1424/2140/4111/423/4/07 - Wydatki na modernizację zbiorników paliwowych na stacji paliw jako koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r. oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 czerwca 2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 29 czerwca 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zakwalifikowania nakładów na zainstalowanie na wewnętrznej stronie zbiorników paliw drugiego płaszcza z blachy stalowej, zainstalowanie systemu monitorowania i pomiaru paliw w tych zbiornikach oraz zainstalowania sygnalizacji wycieku paliwa do gruntu, jako remont (koszty bieżące)

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2007 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek ... o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny oraz stanowisko przedstawione we wniosku:

"Prosimy o udzielenie interpretacji dotyczącej uznania za koszty uzyskania przychodu poniesionych nakładów na remont zbiorników paliwowych na stacji paliw. Zgodnie z wymogami Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1067) w sprawie warunków technicznych zbiorników paliwowych zobowiązani zostaliśmy do zainstalowania na wewnętrznej stronie trzech zbiorników paliw drugiego płaszcza z blachy stalowej o grubości 5mm, zainstalowania systemu monitorowania i pomiaru paliw w tych zbiornikach, a także zainstalowania instalacji sygnalizacji wycieku paliwa do gruntu. Nakłady te dotyczą istniejącej i czynnej stacji paliw. Koszt tych nakładów wyniesie wg umowy zawartej z wykonawcą 135 tys. zł. Nasze stanowisko jest takie, iż wydatki na powyższe prace można traktować jako koszty remontu, jako koszty bieżące. Zamontowanie wewnętrznych płaszczy w tych zbiornikach nie spowoduje wydłużenia okresu ich użytkowania nie zmieni ich pojemności, a jedynie zwiększy bezpieczeństwo użytkowania i zapewni większą ochronę środowiska. Jednocześnie oświadczamy, iż powyższy problem nie jest przedmiotem kontroli, nie były wydane w tym zakresie żadne decyzje, nie wszczęto wobec jednostki postępowania podatkowego."

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. przed dniem 1 lipca 2007 r.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 2 ww. ustawy, wniosek, o którym mowa w § 1, składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. - Art. 14a § 3 ww. ustawy.

Stanowisko Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Powyższe oznacza, iż Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wyjątek stanowią koszty wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatki nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Na gruncie podatku dochodowego istotne jest rozróżnienie pomiędzy "ulepszeniem" a "remontem". W przypadku ulepszenia wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne. W przypadku remontu poniesione nakłady zwiększają koszty bezpośrednio.

W przepisach podatkowych nie zdefiniowano pojęcia " ulepszenie". Określono jedynie, iż może ono nastąpić w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego.

W myśl art. 16g ust. 13 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym r. podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Do celów podatkowych, przyjmuje się, iż ulepszenie środka trwałego obejmuje:

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania dotychczasowej jego substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie, rozumiane jako odtworzenie, przywrócenie pierwotnego stanu (wraz z wymianą zużytych składników) w zakresie wartości technicznej i użytkowej. Istotną cechą remontu jest to, iż następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia).

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, w celu spełnienia wymogów rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 98, poz. 1067), podatnik ma zainstalować wewnętrzne płaszcze w zbiornikach paliwowych a także system monitorowania i pomiaru paliw w tych zbiornikach oraz instalację sygnalizację wycieku paliwa do gruntu. Koszt tych prac wyniesie 135 tys. zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż efektem prac, które będą wykonane przez Podatnika nie będzie przywrócenie pierwotnego stanu zbiorników paliw zakresie ich wartości technicznej i użytkowej, a taki efekt jest założony przy wykonywaniu remontu. Przewidywane prace będą miały charakter ulepszenia (w ramach przewidywanych prac w zbiornikach paliw mają zostać zainstalowane nowe elementy, których wcześniej nie było), które spowoduje wzrost wartości użytkowej środków trwałych w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

Katalog mierników wzrostu wartości użytkowej wymieniony w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi katalogu zamkniętego. W powołanym wyżej przepisie art. 16g ust. 13 ustawodawca posługuje się zwrotem "w szczególności", wymieniając przykładowo: okres używania, zdolność wytwórczą, jakość produktów, koszty eksploatacji, a zatem wzrost wartości użytkowej środka trwałego może się wyrażać także innymi parametrami. Zdaniem tut. organu podatkowego mierniki te mogą dotyczyć zwiększenia bezpieczeństwa użytkowania czy też poprawy parametrów w zakresie ochrony środowiska.

W związku z powyższym, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Udzielona interpretacja co do zakresu i stosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego we wniosku. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, przysługuje zażalenie. Zażalenie zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1, art. 220 i art. 223 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie, zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej, winno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej.