1061-IPTPP3.4512.381.2016.3.OS - VAT przy sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) oraz w dniu 26 sierpnia 2016 r. o podpis na złożonym uzupełnieniu, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy i własnego stanowiska oraz w dniu 26 sierpnia 2016 r. o podpis na złożonym uzupełnieniu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca chce sprzedać ziemię, która jest ujęta w planie zagospodarowania przestrzennego w większości jako teren pod zabudowę mieszkaniową..... Teren ten Wnioskodawca podzielił na działki budowlane, drogi i na poszerzenie istniejących dróg, cztery działki w części są budowlane a w części leśne bez prawa zabudowy.

Całą tą ziemię chce kupić sąsiad, który jest młodym rolnikiem. Prawdopodobnie po zakupie ziemi Wnioskodawcy zmieni jej przeznaczenie z budowlanej na rolną, jak to zrobił w przypadku zakupu ponad 7 ha od innego sąsiada i postawił na tej ziemi szklarnie.

Deklaruje, że chce kupić na poszerzenie gospodarstwa. Wnioskodawca może wystąpić do Urzędu Gminy o zmianę przeznaczenia tej ziemi z budowlanej na rolną, ale proces zmiany w planie zagospodarowania przestrzennego trwałby co najmniej trzy a nawet pięć lat. Z tego terenu Wnioskodawca nie sprzedał jeszcze żadnej działki tylko przekazał w formie darowizny dwie działki swojemu synowi. Wnioskodawca jest rolnikiem i nabył tą ziemię ponad 20 lat temu w celu posadzenia na niej lasu, ale Urząd Gminy w... przeznaczył ten teren pod zabudowę, więc Wnioskodawca nie mógł posadzić na tej ziemi lasu i otrzymać z tego tytułu dopłat.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

1. W 2013 r. Wnioskodawca sprzedał działkę rolną, a w 2012 r. sprzedał działkę budowlaną niezabudowaną i nieuzbrojoną i w 2014 r. sprzedał również działkę budowlaną niezabudowaną i nieuzbrojoną. Od tych działek budowlanych Wnioskodawca odprowadził podatek VAT. Działki te były z podziału innej działki, której nie dotyczy prośba o interpretację. W myśl wyroku TS Unii Europejskiej (sprawy C-180, C-181/10) Wnioskodawca nie powinien za sprzedaż ww. działek odprowadzać podatku VAT. Wnioskodawca zastanawiał się nad wnioskiem o zwrot z tego powodu nienależnego podatku VAT. Działki te nie były zabudowane i nie były uzbrojone.

2. Działki będące przedmiotem ewentualnej sprzedaży to: 90/1; 90/2; 90/3; 90/6-do 90/82 (w sumie 80 działek).

3. Działki będące przedmiotem ewentualnej sprzedaży wymienione w odpowiedzi w punkcie 2) prawie wszystkie w całości są ujęte w planie zagospodarowania przestrzennego gminy jako budowlane. Wyjątkiem są działki o nr: 90/64-w części budowlane w części leśne, 90/57-w części budowlane w części leśne, 90/56-w części budowlane w części leśne, 90/55-w części budowlane w części leśne, 90/63-w części budowlane w części leśne, 90/62-w części budowlane w części leśne, 90/61-w części budowlane w części leśne. Natomiast działka 90/1 na terenie pod budownictwo mieszkaniowe przeznaczona jest na poszerzenie drogi gminnej. Działki o nr: 90/3, 90/8, 90/16, 90/39, 90/36, 90/13, 90/29, 90/33, 90/33, 90/30 w planie zagospodarowania przestrzennego są na terenie pod budownictwo mieszkaniowe, ale ww. działki w podziale przeznaczone są pod drogi dojazdowe.

4. Duża działka o nr 90 została podzielona na mniejsze działki, ale nie zostało dokonane fizyczne wydzielenie działek na gruncie (nie ma opalikowania). W związku z powyższym nie ma wyznaczonych dróg ani działek, jest to jednolity teren. Żadna z ww. działek (w odpowiedzi tego pisma w punkcie 2) nie ma doprowadzonej wody, energii elektrycznej czy też kanalizacji. Natomiast działki przylegające do drogi gminnej mają możliwość przyłączenia do mediów, które w tej drodze biegną. Wnioskodawca nie zamierza podjąć żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia wszystkich ww. w punkcie 2 poprzez doprowadzenie do nich wody, energii elektrycznej, kanalizacji.

5. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako rolnik zryczałtowany.

6. W odpowiedzi na pytanie: "Czy w związku z zakupem działki w celu posadzenia lasu Wnioskodawca zamierzał czerpać pożytki z tytułu posiadania lasu lub jego eksploatacji"?, Wnioskodawca wskazał, iż w chwili zakupu działki o nr 90 Wnioskodawca planował posadzenie lasu brzozowego. Ze względu na to, że ziemia była uprawiana to brzoza szybko rosła. Po 20 latach Wnioskodawca miałby pierwsze drewno z przecinek na sprzedaż, a po 30-35 latach większość drzew Wnioskodawca mógł ściąć i sprzedać.

7. Do 2000 r. działka nr 90 była użytkowana na cele rolnicze, a od 2001 r. leży odłogiem, gdyż ziemia ta jest niskiej klasy bonitacyjnej V, a przeważnie VI i VIz. Teren jest bardzo suchy i uprawianie jej mija się z rachunkiem ekonomicznym. Porastają ją samosiejki. W 2008 i 2010 r. część tych samosiejek została ścięta i sprzedana jako biomasa do współspalania w elektrociepłowni, po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego wnioskodawca nie mógł zasadzić lasu, tylko mógł uprawiać, ale uprawa nie przynosiła dochodów, wręcz w niektórych latach straty.

