1408/PPM/443-10/07 - Otrzymanie dokumentów przewozowych faksem a prawo do zastosowania stawki 0% przy WDT.
Pismo z dnia 28 września 2007 r. Urząd Skarbowy w Kozienicach 1408/PPM/443-10/07 Otrzymanie dokumentów przewozowych faksem a prawo do zastosowania stawki 0% przy WDT.
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 26 czerwca 2007 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 29 czerwca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej dokumentami przewozowymi, otrzymanymi za pośrednictwem faxu - stwierdza, że przedstawione stanowisko Podatnika - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 26 czerwca 2007 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 29 czerwca 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 30 sierpnia 2007 r.) Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy dokumentami przewozowymi - potwierdzonymi przez odbiorcę i otrzymanymi za pośrednictwem faxu.
Stan faktyczny przedstawiony we wniosku.
Spółka będąc podatnikiem podatku VAT dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych, dla których stosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0 %. Warunkiem opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów według stawki 0 %, jest spełnienie wymogów art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług. Po dokonaniu dostawy spedytor przekazuje Spółce potwierdzone przez odbiorcę dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 ww. ustawy o VAT. Powyższe dokumenty przesyłane są przez spedytora za pośrednictwem poczty, kuriera lub odbierane są bezpośrednio przez pracownika Spółki z siedziby spedytora. W piśmie z dnia 29 sierpnia 2007 r. Spółka precyzuje, iż poza dokumentami wymienionymi w art. 43 ust. 3 posiada takie dowody jak: korespondencję handlową (zamówienie na dostawę, potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę), dokumenty potwierdzające zapłatę za towar w postaci wyciągów bankowych oraz dokumenty potwierdzające przyjęcie zlecenia transportu przez firmę spedycyjną, w których określone jest miejsce dostawy (kraj UE inny niż terytorium RP) oraz termin dostawy.
W związku z powyższym Spółka zwraca się z zapytaniem: czy wystarczające dla potwierdzenia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej i wiążącego się z nią prawa do zastosowania obniżonej stawki podatkowej (0 %) oraz wykazania tej dostawy z taką stawką w deklaracji, będzie otrzymanie potwierdzonych przez odbiorcę dokumentów przewozowych, które wpłyną do Spółki za pośrednictwem faxu.
Zdaniem Spółki, posiadanie dowodu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej wymienionego w art. 42 ust. 3, tzn. dokumentu CMR otrzymanego jako wydruk faxu jest wystarczające dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wykazania tej dostawy ze stawką 0 % w deklaracji.
Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy:
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego oraz prawnego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach stwierdza, iż:
Brzmienie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wskazuje, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem, że:
podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej na dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Natomiast art. 42 ust. 3 cytowanej ustawy wskazuje dokumenty (o których mowa w ust. 1 pkt 2), które muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Dowodami takimi są:
dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy wywóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
kopia faktury dostawy,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Powyższa regulacja wskazuje, że Podatnik może zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0% w ramach dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tylko w sytuacji, gdy posiada dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Artykuł ten stanowi katalog podstawowych dokumentów, które łącznie stanowią potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny Spółki, należy zwrócić uwagę na fakt, iż dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć formę oryginału. Zasada ta obowiązuje w każdym postępowaniu administracyjnym. Nie ma zatem podstawy, by odmiennie ocenić wymóg postawiony w art. 42 ust. 3 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Faks dokumentu przewozowego nie jest dokumentem bezspornie dowodzącym dokonanie dostawy, jest jedynie jego powieleniem. Bezpieczeństwo rozliczeń podatku od towarów i usług nie pozwala na wprowadzenie do obrotu duplikatów dokumentów, poza przypadkami wyraźnie przez prawodawcę wskazanymi.
Należy jednak zwrócić uwagę na regulację, zawartą w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy dokumenty wymienione w wyżej cytowanym art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju wówczas, zgodnie z treścią art. 42 ust. 11 ww. ustawy, dowodami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mogą być również inne dokumenty wskazane w szczególności:
korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
W oparciu o przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny oraz przytoczone powyżej regulacje prawne wskazać należy, iż posiadanie przez Spółkę dokumentu przewozowego winno mieć, w ocenie tutejszego Organu formę oryginału. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż art. 42 ust. 11 ustawy ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie zezwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jedynie dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.
W świetle powyższego należy stwierdzić, iż dokument przewozowy otrzymany za pośrednictwem faksu nie jest dowodem potwierdzającym fakt wystąpienia dostawy wewnątrzwspólnotowej.
Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, iż:
przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia tego zdarzenia;
interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji Podatkowej).
Zażalenie powinno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa, czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.