1462-IPPB2.4514.483.2016.2.MZ - Skutki podatkowe zawarcia umów cesji wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2016 r. (data nadania 10 listopada 2016 r., data wpływu 14 listopada 2016 r.) na wezwanie z dnia 3 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB2.4514.483.2016.1.MZ (data nadania 3 listopada 2016 r., data doręczenia 7 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów cesji wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów cesji wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Strona wnioskująca to osoba fizyczna, która przebywa w Polsce większość dni w roku kalendarzowym i jest polskim rezydentem podatkowym (podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Wnioskodawca jest wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako jednoosobowy przedsiębiorca, posiada status czynnego podatnika VAT. W Polsce znajduje się jego centrum interesów życiowych. Strona wnioskująca nie pozostaje w związku małżeńskim ani w żadnym małżeńskim ustroju majątkowym (np. wspólność małżeńska). Istnieje prawdopodobieństwo, że w przyszłości wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie wierzytelność od spółki założonej wedle prawa obcego, posiadającej siedzibę w kraju Unii Europejskiej. Umowa cesji wierzytelności zostanie zawarta poza granicami Polski. Umowę w imieniu wnioskodawcy zawrze ustanowiony do tej czynności pełnomocnik, który złoży swój podpis na umowie. Miejsce złożenia tego podpisu będzie mieć miejsce poza Polską. Za przeniesienie wierzytelności w drodze cesji, cesjonariusz zapłaci cedentowi umówioną między stronami kwotę pieniędzy.

Strony nie wykluczają, że nabycie całej wierzytelności nastąpi poprzez dokonanie kilku umów cesji, które łącznie będą opiewały na wartość wierzytelności posiadanej przez spółkę dokonującą cesji. Cedentem będzie spółka posiadająca zarząd, siedzibę oraz centrum interesów gospodarczych w kraju trzecim. Spółka ta nie posiada oddziału w Polsce lub jakiegokolwiek przedstawicielstwa. Wierzytelność będzie dotyczyła wymagalnego, nieprzedawnionego zobowiązania pieniężnego ciążącego na polskim rezydencie (osobie fizycznej), wynikającej z umowy pożyczki. Nie jest wykluczone, że będzie miało miejsce kilka umów na łączną kwotę wierzytelności, która potem będzie przedmiotem cesji. Pożyczka została dokonana poprzez przelew bankowy na zagraniczny rachunek dłużnika. Zwrócenie tej pożyczki ma nastąpić w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy w kraju innym niż Polska. Także po dokonaniu cesji, zwrot należności ma być dokonany na zagraniczny rachunek bankowy cesjonariusza, który po dacie umowy cesji posiadać będzie rachunek bankowy w kraju, w którym cedent posiada siedzibę.

Pomiędzy cedentem a cesjonariuszem zostanie podpisana umowa cesji, której treść przypominać będzie umowę cesji uregulowaną w wedle polskiego prawa cywilnego (Kodeks cywilny). Alokacja wierzytelności na wnioskodawcę nie będzie związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, wierzytelność wejdzie do majątku osobistego wnioskodawcy (nie posiada on małżeńskiego, wspólnego majątku). Konsekwencją przeniesienia prawa wynikające z wierzytelności - z osoby z cedenta na cesjonariusza jest roszczenie o zwrot pożyczki od dłużnika (polskiego rezydenta). W treści umowy cesji będzie postanowienie o tym, że dłużnik wypełnia swoje zobowiązanie poprzez zwrot kwoty pożyczki na zagraniczny rachunek bankowy cesjonariusza. Z uwagi na fakt, iż wierzytelność ta nie jest nabywana pod warunkiem lub z jakimkolwiek zastrzeżeniem, cesjonariusz może także zwolnić dłużnika z długu jeśli taka będzie wola nowego wierzyciela (wnioskodawcy).

