1401/BP-II/4210-20/07/JM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z produkcją programu telewizyjnego, w tym usług gastronomicznych świadczonych przez firmę cateringową.

Na podstawie art. 233 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 24 marca 2007 r. (wpływ: 3 kwietnia 2007 r.) wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 23 marca 2007 r. Nr 1472/ROP1/423 - 41/07/KM w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

orzeka:

- zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 23 marca 2007 r. Nr 1472/ROP1/423 - 41/07/KM i uznać stanowisko Podatnika zawarte we wniosku z dnia 1 lutego 2007 r. za prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2007 r. (data wpływu: 6 lutego 2007 r.) S.A. (zwana dalej: Spółką lub Podatnikiem) zwróciła się do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z zapytaniem, czy poniesione wydatki związane z produkcją programu "G. X" emitowanego na antenie, w tym usługa gastronomiczna świadczona przez firmę cateringową, są kosztem uzyskania przychodu?

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co roku organizuje G. Ogólnopolska G. została zorganizowana w Sali Kongresowej w Warszawie, podczas której były prezentowane wyniki konkursów dla telewidzów i czytelników "P". Program był nadawany w programie Y. W niektórych oddziałach terenowych były organizowane plebiscyty np. Oddział Gdańsk była współorganizatorem (wraz z Radiem X i Dziennikiem X) oraz organizatorem G. "XYZ", która odbyła się w dniu 5 stycznia 2007 r. G. była transmitowana na żywo w regionalnej Trójce. W trakcie jej trwania, uhonorowano dziesięciu laureatów - sportowców Pomorza, wręczając im kwiaty i drobne upominki. Laureaci i zaproszeni goście siedzieli przy dużych, okrągłych stołach, które były obsługiwani przez firmę cateringową specjalnie wynajętą na tę okoliczność. Podczas emisji programu, pokazywano zarówno scenę, jak i salę z zaproszonymi gośćmi siedzącymi przy stołach i na widowni. Podatnik stoi na stanowisku, że w myśl generalnej zasady wyrażonej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis ten, w pkt 28, nie uznaje za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zdaniem Spółki, nie oznacza to, iż każda usługa gastronomiczna jest wyłączona z kosztów uzyskania przychodów, a jedynie ta, która dotyczy usług w zakresie reprezentacji. Podatnik uważa, że reprezentacja oznacza działania skierowane do klientów firmy, które wiążą się ze stworzeniem dobrego wizerunku, okazałością i wytwornością. Zdaniem Spółki, wydatki konsumpcyjne są elementem kosztów programowych związanych z organizowaniem G. Zdaniem Podatnika, zakupiona usługa gastronomiczna nie powinna być traktowana jako świadczenie reprezentacyjne. Reprezentacja oznacza coś ponad standardowego, świadczącego o wytworności i okazałości. Spółka kwalifikuje przedmiotowy koszt zgodnie z założeniami scenariusza i zalicza go na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 23 marca 2007 r. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, wydał postanowienie Nr 1472/ROP 1/423 - 41/KM, w którym uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, aby poniesiony przez podatnika wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien spełniać określone warunki: zostać definitywnie poniesiony przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów i pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarcza, oraz powinien być właściwie udokumentowany. Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego pod pojęciem "reprezentacja" rozumie wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. Zdaniem organu I instancji, z opisanego we wniosku ze stanu faktycznego wynika, że Spółka organizując bal wraz z cateringiem mogła zaprezentować (pokazać) się w dobrym świetle. Koszty cateringu związane są z reprezentacją, ponieważ pojęcie to odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. Koszty reprezentacyjne w postaci usług gastronomicznych można ponosić nie tylko wobec kontrahentów Spółki, ale również odbiorców jej produktów (tj. uczestników balu sportowców: sportowców, zaproszonych gości). Koszty te niewątpliwe zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (z abonamentu, ewentualnych reklamodawców, sponsorów), lecz zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty reprezentacji nie są kosztami uzyskania przychodów.

