1061-IPTPP3.4512.455.2016.2.BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2016 r. - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2016 r.,

* prawa do korekty podatku z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2013 r.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że pytania dotyczą zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2009 r. Wnioskodawca pełni funkcję Komornika Sądowego. Z dniem 1 października 2015 r.-zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. Komornicy zostali uznani za podatników podatku VAT w zakresie wykonywanych czynności egzekucyjnych.

W 2013 r. Wnioskodawca nabył prywatnie lokal mieszkalny w celach zarobkowych - najem. Od najmu Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy zryczałtowany. Wnioskodawca lokal wynajmuje prywatnie, nie prowadzi w tym zakresie działalności gospodarczej. Wynajem tego lokalu nie wchodzi w zakres zadań, które Wnioskodawca wykonuje jako Komornik i nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę na własny rachunek kancelarią.

Przedmiotowy lokal Wnioskodawca nabył w styczniu 2013 r. na podstawie aktu notarialnego a cena za lokal uiszczana była zaliczkowo na podstawie faktur zaliczkowych wystawianych od 2012 r., a fakturę końcową wystawiono w styczniu 2013 r.

W 2016 r. Wnioskodawca nabył drugi lokal mieszkalny celem najmu, który to lokal Wnioskodawca wykorzystuje i rozlicza w identyczny sposób jak ten wyżej opisany. Co do ceny nabycia to również była ona płacona na podstawie faktur zaliczkowych wystawianych od 2014 r., a faktura końcowa zastała wystawiona w styczniu 2016 r.

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT od żadnej z faktur za nabycie opisanych wyżej lokali. Z chwilą uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT - tj. od 1 października 2015 r. Wnioskodawca zaczął odprowadzać podatek VAT również od przychodów uzyskiwanych z wynajmu ww. lokali.

Czy w związku z powyższym, jako podatnik podatku VAT od przychodów z najmu prywatnego Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony za zakup lokalu mieszkalnego w pełnej wysokości, gdy zakup nastąpił w styczniu 2016 r., a więc kiedy to Wnioskodawca był już czynnym podatnikiem podatku VAT?

Czy Wnioskodawca może dokonać korekty podatku naliczonego z faktury za zakup lokalu mieszkalnego, który to zakup nastąpił w styczniu 2013 r., za okres od miesiąca kiedy to Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT?

W piśmie z dnia 19 września 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, w odpowiedzi na pytanie "Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?", Wnioskodawca wskazał: "tak, jestem zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług". Wnioskodawca od 1 października 2015 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje rozliczeń za okresy kwartalne.

W odpowiedzi na pytanie "Czy faktury (zaliczkowe) z tytułu nabycia lokali są wystawione na Wnioskodawcę?", Wnioskodawca podał: "tak faktury zaliczkowe z tytułu nabycia lokali są wystawione na mnie".

Wnioskodawca wskazał, że obydwa lokale, w całym okresie użytkowania, są wynajmowane na cele użytkowe (najem krótkoterminowy). Lokale nie są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące wskazania daty oddania do użytkowania lokali Wnioskodawca podał, że lokal numer 1 oddany w maju 2013 r., lokal numer 2 oddany w maju 2016 r.

W odpowiedzi na pytanie "Do jakich czynności był wykorzystywany lokal nabyty w 2013 r. przed dokonaniem przez Wnioskodawcę rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT tj. czy do czynności:

* opodatkowanych podatkiem VAT,

* zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT,

* niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?"

Wnioskodawca wskazał, że "lokal numer 1 zakupiony w 2013 r. przed dokonaniem rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT był zaliczany do czynności zwolnionych - korzystałem ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT ze względu na obroty poniżej 150 tys."

Z kolei, odpowiadając na pytanie "Do jakich czynności: tj. opodatkowanych podatkiem VAT, zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, są wykorzystywane lokale:

* lokal zakupiony w 2013 r. - po dokonaniu przez Wnioskodawcę rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT,

* lokal zakupiony w 2016 r. - od czasu oddania go do użytkowania?"

Wnioskodawca wskazał, że "lokal zakupiony w 2013 r. jak i zakupiony w roku bieżącym służą po dniu 1 października 2015 r., czyli po dniu kiedy to stałem się czynnym podatnikiem podatku VAT, czynnościom opodatkowanym."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone wniosku jako nr 1).