Należy podkreślić, że osoba dłużnika jest zobowiązana do spłaty zobowiązania pieniężnego w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy wierzyciela w kraju trzecim (spoza UE). Strony nie przewidują możliwości wykonania świadczenia w Polsce. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne aby świadczenie zostało zrealizowane poprzez wręczenie gotówki cesjonariuszowi (polskiemu obywatelowi) lub przez przelew bankowy na konto w polskim banku.

Pismem z dnia 3 listopada 2016 r., Nr 1462-IPPB2.4514.483.2016.1.MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez wskazanie:

* czy umowy cesji wierzytelności przybiorą postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych/

* gdzie wykonywane będą prawa majątkowe w chwili zawarcia umowy cesji wierzytelności podlegających spłacie oraz umowy cesji wierzytelności podlegających zwolnieniu z długu (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa)?

Wnioskodawca w terminie ustawowym przesłał uzupełnienie, wskazując, że:

* Umowy cesji wierzytelności nie przybiorą postaci żadnej z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o p.c.c.

* Prawa majątkowe wynikające z umowy cesji wierzytelności podlegających spłacie oraz umowy cesji wierzytelności podlegających zwolnieniu z długu w chwili zawarcia będą wykonywane poza granicami Polski. Sama jednak czynność zwolnienia z długu - forma notarialna, przed polskim notariuszem może mieć miejsce w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zawarcie w sposób przedstawiony we wniosku Umowy Cesji Wierzytelności nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych w sytuacji nabycia wierzytelności, które w przyszłości zostaną spłacone przez osobę dłużnika?

2. Jeśli cesjonariusz zwolni dłużnika ze spełnienia świadczenia (zwolni go z długu) to czy zawarcie opisanej we wniosku umowa cesji wierzytelności nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa (lub kilka tożsamych umów) cesji wierzytelności prowadzących do nabycia wymagalnych wierzytelności nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych - wedle stanowiska wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.c.c., podatkowi temu podlegają m.in.:

W opinii strony wnioskującej ustawodawca wprowadził enumeratywną listę czynności podlegających opodatkowaniu ww. podatkiem. Jeśli, dana czynność nie jest wprost wskazana w ustawie to zgodnie z zasadą generalną (nie ma podatku bez ustawy) nie ma podstaw aby naliczyć podatek z tytułu tej czynności.

Wedle art. 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o p.c.c., rozpatrywanemu podatkowi podlega sprzedaż praw majątkowych w postaci:

Kluczowe dla rozpatrywanego zagadnienia jest określenie tego czy czynność związana z wykonaniem umowy cesji jest dokonana na terytorium RP. Wedle art. 555 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży jest umową, za pośrednictwem której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność praw a kupujący zobowiązuje się zapłacić cenę. Wedle stanu faktycznego cesja, której ma być stroną wnioskodawca zostanie dokonana za ekwiwalent pieniężny. Strony ustalą pomiędzy sobą jego wartość. Umowa cesji będzie przewidywać, że wraz z wierzytelnością przechodzą na cesjonariusza wszelkie prawa jakie przysługiwały wierzycielowi w związku z tą wierzytelnością.

W wyniku cesji wierzytelności, dotychczasowy wierzyciel (cedent) przestaje nim być na rzecz nabywcy wierzytelności (cesjonariusza). Dłużnik pozostaje dalej zobowiązany do zapłaty kwoty pieniężnej, jednak wypełnienie świadczenia spełni po cesji do rąk cesjonariusza (zmiana nastąpi w zakresie osoby wierzyciela). Alokacja wierzytelności z osoby cedenta na cesjonariusza przechodzi w drodze umowy cesji uregulowanej w art. 509-518 Kodeksu cywilnego. Jak uregulował to ustawodawca w Kodeksie cywilnym - wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść na osobę trzecią swoją wierzytelność. Umowa cesji ma charakter konsensualny i w związku z tym - czy doszło do jej zawarcia decyduje wyłącznie zgodna wola stron.

