1401/PH-I/4407/14-107/06/AŁ - Nabycie dla pracowników usług z ZFŚS a prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19 lipca 2006 r., wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 lipca 2006 r., Nr 1471/NUR1/443-144/06/IK, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

Wnioskiem z dnia 4 kwietnia 2006 r. Strona wystąpiła do Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie stosowania art. 8, art. 29, art. 86 i art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Strona podała, że działając jako administrator ZFŚS dokonuje zakupu usług, które są w całości opłacane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a następnie ustalana jest kwota dofinansowywania z ZFŚS, a różnica jest potrącana z wynagrodzenia pracowników. Jednocześnie Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących te zakupy, i jednocześnie ciąży obowiązek opodatkowania przekazania tych usług, przyjmując za podstawę opodatkowania koszt świadczenia tych usług, a zatem kwotę netto z faktury dokumentującej zakup (niezależnie od kwoty zwracanej na kwotę ZFŚS przez pracownika).

Prezentując stan faktyczny Spółka zaznaczyła, że dokonuje zakupu usług turystki od kontrahentów zewnętrznych (wczasy, obozy młodzieżowe, kolnie, wycieczki), finansuje zakup w całości ze środków ZFŚS. Zakup usług dokumentowany jest fakturą VAT wystawianą na Stronę. Z usług tych następnie korzystają pracownicy - w zależności od sytuacji materialnej - za częściową odpłatnością lub sporadycznie bez odpłatności.

Strona wskazała, że w całości odlicza podatek VAT z faktur dokumentujących zakup usług turystycznych oraz w całości opodatkowuje podatkiem VAT przekazane usługi turystyczne pracownikowi, niezależnie od kwoty dofinansowania z ZFŚS, a więc niezależnie od kwoty wpłaconej przez pracownika.

W kontekście powyższego Spółka wyraziła pogląd, iż przekazanie pracownikom zakupionych od zewnętrznych kontrahentów usług nieodpłatnie lub z pobraniem od pracowników zwrotu części wydatków jest świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Strona wskazała jednocześnie, iż jeżeli przekazuje taką usługę nieodpłatnie zastosowanie znajdą przepisy art. 8 ust. 2 oraz art. 86, art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w dniu 7 lipca 2006 r., wydał postanowienie Nr 1471/NUR1/443-144/06/IK, którym uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji stwierdził, iż w przypadku nieodpłatnego przekazania pracownikom towarów i usług finansowanych z ZFŚS czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług, z uwagi na fakt, iż wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem zarówno w przypadku odpłatnego, jak też nieodpłatnego finansowania zakupów ze środków ZFŚS, Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tych usług, ze względu na brak możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W zażaleniu z dnia 19 lipca 2006 r. na powyższe postanowienie Strona zarzuciła ww. postanowieniu błędną interpretację art. 86 oraz art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Strona podtrzymała swoje stanowisko wyrażone we wniosku, dodając jednocześnie, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na działalność socjalną. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ww. ustawy odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty pracodawcy. Zatem wydatki finansowane z ZFŚS nie mogą być kosztem podatkowym, gdyż taki koszt stanowią już odpisy podstawowe na ten fundusz.

Strona zwróciła również uwagę na zasadę neutralności podatku VAT dla podatnika tego podatku.

Zdaniem Strony zażalone postanowienie powinno zostać zmienione również ze względu na nie dochowanie przez organ podatkowy terminu określonego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej. Spółka bowiem złożyła wniosek o wydanie interpretacji w dniu 7 kwietnia 2006 r., natomiast postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Nr 1471/NUR1/443-144/06/IK zostało Jej doręczone w dniu 13 lipca 2006 r., a więc po upływie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, a zatem postanowienie to nie wywołuje skutków prawnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 omawianej ustawy nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Mając na uwadze powyższe regulacje wskazać należy, iż w opisanym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, iż świadczenie dokonywane na rzecz pracownika, którego charakter mieści się w pojęciu działalności socjalnej i którego źródłem finansowania jest ZFŚS nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym Stronie nie przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Jak wnika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę we wniosku, Strona dokonuje zakupu usług turystyki od kontrahentów zewnętrznych (wczasy, obozy młodzieżowe, kolonie, wycieczki), finansuje zakup w całości ze środków ZFŚS. Jednocześnie Strona w całości odlicza podatek VAT z faktur dokumentujących zakup usług turystycznych oraz w całości opodatkowuje podatkiem VAT przekazanie usługi turystyczne pracownikowi, niezależnie od kwoty dofinansowania z ZFŚS, a więc niezależnie od kwoty wpłaconej przez pracownika.

Z powyższego wnika więc, że Strona opodatkowała na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przekazanie usług turystyki na rzecz pracowników, a więc spełniła warunek wynikający z art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy, stąd zasadnym jest twierdzenie, że przysługuje Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących nabycie przedmiotowych usług w pełnej wysokości.

Odnosząc się natomiast do zarzutu Strony dotyczącego naruszenia art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi, iż w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika lub inkasenta zawartym we wniosku (...), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż wyrokiem z dnia 14 września 2007 r., sygn, akt II FSK 700/07 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż termin wynikający z ww. przepisu jest przez organy podatkowe zachowany, o ile postanowienie w sprawie interpretacji wydane zostanie przed jego upływem. Jednocześnie NAS wskazał w motywach ww. wyr., iż wydanie i doręczenie postanowienia to dwie różne czynności procesowe, których nie należy ze sobą utożsamiać. Organ odwoławczy w całości podziela ww. stanowiska. Mając więc na uwadze, iż przedmiotowe postanowienie zostało wydane w okresie 3 miesięcy od daty wpływu wniosku Strony do organy podatkowego, zarzut naruszenia art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej uznać należy za niezasadny.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.