 z kwoty 203.954 zł, czyli 76.482,75 zł. Wobec tego wartość udziału Wnioskodawczyni w działce Nr 69/2 w wyniku zniesienia współwłasności powiększyła się. Wnioskodawczyni pragnie jednak zauważyć, że w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności w zamian za zwiększenie wartości Jej udziału w działce Nr 69/2 oraz Nr 69/3 uległ zmniejszeniu do 0 zł. Jej udział w działce Nr 69/1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni zobowiązana jest do uiszczenia podatku od sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku zniesienia współwłasności dokonanego w dniu 22 października 2014 r. nabyła ona wartość nieruchomości przekraczającą Jej udział w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności o 56.486 zł. Jednakże istotne jest to, że wartość sprzedanego przez Wnioskodawczynię udziału w dniu 26 października 2016 r. w nieruchomości była określona (przy zniesieniu współwłasności) na kwotę 152.965 zł (3/4 z kwoty 203.554 zł) i nie przewyższa kwoty udziału w nieruchomości jaki przysługiwał Jej przed zniesieniem współwłasności, tj. 352.187 zł. Oznacza to, że sprzedany przez Wnioskodawczynię udział w nieruchomości nie przewyższa wartości udziału w nieruchomości w dniu 26 września 2016 r. Można przyjąć, że zostały one nabyte już przed zniesieniem współwłasności, a nie w dacie zniesienia współwłasności. W tych okolicznościach dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziału w nieruchomości w dniu 26 września 2016 r. nie będzie podlegać art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, sprzedaż ta nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 26 września 2016 r. umową sprzedaży Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia udziału 3/4 części w zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 69/2 o pow. 214 m² za cenę 234.000 zł. Przedmiotowy udział w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 22 października 2014 r. Przedmiotem zniesienia współwłasności była zabudowana nieruchomość gruntowa stanowiąca działki gruntu Nr 69/1, 69/2, 69/3. Udział Wnioskodawczyni w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności wynosił 3/8. Przy czym, udział 1/8 części Wnioskodawczyni nabyła w spadku po zmarłym mężu w dniu 11 lipca 2001 r., udział 1/4 części tej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w związku z ustaniem wspólności ustawowej z mężem (uprzednio małżonkowie nabyli w przedmiotowej nieruchomości udział wynoszący 1/2 części aktem notarialnym z dnia 22 maja 1991 r.).

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) - spadek to prawa i obowiązki majątkowe zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli daty śmierci spadkodawcy.

Ponadto należy wskazać, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.). Na podstawie art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w trakcie jej trwania przez obydwoje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że małżonkowie w czasie jej trwania nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tej ustawy, obydwoje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów wspólność majątkowa ustaje z chwilą śmierci małżonka, zaś do majątku, który był nią objęty, stosuje się przepisy o współwłasnościach w częściach ułamkowych. Należy nadmienić, że w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba, że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Stanowisko to potwierdził NSA, w wyroku z dnia 19 maja 2016 r. (sygn. akt II FSK 1065/14) stwierdzając, że: "Jest rzeczą oczywistą, że w skład spadku wchodzą rzeczy i prawa przynależne (będące własnością) spadkodawcy w dacie jego śmierci i w stanie prawnym z tej daty. Nie można dziedziczyć czegoś co w skład spadku nie wchodzi. Jeżeli do spadku należy prawo bądź udział w takim prawie prawo to lub udział podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu w drodze spadkobrania. Nabycia nieruchomości, czy udziału w nieruchomości w ramach majątkowej wspólności ustawowej, nie można utożsamiać z nabyciem tego prawa, po ustaniu tej wspólności. Współwłasność łączna oznacza bowiem, w myśl art. 43 § 1 k.r.o., że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Współwłasność ta istnieje - co do zasady - tak długo jak długo trwa małżeństwo. Wspólność majątkowa ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego ze współmałżonków. (...)".

Natomiast zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Zgodnie z treścią art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje udział w nieruchomości, który przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w dniu 22 maja 1991 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli udział wynoszący 1/2 w zabudowanej nieruchomości gruntowej stanowiącej działki gruntu Nr 69/1, 69/2, 69/3 położone w Legionowie. W dniu 11 lipca 2001 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. W wyniku tych zdarzeń nastąpiło ustanie wspólności ustawowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni zatem w dniu 22 maja 1991 r. oraz w wyniku ustania wspólności ustawowej małżeńskiej Wnioskodawczyni nabyła udział 1/4 w ww. działkach. W spadku po zmarłym mężu Wnioskodawczyni nabyła udział 1/8 w przedmiotowych działkach.

