1419/UPP-443-23/07/DC - Rozliczenie odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4, w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) postanawia wydać pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, oceniając stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2007 r. uzupełnionego w dniu 11 kwietnia 2007 r.) o udzielenie interpretacji, jako nieprawidłowe.

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: Od dnia 15 listopada 2004 r. Wnioskodawca jest właścicielem lokalu użytkowego o powierzchni użytkowej 152,72 metrów kwadratowych. Lokal ten bezumownie zajmuje osoba prowadząca działalność gospodarczą. Umowa najmu zostanie zawarta dopiero od dnia 1 kwietnia 2007 r., z wyborem ryczałtowej formy opodatkowania. Z kolei odnośnie okresu wstecznego Wnioskodawca chce zawrzeć ugodę, w której określone zostaną zasady i wysokość odszkodowania za okres bezumownego korzystania z lokalu. Odszkodowanie za każdy miesiąc bezumownego korzystania z lokalu wyniesie prawdopodobnie 5.000 zł, a za cały okres bezumownego korzystania przekroczy kwotę 39.700 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy: Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu użytkowego położonego na terytorium RP, stanowiące dochód osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, ustalone w drodze ugody pozasądowej - nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż odszkodowanie takie nie jest żadną z czynności wymienionych w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy: Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: Art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, art. 8 ust. 1, art. 19 ust. 13 pkt 4, art. 41 ust. 1, art. 99 ust. 1-3, art. 103 ust. 1 i 2, 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy, uzasadnionej w sposób następujący: Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Artykuł 5 ust. 2 ustawy stanowi, iż czynności określone w art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Zgodnie z zasadami prawa cywilnego świadczenie może polegać zarówno za czynieniu (facere) jak i na powstrzymywaniu się od działania (non facere), może także stanowić jakiekolwiek inne świadczenie mogące być treścią zobowiązania. Aby uznać, że mamy do czynienia z usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług muszą być spełnione łącznie następujące warunki: zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji musi być odpłatne, zobowiązanie to wynikać musi z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego, musi istnieć konkretny podmiot (strona) będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania. W przypadku gdy Podatnik zobowiąże się względem kontrahenta do tolerowania sytuacji, w której będzie on zajmował będący jego własnością lokal bez zawierania jakiejkolwiek umowy, godząc się w tym wypadku na zajmowanie jego lokalu bez tytułu prawnego, wówczas wystąpi opodatkowanie świadczenia usług o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż bezumowne korzystanie z lokalu zostanie potwierdzone zawarciem ugody a następnie od dnia 1 kwietnia 2007 r. zawarciem umowy najmu. Uwzględniając powyższe, Naczelnik tutejszego urzędu stoi na stanowisku, iż w przedstawionym przez Podatnika stanie faktycznym odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu użytkowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim r. podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku VAT. Właściwą stawką podatku dla wykonywanych usług najmu powierzchni użytkowych jest stawka podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. Generalnie - w myśl art. 19 ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu lub usług o podobnym charakterze. Kwestie terminu złożenia deklaracji oraz zapłaty podatku VAT regulują: art. 99 ust. 1-3, art. 103 ust. 1 i 2. W myśl powołanych przepisów podatnicy są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-3 i art. 133. Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale. Mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca kwartału poprzedzającego kwartał, za który będzie po raz pierwszy składana kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego z zastrzeżeniem ust. 1-4 i art. 33. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego stanu. Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w terminie 7 dni od daty doręczenia, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku. (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).