1061-IPTPP3.4512.410.2016.3.IŻ - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2016 r. (data wpływu 21 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) oraz pismem z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i adres elektroniczny Pełnomocnika Wnioskodawczyni w systemie e-PUAP oraz pismem z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) w zakresie prawa do reprezentacji Wnioskodawczyni przed tut. Organem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem wraz z ojcem i bratem jednej nieruchomości rolnej, która stanowi jej majątek prywatny, bowiem nabyła ją w drodze spadkobrania w 2010 r. po matce.

Mając na uwadze powyższe nabycie ww. nieruchomości nie miało nigdy celu jej dalszej odsprzedaży (cel handlowy).

Wnioskodawczyni nigdy wykorzystywała ww. nieruchomości w jakiejkolwiek działalności gospodarczej lub rolniczej oraz nie wydzierżawiała, czy wynajmowała, ich osobom trzecim.

Nieruchomość ta została podzielona przez Wnioskodawczynię na osiem działek. Działki te nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, ale wobec 7 z nich wydano decyzję o warunkach zabudowy, w której dopuszczono ich zabudowę budynkami mieszkalnymi, a nadto taką zabudowę dopuszcza również studium, którym są objęte te działki.

Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości (w ciągu 2 - 3 lat) zbyć 3 przedmiotowe niezabudowane działki innym osobom trzecim poprzez ogłoszenia prasowe (bez udziału pośrednika) i przeznaczyć uzyskane środki na własne cele mieszkaniowe, bowiem, co najmniej, 4 działki pozostaną w jej współwłasności z ojcem i bratem i na nich planuje wybudowanie domu wyłącznie dla siebie, ze środków pieniężnych pochodzących ze sprzedaży tych ww. działek.

Wnioskodawczyni również podkreśla, że nie dokonała na działkach, mających być przedmiotem sprzedaży, jakichkolwiek inwestycji, w tym również w zakresie infrastruktury, bowiem jedynie doprowadziła wodę do tych 4 działek, które zamierza pozostawić w swojej współwłasności z ojcem i bratem, a woda ta jest jej niezbędna do rozpoczęcia budowy ww. domu dla siebie na tych działkach.

Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni dokonała podziału nieruchomości celem przekazania go poszczególnym członkom swojej rodziny.

Wnioskodawczyni dokonała podziału nieruchomości na osiem działek:

* Działka nr 10 (numeracja przed podziałem) na:

* 7 działek budowlanych (od 10/5 do 10/11), i

* 1 rolną niezabudowaną (10/12).

O wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpił ojciec Wnioskodawczyni oraz jej babka (spadkodawczyni), która wtedy była współwłaścicielem działki nr 10 (1/2 części) i nr 11/2 (3/4 części).

Powodem złożenia tego wniosku była chęć podzielenia nieruchomości w celu przekazania części swojego majątku na rzecz zstępnych (dzieci i wnuków).

Warunki zabudowy zostały wydane w listopadzie 2012 r. dla działek nr 10 i 11/2 przed podziałem.

Celem wystąpienia o warunki zabudowy była wola dokonania podziału na działki o powierzchni poniżej 3000 m² dla poszczególnych członków rodziny, a warunkiem takiego podziału było uprzednie uzyskania warunków zabudowy dla całej nieruchomości.

Natomiast po uprawomocnieniu się decyzji o podziale w marcu 2014 r. Wnioskodawczyni nie wystąpiła o nowe warunki zabudowy dla tych działek po podziale.

W związku z powyższym warunki zabudowy nie zostały wydane na jakąkolwiek z działek niezabudowanych o nowej numeracji (po podziale).

Działki objęte wnioskiem: nr 10/5, 10,6, 10,7.

Warunki zabudowy nie zostały wydane po podziale nieruchomości na jakąkolwiek z działek niezabudowanych (po zmianie numeracji), objętych pytaniem.

Warunki zabudowy zostały wydane w listopadzie 2012 r. dla całych działek nr 10 i 11/2 przed podziałem.

