1401/HTI/4407/14-91/05/EN - Bilety nie są fakturą VAT.

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 199 7 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), § 23 pkt 1, § 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 21.07.2005 r., nr BWF-322/38/2005, wniesionego przez X na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13.07.2005 r., nr 1471/NUR1/443-201/05/GW, dotyczące kwestii, czy w przypadku sprzedaży przez Internet biletów, będących fakturami VAT na rzecz podatników VAT, spełniony będzie obowiązek wystawienia faktury, wynikający z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT oraz § 24 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Pismem z dnia 12.04.2005 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej między innymi kwestii, czy w przypadku sprzedaży przez Internet biletów, będących fakturami VAT na rzecz podatników VAT, spełniony będzie obowiązek wystawienia faktury, wynikający z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT oraz § 24 ww. rozporządzenia.

Strona wskazała, że bilety sprzedawane w systemie elektronicznym będą spełniały warunki pozwalające uznać je za faktury VAT, o których mowa w § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.

Ponadto Strona podkreślała, iż § 24 ww. rozporządzenia nie uwzględnia specyficznego charakteru biletu pełniącego rolę faktury, w związku z czym pojawia się problem praktyczny związany z brakiem możliwości fizycznego przekazania oryginału faktury VAT klientowi.

Zdaniem Strony wygenerowanie biletu/faktury przez Jej system elektroniczny będzie równoznaczne z wystawieniem i wydaniem biletu/faktury, którą nabywca będzie mógł następnie wydrukować na drukarce.

Biorąc powyższe pod uwagę Strona stała na stanowisku, że ww. sposób przekazania oryginału faktury klientowi (tj. poprzez wygenerowanie biletu/faktury przez system i umożliwienie jego wydruku przez klienta) będzie spełniał wymogi określone w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 24 ww. rozporządzenia odnośnie wystawiania faktur VAT.

Postanowieniem z dnia 13.07.2005 r., nr 1471/NUR1/443-201/05/GW, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W zażaleniu Strona, przedstawiając ponownie stan faktyczny oraz zasady funkcjonowania planowanej sprzedaży internetowej biletów, podnosi, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem obowiązującego stanu prawnego poprzez błędną wykładnię § 20 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), wchodzącego w życie z dniem 1 czerwca 2005 r., który jest aktualnym odpowiednikiem § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.

Strona w zażaleniu podkreśla, że bilet poświadczający zakup usługi przewozu koleją drukowany będzie przez klienta bezpośrednio na domowej drukarce i będzie zawierał wszystkie elementy określone w § 20 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. (dawny § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.), a zatem każdy bilet drukowany z systemu będzie uznawany za fakturę VAT.

Ponadto Strona wskazuje, iż w praktyce, w celu skorzystania z usług przez Nią świadczonych, nabywca zawsze będzie musiał wydrukować bilet otrzymany drogą elektroniczną (będący jednocześnie fakturą VAT), ponieważ stanowi on dokument, uprawniający do przejazdu pociągiem na określonej trasie.

W związku z powyższym Strona stoi na stanowisku, że spełniony jest obowiązek wystawienia i wydania biletu stanowiącego fakturę VAT, gdyż w każdym przypadku nabywca, będący podatnikiem VAT będzie w posiadaniu oryginału biletu/faktury.

W zażaleniu Strona zaznacza, iż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie przewidują obowiązku fizycznego drukowania faktury VAT lub biletu stanowiącego fakturę VAT przez sprzedawcę, co oznacza, że wydruk biletu/faktury może zostać dokonany przez inny podmiot. W konsekwencji powyższego, zdaniem Strony, za niesłuszną należy uznać wykładnię zaprezentowaną w zaskarżonym postanowieniu przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, iż bilety drukowane przez nabywców nie będą biletami wydawanymi przez podatników uprawionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób kolejami normalnotorowymi. W opinii Strony przez wydanie należy także rozumieć udostępnienie biletu pasażerowi, który go odbierze w formie wydruku z systemu elektronicznego.

Jednocześnie Strona podkreśla, że bilety udostępniane pasażerom w formie elektronicznej będą zabezpieczone przed ewentualnym wprowadzaniem do nich zmian przez nabywcę, a zatem zostanie zapewniona zgodność biletu/faktury przesłanego nabywcy w formie elektronicznej z oryginałem biletu/faktury wydrukowanym przez nabywcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stwierdza, iż przekazanie (wydanie) biletu, o którym mowa w § 20 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. będzie dokonywane przez Nią w formie elektronicznej.