Czy w związku z powyższym, jako podatnik podatku VAT od przychodów z najmu prywatnego Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony za zakup lokalu mieszkalnego w pełnej wysokości, gdy zakup nastąpił w styczniu 2016 r., a więc kiedy to Wnioskodawca był już czynnym podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy: Wnioskodawca uważa, że skoro od października 2015 r., stał się czynnym podatnikiem podatku VAT i nalicza podatek VAT od przychodów z najmu prywatnego, a w styczniu 2016 r. nabył lokal, który wynajmuje, a od kwot uzyskiwanych z najmu odprowadza podatek VAT, to przysługuje mu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur zakupu tego lokalu w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Należy wskazać, że podstawową zasadą wspólnego systemu podatku VAT, jest zasada neutralności podatku - rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Jak wynika z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W świetle art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, iż aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, iż ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w oparciu o art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy - w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania - art. 91 ust. 8 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu lokalu nabytego w 2016 r.

Jak wyżej wskazano, ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że do czasu rejestracji jako podatnik VAT czynny tj. do 30 września 2015 r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Rejestracji jako podatnik VAT czynny Wnioskodawca dokonał 1 października 2015 r. Zatem - do 1 października 2016 r. - otrzymując faktury z tytułu wpłacanych zaliczek na poczet zakupu lokalu Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Fakt rejestracji jako podatnik VAT czynny skutkował opodatkowaniem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności tj. zarówno wykonywanych jako komornik jak i najmu lokalu (nabytego w 2013 r.) na cele użytkowe. We wniosku wskazano, że lokal nabyty w 2013 r. jak i zakupiony w 2016 r. służą po dniu 1 października 2015 r., czyli po dniu kiedy Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT, czynnościom opodatkowanym. Z powyższego wynika, iż z dniem 1 października 2015 r. zmienił się zamiar Wnioskodawcy co do sposobu wykorzystania inwestycji (lokalu, który Wnioskodawca nabył w 2016 r.), z działalności zwolnionej na działalność opodatkowaną. Przy czym, na dzień 1 października 2016 r. lokal (nabyty w 2016 r.) nie był wykorzystywany do czynności zwolnionych ani do czynności opodatkowanych. Zmiana zamiaru co do przeznaczenia przedmiotowego lokalu wystąpiła przed jego oddaniem do użytkowania. W związku z tym Wnioskodawca powinien dokonać jednorazowej korekty nieodliczonego (na dzień 1 października 2015 r.) podatku naliczonego przed oddaniem do użytkowania ww. lokalu, w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana zamiaru co do przeznaczenia lokalu, na poczet nabycia którego były wpłacane - w roku 2014 r. i 2015 r. - zaliczki. Wnioskodawca winien dokonać korekty w deklaracji składanej za IV kwartał 2015 r.

Powyższa korekta podatku naliczonego winna się odbyć na zasadach wynikających z art. 91 ust. 8 ustawy.

Natomiast od zaliczek wpłacanych na poczet nabycia lokalu od 1 października 2015 r., Wnioskodawcy - będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierzającemu wykorzystywać lokal do czynności opodatkowanych - na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach zawartych w art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 i ust. 13. Skoro - jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca nie skorzystał dotychczas z prawa do odliczenia podatku naliczonego, w tym także od zaliczek wpłaconych od 1 października 2015 r., ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy, będzie mógł to uczynić poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy tj. za okresy (kwartały), w których wystąpiło prawo do odliczenia podatku, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy wskazać, iż Wnioskodawca w celu odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do lokalu nabytego w styczniu 2016 r.:

* związanego z zaliczkami wpłaconymi do dnia 1 października 2015 r. - winien dokonać jednorazowej korekty nieodliczonego podatku naliczonego za IV kwartał 2015 r., na zasadach wynikających z art. 91 ust. 8 ustawy,

* związanego z zaliczkami wpłaconymi od 1 października 2015 r. - winien dokonać korekty deklaracji za kwartał, w którym powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony związany z nabyciem lokalu w 2016 r. w pełnej wysokości.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2016 r. Natomiast, wniosek w zakresie prawa do korekty podatku z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2013 r. załatwiono interpretacją Nr 1061-IPTPP3.4512.559.2016.1.BM.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.