1061-IPTPP3.4512.642.2016.1.OS - Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 23 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2014 r., sklasyfikowaną jako działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów - PKD 46.18.Z. W celu ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatek dochodowy opłaca miesięcznie. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach działalności gospodarczej zawarł umowę z firmą zajmującą się handlem, dostawą, serwisowaniem sprzętu do obróbki drewna na świadczenie usług polegających na pełnej obsłudze sprzedażowej wszystkich klientów. Przedmiotem podpisanej umowy jest poszukiwanie nowych klientów, przedstawianie ofert, prezentacje produktów firmy, pozyskiwanie zamówień od potencjalnych klientów, ustalanie terminów wizyt u klientów, informowanie klientów o promocjach organizowanych przez zleceniodawcę oraz na dodatkowej obsłudze techniczno-sprzedażowej obszaru sprzedaży, itp. Usługi te polegają na pośredniczeniu między sprzedawcą, a odbiorcą towarów. Klienci składają zamówienia powołując się na Wnioskodawcę i rozliczają się ze sprzedawcą za zakupiony towar. Za wykonanie usługi na podstawie podpisanej umowy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji, co jest udokumentowane wystawianą przez Niego fakturą w następnym miesiącu. Sposób rozliczenia wynagrodzenia określa umowa z firmą, która zleciła świadczenie takich usług. Potwierdzoną informację o prowizji za wykonaną usługę Wnioskodawca otrzymuje w następnym miesiącu. Agent jest uzależniony w fakturowaniu swojej usługi od zleceniodawcy usługi, który musi zaakceptować i zatwierdzić wykonanie usługi. Usługi rozliczane są miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Kiedy powstanie u Wnioskodawcy - agenta specjalizującego się w sprzedaży pozostałych określonych towarów obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług - czy w miesiącu wykonania usługi, czy w miesiącu wystawienia faktury zatwierdzonej przez firmę zlecającą wykonanie tej usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 19a ust. 3, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu wykonanej usługi należy rozliczyć z chwilą wykonania usługi bądź jej częściowego wykonania na koniec okresu, którego dotyczyła usługa a nie w dacie wystawienia faktury, która to data przypadać może na miesiąc następny po miesiącu, w którym wykonano usługę ze względu na zapis art. 106i ust. 1, że fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Dodatkowo, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ustępu 5 pkt 4.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zawarł umowę z firmą zajmującą się handlem, dostawą, serwisowaniem sprzętu do obróbki drewna, na świadczenie usług polegających na pełnej obsłudze sprzedażowej wszystkich klientów. Przedmiotem podpisanej umowy jest poszukiwanie nowych klientów, przedstawianie ofert, prezentacje produktów firmy, pozyskiwanie zamówień od potencjalnych klientów, ustalanie terminów wizyt u klientów, informowanie klientów o promocjach organizowanych przez zleceniodawcę oraz na dodatkowej obsłudze techniczno-sprzedażowej obszaru sprzedaży, itp. Usługi te polegają na pośredniczeniu między sprzedawcą, a odbiorcą towarów. Klienci składają zamówienia powołując się na Wnioskodawcę i rozliczają się ze sprzedawcą za zakupiony towar. Za wykonanie usługi na podstawie podpisanej umowy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji, co jest udokumentowane wystawianą przez Niego fakturą w następnym miesiącu. Sposób rozliczenia wynagrodzenia określa umowa z firmą, która zleciła świadczenie takich usług. Potwierdzoną informację o prowizji za wykonaną usługę Wnioskodawca otrzymuje w następnym miesiącu. Agent jest uzależniony w fakturowaniu swojej usługi od zleceniodawcy usługi, który musi zaakceptować i zatwierdzić wykonanie usługi. Usługi rozliczane są miesięcznie.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE, serii L, Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Natomiast art. 19a ust. 3 ustawy o VAT stanowi implementację art. 64 ust. 1 Dyrektywy. Komentowana regulacja ma zastosowanie do świadczenia usług, które mogą być wykonywane w sposób ciągły jeżeli zostały dla nich ustalone następujące po sobie terminy płatności. Stąd, jeśli strony umówiły się na np. miesięczne rozliczenie usług, to obowiązek podatkowy powstanie ostatniego dnia każdego miesiąca aż do zakończenia trwania umowy.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "sprzedaży o charakterze ciągłym". Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11, stwierdził, że przez sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć świadczenia ciągłe podatnika, obejmujące pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych).

W związku z powyższym można uznać, że jako sprzedaż ciągłą należy traktować każdą dostawę lub usługę, która jest wykonywana nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony, ewentualnie jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami. Świadczenie o charakterze ciągłym należy uznać za świadczenie odbywające się stale i nieprzerwanie.

W odniesieniu do świadczonych usług polegających na pośredniczeniu między sprzedawcą, a odbiorcą towarów, w skład których wchodzi pełna obsługa sprzedażowa wszystkich klientów, należy uznać ww. usługę jako usługę świadczoną w sposób ciągły. W tym przypadku Wnioskodawca zobowiązuje się do poszukiwania nowych klientów, przedstawiania ofert, prezentacji produktów firmy, pozyskiwania zamówień od potencjalnych klientów, ustalania terminów wizyt u klientów, informowania klientów o promocjach organizowanych przez zleceniodawcę oraz zobowiązuje się do dodatkowej obsługi techniczno-sprzedażowej obszaru sprzedaży. Zatem świadczenie Wnioskodawcy obejmuje pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym charakter.

Zatem, w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie uznania za wykonaną "usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń", czyli taką usługę, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do świadczonych usług w pośredniczeniu między sprzedawcą, a odbiorcą towarów, polegających na pełnej obsłudze sprzedażowej wszystkich klientów, Strony ustaliły miesięczne okresy rozliczeniowe. Zatem z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły ww. usługi rozliczane są w ustalonych okresach rozliczeniowych (miesiąc). Oznacza to, że obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy w związku z ich świadczeniem powstanie zgodnie z dyspozycją powołanego powyżej art. 19a ust. 3 ustawy, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się te rozliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.