1462-IPPB3.4510.978.2016.1.MS - Zastosowanie ograniczeń wynikających z art. 15d u.p.d.o.p.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania ograniczeń wynikających z art. 15d (od 1 stycznia 2017 r.) - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania ograniczeń wynikających z art. 15d (od 1 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

M. Sp. z o.o., ("Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży pojazdów samochodowych, części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, oraz ich naprawą. M. Sp. z o.o. (w dalszej części "Spółka") dokonuje rozliczeń swoich należności i zobowiązań na cztery sposoby:

* przelewy bankowe

* netting (wielostronna kompensata należności i zobowiązań wewnątrz

* płatności do dostawców spoza Grupy realizowane w imieniu Spółki przez spółkę nadrzędną M. SE

* dwustronne kompensaty należności i zobowiązań z dostawcami/odbiorcami spoza Grupy.

Zakres składanego wniosku dotyczy rozliczeń dokonywanych w inny sposób niż przelewy bankowe.

Spółka jest stroną umowy nettingowej z dnia 1 lipca 2002 r.

Należności i zobowiązania Spółki wobec spółek powiązanych, będących stronami umowy nettingowej, raz w miesiącu są przenoszone na konto wierzytelności wobec Netting Leadera, którym jest spółka nadrzędna (M. AG) i wzajemnie kompensowane.

Zobowiązania Spółki z reguły przewyższają wartość należności, zatem po zaksięgowaniu sesji nettingowej pozostaje ujemne, oprocentowane saldo, które Spółka księguje jako zobowiązanie wobec Netting Leadera. W kolejnej sesji nettingowej ujemne saldo poprzedniej sesji nettingowej potrącane jest ze należnościami Spółki. Po rozliczeniu konta nettingowego ponownie powstaje ujemne saldo, które przechodzi do rozliczenia w następnym miesiącu.

Faktycznie na koncie nettingowym nie są gromadzone wartości pieniężne. Konto ma charakter konta technicznego. Na koncie rozliczane są zobowiązania i należności Spółki w drodze potrąceń.

Płatności do dostawców spoza Grupy wyrażone w innej walucie niż PLN, realizowane są w imieniu Spółki przez M. SE. Spółka zleca M. SE dokonanie płatności do konkretnych kontrahentów tytułem swoich zobowiązań. Po ich zrealizowaniu M. SE, za pośrednictwem Netting Leadera, przenosi kwotę uregulowanych zobowiązań na konto nettingowe Spółki. Pozycje w ten sposób rozliczone biorą również udział w kompensacie podczas sesji nettingowej.

W rozliczeniach z dostawcami/odbiorcami, Spółka posługuje się również kompensatą wzajemnych zobowiązań. Dla bezpieczeństwa transakcji wykorzystywana jest forma pisemnego oświadczenia na podstawie, którego dokonywane jest równoległe umarzanie wierzytelności (do wysokości wierzytelności o niższej wartości).

W sytuacji kiedy należności Spółki są przeterminowane a Spółka ma wobec dłużnika zobowiązania dokonywane jest potrącenie i przekazywana zostaje informacja o dokonaniu kompensaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rozliczone w ten sposób zobowiązania będą stanowiły w całości koszt uzyskania przychodu bez względu na rozliczoną kwotę zobowiązania, w świetle mającego wejść w życie 1 stycznia 2017 r. art. 15d ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, regulowanie zobowiązań w formie potrącenia nie narusza obowiązku dotyczącego posługiwania się przez Spółkę rachunkiem bankowym przy realizowaniu płatności na rzecz innych przedsiębiorców, a zatem ograniczenie z art. 15d ustawy o CIT nie znajdzie w tym przypadku zastosowania. Potrącenie nie jest bowiem formą płatności, lecz inną niż zapłata formą regulacji zobowiązań pieniężnych. Zapłata poprzez wzajemne potrącenie jest bezgotówkowym rozliczeniem transakcji.

Zawarte w ustawach o podatkach dochodowych (art. 15d ustawy o CIT oraz 22p ustawy o PIT) odwołanie do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (art. 22) nie determinuje formy zapłaty. Odnosi się ono wyłącznie do płatności realizowanych w formie gotówkowej, do których potrącenie/kompensata/netting/płatności za pośrednictwem spółki nadrzędnej M. SE niewątpliwie nie należą.

Kompensata nie jest definiowana jako płatność (czynność związana z rozporządzeniem środkami pieniężnymi), o której mowa w przepisach zmienionych ustaw. Kompensata/potrącenie to umorzenie dwóch wzajemnych wierzytelności poprzez złożenie oświadczenia woli przez jednego wierzyciela drugiemu wierzycielowi lub w drodze dwustronnej umowy, które prowadzi do anulowania obu wierzytelności i w tym sensie stanowi ich zapłatę.

Na gruncie obowiązujących przepisów potrącenie stanowi formę wygaśnięcia zobowiązania i, co za tym idzie, jest ekwiwalentem zapłaty na gruncie podatkowym zarówno pod względem prawnym, jak i ekonomicznym. Ustawodawca bowiem zrównuje potrącenie z dokonaniem zapłaty rozumianej jako rzeczywisty transfer środków pieniężnych.

Zgodnie z art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego, wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Pomocniczo w tym zakresie można powołać się również na inne przepisy ustawy o CIT. Zgodnie z art. 26 ust. 7 ustawy o CIT,wypłaty należności z tytułów określonych w tym przepisie oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Również art. 15a ust. 7 ustawy o CIT, dopuszcza uregulowanie zobowiązań w formie potrącenia wierzytelności.

Powyższe oznacza, że potrącenie (kompensata) na gruncie prawa cywilnego oraz ustawy o CIT jest zasadniczo zrównane w skutkach prawnych z faktyczną zapłatą dokonaną przez dany podmiot. Istotny jest bowiem efekt działań podejmowanych przez podmiot zobowiązany do uregulowania zobowiązania, który zarówno w przypadku dokonywania zapłaty jak potrącenia jest zbieżny.

Umowa nettingowa reguluje wzajemne kompensaty pomiędzy stronami umowy, dlatego podejście jak w przypadku wzajemnych ustawowych kompensat ma tutaj zastosowanie. Płatności zrealizowane za pośrednictwem spółki nadrzędnej M. SE, są dokonywane z rachunku płatniczego spółki nadrzędnej, czyli zgodnie z nowymi przepisami i są kompensowane z pozostałymi wierzytelnościami na koncie nettigowym. Ma tutaj również zastosowanie powyżej opisane podejście. Potrącenie kompensacyjne nie narusza ustawy o działalności gospodarczej, do której odwołanie znaleźć można w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, gdyż jest jedną z form rozliczeń pomiędzy wierzycielami. Tym samym art. 15d ust. 1 ustawy o CIT nie będzie miał w tych przypadkach zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2016 poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.