1462-IPPB4.4511.1276.2016.1.JK2 - PIT w zakresie obowiązków płatnika w związku z wprowadzeniem programu rabatowego w sklepie internetowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wprowadzeniem programu rabatowego w sklepie internetowym - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wprowadzeniem programu rabatowego w sklepie internetowym.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

P. Sp. z o.o. ("Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podmiotem należącym do grupy kapitałowej P., będącej producentem m.in. szerokiej gamy sprzętu elektronicznego.

Co do zasady, produkty P. dystrybuowane są do finalnych użytkowników (konsumentów) na terytorium Polski przez Spółkę za pośrednictwem podmiotów trzecich - tj. hurtowni oraz sklepów detalicznych.

Jednocześnie, w celu ułatwienia dostępu konsumentów do pełnego portfolio produktów P., Spółka zamierza utworzyć ogólnodostępny sklep internetowy, w którym możliwe będzie nabycie produktów marki P. bezpośrednio od Wnioskodawcy ("Sklep Internetowy").

Produkty dostępne w Sklepie Internetowym obejmowały będą przede wszystkim powszechnie stosowane artykuły gospodarstwa domowego (np. urządzenia kosmetyczne, żelazka, sprzęt kuchenny itp.).

W celu zwiększenia poziomu sprzedaży produktów Spółki oraz wzmocnienia świadomości marki P. wśród konsumentów, Wnioskodawca zamierza jednocześnie wprowadzić program rabatowy ("Program Rabatowy") skierowany m.in. do pracowników Spółki.

Grono adresatów Programu Rabatowego nie będzie ograniczało się jednak wyłącznie do pracowników Spółki, ale obejmowało będzie również (i) pracowników wybranych spółek powiązanych (tj. spółek należących do grupy kapitałowej P.) oraz (ii) pracowników podmiotu trzeciego, ściśle współpracującego z podmiotami należącymi do Grupy P. (historycznie należącego do grupy kapitałowej P., natomiast obecnie - niepowiązanego z Wnioskodawcą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wnioskodawca nie wyklucza jednocześnie, że w przyszłości Program Rabatowy zostanie rozszerzony poprzez włączenie do niego również innych grup konsumentów.

W ramach ww. Programu Rabatowego, Spółka zamierza umożliwić jego adresatom ("Osoby Uprawnione") nabywanie wybranych produktów marki P. dostępnych w Sklepie Internetowym z rabatem, tj. po cenie niższej niż cena, po jakiej produkty dostępne będą za pośrednictwem Sklepu Internetowego dla pozostałych konsumentów.

Cena stosowana w ramach Programu Rabatowego kalkulowana będzie na podstawie ceny katalogowej danego produktu (tj. ceny bazowej stosowanej w relacjach z klientami korporacyjnymi) powiększonej o dodatkową marżę.

Tym samym, mając na uwadze fakt, że w relacjach z klientami korporacyjnymi, cena katalogowa produktów zwykle obniżana jest przez Wnioskodawcę o jeden lub kilka rabatów (np. rabaty indywidualne wynegocjowane przez klienta korporacyjnego) - w praktyce, mimo, że cena stosowana w Sklepie Internetowym w stosunku do Osób Uprawnionych będzie niższa niż cena stosowana przez Wnioskodawcę wobec pozostałych konsumentów - cena ta będzie jednak (często istotnie) wyższa niż cena stosowana przez Spółkę w standardowych relacjach z kontrahentami hurtowymi. Pozwalała będzie ona tym samym Wnioskodawcy na osiągnięcie zysku na prowadzonej w tym zakresie sprzedaży.

Ponadto, jak wynika z przeprowadzonych przez Spółkę kalkulacji i analiz rynku, cena stosowana w ramach Programu Rabatowego będzie niejednokrotnie wyższa niż cena detaliczna produktów, po jakiej produkty te dostępne będą dla ogółu konsumentów za pośrednictwem niezależnych sklepów detalicznych (w tym sklepów internetowych). Istotą funkcjonowania Sklepu Internetowego nie jest bowiem dostarczenie produktów P. konsumentom po możliwie najniższej cenie, ale zapewnienie dostępności pełnego asortymentu produktów P.

