114-KDIP1-3.4012.518.2020.1.ISK - Brak prawa do ewidencjonowania na kasie rejestrującej mającej postać oprogramowania całego obrotu, w tym usług niewymienionych w rozporządzeniu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 24 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do ewidencjonowania na kasie rejestrującej mającej postać oprogramowania całego obrotu, w tym usług niewymienionych w rozporządzeniu - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do ewidencjonowania na kasie rejestrującej mającej postać oprogramowania całego obrotu, w tym usług niewymienionych w rozporządzeniu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, gdzie również jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem przeważającej działalności podatnika jest działalność hotelarska, sklasyfikowana według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 55.10. Zgodnie z § 1 pkt 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (dalej: Rozporządzenie), w odniesieniu do ewidencjonowania tego rodzaju czynności możliwe jest używanie kas mających postać oprogramowania w rozumieniu art. 111b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa o VAT).

Ponadto podatnik prowadzi działalność w zakresie innych usług, towarzyszących działalności hotelarskiej, zarówno wymienionych w Rozporządzeniu (np. usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych - PKWiU 56.10, § 1 pkt 22 Rozporządzenia), jak i w nim niewymienionych (np. usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne - PKWiU 96.02). Takie pozostałe usługi świadczone są zarówno na rzecz gości hotelowych, jak i innych klientów, niekorzystających z usługi hotelowej.

Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie używania do ewidencji sprzedaży kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania (dalej także: kasa wirtualna).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może prowadzić przy zastosowaniu kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania ewidencję całego obrotu, to jest zarówno obrotu ze świadczenia usług wymienionych w § 1 Rozporządzenia, jak i ze świadczenia usług w tym przepisie niewymienionych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 111b ust. 3 ustawy o VAT, Minister Finansów może określić grupy podatników lub rodzaje czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas wirtualnych. Minister Finansów może zatem zastosować kryterium podmiotowe (grupy podatników) albo kryterium przedmiotowe (rodzaj czynności).

Jak wynika z początkowego zdania § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (dalej: Rozporządzenie), minister posłużył się wyłącznie drugim z przewidzianych w ustawie kryteriów, czyli określił rodzaj czynności, posługując się klasyfikacją PKWiU. Jest to kryterium przedmiotowe - uprawnienie do stosowania kas wirtualnych przysługuje tylko w odniesieniu do rejestrowania czynności enumeratywnie wymienionych w § 1 Rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że żaden podatnik nie może stosować kas wirtualnych do innych czynności - niezależnie od tego, jaki jest u danego podatnika stosunek obrotów z działalności upoważniającej do rejestrowania jej na kasie wirtualnej i z działalności pozostałej. W takiej sytuacji podatnik do rejestracji przychodów z działalności niewymienionej w § 1 Rozporządzenia musi używać kasy innego typu niż kasa mająca postać oprogramowania.

W konsekwencji rozpoczęcie ewidencjonowania przez Wnioskodawcę usług wymienionych w § 1 Rozporządzenia przy użyciu kasy mającej postać oprogramowania nie zwolni podatnika z obowiązku równoległego ewidencjonowania pozostałych usług na kasie innego typu niż kasa wirtualna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Wskazać należy, że od dnia 1 maja 2019 r. obowiązuje ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 675), dalej "ustawa zmieniająca", wprowadzająca zmiany w zakresie przepisów dotyczących kas rejestrujących.

Powyższa ustawa zmieniająca zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach - obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

Pojęcie "kasa fiskalna on-line" zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali zobowiązani do posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych "tradycyjnych" kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a, ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

Powyższa ustawa zmieniająca wprowadziła również do ustawy regulacje dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kas rejestrujących mających postać oprogramowania.

Stosownie do art. 111b ust. 1 ustawy, ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1, w odniesieniu do niektórych grup podatników lub rodzajów czynności może być prowadzona przy użyciu kas rejestrujących mających postać oprogramowania, spełniających wymagania, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 pkt 2.

Do kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 111 i art. 111a stosuje się odpowiednio (art. 111b ust. 2 ustawy).

