1426/US300/415-35/07/AD - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi noclegowe i cateringowe dla osób obsługujących targi.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku ze złożonym przez Przedsiębiorstwo X wnioskiem z dnia 26 czerwca 2007 r. w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy, w sprawie dotyczącej zagadnienia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na:

Wnioskiem z dnia 26 czerwca 2007 r. Przedsiębiorstwo X zwróciło się do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zamierza zorganizować poza siedzibą firmy targi, których celem jest przedstawienie oferty handlowej w zakresie sprzedawanych towarów, stwarzającej możliwości nawiązania nowych kontaktów handlowych, pozyskania klientów, podpisania nowych umów, uzyskania kontraktów, a w efekcie zwiększenie w przyszłości sprzedaży oferowanych towarów. W tym celu wnioskodawca musi ponieść koszty na wynajem powierzchni wystawienniczej, zorganizowania i zabudowy stoisk, zatrudnienia obsługi stoisk, zakupu gadżetów i nagród dla kontrahentów zorganizowania noclegów i konsumpcji dla obsługi i uczestników targów oraz zorganizowanie poczęstunku i noclegu dla klientów, kontrahentów i gości firmy. Wątpliwości wnioskodawcy sprowadzają się do pytania, czy wszystkie ww. koszty można zaliczyć do kosztów reklamy, a nie do kosztów reprezentacji, a tym samym do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik twierdzi, iż koszty na wynajem powierzchni wystawienniczej, zorganizowania i zabudowy stoisk, zatrudnienia obsługi stoisk, zakup gadżetów i nagród dla kontrahentów w pełnej wysokości należy zaliczyć do wydatków na reklamę, które stanowią koszt uzyskania przychodów. Zdaniem wnioskodawcy konsumpcja i noclegi dotyczące osób obsługujących targi i nie mających możliwości udania się na nocleg czy posiłek do miejsca zamieszkania nie mają charakteru reprezentacyjnego i stanowią koszt uzyskania przychodu.

Według wnioskodawcy przedmiotowe działania to zachęta do odwiedzania stoisk, zapoznania się z oferowanymi produktami, a w konsekwencji doprowadzenie do złożenia zamówień skutkujących zawarciem umów kupna-sprzedaży. Stanowią zdaniem wnioskodawcy element reklamy, zwiększający zainteresowanie targami, umożliwiający kontrahentom z innych regionów udział w targach, a w konsekwencji zwiększający rynek zbytu dla jego firmy.Końcowo wnioskodawca podaje, iż jego stanowisko potwierdza decyzja Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2004 r. sygn. akt PB I-1/4150-8/04/AS, zaliczającej tego rodzaju koszty do kosztów reklamy, a nie reprezentacji. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach po dokonaniu analizy wniosku stwierdza co następuje: Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych, musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz nie może być wymieniony w katalogu negatywnym, tekst jedn. w ustawowym wykazie kosztów nie uznawanych za koszty podatkowe. Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą produktów lub usług. Z tego względu, wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Ponieważ przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji "reprezentacji" ani "reklamy", należy więc sięgnąć do definicji zawartych w "Słowniku języka polskiego". Według tegoż słownika "reprezentacja" to:

W zakresie dookreślenia znaczenia słowa "reprezentacja" wypowiedziało się w swoich wyrokach szereg sądów administracyjnych, i tak; zgodnie z wyrokiem NSA z 12 czerwca 1997 r., sygn. akt I SA/Ka 192/97 oraz wyrokiem NSA z 14 września 2001 r.; sygnatura akt I SA/Ga 2618/98 cyt. "Reprezentacją są działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Za reprezentację należy uznać wszystko, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do zawarcia umowy". Również w wyroku NSA z 6 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1412/97 oraz wyroku NSA z 7 września 1999 r., sygn. akt III SA 7282/98 stwierdzono, że cyt. "Pojęcie reprezentacji nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, ale do "dobrego" reprezentowania się firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów". Przenosząc definicję "reprezentacji" na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. W określeniu reprezentacji mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług.

Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego towarów czy produktów. Dobre reprezentowanie może polegać na np. odpowiednim sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach. Z kolei "reklama" jest definiowana jako:

Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabycia towarów, korzystania z oferowanych usług. Prowadzona być może poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Wg wyroku NSA z dnia 10 maja 2001 r., sygn. akt I SA/Wr 2452/98 - reklama ma na celu nakłonienie potencjalnego nabywcy do dokonania zakupu. Informacja o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartości i możliwości dokonania zakupu, przekazywana nieokreślonemu kontrahentowi jeśli celem jest zachęcanie go do kupna ma charakter reklamy. Wg wyroku NSA z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt III SA 1994/99 - reklamą jest wszystko co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia. Spółka X organizując poza siedzibą firmy targi poniesie związane z udziałem w nich wydatki, stanowiące lub nie, koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwestią zasadniczą w omawianym zagadnieniu jest odróżnienie wydatków na cele reprezentacji od wydatków poniesionych na reklamę, bądź związanych z ogólnymi kosztami funkcjonowania firmy. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz w oparciu o przepisy prawa podatkowego i orzecznictwo sądów Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach zajmuje następujące stanowisko w sprawie. Poniesione przez spółkę koszty to:

Podział taki uzasadnia pogląd, iż wydatki poniesione przez spółkę na wynajem powierzchni wystawienniczej, zorganizowanie i zabudowanie stoisk, na których to spółka przedstawia ofertę handlową w zakresie sprzedawanych towarów, stwarzającą możliwość nawiązania nowych kontaktów handlowych, pozyskiwania klientów podpisania nowych umów, a w efekcie zwiększenie w przyszłości sprzedaży oferowanych towarów, stanowić będą koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek na reklamę. Także działania polegające na zakupie gadżetów i nagród, które organizator targów przekazuje na rzecz osób trzecich, pod warunkiem, że wszystkie gadżety i nagrody zawierają znak firmowy (logo) oraz nazwę sponsora, mieszczą się w pojęciu reklamy, czyli działań mających na celu rozpropagowanie wśród potencjalnych nabywców produktów oferowanych przez reklamodawcę. Prezenty dla kontrahentów bez logo firmy, które nie mają charakteru reklamowego czy promocji sprzedaży albo nie są nagrodami należy zaliczyć do wydatków na reprezentację, które w 2007 r. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast koszty poniesione na konsumpcję i noclegi na targach dla kontrahentów, klientów i gości mieszczą się w ramach kosztów reprezentacji nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów spółki w związku z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych. Konsumpcji czy też noclegu nie można bowiem utożsamiać ani z informacją o towarze sprzedawanym przez spółkę lub z informacją o firmie, ani ogólnie z ofertą spółki. Koszty konsumpcji jak też noclegu należy rozpatrywać w kwestii związanej z tworzeniem wizerunku spółki, gdyż głównym ich celem jest zwrócenie uwagi na wnioskującego i tym samym pośrednio na jego towary reprezentowane w trakcie targów, a także przedstawienia spółki w reprezentacyjny sposób. Ostatnia grupa kosztów to koszty związane z zatrudnieniem osób do obsługi stoisk na targach nie mających możliwości udania się na nocleg czy posiłek do miejsca zamieszkania i w związku z tym wydatki poniesione na usługi noclegowe, gastronomiczne i cateringowe dla tych osób. Są to koszty tzw. "koszty pracownicze" obejmujące między innymi wynagrodzenie, ale także związane z wyżywieniem, zakwaterowaniem czy dojazdem osób obsługujących targi. Stanowią one ogólne koszty funkcjonowania firmy, które podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że decyzja Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2004 r. sygn. akt PB I-1/4150-8/04/AS na której rozstrzygniecie powołuje się wnioskodawca została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w 2004 r., szczególnie w odniesieniu do art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego nowe brzmienie zostało ustalone przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2007 r. W tym stanie faktycznym i prawnym postanowiono jak na wstępie.