1433/NG/423/629/06/IW - Środki trwałe amortyzowane podstawową stawką a zastosowanie indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej.

Działając na podstawie art. 216, art. 14a § 4 oraz art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 7 sierpnia 2006 r. (data wpływu do urzędu - 25 sierpnia 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów

nie uznać za prawidłowe stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - spółka z ograniczona odpowiedzialnością - jest podmiotem utworzonym w oparciu o ustawę z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U. Nr 213, poz. 1800 z późn. zm.). Zgodnie z art. 32f ust. 1 ustawy Spółka przejmuje od restrukturyzowanych przedsiębiorstw składniki majątku - nieruchomości i ruchomości - w celu ich późniejszej sprzedaży. W przypadku braku nabywcy Wnioskodawca wynajmuje posiadane nieruchomości i ruchomości i dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych zawartych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załączniku Nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Większość amortyzowanych składników majątku spełnia cechy środków trwałych używanych, dla których można stosować indywidualne stawki amortyzacyjne. Pytanie Wnioskodawcy brzmi:

Czy do środków trwałych spełniających cechy używanych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji, ale które przez kilka miesięcy były przez Spółkę amortyzowane podstawową stawką z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, można zastosować indywidualnie ustaloną stawkę amortyzacyjną?

Stanowisko Spółki:

Zgodnie ze stanowiskiem Spółki powyższe jest możliwe, gdyż mieści się w dopuszczonych przez ustawodawcę możliwościach podwyższenia lub obniżenia stawki amortyzacyjnej i nie spełnia znamion zmiany metody amortyzacji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów nie potwierdzając, stanowiska Wnioskodawcy wyjaśnia:

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji i wybraną metodę stosują do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Generalnie przyjąć należy, że Ustawodawca przewidział dwie metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Pierwsza metoda opiera się o Wykaz stawek amortyzacyjnych stanowiący załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, dokonuje się zgodnie z art. 16i wyżej powołanej ustawy. Druga metoda pozwala, przy spełnieniu określonych warunków i z zastosowaniem określonych w przepisach zasad, indywidualnie obrać stawkę amortyzacji. Stosownie więc do art. 16j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - 30 miesięcy dla środków transportu. Natomiast zgodnie z art. 16j ust. 2 pkt 1 środki trwałe, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Z powołanego wyżej przepisu art. 16j ust. 1 wynika, że zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe tylko po spełnieniu łącznie dwóch warunków, a mianowicie:

???; środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji podatnika ???; środki trwałe muszą spełniać warunki określone w ust. 2 definicji środka trwałego używanego, tj. muszą być wykorzystywane przez określony przepisem okres przez poprzedniego właściciela.

Wnioskodawca w swoim zapytaniu zawarł informację, że środki trwałe będące przedmiotem zapytania były już przez niego amortyzowane z zastosowaniem stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Zatem wprowadzenie środków trwałych do ewidencji już nastąpiło, a Wnioskodawca dokonał wyboru sposobu amortyzacji polegającego na zastosowaniu stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stosował przepisy art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zgodnie z przepisem art. 16h ust. 2 wybrany sposób powinien stosować do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Jak wykazano zatem, brak jest w stanie faktycznym podanym przez Wnioskodawcę, możliwości indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

Tutejszy organ zauważa, że wyrażając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca dokonał błędnego utożsamienia ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej z obniżaniem bądź podwyższaniem stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16i ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy po spełnieniu warunków oraz na zasadach określonych w tych przepisach mogą podwyższać bądź obniżać stawki z Wykazu. Podwyższenie lub obniżenie następuje począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Przy czym podkreślić należy, że nie ma w tym przypadku mowy o zmianie metody amortyzacji. Jest to nadal amortyzacja oparta na Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Warunki stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych oraz stawek podwyższonych lub obniżonych o jakich mowa w art. 16i ustawy są odmienne i pojęć tych nie należy utożsamiać, mimo, że przy stosowaniu indywidualnych stawek okres amortyzacji ulega skróceniu podobnie jak w przypadku podwyższenia stawki z Wykazu.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 wyżej wymienionej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie. Powinno ono odpowiadać wymogom art. 222 Ordynacji podatkowej oraz zawierać opłatę skarbową.