Przy czym w myśl art. 111b ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. grupy podatników lub rodzaje czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1,

2. wymagania techniczne dla kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich używania, w tym sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy ich użyciu, sposób zakończenia ich używania w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas - uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników oraz zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, a także bezpiecznego przesyłania tych danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, konieczność zapewnienia nabywcy prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowości zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne dla tych kas.

Wskazać należy, że od dnia 1 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz. U. z 2020 r. poz. 957), które określa wymagania techniczne dla kas rejestrujących mających postać oprogramowania oraz sposób ich używania, w tym sposób prowadzenia ewidencji przy ich użyciu, sposób zakończenia ich używania w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas.

Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy, wymagania techniczne określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia i posiadają ważne certyfikaty kasy.

Z powyższego wynika, że każda kasa mająca postać oprogramowania czyli tzw. kasa wirtualna jest jednocześnie kasą on-line.

Należy jednak zauważyć, że nie każda sprzedaż może być ewidencjonowana za pomocą kasy wirtualnej. W celu uregulowania tego zakresu ustawodawca wprowadził obowiązujące od 1 czerwca 2020 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz. U. z 2020 r. poz. 965).

Stosownie do § 1 ww. rozporządzenia, kasy rejestrujące mające postać oprogramowania mogą być używane przez podatników w odniesieniu do następujących czynności:

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności hotelarskiej sklasyfikowanej według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 55.10. Podatnik prowadzi również działalność w zakresie innych usług, towarzyszących działalności hotelarskiej, zarówno wymienionych w rozporządzeniu (np. usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych - PKWiU 56.10, § 1 pkt 22 rozporządzenia), jak i w nim niewymienionych (np. usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne - PKWiU 96.02). Takie pozostałe usługi świadczone są zarówno na rzecz gości hotelowych, jak i innych klientów, niekorzystających z usługi hotelowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości prowadzenia ewidencji całego obrotu - zarówno obrotu ze świadczenia usług wymienionych w § 1 rozporządzenia, jak i ze świadczenia usług w tym przepisie niewymienionych - przy zastosowaniu kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania.

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie kas rejestrujących mających postać oprogramowania dla wskazanych w rozporządzeniu grup podatników ma charakter fakultatywny, co oznacza, że podatnik może z takiego rozwiązania skorzystać lub nie. Wprowadzenie takiego rodzaju kas ma na celu umożliwienie określonym podatnikom korzystania z nowoczesnego i łatwiejszego rozwiązania. Kasy wirtualne stanowią alternatywę dla obecnie użytkowanych kas rejestrujących, a ich stosowanie ma doprowadzić do zmniejszenia kosztów wywiązywania się podatników z obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz usprawnienia procesu rejestracji i kontroli sprzedaży detalicznej w czasie rzeczywistym.

Zaznaczyć należy, że w § 1 i § 2 rozporządzenia wymienione zostały określone czynności wykonywane przez podatników, w odniesieniu do których możliwe jest dokonywanie ich ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania. Skoro zatem ustawodawca w rozporządzeniu ściśle określił czynności tj. wskazał konkretne usługi i dostawy określonych towarów, w odniesieniu do których podatnik ma możliwość używania kas rejestrujących mających postać oprogramowania, oznacza to że ewidencja może dotyczyć wyłącznie tych wymienionych czynności, a nie całej realizowanej przez podatnika sprzedaży, w tym czynności niewymienionych w rozporządzeniu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy wskazać należy, że Wnioskodawca nie będzie mógł prowadzić ewidencji całej sprzedaży za pomocą kas mających postać oprogramowania. Wyłącznie w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług hotelarskich sklasyfikowanych w PKWiU 55.10 oraz usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych sklasyfikowanych w PKWiU 56.10, które są wskazane odpowiednio w § 1 pkt 18 i 22 rozporządzenia w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania, Wnioskodawca będzie mógł ewidencjonować ich sprzedaż za pomocą kasy wirtualnej. Natomiast pozostałe usługi świadczone przez Wnioskodawcę, które nie zostały wymienione w ww. rozporządzeniu, w tym wskazane w opisie sprawy usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne (PKWiU 96.02), Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonować za pomocą kasy innego typu niż kasa rejestrująca mająca postać oprogramowania.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.