Działki, do których jest doprowadzona woda są to działki przeznaczone na pod budowę w przyszłości dla dzieci i członków rodziny - nr 10/8, 10/9, 10/10, 10/11 oraz 11/5, 11/9, 11/10, 11/11, położone najdalej od miejsca podłączenia wodociągu do sieci miejskiej w ul.....

Wnioskodawczyni nie wykorzystywała oraz nie będzie wykorzystywała w przyszłości działki nr 10/5 do celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie wykorzystywała oraz nie będzie wykorzystywała w przyszłości działki nr 10/6 do celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie wykorzystywała oraz nie będzie wykorzystywała w przyszłości działki nr 10/7 do celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni, do momentu sprzedaży tych niezabudowanych działek, objętych zakresem pytania, nie poczyni i nie zamierza poczynić jakiekolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości ww. działek przeznaczonych do sprzedaży (np. wydzielenie dróg wewnętrznych, uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zakres zwykłego ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego itd.).

Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości, poza sprzedażą działek objętych zakresem pytania.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, niż niezabudowane działki objęte zakresem pytania, przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Ta ósma działka to:

* działka nr 10/12 rolna niezabudowana o powierzchni 4115 m², której właścicielami obecnie są: k.z. (10/12 części), BZ (1/12 części) i AZ (1/12 części).

Powyższa działka nie jest przeznaczona, ani na sprzedaż, ani pod budowę domu, bowiem jest to działka typowo rolna (razem z działką nr 11/12 rolną zabudowaną o powierzchni 7423 m², której właścicielem jest ojciec Wnioskodawcy - k.z. - 100%).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż 3 przedmiotowych niezabudowanych działek, będących we współwłasności Wnioskodawczyni z ojcem i bratem, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż tych 3 działek, będących we współwłasności Wnioskodawczyni oraz jej ojca i brata, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wnioskodawczyni nie będzie jej dokonywała jako podatnik VAT w ramach wykonywania działalności gospodarczej, ale jako osoba fizyczna zarządzająca swoim majątkiem.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jednakże sprzedaż działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę będzie opodatkowana podatkiem VAT tylko w przypadku, gdy sprzedawca, dokonując tej dostawy towaru, będzie działał jako podatnik VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem VAT są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ta działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmioty wykorzystujące zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W związku z powyższym przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (podatnika VAT) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), tzn. stałą.

W konsekwencji nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych.

Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie okoliczność, że sprzedawca dokonał przed czynnością sprzedaży podziału gruntu na działki w celu uzyskania wyższej ceny łącznej, nie jest decydująca sama z siebie, jak również długość okresu, w jakim transakcje te mają nastąpić, jak i wysokość osiągniętych z nich przychodów.

Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w swoim wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 1118/11, jak również szereg innych sądów administracyjnych w swoich rozstrzygnięciach (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 29 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 692/08, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 98/09).

Powyższe stanowisko sądów administracyjnych znalazło również potwierdzenie w szeregu indywidualnych interpretacji podatkowych wydanych przez tutejszą Krajową Informację Podatkową Izby Skarbowej w Łodzi (por. indywidualna interpretacja podatkowa z dnia 10 czerwca 2015 r. znak IPTPP2/4512-207/15-2/k.k.).

Podsumowując powyższe Wnioskodawczyni wnosi o uznanie przedmiotowego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w Księdze drugiej Tytule I Dziale IV w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni dokonała podziału nieruchomości na osiem działek: 7 działek budowlanych i 1 rolną niezabudowaną. Wnioskodawczyni zamierza zbyć 3 niezabudowane działki. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała oraz nie będzie wykorzystywała w przyszłości działek do celów działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni, do momentu sprzedaży tych niezabudowanych działek, objętych zakresem pytania, nie poczyni i nie zamierza poczynić jakiekolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości ww. działek przeznaczonych do sprzedaży (np. wydzielenie dróg wewnętrznych, uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zakres zwykłego ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego itd.).

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w działkach, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przez Wnioskodawczynię udziału w działkach stanowiących współwłasność, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w przedmiotowych działkach, należy uznać za czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni w związku z tą dostawą będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla współwłaścicieli działek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.