Ponadto Strona w zażaleniu wskazuje, że zaprezentowana przez organ pierwszej instancji wykładnia prowadzi do absurdalnego wniosku, iż za bilety stanowiące fakturę VAT mogą zostać uznane tylko bilety wydane przez przewoźnika, co stoi w sprzeczności z funkcjonującą praktyką w zakresie drukowania i wydawania biletów lotniczych czy kolejowych przez agentów, działających w imieniu i na rzecz przewoźnika, czy podmiotów prowadzących dystrybucję biletów, które dokonują zakupu i odsprzedaży usług przewoźnika we własnym imieniu.

Reasumując, Strona stoi na stanowisku, iż przekazanie oryginału faktury nabywcy poprzez wygenerowanie biletu/faktury przez system i umożliwienie jego wydruku przez klienta spełni wymogi określone w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w § 20 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.

Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13.07.2005 r., nr 1471/NUR1/443-201/05/GW, oraz o uznanie za prawidłowe Jej stanowiska zawartego we wniosku z dnia 12.04.2005 r. w trybie przewidzianym w art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), obowiązywało do dnia 31.05.2005 r. Z dniem 1 czerwca 2005 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Dodatkowo należy wskazać, że brzmienie § 20 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. jest identyczne jak § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r., a § 21 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25.05.2005 r. jak § 24 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27.04.2004 r.

Jednocześnie organ odwoławczy podkreśla, że przedmiotowe zażalenie będzie rozpatrywane na podstawie stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia przez Stronę wniosku z dnia 12.04.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. na dzień 15.04.2005 r. (data wpływu ww. wniosku do urzędu skarbowego), czyli w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Wskazać także należy, że odstępstwo od zasady zawartej w art. 106 ww. ustawy przewiduje jedynie § 13 ww. rozporządzenia z dnia 27.04.2004 r., dający możliwość wystawiania faktur przez nabywcę towarów i usług, po spełnieniu wielu warunków, który jednak nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. W myśl § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. za fakturę uznaje się również:

1. bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:

a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,

b) numer i datę wystawienia biletu,

c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,

d) kwotę należności wraz z podatkiem,

e) kwotę podatku.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż faktura jest podstawowym dokumentem księgowym, którego funkcją zasadniczą jest udokumentowanie transakcji i umożliwienie poprawnego ujęcia jej w księgach zarówno wystawcy, jak i odbiorcy faktury. Jak wynika z ww. art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawiają podatnicy (o których mowa w art. 15), dokumentując dokonaną czynność opodatkowaną. Natomiast w § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. ustawodawca uznał za szczególny rodzaj faktury także bilety jednorazowe, wydawane jedynie przez określoną grupę podatników, tzn. podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób między innymi kolejami normalnotorowymi, ale pod warunkiem, iż zawierają one pewne, określone powyżej informacje.

W tym miejscu organ drugiej instancji wskazuje, że z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż bilety, które będą przez Stronę sprzedawane w systemie elektronicznym będą zawierały wszystkie elementy określone w § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. i będą drukowane na drukarce bezpośrednio przez jego nabywcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, organ odwoławczy, podzielając stanowisko Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, zaprezentowane w postanowieniu nr 1471/NUR1/443-201/05/GW z dnia 13.07.2005 r. stwierdza, że przedmiotowe bilety nie będą uznane za fakturę, o której mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie będą wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób kolejami normalnotorowymi, a jedynie drukowane przez nabywców tych usług. Wydanie, o którym mowa w wyżej zacytowanym przepisie § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów, oznacza bowiem przeniesienie fizycznego władztwa nad dokumentem (biletem), co w przypadku przekazywania biletów za pośrednictwem Internetu nie będzie miało miejsca. W związku z czym nie zostaną spełnione wszystkie warunki, określone w ww. § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów, zezwalające na potraktowanie ww. biletów jako faktur VAT.

Jednocześnie organ odwoławczy wskazuje, iż organ pierwszej instancji, wydając przedmiotowe postanowienie postępował zgodnie z przepisami prawa, dotyczącymi podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia jak w sentencji decyzji.