1061-IPTPP3.4512.470.2016.2.BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydania towaru, za dostawę oraz sposobu udokumentowania wydania towaru w opisanych przypadkach pierwszym i drugim - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydania towaru za dostawę oraz sposobu udokumentowania wydania towaru w opisanych przypadkach pierwszym i drugim.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorca prowadzi działalność m.in. w zakresie obrotu częściami samochodowymi. Ze względu na indywidualne podejście do potrzeb klientów priorytetowych, przedsiębiorca chciałby wprowadzić szczególne procedury rozliczeń.

Ze względu na specyfikę branży klienci (głównie warsztaty samochodowe) dokonują często pobrania towaru w celu wcześniejszego sprawdzenia w warsztacie. Sprawdzenie ma na celu dopasowanie części do modelu samochodu klienta warsztatu. Pobranie odbywa się na podstawie tzw. asygnat - dokumentów uprawniających do zakupu towaru na specjalnych warunkach (oferta jest tworzona indywidualnie dla klienta przedsiębiorcy). Do każdej asygnaty wystawiany jest dokument magazynowy wydania towaru.

Asygnata zawiera takie informacje jak: datę wystawienia, dane odbiorcy, rodzaj zamówionego towaru, ilość zamówionego towaru, cenę zamówionego towaru. Zgodnie z informacją zawartą na asygnacie klient ma 7 dni na zwrot, jest to zabieg celowy, gdyż warsztaty wcześniej sprawdzają u siebie pobrane części, tak by najlepiej dopasować część do danego modelu pojazdu. Na tym etapie nie jest wymagana zapłata za pobrany towar.

Z punktu widzenia przedsiębiorcy może dojść do 3 rodzajów sytuacji, tzn.:

W przypadku całkowitego zwrotu towaru Wnioskodawca dokona storna wcześniej wystawionego dokumentu wydania towaru, w związku z tym nie dojdzie do sprzedaży i nie zostanie wystawiona faktura VAT.

W przypadku częściowego zwrotu towaru zostanie skorygowany dokument wydania obejmujący tylko części zwracane oraz zostanie wystawiona faktura sprzedaży jedynie na części, na które finalnie zdecydował się klient przedsiębiorcy.

W przypadku, gdy klient nie zwróci pobranego towaru siódmego dnia zostanie wystawiona faktura sprzedaży obejmująca całość zamówienia.

Dopiero na podstawie wystawionej faktury VAT konieczna jest zapłata za towar.

W piśmie z dnia 29 września 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabywcy towarów będą podatnikami podatku VAT.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu "Czy wydanie towaru potencjalnemu nabywcy będą towarzyszyły ograniczenia co do możliwości dysponowania, rozporządzania towarem? Jeżeli tak, to jakie to będą ograniczenia?" Wnioskodawca podał: "Brak ograniczeń co do dysponowania towarem przez potencjalnego nabywcę."

Na pytanie tut. Organu "Czy od chwili wydania towaru jego odbiorca będzie miał możliwość dysponowania towarem, np. użycie ich we własnej działalności gospodarczej?" Wnioskodawca udzielił odpowiedzi "Tak, nabywca będzie miał możliwość użycia towaru we własnej działalności."

. W związku z pytaniem tut. Organu "Czy z chwilą wydania towaru przez Wnioskodawcę odbiorca towaru będzie ponosił odpowiedzialność za utratę lub uszkodzenie towaru?" Wnioskodawca wskazał: "Tak, nabywca będzie odpowiedzialny za zniszczenie lub utratę towaru."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy właściwie przedsiębiorca dokonał oceny przepisów, dochodząc do wniosku, że w pierwszym przypadku nie dochodzi do sprzedaży, mimo, że doszło do wydania towaru klientowi i właściwie postąpi nie wystawiając faktury sprzedaży VAT?

2. Czy właściwie przedsiębiorca dokonał oceny przepisów, dochodząc do wniosku, że w drugim przypadku wystawiając fakturę sprzedaży na towar, na który finalnie zdecydował się klient?