8. Działki ww. w odpowiedzi w punkcie 2 nie są niczym zabudowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od sprzedaży całego (będącego przed podziałem jednym polem) podzielonego terenu Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT?

2. Czy od sprzedaży wydzielonych na tym terenie dróg Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT?

3. Czy od sprzedaży działek wydzielonych na poszerzenie istniejących gminnych dróg Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT?

4. Czy od sprzedaży działek, które są w części budowlane, a w większości leśne bez prawa w tej części zabudowy Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT od sprzedaży działek budowlanych na powiększenie gospodarstwa rolnego nie należy się. Jak również nie jest należny podatek VAT od działek z przeznaczeniem na drogi. Nienależny jest podatek VAT za działki na poszerzenie istniejących dróg gminnych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż uważa, że w myśl ustawy o podatku od towarów i usług art. 15 ust. 1 i ust. 2 nie podlega podatkowi VAT od sprzedaży ww. działek, gdyż sprzedaje majątek prywatny. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza w swoim wyroku TSUE sprawa C-180/10 i C-181/10, jak również wyrok NSA w Warszawie z dnia 29.04.2014, sygn. akt I FSK 621/13 i wyroki innych sądów administracyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w ww. art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób przedmiotową kwestię rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem jak już wskazano w kwestii opodatkowania dostawy działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca chce sprzedać ziemię, która jest ujęta w planie zagospodarowania przestrzennego w większości jako teren pod zabudowę mieszkaniową MR. Teren ten Wnioskodawca podzielił na działki budowalne, drogi i na poszerzenie istniejących dróg, cztery działki w części są budowlane a w części leśne bez prawa zabudowy. Działki będące przedmiotem ewentualnej sprzedaży to: 90/1; 90/2; 90/3; 90/6-do 90/82 (w sumie 80 działek). Powyższe działki są niezabudowane. Wnioskodawca jest rolnikiem i nabył tą ziemię ponad 20 lat temu w celu posadzenia na niej lasu brzozowego, ale Urząd Gminy przeznaczył ten teren pod zabudowę, więc Wnioskodawca nie mógł posadzić na tej ziemi lasu i otrzymać z tego tytułu dopłat. Ze względu na to, że ziemia była uprawiana to brzoza szybko rosła. Po 20 latach Wnioskodawca miałby pierwsze drewno z przecinek na sprzedaż, a po 30-35 latach większość drzew Wnioskodawca mógł ściąć i sprzedać. Do 2000 r. działka nr 90 była użytkowana na cele rolnicze, a od 2001 r. leży odłogiem, gdyż ziemia ta jest niskiej klasy. Teren jest bardzo suchy i uprawianie jej mija się z rachunkiem ekonomicznym. Porastają ją samosiejki. W 2008 i 2010 r. część tych samosiejek została ścięta i sprzedana jako biomasa do współspalania w elektrociepłowni.

Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmował w odniesieniu do tych działek przez cały okres ich posiadania.

I tak, działki zostały nabyte przez Zainteresowanego w celu posadzenia lasu i uzyskaniu dopłat. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż część samosiejek, która wyrosła na przedmiotowej działce została ścięta i sprzedana jako biomasa do współspalania w elektrociepłowni.

Z powyższego wynika więc, że Wnioskodawca nabył działki z zamiarem wykorzystania ich do działalności gospodarczej. Poprzez zakup ww. działek Zainteresowany poniósł nakłady na zrealizowanie ww. działalności, gdyż - jak sam Wnioskodawca wskazał - w dalszej perspektywie, chciał czerpać pożytki z tytułu posiadania lasu i jego eksploatacji.

Ponadto, analizując przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca wystąpił o podział nieruchomości gruntowej na mniejsze działki, to należy uznać, że jest to taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany podjął ciąg działań, które wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Poza ww. aktywnościami Wnioskodawca dokonał wcześniej sprzedaży działek, m.in. rolną oraz sprzedał działki budowlane niezabudowane i nieuzbrojone.

W analizowanej sprawie, wszystkie okoliczności sprzedaży działek, oceniane całościowo przesądzają, że Zainteresowany, z tytułu transakcji sprzedaży tych działek, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę."

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, niebędących terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy-są zwolnione od podatku VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy działek, które w planie zagospodarowania przestrzennego ujęte są:

* w całości jako budowlane,

* w części jako leśne, a w części jako budowlane.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że w przypadku dostawy działek ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego w całości jako budowlane, nie będzie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z wniosku nie wynika, że przedmiotowe działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej, gdyż jak wskazał Wnioskodawca - działka od 2001 r. leży odłogiem. Zatem zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków, o którym mowa w ww. artykule.

W konsekwencji, sprzedaż działek ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego w całości jako budowlane, będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Natomiast w przypadku dostawy działek, które w planie zagospodarowania przestrzennego ujęte są w części jako leśne, a w części jako budowlane, należy zauważyć, że:

* dostawa tych działek w częściach, które to części w planie zagospodarowania przestrzennego, ujęte są jako budowlane, nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,

* dostawa tych działek w częściach, które to części w planie zagospodarowania przestrzennego, ujęte są jako leśne, będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie, ponieważ działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej, to dostawa tych działek w częściach, które to części w planie zagospodarowania przestrzennego, ujęte są jako budowlane, nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy i w konsekwencji ta dostawa będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.