Zgodnie z zakładanym modelem, rabat przyznawany w ramach Programu Rabatowego, realizowany będzie przez Osoby Uprawnione na podstawie otrzymanych voucherów/kodów, skorzystanie z których prowadziło będzie do odpowiedniego obniżenia ceny produktów dostępnych w Sklepie Internetowym.

Intencją Spółki przyświecającą wdrożeniu Programu Rabatowego jest m.in. wzmocnienie znajomości produktów P. wśród Osób Uprawnionych, które zgodnie z założeniami Spółki przełożyć się powinno na wzrost poziomu sprzedaży produktów P. m.in. dzięki tzw. marketingowi szeptanemu będącemu wynikiem bezpośredniego zaznajomienia się przez ww. osoby z produktami Spółki.

Model nie zakłada jakiegokolwiek dodatkowego różnicowania cen produktów dostępnych w ramach Programu Rabatowego. Innymi słowy, każda Osoba Uprawniona (tj. pracownik Spółki, spółki powiązanej lub podmiotu trzeciego uczestniczącego w programie rabatowym) uprawniona jest do dokonania zakupu produktów P. na tych samych warunkach, a w szczególności - po tej samej cenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z udzieleniem przez Spółkę rabatu i możliwością nabycia produktów P. po obniżonej cenie, po stronie Osób Uprawnionych - w tym w szczególności pracowników Spółki - powstanie przychód podatkowy z tytułu uzyskania częściowo nieodpłatnego świadczenia (stanowiącego odpowiednio przychód z innych źródeł bądź wynikającego ze stosunku pracy), a w związku z tym - czy Spółka zobowiązana będzie do wykazania wartości ww. świadczeń w informacji PIT-8C lub (w stosunku do pracowników) do pobrania oraz odprowadzenia do właściwego urzędu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udzieleniem przez Spółkę rabatu i możliwością nabycia produktów P. po obniżonej cenie, po stronie Osób Uprawnionych - w tym w szczególności pracowników Spółki - nie powstanie przychód podatkowy z tytułu uzyskania częściowo nieodpłatnego świadczenia (stanowiącego odpowiednio przychód z innych źródeł bądź wynikającego ze stosunku pracy), a w związku z tym - Spółka nie będzie zobowiązana do wykazania wartości ww. świadczeń w informacji PIT-8C ani też (w stosunku do pracowników) do pobrania oraz odprowadzenia do właściwego urzędu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 362, z późn. zm., dalej: "p.d.o.f."), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52C oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o p.d.o.f. wyróżnia jednocześnie tzw. źródła przychodów. Dochód podlegający opodatkowaniu p.d.o.f. zakwalifikować można każdorazowo do jednego ze źródeł wskazanych ustawie. Jednym ze źródeł przychodów jest - zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. - m.in. stosunek pracy oraz inne źródła.

Dochodem z danego źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f ustawy o p.d.o.f. nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami podatkowymi osoby fizycznej są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne jak również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy z art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy o p.d.o.f. uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 tej ustawy).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy uważa się natomiast m.in. nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy.

Zgodnie z zasadami przedstawionymi w art. 11 ustawy o p.d.o.f., wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się, co do zasady, na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Na podstawie art. 11 ust. 2b powołanej ustawy, w sytuacji, w której mamy do czynienia ze świadczeniami częściowo odpłatnymi - przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością otrzymanych świadczeń, ustaloną według ww. zasad, a ponoszoną przez podatnika odpłatnością.

Na podstawie art. 31 ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane, jako płatnicy, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 42a ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. (tzn. stanowiących przychody z innych źródeł), z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych m.in. w art. 21 tej ustawy, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych).

Jednocześnie, zgodnie § 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2015 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1998), sporządzenie informacji, o której mowa powyżej powinno nastąpić na wzorze informacji PIT-8C stanowiącym załącznik nr 8 do tego rozporządzenia.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy, zasadniczo, wszelkie świadczenia otrzymywane przez podatnika p.d.o.f. od osób trzecich potraktowane mogą zostać jako przychód podatkowy na gruncie ustawy o p.d.o.f.

W szczególności, wszelkie świadczenia przekazywane pracownikom przez pracodawcę mogą zostać uznane za przychód podatkowy pracownika podlegający opodatkowaniu p.d.o.f. jako przychód ze stosunku pracy (niezależnie od tego, czy świadczenia przekazywane są pracownikom w formie pieniężnej czy też niepieniężnej).

