1462-IPPB3.4510.52.2017.1.MC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 kwietnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 1462-IPPB3.4510.52.2017.1.MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 luty 2017 r.) uzupełnionym w dniu 13 marca 2017 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 lutego 2017 r. nr 1462-IPPB2.4510.32.2017.1.AF i 1462-IPPB3.4510.52.2017.1MC, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wniesienie dodatkowego wkładu pieniężnego do spółki komandytowej będzie rodziło po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wniesienie dodatkowego wkładu pieniężnego do spółki komandytowej będzie rodziło po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej wnioskodawca lub spółka).Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP. Spółka jest komplementariuszem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej (dalej: spółka komandytowa). Pozostałymi wspólnikami spółki komandytariuszami są osoby fizyczne. W ramach planowanych działań zmierzających do wzrostu możliwości gospodarczych spółki komandytowej planowane jest jej dokapitalizowanie. Poprzez zmianę umowy spółki komandytowej wnioskodawca chce dokonać podwyższenia w niej swojego wkładu kapitałowego przez wniesienie dodatkowego wkładu pieniężnego (gotówkowego) formie przelewu bankowego na rachunek spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wniesienie dodatkowego wkładu pieniężnego do spółki komandytowej będzie rodziło po stronie wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych?

2. Czy w związku z wniesieniem dodatkowego wkładu do spółki komandytowej czynność ta będzie podlegała obowiązkowi zapłaty podatku od czynności prawnych?

Przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych i stanowi odpowiedź na pytanie nr 1, w zakresie pytania nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy,wniesienie dodatkowego wkładu do spółki komandytowej nie będzie powodowało powstania przychodu po stronie spółki a tym samym obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

Jedynym przepisem ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych t.j. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, dalej: u.p.d.o.p.), określającym wprost skutki podatkowe związane z wkładami do innych spółek handlowych, jest art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy. Przy czym przepis ten, zdaniem Spółki, nie znajdzie zastosowania w tym przypadku. Przepis ten wskazuje, bowiem, że przychodem jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Ustawa w słowniczku w art. 4a ust. 21 definiuje pojęcie spółki i stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

a.

spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b.

spółkę kapitałową w organizacji,

c.

spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d.

spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

W związku z tym nie ma żadnych wątpliwości, że art. 12 ust. 1 pkt 7 PDOPrU może być zastosowany wtedy i tylko wtedy, gdy dotyczy spółek kapitałowych spółki akcyjnej, spółki z o.o. oraz spółki komandytowo-akcyjnej.

Dotyczy on, tylko wkładów o charakterze niepieniężnym wnoszonych do spółek kapitałowych, dlatego zdaniem spółki przepis ten nie znajdzie zastosowania w danej sytuacji. Wnioskodawca zamierza dokonać podwyższenia wkładu w formie pieniężnej, a wkład ten będzie wniesiony do spółki komandytowej, która jest spółką osobową. Żadne inne przepisy u.p.d.o.p. nie określają skutków podatkowych wkładów pieniężnych wnoszonych do spółek osobowych.

Jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (syg akt III SA/Wa 2196/10) zgodnie z zasadą nullum tributum sine lege, którą wyraża art. 217 Konstytucji RP oraz zasadą praworządności, zawartą w art. 2 i 7 Konstytucji RP, organy podatkowe (jako organy władzy publicznej) mogą egzekwować tylko taki obowiązek podatkowy, który bezpośrednio wynika z treści przepisów prawa. Wywodzenie przedmiotów opodatkowania w sposób pośredni, a takim jest konstruowanie norm prawnych na podstawie treści innych norm prawnych, zawartych w tekście prawa, w drodze rozumowań inferencyjnych, jest naruszeniem zasad konstytucyjnych. Tym samym zasługuje jedynie na dezaprobatę. A zatem skoro u.p.d.o.p. nie zawiera bezpośredniego odniesienia do powstawia przychodu w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego do spółki osobowej, oznacza to że przychód w tym przypadku nie powstaje. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że wniesienie wkładu pieniężnego i (gotówki) do Spółki komandytowej nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie Spółki. Z konstrukcji podatków dochodowych wynika, że obowiązek opodatkowania jest związany z faktem, uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zgodnie z powszechnie akceptowaną w doktrynie prawno - podatkowej wykładnią znaczenia pojęcia "przychodu" należy uznać, że jest nim dające się jednoznacznie zidentyfikować definitywne przysporzenie uzyskane przez podatnika. W przypadku wnoszenia wkładów do spółek osobowych takiego przysporzenia brak, ponieważ w zamian za wkłady wspólnik uzyskuje ogół praw i obowiązków w spółce, czego nie można utożsamiać z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym. Przeciwnie, z perspektywy podmiotu wnoszącego środki pieniężne jest to wydatek pozwalający na uzyskanie określonego statusu - tj. statusu wspólnika. Analizowane zdarzenie nie może, zatem zostać uznane za generujące przychód podlegający opodatkowaniu. Spółka nie uzyska żadnego przysporzenia, ani żadnej korzyści majątkowej, które mogłyby być traktowane jako - przychód i podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym należy uznać, że operacja podwyższenia wkładu w spółce komandytowej poprzez dodatkowy wkład pieniężny nie będzie rodzić skutku powstania przychodu, a wiec nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki w tym zakresie potwierdza m.in. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 2013 r.,nr IPPB3/423-739/13-2/DP. Pomimo, że wydana została w nieco innym stanie faktycznym, zawarte w niej stanowisko i wykładnia odnosi się do tych samych przepisów u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie pytania nr 1.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl