1435/PP1/443-211/05/BB - Czy przemieszczenie samochodu z Niemiec na terytorium Polski wiąże się z uznaniem tej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów?

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U.1997 r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), w związku z wnioskiem Strony z dnia 29 sierpnia 2005 r. (wpływ do tutejszego urzędu 31 sierpnia 2005 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

Z przedstawionego w piśmie z dnia 29 sierpnia 2005 r. stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakupiła od kontrahenta z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich samochód osobowy będący, zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy o podatku towarów i usług nowym środkiem transportu. Miejscem dostawy, zgodnie z dokumentem przewozowym był Hamburg, gdzie została dokonana odprawa celna. Zgłoszenia w przywozie ww. samochodu na terytorium Niemiec dokonała Spółka. Organ celny w zgłoszeniu celnym określił kwotę wynikającą z długu celnego natomiast nie określił kwoty podatku od wartości dodanej z tytułu importu samochodu. Po ostatecznej odprawie towar został przywieziony do Polski.

Zdaniem Strony na terytorium Niemiec dokonano importu samochodu, natomiast przemieszczenie samochodu z Niemiec na terytorium Polski wiąże się z uznaniem tej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Artykuł 2 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stanowi, że przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Zatem przywóz towarów z państwa trzeciego na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - co ma miejsce w niniejszym przypadku -w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi importu towarów na terytorium Polski.

Obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje co do zasady z chwilą objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, a więc z chwilą dokonania odprawy celnej. Podatek od importu płacony jest w kraju, w którym dokonano dopuszczenia towaru do obrotu. Poddanie sprowadzanych towarów odprawie celnej w Hamburgu skutkuje koniecznością zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu importu w Niemczech według obowiązującej w tym kraju stawki.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika,z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że przywiezienie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Unii Europejskiej (w Niemczech) będzie dla Spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem, co rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W związku z faktem, że transakcja odbywa się na terytorium dwóch Państw Członkowskich i jest ściśle powiązana z importem towarów, a następnie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów należy odnieść się do przepisów Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG), która wyznacza wytyczne dla krajowych regulacji w zakresie podatku od wartości dodanej dla wszystkich Państw Członkowskich UE.

Na podstawie art. 7 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG), miejscem importu towarów jest Państwo Członkowskie, na terytorium którego znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia na terytorium Wspólnoty. W przypadku, gdy towary w momencie wprowadzenia na terytorium Wspólnoty obejmowane są procedurą składu celnego, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub tranzytu za miejsce importu uznaje się Państwo Członkowskie, na terytorium którego procedura ta zostanie zakończona. W przedstawionym stanie faktycznym towar został dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec, a zatem tam miał miejsce import towarów i w Niemczech powstał obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów.

Jednakże, zgodnie z art. 23 Szóstej Dyrektywy Państwa Członkowskie mogą przewidzieć, że podatek od wartości dodanej płatny z tytułu importu towarów, nie musi być zapłacony w momencie przywozu, pod warunkiem, że podatek ten jest wyszczególniony w deklaracji podatkowej, która ma być złożona zgodnie z art. 22 ust. 4 dyrektywy. Ponadto art. 28c (D) Szóstej Dyrektywy stanowi, że w przypadku importu towarów wysyłanych lub przywiezionych z terytorium państwa trzeciego do Państwa Członkowskiego innego niż państwo przeznaczenia przesyłki lub przewozu, Państwa Członkowskie zastosują do takiego importu zwolnienie, jeżeli dostawa takich towarów dokonywana przez importera określonego w art. 21 ust. 2 objęta jest zwolnieniem zgodnie z częścią A (jak dla WDT). Państwa Członkowskie określą warunki zwolnienia w celu zapewnienia prawidłowego i jednoznacznego stosowania tego zwolnienia oraz zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania, unikania opodatkowania lub nadużycia prawa.Zatem regulacja dotycząca ewentualnego zwolnienia z podatku VAT od importu towarów, przewożonych następnie w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej oraz szczegółowego określenia warunków zastosowania tego zwolnienia, będzie uregulowana na podstawie przepisów Szóstej Dyrektywy w prawie krajowym państwa, na terenie którego nastąpiło dopuszczenie towaru do obrotu - w niniejszej sprawie w Niemczech. W związku z powyższym w zakresie stosowanych preferencji mogą wypowiedzieć się tylko i wyłącznie władze podatkowe Niemiec.Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa organ podatkowy stwierdza, iż import towarów miał miejsce w Niemczech i tam winno nastąpić rozliczenie podatku VAT od importu (ewentualnie Spółka może zastosowaćzwolnienie, jeżeli spełnione są warunki określone w przepisach niemieckich). Zaś przemieszczenie towarów (uprzednio zaimportowanych i odprawionych w Niemczech) z Niemiec do Polski jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, a zatem na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej i rozliczenia VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia w Polsce.W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania ww. środków nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę. Zatem, zgodnie z art. 99 ust. 10 i art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, Podatnik nabywający nowy środek transportu zobowiązany jest do obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Jednocześnie Podatnik zobowiązany jest do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego na druku VAT-23 informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu oraz do dołączenia kopii faktury potwierdzającej nabycie.

W związku z powyższym tutejszy organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

W myśl § 2 ww. artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.