W dniu 24 marca 2007 r. (data wpływu: 3 kwietnia 2007 r.) Spółka złożyła zażalenie na postanowienie, w którym zarzuca organowi I instancji błędne zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzasadnieniu Spółka pisze, że celem telewizji publicznej jest produkcja i nadawanie programów, zgodnie z celami wytyczonymi w ustawie o radiofonii i telewizji. Zgodnie z nimi Spółka co roku organizuje G. Całe to przedsięwzięcie jest realizowane po to, aby stworzyć atrakcyjny program telewizyjny dla telewidzów, ponieważ opinia widzów wpływa na jakość oferowanych programów. G. jest przede wszystkim programem telewizyjnym stworzonym na podstawie scenariusza. Zdaniem Podatnika, wydatek poniesiony na catering jest związany z celem osiągnięcia przychodów. G. była pokazywana na antenie telewizyjnej, a przedmiotowy wydatek na gastronomię, stanowił część integralną programu, która również była pokazywana na antenie. Podatnik uważa za niezasadne rozdzielanie poniesionych wydatków na G. na stanowiące koszty uzyskania przychodów, jak i na niestanowiące takiego kosztu. Zdaniem Spółki, przedmiotowa usługa gastronomiczna nie powinna być traktowana, jako świadczenie reprezentacyjne, coś ponad standardowego. Podatnik uznaje przedmiotowy wydatek za integralny koszt audycji telewizyjnej.

Dyrektor Izby Skarbowej po zapoznaniu się z zażaleniem, zaskarżonym postanowieniem i aktami sprawy, stwierdza co następuje:

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2007 r., za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Związek ten może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Przedmiotowe wydatki winny również pozostawać w związku z prowadzoną działalnością tak, aby była możliwa ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że mogą mieć one wpływ na uzyskanie przychodu.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te zawiera art. 16 ust. 1 ustawy. Artykuł ten, w pkt 28 (w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2007 r.) stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Z powołanego wyżej artykułu wynika, że wydatki poniesione na reprezentację nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem przejawia się ono w bardzo różnych formach. Zatem, konieczne jest odwołanie się do wykładni gramatycznej tego pojęcia. Słownikowa definicja pojęcia "reprezentacja" oznacza, że jest to uzewnętrzniony wysoki standard życia związany ze szczególną pozycją społeczną, zawodową; okazałość, wytworność (Słownik Współczesnego Języka Polskiego - Wilga, Warszawa 1996). Podobny pogląd podziela sądownictwo sądów administracyjnych. Zgodnie z nim, pojęcie reprezentacji odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów, kontrahentów /wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 1998 r. sygn. akt S.A./Sz 1412/97/. Organ II instancji odnosząc powyższe do stanu faktycznego w niniejszej sprawie zauważa, że charakter poniesionych wydatków na catering nie ma na celu wywołania najlepszego wrażenia Spółki oraz nie są one związane z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji kontrahentów, uczestnictwem Podatnika w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów oraz nie mają na względzie okazałości i wytworności. Zatem, Dyrektor Izby Skarbowej, stwierdza że przedmiotowe wydatki poniesione przez Spółkę nie mogą być traktowane jako "reprezentacja", bowiem nie spełniają one charakteru reprezentacji, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zatem rozpatrzyć poniesione przez Spółkę wydatki na catering jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Organ odwoławczy zauważa, że w ramach prowadzonej działalności, Podatnik ponosi koszty związane z realizacją programów i audycji telewizyjnych. Wśród produkowanych audycji, są również takie, które realizują misję publiczną, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, misja jest realizowana poprzez oferowanie zróżnicowanych programów w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu. Do zadań publicznej telewizji wynikających z realizacji misji należy w szczególności m.in. tworzenie i rozpowszechnianie programów ogólnopolskich, programów regionalnych realizujące cele demokratyczne, społeczne i kulturalne. Ponadto art. 31 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wynika, że przychodami Spółki są wpływy pochodzące z opłat abonamentowych. Dyrektor Izby Skarbowej podziela pogląd, iż Spółka przeznaczając wpływy z abonamentu na realizację misji publicznej, ma stworzyć atrakcyjny program dla telewidzów. W świetle powyższego, organ odwoławczy stwierdza, że Gala jest programem realizującym misję publiczną, o której mowa w ww. artykule ustawy o radiofonii i telewizji, którego produkcja została sfinansowana z wpływów z abonamentu charakterze misja - sport. Powyższe zostało potwierdzone w złożonym wniosku Podatnika z dnia 1 lutego 2007 r. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej wydatek poniesiony przez Spółkę na zakup usługi cateringowej podczas realizacji programu "G", jest wydatkiem stanowiącym koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jako koszt realizowanego programu pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na uwadze, orzekam jak w sentencji.