1462-IPPB1.4511.3.2017.1.MM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie egzemplarzy pokazowych oraz skutków podatkowych późniejszego zbycia ww. składników majątku - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie egzemplarzy pokazowych oraz skutków podatkowych późniejszego zbycia ww. składników majątku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność o dodatkowy przedmiot działalności, polegający na pośrednictwie w sprzedaży kamieni i metali szlachetnych, w tym złota inwestycyjnego, srebra inwestycyjnego, platyny inwestycyjnej oraz kamieni szlachetnych (dalej "produkty"). Wyżej wymienione pośrednictwo, Wnioskodawca ma zamiar realizować na rzecz spółki prawa polskiego (dalej "spółka"), na podstawie umowy agencyjnej, której projekt jest Wnioskodawcy znany na dzień sporządzenia niniejszego wniosku. Spółka jest bezpośrednim sprzedawcą produktów. Zgodnie z projektem umowy, zadaniem Wnioskodawcy będzie:

* pośrednictwo przy zawieraniu przez Spółkę umów handlowych z osobami trzecimi, na podstawie których osoby te zakupią oferowane przez Spółkę produkty lub usługi z jej oferty;

* pośrednictwo przy zawieraniu przez Spółkę umów agencyjnych z osobami trzecimi, na podstawie których osoby trzecie wykonywać będą czynności analogiczne do czynności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie będzie miał prawa do prowadzenia sprzedaży bezpośredniej produktów. Transakcje, w których będzie pośredniczył Wnioskodawca, zawierane będą przez spółkę, w jej imieniu i na jej rzecz. Wnioskodawca nie będzie miał pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu spółki.

Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w wysokości prowizyjnej. Wynagrodzenie będzie należne Wnioskodawcy, jeżeli w wyniku jego działania dojdzie do zawarcia przez spółkę umowy handlowej albo umowy agencyjnej. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i jego wynagrodzenie, za wyjątkiem prowizji od sprzedaży złota inwestycyjnego, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W celu wykonywania umowy, Wnioskodawca nabędzie odpłatnie próbki produktów, których nie będzie wydawał osobom trzecim, ale będą one służyły jako egzemplarze pokazowe (dalej zwane jako "próbki" lub "egzemplarze pokazowe"). Wartość jednego egzemplarza takiej próbki będzie przekraczała kwotę 3.500,00 zł netto i będzie miała taką ilość uncji bądź karatów, jaka charakteryzuje najbardziej powszechny w sprzedaży - według Wnioskodawcy - produkt. Ze względu na wysoki koszt Wnioskodawca nie będzie nabywał próbek wszystkich produktów, ale tylko tych, które są najbardziej popularną formą inwestowania i w związku z tym dają największą szansę przyniesienia korzyści Wnioskodawcy, w postaci prowizji od Spółki. Próbki te będą służyły działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie wyklucza możliwości zbycia próbek, w szczególności gdy zakończy współpracę ze Spółką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na nabyte próbki (egzemplarze pokazowe), będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia?

2. Czy w przypadku zbycia próbek (egzemplarzy pokazowych) w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej, albo po jej ewentualnej likwidacji, Wnioskodawca będzie musiał rozpoznać przychód z działalności gospodarczej?

3. Czy w przypadku wycofania próbek z działalności gospodarczej i ich późniejszej sprzedaży, Wnioskodawca będzie musiał rozpoznać przychód z działalności gospodarczej?

4. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, z faktury dokumentującej nabycie próbek (egzemplarzy pokazowych)?

5. Czy w przypadku ewentualnej likwidacji działalności gospodarczej, albo wycofania próbek z działalności gospodarczej, wartość tych próbek będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Odpowiedź na pytania nr 1, nr 2 i nr 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pozostałe pytania została udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1/

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabyte próbki (egzemplarze pokazowe) będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia. Nabyte przez Wnioskodawcę egzemplarze będą od razu po nabyciu oddane do użycia w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i będą służyły prezentowaniu ich ewentualnym nabywcom, co spowoduje utratę przez nich charakteru inwestycyjnego. W czasie prezentacji i przenoszenia produkty te będą narażone na zarysowania i zatarcia, a w związku z tym jest prawdopodobne, że ich wartość - w stosunku do takich samych lecz nowych produktów dostępnych na rynku - będzie niższa.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatki na nabycie próbek nie mieszczą się w katalogu wymienionym w art. 23 u.p.d.o.f., a celem ich nabycia przez Wnioskodawcę będzie osiągnięcie przychodów w postaci prowizji od spółki. Ponieważ umowa realizowana będzie w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy - wydatki na nabyte próbki będą mogły zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Wnioskodawca jest zdania, ze nabyte przez niego próbki nie będą spełniać definicji środków trwałych i podlegać zaliczeniu w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne. Według art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. inne przedmioty, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi.

