1435/PP1/443-261/1/05/AW - Czy pobrana kaucja będąca gwarancją dotrzymania warunków umowy przedwstępnej i stanowiąca odszkodowanie w razie niedotrzymania warunków/ na poczet sprzedaży gruntu będącego w wieczystym użytkowaniu jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy o VAT?

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z wnioskiem Strony z dnia 23 listopada 2005 r. (wpływ do tut. Urzędu 24 listopada 2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że pobrano kaucję na poczet sprzedaży gruntu będącego w wieczystym użytkowaniu, będącą gwarancją dotrzymania warunków umowy przedwstępnej i stanowiącą odszkodowanie w razie niedotrzymania tych warunków.

W związku z powyższym Strona stawia pytanie:

czy pobrana kaucja na poczet sprzedaży gruntu będącego w wieczystym użytkowaniu jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy o VAT?

W opinii Wnioskodawcy pobrana lub uiszczona kaucja nie jest usługą. Zarówno w przypadku pobrania jej przez dostawcę jak i w przypadku pozostawienia części należności nabywcy jest ona zabezpieczeniem ewentualnych kosztów usunięcia usterek. Zdaniem Strony zaliczenie kaucji zwrotnej na poczet należności nie oznacza, że od początku jest to zaliczka albo zadatek W żaden sposób nie niweczy funkcji gwarancyjnej i ewentualnej odszkodowawczej, jaką pełni suma pieniężna złożona pierwotnie jako kaucja.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 2 cyt. ustawy w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, iż ustanowiona jest ona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Po zakończeniu umowy zabezpieczonej kaucją powstają dwie wierzytelności np. nabywcy o zwrot kaucji oraz sprzedawcy o zapłatę zaległej należności (ceny).

Mając powyższe na uwadze tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż pobranie kaucji zwrotnej, będącej zabezpieczeniem wykonania przyszłej umowy kupna sprzedaży, która jest zwracana kontrahentowi po realizacji umowy w całości, nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 cyt. ustawy i nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Jednakże w momencie, w którym kaucja gwarancyjna zostanie zaliczona na poczet należności za przedmiotową dostawę, należałoby ją traktować jako formę zaliczki lub zadatku będącej obrotem, w rozumieniu cyt. wyżej art. 29 ust. 2.

W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

W myśl § 2 ww. artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej). Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.