1061-IPTPP3.4512.257.2016.3.JM - VAT w zakresie opodatkowania dostawy udziału w działce stanowiącej współwłasność małżeńską.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016 r.) oraz z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w działce stanowiącej współwłasność małżeńską - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w działce stanowiącej współwłasność małżeńską.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawczyni oraz o brakującą opłatę od wniosku o wydanie interpretacji oraz z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 29 maja 2007 r. w drodze przetargu urządzonego przez Urząd Miasta Wnioskodawczyni nabyła na zasadach współwłasności z mężem... niezabudowaną działkę gruntu położoną w.... Działka znajduje się na terenie, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stracił ważność z dniem 31 grudnia 2003 r. W dacie nabycia oboje małżonkowie... prowadzili (oddzielnie od siebie) działalności gospodarcze i byli zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Nabycie gruntu zostało wpisane do ewidencji środków trwałych w prowadzonych przez nich działalnościach gospodarczych po 50%. Wówczas to małżonkowie... planowali na tym gruncie wybudować budynek usługowo-mieszkalny wielorodzinny przeznaczony pod wynajem. W 2007 r. VAT od nabycia tego gruntu nie został odliczony.

Wnioskodawczyni wystąpiła o wydanie warunków zabudowy dla przedmiotowej działki i takie warunki zabudowy zostały wydane, (decyzja o ustaleniu warunków zabudowy z 10 lipca 2009 r.). Warunki przewidują zabudowę usługowo mieszkalną.

Do 2010 r. Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności w zakresie budowy planowanego budynku i ze względów finansowych zmieniła plany, przewidując, iż grunt zostanie zagospodarowany pod wynajem na garaże lub parking. W związku z tym wnioskodawczyni uznała, iż miała prawo do uwzględnienia VAT naliczonego od zakupu przedmiotowej działki i w 2010 r. zostały sporządzone korekty deklaracji VAT za okres od maja 2007 r. oraz wniosek o stwierdzenie nadpłaty i zwrot tego podatku na r-k bankowy.

Wnioski odrębnie dotyczyły każdego z małżonków.

Urząd Skarbowy w... zwrócił podatek VAT.

Ostatecznie ze względu na brak środków finansowych i niepowodzenie planu dotyczącego wynajmowania gruntu małżonkowie... (podatnicy) nie wydatkowali żadnych środków na jego ulepszenie.

W dniu 1 maja 2013 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą, którą prowadziła wcześniej nieprzerwanie przez okres 8 lat (od 12 września 2005 r. do 30 kwietnia 2015 r.). Następnie po upływie 24 miesięcy tj. 30 kwietnia 2015 r. na podstawie art. 34 ust. 2 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej została ta działalność z urzędu wykreślona z rejestru. W związku z zakończeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni sporządziła spis z natury na dzień 30 kwietnia 2015 r. W spisie z natury została ujęta również przedmiotowa działka. Kwota podatku VAT wynikająca z remanentu likwidacyjnego została wpłacona do Urzędu Skarbowego w wartości przypadającej na Wnioskodawczynię w stosunku w jakim dokonywała ona odliczenia. Został złożony również dokument VAT-Z w zakresie wykreślenia Wnioskodawczyni z ewidencji jako czynnego podatnika VAT.

Obecnie Wnioskodawczyni osiąga przychody z wynajmu innej nieruchomości, który to wynajem nie stanowi działalności gospodarczej i w zakresie wielkości obrotu spełnia warunki określone w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i jest z podatku zwolniona.

Wnioskodawczyni w dniu nabycia gruntu prowadziła działalność gospodarczą. Aktualnie takiej działalności nie prowadzi.

Wnioskodawczyni w dniu nabycia gruntu była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Aktualnie nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawczyni dokonała pomniejszenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowego gruntu w całości.

Wnioskodawczyni nie ponosiła nakładów na ulepszenie gruntu w kwocie powodującej uznanie tych nakładów za ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Grunt znajduje się na obszarze, dla którego nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania. Zgodnie z wydaną, ostateczną i ważną decyzją o warunkach zagospodarowania gruntu jest przeznaczony po zabudowę mieszkalno-usługową lub usługową. Na działkach sąsiednich istnieje zabudowa mieszkalna, usługowa i usługowo mieszkalna.

Grunt nie jest zabudowany, nie znajdują się także na nim żadne budowle.