Następnie w dniu 22 października 2014 r. współwłaściciele aktem notarialnym dokonali zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. W wyniku tej czynności Wnioskodawczyni nabyła udział wynoszący 3/4 w przedmiotowych nieruchomościach. Wnioskodawczyni dodatkowo zaznaczyła, że łączna wartość nieruchomości będącej przedmiotem nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości została określona na kwotę: 939.164 zł (w tym wartość działki Nr 69/1 - 394.268 zł, wartość dzałki Nr 69/2 - 203.954 zł, wartość działki Nr 69/3 - 340.942 zł). Po zniesieniu współwłasności Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem w udziale 3/4 części zabudowanych działek Nr 69/2 i 69/3 (w łącznych wartościach 544.896 zł). Czyli przed zniesieniem współwłasności Wnioskodawczyni przysługiwał udział w nieruchomości o wartości 352.187 zł a po zniesieniu współwłasności wartość udziału w nieruchomości to 408.673 zł. Wartość 3/4 udziału w działce Nr 69/2 nabyta w wyniku zniesienia współwłasności nie mieściła się w udziale w działce Nr 69/2 jaki przysługiwał Jej przed zniesieniem współwłasności. Wartość 3/4 udziału w działce Nr 69/2 nabyta w wyniku zniesienia współwłasności to 152.965 zł, a przed zniesieniem współwłasności wartość udziału w tej działce Nr 69/2 to 3/8 z kwoty 203.954 zł, czyli 76.482,75 zł. Wobec tego wartość udziału Wnioskodawczyni w działce Nr 69/2 w wyniku zniesienia współwłasności powiększyła się.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w wyniku dokonania zniesienia współwłasności nieruchomości zwiększył się udział Wnioskodawczyni w przedmiotowej nieruchomości, gdyż otrzymała majątek o większej wartości niż przysługujący Jej udział we współwłasności. Zatem zwiększył się stan Jej majątku osobistego. Tym samym, data dokonania zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia udziału w działce Nr 69/2.

W dniu 26 września 2016 r. umową sprzedaży Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia udziału 3/4 części w zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 69/2 o pow. 214 m² za cenę 234.000 zł.

Przy czym, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że w przypadku sprzedaży udziału w działce Nr 69/2 Wnioskodawczyni dokona sprzedaży tej części nieruchomości, jaką nabyła do wspólności małżeńskiej oraz dziedziczenia po zmarłym mężu odpowiednio w 1991 i 2001 r. Wnioskodawczyni nie dokona bowiem sprzedaży konkretnej części nieruchomości, a sprzeda udział nabyty do wspólności małżeńskiej w 1991 i w spadku w 2001 r. oraz udział nabyty w wyniku zniesienia współwłasności. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni nie nabywała konkretnej części nieruchomości, lecz nabywała kolejno w 1991 r., 2001 r., i 2014 r. odpowiednio udziały w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości. Nieuprawnione jest zatem twierdzenie Wnioskodawczyni, że sprzeda wyłącznie część nieruchomości nabytą do wspólności majątkowej oraz w spadku. Wnioskodawczyni nabywając kolejno w poszczególnych latach udziały w nieruchomości nabywała prawo do każdego metra kwadratowego tej nieruchomości w takiej wielkości i w takiej dacie jak nabywany udział. Zatem nabywając w 1991 r. do wspólności małżeńskiej udział 1/2 w nieruchomości Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/4 w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości, co oznacza, że miała prawo do każdego metra kwadratowego w tej nieruchomości proporcjonalnie do nabytego udziału. Podobnie nabywając kolejne udziały w nieruchomości w spadku po mężu w 1991 r. oraz w wyniku zniesienia współwłasności w 2014 r. Wnioskodawczyni w kolejnych datach nabywała udziały w każdym jej metrze kwadratowym. W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się bowiem współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Zatem w przypadku zbycia udziału w działce, Wnioskodawczyni nie dokona zbycia części nieruchomości stanowiącej udział nabyty tylko do wspólności majątkowej oraz w spadku. Sprzedany będzie udział nabywany odpowiednio w 1991 r., w 2001 r. oraz w 2014 r.

Biorąc więc pod uwagę fakt, że nabycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 1991 r., w części w 2001 r. oraz w części w 2014 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego nabywanego przez Wnioskodawczynię udziału.

Zatem, sprzedaż działki Nr 69/2 o powierzchni 214 m², w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1991 i 2001 r. nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast, sprzedaż działki Nr 69/2 o powierzchni 214 m², w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2014 r. w wyniku zniesienia współwłasności, dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39) wykazać:

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Podsumowując należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży działki Nr 69/2 w odniesieniu do udziału nabytego w 1991 r. w wyniku ustania wspólności ustawowej małżeńskiej oraz w 2001 r. w spadku po zmarłym mężu nie stanowi nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego termin. Natomiast dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży działki Nr 69/2 w odniesieniu do udziału nabytego w 2014 r. w wyniku zniesienia współwłasności podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.