Próbki, które zamierza nabyć Wnioskodawca nie mają charakteru użytkowego, chyba że zostaną użyte do wytworzenia biżuterii. Nie można więc stwierdzić, że w chwili nabycia próbki są zdatne do użytku.

Ad. 2/

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia próbek (egzemplarzy pokazowych) w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozpozna przychód z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza, natomiast stosownie do pkt 8 powołanego przepisu, odpłatne zbycie rzeczy jest tylko wówczas kwalifikowane do odrębnego źródła przychodów, gdy nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Powyższy przepis dotyczy wszelkich kwot należnych ze sprzedaży prowadzonej w ramach działalności gospodarczej, w tym składników majątku innych niż środki trwałe, których sprzedaż została uregulowana odrębnie w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.

W przypadku ewentualnej likwidacji działalności, przedmiotowe próbki powinny zostać objęte wykazem składników majątku, o którym mowa w art. 24 ust. 3a u.p.d.o.f., a dochód z ich sprzedaży (określony na podstawie art. 24 ust. 3b u.p.d.o.f.), powinien podlegać opodatkowaniu jak dochód z działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 17 lit, a) u.p.d.o.f., z zastrzeżeniem art. 14 ust. 3 pkt 12) u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 u.p.d.o.f. do przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym nastąpiła likwidacja, do dnia ich odpłatnego zbycia, upłynęło 6 lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Podsumowując, przychody ze sprzedaży próbek nie wystąpią, jeśli zostaną uzyskane po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym nastąpiła likwidacja. W innym przypadku przychody te będą klasyfikowane jako przychody z działalności gospodarczej.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ewentualnego wycofania próbek z działalności gospodarczej i późniejszej ich sprzedaży, do opodatkowania dochodu ze zbycia zastosowanie znajdzie przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. Zgodnie z powołanym przepisem zbycie próbek po ich wycofaniu z działalności gospodarczej będzie opodatkowanie jak przychody z działalności gospodarczej, jeśli nastąpi przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po ich wycofaniu z działalności. Zbycie próbek po tym terminie, będzie podlegało zasadom opodatkowania dotyczącym odpłatnego zbycia rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ww. ustawy, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości".

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży kamieni i metali szlachetnych dla celów inwestycyjnych. Na mocy umowy agencyjnej, zawartej ze spółką sprzedającą ww. towary, Wnioskodawca będzie pośredniczyć w zawieraniu umów sprzedaży pomiędzy Spółką a klientami. Wnioskodawca nie będzie miał prawa do prowadzenia sprzedaży bezpośredniej produktów. Transakcje, w których będzie pośredniczył Wnioskodawca, zawierane będą przez spółkę, w jej imieniu i na jej rzecz. Wnioskodawca nie będzie miał pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu spółki. W celu wykonywania umowy, Wnioskodawca nabędzie odpłatnie próbki produktów, których nie będzie wydawał osobom trzecim, ale będą one służyły jako egzemplarze pokazowe. Wartość jednego egzemplarza takiej próbki będzie przekraczała kwotę 3.500,00 zł netto i będzie miała taką ilość uncji bądź karatów, jaka charakteryzuje najbardziej powszechny w sprzedaży - według Wnioskodawcy - produkt. Wnioskodawca nabędzie próbki tych produktów, które są najbardziej popularną formą inwestowania i w związku z tym dają największą szansę przyniesienia korzyści Wnioskodawcy, w postaci prowizji od Spółki. Próbki te będą służyły działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki związane z opisanymi powyżej działaniami mają związek z przychodami Wnioskodawcy, spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Reasumując, koszty poniesione przez Wnioskodawcę na zakup próbek produktów, w których sprzedaży pośredniczy Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i które pokazywane są potencjalnym nabywcom, by w ten sposób nakłonić ich do zakupu ww. towarów, stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodu uznać należy za prawidłowe.

Przechodząc do skutków podatkowych planowanego późniejszego zbycia ww. próbek, należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8)

o nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

o spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

o prawa wieczystego użytkowania gruntów,

o innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu,w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b cyt. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa późniejsze zbycie wskazanych powyżej próbek kamieni i metali szlachetnych, szczególnie w razie zakończenia współpracy ze Spółką. Zbycie to może nastąpić w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, po wycofaniu ww. próbek z działalności gospodarczej Wnioskodawcy lub po likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji zbycia ww. składników majątku w trakcie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu,w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności lub przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, Wnioskodawca uzyska przychód z działalności gospodarczej.

Jeżeli zaś zbycie ww. składników majątku nastąpi po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, lub po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu,w którym ww. składniki majątku zostały wycofane z działalności, wówczas Wnioskodawca nie uzyska przychodu z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zbycia składników majątku uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.