W ocenie wnioskodawcy należy zwrócić na termin "prawa majątkowe wykonywane za granicą" użyte w art. 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o p.c.c. W obecnym stanie prawnym nie występuje definicja jurydyczna tego pojęcia co oznacza, że podatnik powinien dokonać wykładni językowej (wspomagając się innymi rodzajami wykładni), odnieść się także do wykładni operatywnej i sądowej przepisów w tym zakresie.

Wierzytelności traktowane są jako prawo majątkowe gdyż mogą być przedmiotem obrotu są zbywalne i posiadają wartość. Umiejscowienie wykonywania prawa majątkowego za granicą jeśli bezpośrednio związana z miejscem spełnienia świadczenia - siedziby wierzyciela bądź oddziału/banku, w którym wierzyciel ma rachunek bankowy.

O ile strony inaczej nie postanowią, miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego jest siedziba wierzyciela w chwili uczynienia zadość żądaniu wykonania świadczenia (lub jeśli termin spełnienia wynika z umowy). W umowie pożyczki strony wprowadziły postanowienie, że spełnienie świadczenia przez dłużnika nastąpi na konto zagraniczne wierzyciela. Postanowienie to nie zostanie wyłączone poprzez dokonanie umowy cesji, gdyż wierzytelność opiera się na szczegółowo określonych elementach (kwota, strony umowy pożyczki, czas i sposób zwrotu środków pieniężnych na rzecz wierzyciela).

Należy zaznaczyć, że wierzycielem pierwotnym jest spółka zagraniczna posiadająca rachunek bankowy za granicą. Potem, wierzycielem staje się cesjonariusz, który posiada rachunek bankowy w tym samym zagranicznym państwie i wyraźnie zastrzega aby ewentualny zwrot pożyczki nastąpił na konto zagraniczne.

Jak zostało to wielokrotnie stwierdzone zarówno w judykaturze jak i w piśmiennictwie (wyrok SN z dnia 8 listopada 1989 r., III CRN 345/89; Rzetecka-Gil A., Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania - część ogólna, Warszawa 2014), miejscem spełnienia świadczenia bezgotówkowego jest siedziba (oddziału) banku gdzie prowadzony jest rachunek wierzyciela; Wnioskująca strona chce podkreślić, że siedziba tego oddziału banku mieści się poza granicami RP. Oznacza to, że miejscem wykonania świadczenia bezgotówkowego będzie terytorium państwa innego niż Polska. Zakładając, że cesja wierzytelności była przeprowadzana w Polsce a przedmiot zbycia umiejscowiony był w Polsce lub wykonany na terytorium Rzeczpospolitej to czynność cesji można by opodatkować wedle art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.c.c.

W opinii strony wnioskującej, umowa przekazania wierzytelności w drodze cesji nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, gdyż wszelkie czynności związane z tym procesem zostaną dokonane na terytorium kraju trzeciego. Pożyczka była udzielona na konto zagraniczne, umowa pożyczki i umowa cesja podpisana za granicą a zwrot pożyczki w formie bezgotówkowej na konto zagraniczne. Tym samym, umowa cesji wierzytelności nie może być związana z koniecznością zapłaty w Polsce podatku przez cesjonariusza.

W taki sposób jak przedstawia to wnioskująca - rozpatrują podobne sprawy organy podatkowej. Świadectwem zgodności uzasadnienia wnioskodawcy z dominującą w orzecznictwie podatkowym, linią interpretacyjną są interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lipca 2016 r., IPPB2/4514-333/16-5/JG1; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2013 r. o sygn. IPPB2/436-132/13-5/AF; Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 października 2014 r., sygn. ILPB2/436-166/14-2/MK; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2014 r. (IPTPB2/436-5/14-2/MR) oraz dnia 7 kwietnia 2014 r. (IPTPB2/436-3/14-2/k.k.).

W opinii podmiotu wnioskującego - jeśli nabycie wierzytelności w drodze cesji, spowoduje w konsekwencji zwolnienie z długu bez ekwiwalentu to nie ma to wpływu na kwalifikację samej cesji na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

O charakterze pieniężnym cesji świadczy istota wierzytelności na dzień dokonania cesji, nie przeczy temu zwolnienie z wierzytelności, tj. konieczności spełnienia świadczenia przez podatnika.

