1462-IPPB1.4511.1047.2016.1.KS1 - PIT w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą PKD 2511 Z produkcja konstrukcji metalowych i ich części jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą od 1990 r. Działalność, którą prowadzi Wnioskodawczyni nie obejmuje obrotu nieruchomościami. Ewidencja dokumentów prowadzona jest zgodnie z ustawą o rachunkowości czyli księgi rachunkowe (handlowe). Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c ustawy.

W roku 2003 Wnioskodawczyni kupiła z mężem działkę gruntową, za środki pieniężne pochodzące z majątku wspólnego na zasadach wspólności ustawowej na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zgodnie z planem przestrzennego zagospodarowania działka ta przeznaczona była i jest na cele produkcyjno-handlowo-usługowe. Działka ta jako grunt została wprowadzona do ksiąg rachunkowych jako inwestycja długoterminowa i wykazywana była w bilansie w aktywach trwałych grupa "Inwestycje długoterminowe". Grunty te nie były wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, nie zostały zabudowane, nie były wykonywane na tym gruncie żadne prace, nie zostały ogrodzone. Nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy, leasingu.

W 2016 r. grunty te zostały sprzedane innej osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody ze sprzedaży gruntów zakupionych z funduszy pochodzących z majątku wspólnego i wprowadzonych do ksiąg rachunkowych działalności Wnioskodawczyni jako inwestycja długoterminowa będą opodatkowane podatkiem od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupiona w 2003 r. nieruchomość stanowiąca niezabudowane grunty nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, nie była oddana do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) to przychody ze sprzedaży tych gruntów nie będą stanowiły przychodu z działalności gospodarczej jak również przychodu określonego w art. 14 ust. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni przychód ze sprzedaży gruntu należy rozpatrywać w kontekście postanowień zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabycie gruntów nastąpiło 11 kwietnia 2003 r. Pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w 2008 r. Sprzedaż gruntu nastąpiła w 2016 r. co oznacza, że przychód ze sprzedaży omawianego gruntu nie będzie stanowił źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c-przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej to nie stanowi ono źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat.

Wobec tego przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

Jednakże zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przywołanym wyżej przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą określonych składników.

W konsekwencji odpłatne zbycie wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku nawet jeśli nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W roku 2003 Wnioskodawczyni kupiła z mężem działkę gruntową, za środki pieniężne pochodzące z majątku wspólnego na zasadach wspólności ustawowej na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Działka ta jako grunt została wprowadzona do ksiąg rachunkowych jako inwestycja długoterminowa. Grunty te nie były wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, nie zostały zabudowane, nie były wykonywane na tym gruncie żadne prace, nie zostały ogrodzone. Nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy, leasingu. W 2016 r. grunty te zostały sprzedane innej osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Przedmiotem prowadzonej działalności nie jest obrót nieruchomościami.

Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny, stwierdzić należy, że kwota uzyskana ze sprzedaży przedmiotowych gruntów, nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec tego sprzedaż tę należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia ww. gruntu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, albowiem do sprzedaży doszło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.