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie wydania towaru klientowi nie dochodzi do przeniesienia prawa rozporządzania towarem jak właściciel. Towar jest przekazywany w celu sprawdzenia, w związku z tym przedsiębiorca stoi na stanowisku, że w momencie wydania towaru nie dochodzi do dostawy towaru o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedsiębiorca stoi na stanowisku, że przedstawiony schemat wystawiania faktur jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106i ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 106j ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie obrotu częściami samochodowymi. Ze względu na indywidualne podejście do potrzeb klientów priorytetowych, przedsiębiorca chciałby wprowadzić szczególne procedury rozliczeń. Ze względu na specyfikę branży klienci (głównie warsztaty samochodowe) dokonują często pobrania towaru w celu wcześniejszego sprawdzenia w warsztacie. Sprawdzenie ma na celu dopasowanie części do modelu samochodu klienta warsztatu. Pobranie odbywa się na podstawie tzw. asygnat - dokumentów uprawniających do zakupu towaru na specjalnych warunkach (oferta jest tworzona indywidualnie dla klienta przedsiębiorcy). Zgodnie z informacją zawartą na asygnacie klient ma 7 dni na zwrot. Na tym etapie nie jest wymagana zapłata za pobrany towar.

Z punktu widzenia przedsiębiorcy może dojść do 3 rodzajów sytuacji, tzn.:

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku sytuacji 1) i 2), gdy następuje wydanie towaru kontrahentowi, jednakże w ciągu 7 dni następuje całkowity lub częściowy zwrot towarów, nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że z chwilą wydania towarów kontrahentowi nie dochodzi do dostawy towarów. Skoro, jak wskazano we wniosku - przy wydaniu towaru potencjalnemu nabywcy brak będzie ograniczeń co do dysponowania towarem przez tego potencjalnego nabywcę, nabywca będzie miał możliwość użycia towaru we własnej działalności, nabywca będzie odpowiedzialny za zniszczenie lub utratę towaru - to stwierdzić należy, iż z wydaniem towaru następuje przeniesienie na odbiorcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wobec powyższego, z chwilą wydania towarów kontrahentowi - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - ma miejsce dostawa towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku dostawy przy wydaniu towarów należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii związanej z wystawianiem faktur, należy wskazać, że z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż podatnik dokonujący sprzedaży towarów lub usług na rzecz podatnika zobowiązany jest do wystawienia faktury.

Z kolei, w przypadku zwrotu towaru, podatnik dokonujący sprzedaży wystawia fakturę korygującą. Wskazać należy, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu wydania towaru kontrahentowi nie wystawia faktur. W przypadku zwrotu w ciągu 7 dni całości towarów Wnioskodawca nie wystawia faktury, a w przypadku zwrotu w ciągu 7 dni części towarów Wnioskodawca wystawia fakturę na towar, na który zdecydował się kontrahent.

Jak wyżej wskazano podatnik ma obowiązek wystawienia faktury nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Zatem w rozpatrywanych przypadkach, w momencie obowiązku wystawienia faktury, Wnioskodawca zawsze będzie wiedział, jaką ilość towaru finalnie zdecydował się zatrzymać klient. Zdaniem tut. Organu niezasadne byłoby zatem, aby Wnioskodawca wystawiał fakturę pierwotną na całą ilość wydanego towaru i jednocześnie fakturę korygującą, z której wynikałaby ostateczna ilość towaru, na którą zdecydował się klient.

Uwzględniając powyższe oraz regulację art. 106i ust. 1 ustawy w zakresie terminu wystawienia faktury, należy przyjąć, że w przypadku, gdy przed terminem obowiązku wystawienia faktury nastąpi zwrot towaru w całości, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury.

Natomiast, w sytuacji, gdy kontrahent przed terminem obowiązku wystawienia faktury dokona częściowego zwrotu towaru, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury na taką ilość towaru, jaką ostatecznie klient nabył.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dokumentowania dostawy należało uznać je za nieprawidłowe, ponieważ brak obowiązku wystawienia faktury w momencie wydania towaru wynika z innych okoliczności niż wskazał to Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.