W świetle powyższego, teoretycznie, również rabaty udzielane pracownikom na zakup towarów oferowanych przez pracodawcę potraktowane mogą zostać jako dodatkowa korzyść pracownika wynikająca ze stosunku pracy, podlegająca opodatkowaniu jako przychód pracownika ze stosunku pracy.

Odpowiednio, rabaty kierowane do ograniczonego grona konsumentów niebędących pracownikami mogą potencjalnie zostać uznane za przychód takich osób osiągany z tzw. innych źródeł.

Niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawcy, rabaty, które udzielane będą Osobom Uprawnionym w ramach analizowanego Programu Rabatowego nie będą wiązały się z powstaniem po stronie tych osób przychodu podatkowego i w związku z tym - Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania oraz odprowadzenia zaliczek na p.d.o.f. z tytułu udzielanych rabatów ani też do wystawienia informacji PIT-8C w analizowanym zakresie.

Przede wszystkim, w ocenie Wnioskodawcy, cena stosowana w ramach Programu Rabatowego nie będzie odbiegała od poziomu cen rynkowych produktów. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, mając na uwadze sposób kalkulacji ceny stosowanej wobec Osób Uprawnionych - jak wynika z przeprowadzonych analiz - analogiczne produkty będą dostępne dla ogółu konsumentów po cenie niższej niż cena stosowana w ramach Programu Rabatowego (w niezależnych sklepach detalicznych). Tym samym, zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji Osoby Uprawnione nie uzyskają żadnego nieodpłatnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy, ponieważ analogiczne produkty mogliby kupić po zbliżonej lub nawet niższej cenie u niezależnych dostawców.

Niezależnie od powyższego, należy podkreślić, że celem wdrożenia programu rabatowego przez Spółkę jest przede wszystkim zwiększenie jej obrotów oraz wzmocnienie świadomości marki P. wśród adresatów programu (tj. Osób Uprawnionych) oraz pośrednio - wśród pozostałych innych konsumentów.

Jak wskazywano w przedstawionym stanie faktycznym, intencją przyświecającą wprowadzeniu Programu Rabatowego jest zainicjowanie rozwoju tzw. marketingu szeptanego produktów Spółki przez Osoby Uprawnione, które zgodnie z założeniem - przełożyć się powinno na zwiększenia poziomu sprzedaży produktów P.

Sprzedaż produktów w ramach Programu Rabatowego stanowi zatem standardową sprzedaż produktów z rabatem - stosowaną przez większość przedsiębiorców w celu maksymalizacji osiąganego zysku.

Beneficjantem korzyści jest w analizowanym wypadku przede wszystkim Spółka (a nie pracownik czy też inny uczestnik Programu Rabatowego), bowiem dzięki ofercie Sklepu Internetowego:

* Osoby Uprawnione nabywały będą towary Spółki, a nie innego (konkurencyjnego) podmiotu; a także

* inni konsumenci mogą zostać potencjalnie zachęceni do nabycia produktów P. - na podstawie rekomendacji udzielonych przez Osoby Uprawnione w oparciu o doświadczenia wynikające z bieżącego używania z produktów Spółki.

Ponadto, z perspektywy nabywcy, udzielony w sklepie internetowym rabat ma charakter analogiczny jak standardowe rabaty funkcjonujące na rynku, mające na celu zachęcenie określonej grupy odbiorców do dokonywania zakupów produktów danego producenta/w danym sklepie.

Zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną organów podatkowych, otrzymanie rabatu nie powoduje co do zasady powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o ile (i) rabaty skierowane są do nieograniczonego grona osób oraz (ii) korzystanie z nich przez te osoby ma miejsce na jednakowych warunkach. Zdaniem organów, należy wówczas twierdzić, że wartością rynkową takiego świadczenia jest cena uwzględniająca rabat.

Powyższe podejście znajduje zastosowanie również w przypadku indywidualnej negocjacji rabatu ze sprzedawcą. Wówczas, organy podatkowe potwierdzają, że dokonując transakcji każda z jej stron ma na uwadze wyłącznie własny interes, a grono adresatów rabatu jest potencjalnie nieograniczone (każdy inny klient uprawniony jest również do podjęcia analogicznych negocjacji, które potencjalnie mogą się skończyć uzyskaniem tej samej zniżki).

