1419/UPO-415/112/05/MP/1 - Czy opłata wstępna stanowi koszt uzyskania przychodu u podatnika w momencie jego poniesienia (kasowo)?

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Podatnikowi oceniając jego stanowisko odnośnie opłaty wstępnej w leasingu operacyjnym przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2005 r. o udzielenie interpretacji jako prawidłowe.

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę

Firma w formie spółki jawnej prowadzi działalność gospodarczą opartą o zasady ogólne z której przychody są rozliczane na podstawie ksiąg handlowych (pełna księgowość). Firma dokonuje zakupu inwestycyjnego maszyny poligraficznej o wartości ponad 700.000 tys. Euro. W związku z brakiem własnych środków finansowych zdecydowano dokonać zakupu w oparciu o umowę leasingu operacyjnego w banku obsługującym rachunek bieżący Firmy. Firma dokonała opłaty wstępnej przelewem w miesiącu czerwcu na co otrzymała fakturę VAT. Dotychczas zgodnie z zasadami obowiązującymi w ustawie o rachunkowości opłaty wstępne w leasingu operacyjnym Firma rozliczała proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingowej.

Przedmiot interpretacji

Podatnik we wspomnianym piśmie z dnia 22 czerwca 2005 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku o interpretację przepisów prawa w zakresie: czy opłata wstępna stanowi koszt uzyskania przychodu u podatnika w momencie jego poniesienia (kasowo).

Stanowisko Wnioskodawcy

Podatnik uważa, iż kasowe potraktowanie opłaty wstępnej w leasingu operacyjnym jest interpretacją prawidłową.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 tego artykułu, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki: 1) została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz 2) suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Wymieniony przepis art. 23b ust. 2 wyłącza stosowanie powyższej reguły zaliczania opłat do przychodów finansującego, a wydatków do kosztów uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli finansujący (firma leasingowa) w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: 1) art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), 2) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, 3) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 z późn. zm.).Wtedy do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f - 23h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 23f ustawy określa, że do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 23b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony, 2) suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, 3) umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający, przy czym, jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.

Biorąc pod uwagę powyższe dwa przepisy, zastosowanie jednego z nich zależy od tego, czy umowa leasingu zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający czy finansujący. Jeżeli umowa spełnia oba warunki zawarte w art. 23b ust. 1 ustawy, możliwość zastosowania reguły zawartej w tym przepisie zależy wyłącznie od tego czy finansujący leasing nie korzysta z wymienionych powyżej zwolnień. Jeżeli firma leasingowa z takich zwolnień nie korzysta, korzystający (w dotychczasowym nazewnictwie najczęściej nazywany leasingobiorcą) ma prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów pełnych kwot ponoszonych opłat ustalonych w umowie leasingu, w tym również całej kwoty netto czynszu inicjalnego (nazwanego też opłatą wstępną). Nie zachodzi zatem potrzeba dzielenia łącznej sumy czynszu inicjalnego na raty i zaliczania go w poczet kosztów uzyskania przychodu stosownie do czasu trwania umowy. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).