Należy pamiętać, że ustawodawca uregulował w artykule 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o p.c.c., iż nie podlegają opodatkowaniu umowy jeśli prawa majątkowe wykonywane nie są na terytorium Polski lub gdy prawa majątkowe wykonywane są za granicą lecz czynność prawna i siedziba podatnika znajduje się w Polsce.

Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć w niedalekiej przyszłości umowę cesji, gdzie cesjonariusz będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz cedenta kwoty pieniężnej a cedent do przeniesienia prawa do wierzytelności na cesjonariusza. Tym samym, cesjonariusz nabywa prawo majątkowe przenosząc środki pieniężne na cedenta, jest to zatem umowa sprzedaży wierzytelności, którymi dysponuje cedent.

W założeniu wnioskodawcy, właściwe jest stosowanie w tym wypadku art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c., który odnosi się do rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie spełnia przesłanki wykonania czynności na terytorium Polski.

UZASADNIENIE braku obowiązku zapłaty podatku w opisywanej sytuacji prawnej jest takie same w przypadkach zwolnienia przez wnioskodawcę z długu lub spłaty długu przez dłużnika na rzecz wnioskodawcy.

Miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego związanego z uprzednio zwartą umową pożyczki, jest miejsce siedziby banku/oddziału tego banku, wskazane przez strony w umowie. Wola stron odgrywa zatem podstawowe znaczenie w tym zakresie. Nie ma w tym przypadku zastosowania, generalnie uregulowane przez ustawodawcę miejscu świadczenia. Przepis szczególny może wymusić miejsce, w jakim świadczenie dłużnika ma być wykonane. Przykładowo, wedle art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym zapłata w określonych w przepisie sytuacjach powinna nastąpić z wykorzystaniem rachunku bankowego. Strony podlegające przymusowi, o którym w przepisie mowa, nie mają swobody decydowania o miejscu spełnienia świadczenia pieniężnego. Wnioskodawca uważa, że w tej sprawie, miejsce świadczenia zostało wprost wyrażone w umowie pożyczki - oddział banku zagranicznego wierzyciela. Przyczyną takiego określenia miejsca spełnienia zobowiązania była rezydencja podatkowa/siedziba pierwotnego wierzyciela - spółki zarejestrowanej wedle prawa obcego.

W opinii wnioskodawcy materialne przepisy podatkowe należy tak wykładać, że w przypadku opisanym we wniosku, nabycie wierzytelności podlegających zwolnieniu z długu nie oznacza, że zmienia się charakter tej cesji na gruncie polskich przepisów. Skoro cesja została dokonana fizycznie i pod względem prawnym w ramach ustawodawstwa innego kraju to ewentualne zwolnienie z długu dłużnika w przyszłości nie przeczy faktowi braku opodatkowania cesji na gruncie polskiej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeśli wierzytelność nie zostanie zapłacona przez dłużnika bo np. wierzyciel zwolni go z wykonania tego świadczenia w drodze darowizny to nie ma to wpływu na kwalifikację na gruncie p.c.c., umowy cesji wierzytelności pomiędzy wnioskodawcą a cedentem (spółką zagraniczną z siedzibą w kraju trzecim).