W ocenie Wnioskodawcy, z nieograniczonym gronem adresatów mamy do czynienia również w analizowanej sytuacji. Do grona Osób Uprawnionych do uzyskania rabatu w badanym zdarzeniu przyszłym należą bowiem nie tylko pracownicy Spółki ale również pracownicy spółek powiązanych jak i pracownicy podmiotu trzeciego, tj. osoby niepowiązane ze Spółką stosunkiem pracy. W rezultacie, mimo że w danym momencie, grono takie jest w pewnym znaczeniu zamknięte (tj. ogranicza się do osób posiadających na daną chwilę status pracownika jednej z ww. spółek) - w praktyce jednak, jest ono potencjalnie nieograniczone. W każdej chwili bowiem, do grona tego dołączyć mogą nowe osoby, które zatrudnione zostaną przez jeden z podmiotów, których pracownicy uczestniczą w Programie Rabatowym. W szczególności, Spółka pozbawiona jest zatem kontroli nad składem i liczebnością tak nakreślonego grona adresatów Programu.

Jest to zdaniem Spółki sytuacja analogiczna, jak w przypadku zniżek kierowanych przez sprzedawców do posiadaczy kart lojalnościowych, gdzie preferencyjne warunki transakcji mają zastosowanie do osób posiadających w danym momencie określoną kartę klubową. W takiej sytuacji, tj. gdy grono beneficjentów jest podobnie jak w badanym zdarzeniu przyszłym (i) na daną chwilę ograniczone, natomiast (ii) może się w każdym momencie rozszerzyć. Organy podatkowe stoją na stanowisku, że w takim przypadku, w praktyce, grono adresatów jest nieograniczone, a zatem - przychód podatkowy po stronie beneficjenta rabatu nie powstaje.

W wyniku skorzystania z Programu Rabatowego, przez Osoby Uprawnione, będziemy mieli do czynienia z zakupem produktów z rabatem (zapłacona kwota stanowiła będzie dla nabywcy rzeczywistą cenę zakupu).

Skutkiem uzyskania rabatu będzie w tej sytuacji wyłącznie obniżenie ceny zakupu towarów - udzielony rabat nie powinien być zatem rozpatrywany w kategorii przychodu konsumenta, ale traktowany tak jak pozostałe dostępne na rynku rabaty udzielane przez przedsiębiorców konsumentom. W szczególności, zarówno w przypadku nabycia produktów z rabatem przez pracowników jak i przez pozostałe Osoby Uprawnione (tj. osoby niebędące pracownikami Spółki) - nie może w tym przypadku być mowy o jakimkolwiek dodatkowym świadczeniu (przychodzie) po stronie osoby nabywającej dany produkt z rabatem.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, nie powinno ulegać wątpliwości, że otrzymanie ww. rabatu nie będzie prowadziło w tych okolicznościach do konieczności rozpoznania po stronie Osób Uprawnionych przychodu podatkowego.

Niezależnie od powyższego, w stosunku do rabatów udzielanych pracownikom Spółki należy dodatkowo podkreślić, że - jak wynika z jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych i sądów administracyjnych - dla zakwalifikowania określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy decydujące znaczenie ma fakt, czy świadczenie takie jest nieodłącznie związane ze stosunkiem pracy, tj. przede wszystkim, czy otrzymać je może wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o p.d.o.f., czy też jest ono dostępne dla szerszego kręgu odbiorców (tj. również dla osób niezwiązanych z pracodawcą stosunkiem pracy).