UZASADNIENIE wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych w podobnych prawach - Dyrektor Izby Skarbowej w inter.ind. z 13 sierpnia 2015 r., IPPB2/4514 -232/15-4/LS i IPPB2/4514-232/15-5/LS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że strona wnioskująca to osoba fizyczna, która przebywa w Polsce większość dni w roku kalendarzowym i jest polskim rezydentem podatkowym (podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Wnioskodawca jest wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako jednoosobowy przedsiębiorca, posiada status czynnego podatnika VAT. W Polsce znajduje się jego centrum interesów życiowych. Strona wnioskująca nie pozostaje w związku małżeńskim ani w żadnym małżeńskim ustroju majątkowym (np. wspólność małżeńska). Istnieje prawdopodobieństwo, że w przyszłości wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie wierzytelność od spółki założonej wedle prawa obcego, posiadającej siedzibę w kraju Unii Europejskiej. Umowa cesji wierzytelności zostanie zawarta poza granicami Polski. Umowę w imieniu wnioskodawcy zawrze ustanowiony do tej czynności pełnomocnik, który złoży swój podpis na umowie. Miejsce złożenia tego podpisu będzie mieć miejsce poza Polską. Za przeniesienie wierzytelności w drodze cesji, cesjonariusz zapłaci cedentowi umówioną między stronami kwotę pieniędzy. Strony nie wykluczają, że nabycie całej wierzytelności nastąpi poprzez dokonanie kilku umów cesji, które łącznie będą opiewały na wartość wierzytelności posiadanej przez spółkę dokonującą cesji. Cedentem będzie spółka posiadająca zarząd, siedzibę oraz centrum interesów gospodarczych w kraju trzecim. Spółka ta nie posiada oddziału w Polsce lub jakiegokolwiek przedstawicielstwa. Wierzytelność będzie dotyczyła wymagalnego, nieprzedawnionego zobowiązania pieniężnego ciążącego na polskim rezydencie (osobie fizycznej), wynikającej z umowy pożyczki. Nie jest wykluczone, że będzie miało miejsce kilka umów na łączną kwotę wierzytelności, która potem będzie przedmiotem cesji. Pożyczka została dokonana poprzez przelew bankowy na zagraniczny rachunek dłużnika. Zwrócenie tej pożyczki ma nastąpić w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy w kraju innym niż Polska. Także po dokonaniu cesji, zwrot należności ma być dokonany na zagraniczny rachunek bankowy cesjonariusza, który po dacie umowy cesji posiadać będzie rachunek bankowy w kraju, w którym cedent posiada siedzibę. Pomiędzy cedentem a cesjonariuszem zostanie podpisana umowa cesji, której treść przypominać będzie umowę cesji uregulowaną w wedle polskiego prawa cywilnego (Kodeks cywilny). Alokacja wierzytelności na wnioskodawcę nie będzie związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, wierzytelność wejdzie do majątku osobistego wnioskodawcy (nie posiada on małżeńskiego, wspólnego majątku). Konsekwencją przeniesienia prawa wynikające z wierzytelności - z osoby z cedenta na cesjonariusza jest roszczenie o zwrot pożyczki od dłużnika (polskiego rezydenta). W treści umowy cesji będzie postanowienie o tym, że dłużnik wypełnia swoje zobowiązanie poprzez zwrot kwoty pożyczki na zagraniczny rachunek bankowy cesjonariusza. Z uwagi na fakt, iż wierzytelność ta nie jest nabywana pod warunkiem lub z jakimkolwiek zastrzeżeniem, cesjonariusz może także zwolnić dłużnika z długu jeśli taka będzie wola nowego wierzyciela (wnioskodawcy). Należy podkreślić, że osoba dłużnika jest zobowiązana do spłaty zobowiązania pieniężnego w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy wierzyciela w kraju trzecim (spoza UE). Strony nie przewidują możliwości wykonania świadczenia w Polsce. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne aby świadczenie zostało zrealizowane poprzez wręczenie gotówki cesjonariuszowi (polskiemu obywatelowi) lub przez przelew bankowy na konto w polskim banku. Z przesłanego do wniosku uzupełnienia wynika, że umowy cesji wierzytelności nie przybiorą postaci żadnej z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o p.c.c. Prawa majątkowe wynikające z umowy cesji wierzytelności podlegających spłacie oraz umowy cesji wierzytelności podlegających zwolnieniu z długu w chwili zawarcia będą wykonywane poza granicami Polski. Sama jednak czynność zwolnienia z długu - forma notarialna, przed polskim notariuszem może mieć miejsce w Polsce.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przyjmując za Wnioskodawcą, że umowy cesji wierzytelności nie przybiorą postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawarcie ww. umów nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.