Jak wskazują organy podatkowe i sądy administracyjne w wydawanych interpretacjach indywidualnych/ wyrokach - w sytuacji, w której:

* udzielane pracownikom rabaty dostępne są również dla osób niebędących pracownikami Spółki (tj. kierowane są do szerokiego kręgu odbiorców, wykraczającego poza grupę pracowników Spółki - w tym np. obejmują osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym z pracownikiem lub współpracowników Spółki);

* warunki przyznania rabatu pracownikowi są analogiczne/porównywalne z warunkami mającymi zastosowanie do osób niebędących pracownikami (innymi słowy - pracownicy nie korzystają w tym zakresie z preferencyjnego traktowania);

* cena uzyskana przez pracownika nie odbiega od cen rynkowych stosowanych wobec innych odbiorców (tzn. osób objętych programem rabatowym);

* celem programu rabatowego jest, co do zasady, zwiększenie sprzedaży produktów Spółki/zwiększenie lojalności określonej grupy konsumentów wobec marki Spółki;

zasadne jest twierdzenie, że przyznawane rabaty nie są ściśle związane ze stosunkiem pracy (tj. stosunek pracy nie jest warunkiem przyznania tego rabatu), a w rezultacie przychód podatkowy po stronie pracownika nie powinien powstać.

Innymi słowy, w przypadku, gdy dane świadczenia oferowane są pracownikowi po ceni e i na warunkach dostępnych również dla szerszego kręgu odbiorców (tj. innych klientów pracodawcy)

* pracownik nie odnosi korzyści, która mogłaby stanowić przychód ze stosunku pracy.

Stanowisko takie zaprezentowane zostało m.in.:

* w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2014 r. sygn. II FSK 2451/12, w którym Sąd podkreślił, że pracownicy korzystający z analogicznych (porównywalnych) akcji promocyjnych jak inni klienci pracodawcy nie różnią się od innych konsumentów i nie powinni ponosić z tego tytułu dodatkowych obciążeń finansowych;

* w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1142/10;

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB2/4is- 215/13-2/TR), w której organ (w oparciu o stan faktyczny, w którym programem rabatowym oferowanym przez pracodawcę objęci są pracownicy i członkowie ich rodzin) stwierdził, że "korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników";

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 października 2015, sygn. IPPB4/4511-1071/15-2/MP;

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. IPPB2/415-740/14-2/MK;

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. IPPB4/415-615/13-2/JK;

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. ITPB2/415-753/13/RS;

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. IPPB2/415-1023/11-2/AK;

* w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2011 r. (sygn. ILPB1/415-114/11-3/TW) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym istnieją przesłanki, by twierdzić, że po stronie pracownika nie wystąpi konieczność opodatkowania p.d.o.f. wartości rabatu uzyskanego w Sklepie Internetowym.

W analizowanej sytuacji, mamy bowiem do czynienia z programem rabatowym (możliwością nabycia produktów P. po istotnie obniżonej cenie w Sklepie Internetowym P.) skierowanym do szerszego kręgu odbiorców (tj. nie tylko do pracowników Spółki). Do kręgu Osób Uprawnionych należeli będą bowiem nie tylko pracownicy Wnioskodawcy, ale również pracownicy spółek powiązanych jak i pracownicy podmiotu trzeciego, tj. osoby niepowiązane ze Spółką stosunkiem pracy.

Pracownicy Spółki nie będą również w żaden sposób uprzywilejowani w stosunku do pozostałych Osób Uprawnionych w zakresie warunków nabywania produktów w sklepie internetowym - rabaty udzielane będą bowiem wszystkim Osobom Uprawnionym na tych samych zasadach.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że udzielane Osobom Uprawnionym (w tym pracownikom Spółki) rabaty nie będą ściśle związane ze świadczeniem pracy na rzecz podmiotu przekazującego świadczenie (tj. Wnioskodawcy) i w rezultacie - nie powinny zostać uznane za nieodpłatne świadczenia podlegające opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym w związku z udzieleniem przez Spółkę rabatu i możliwością nabycia produktów P. po obniżonej cenie, po stronie Osób Uprawnionych - w tym w szczególności pracowników Spółki - nie powstanie przychód podatkowy z tytułu uzyskania częściowo nieodpłatnego świadczenia (stanowiącego odpowiednio przychód z innych źródeł bądź wynikającego ze stosunku pracy), a w związku z tym - Spółka nie będzie zobowiązana do wykazania wartości ww. świadczeń w informacji PIT-8C ani też (w stosunku do pracowników) do pobrania oraz odprowadzenia do właściwego urzędu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

W odniesieniu do powołanych wyroków należy stwierdzić, że wydane są one w indywidualnych sprawach osądzonej w określonym stanie faktycznym i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Natomiast rozstrzygnięcia organów podatkowych dotyczą konkretnej spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nich zawarte jest wiążące.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.