Wnioskodawczyni zamierza grunt zbyć. Potencjalny nabywca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej z wykorzystaniem działki będącej przedmiotem pytania, ale te nieużytkowana działkę nabyła z takim zamiarem.

Sprzedaż nastąpi po upływie 12 miesięcy od sporządzenia remanentu likwidacyjnego.

Po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego działka nie była wykorzystywana do czynności podlegających podatkowi od towarów i usług.

Po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego działka nie była wykorzystywana do działalności podlegającej opodatkowaniu.

Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży działek.

Po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego Wnioskodawczyni podejmowała czynności polegające na zaoferowaniu działki do sprzedaży, ogłoszenia, informacjach i ofertach dla potencjalnych kontrahentów itp.

Poza czynnościami wymienionymi wyżej Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować innych działań mających na celu podwyższenie wartości działki.

Wydatki dotyczące zaoferowania działki do sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię ponoszone, nie są udokumentowane i nie zostały oraz nie zostaną rozliczone w obecnie prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wykonuje wyłącznie usługi najmu korzystając ze zwolnienia dla małych podatników. Sprzedaż nastąpi po upływie 12 miesięcy od daty zaprzestania prowadzenia działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży gruntu osobie trzeciej Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług, a jeśli tak, to jaka obowiązywać będzie stawka tego podatku, zaś jeżeli nie, czy może zrezygnować ze zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) w przypadku dostawy opisanego gruntu Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku naliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 definiuje jako dostawę towarów każde przeniesienie prawa własności, w tym sprzedaż.

Wnioskodawczyni nie jest jednak podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do planowanej sprzedaży nieruchomości. W rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność osób fizycznych, będących nawet podatnikami, w zakresie swojej aktywności profesjonalnej, ale mająca charakter incydentalny, niezwiązany z tą działalnością profesjonalną, nie może być uznana za działalność wykonywaną przez podatnika i jako taka nie podlega przepisom ustawy.

Wnioskodawczyni nie będzie także miała możliwości rezygnacji ze zwolnienia z podatku albowiem w przypadku dostawy nieruchomości opcja taka zastrzeżona jest w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie dla dostawy zabudowanych nieruchomości, których dostawcą jest zarejestrowany czynny podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14 (...). (art. 5 ust. 3 ustawy).

Artykuł 14 ust. 1 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl przepisu art. 14 ust. 7 ustawy, dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury.

Podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 (art. 14 ust. 8 ustawy).

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Kwestia zakończenia działalności gospodarczej została uregulowana w art. 96 ust. 6 ustawy. W myśl ww. przepisu ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Aby określić czy po upływie 12 miesięcy sprzedaż towarów objętych spisem z natury, tj. działki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy również określić czy dokonujący tej dostawy będzie wówczas działał jako podatnik podatku od towarów i usług.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Artykuł 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy - Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług - czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie tezy płynące z wyżej powołanych rozstrzygnięć TSUE stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Wnioskodawczyni w opisie sprawy wskazała, że sprzedaż nastąpi po upływie 12 miesięcy od sporządzenia remanentu likwidacyjnego. Po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego działka nie była wykorzystywana do czynności podlegających podatkowi od towarów i usług. Po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego działka nie była wykorzystywana do działalności podlegającej opodatkowaniu. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży działek. Po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego Wnioskodawczyni podejmowała czynności polegające na zaoferowaniu działki do sprzedaży, ogłoszenia, informacjach i ofertach dla potencjalnych kontrahentów. Poza czynnościami wymienionymi wyżej Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować innych działań mających na celu podwyższenie wartości działki.

Z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika aby Wnioskodawczyni wykazywała aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowej działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Aktywność Wnioskodawczyni nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zauważyć należy, iż po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego Wnioskodawczyni podejmowała tylko czynności polegające na zaoferowaniu działki do sprzedaży - ogłoszenia, informacje i oferty dla potencjalnych kontrahentów. Poza czynnościami wymienionymi wyżej Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować innych działań mających na celu podwyższenie wartości działki. Wydatki dotyczące zaoferowania działki do sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię ponoszone, nie są udokumentowane i nie zostały oraz nie zostaną rozliczone w obecnie prowadzonej działalności gospodarczej. Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek).

Uwzględniając okoliczności przedstawione w opisie sprawy należy zauważyć, Wnioskodawczyni nabyła działkę z zamiarem wykorzystania w działalności gospodarczej i dokonała pomniejszenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowego gruntu w całości, jednakże wraz z zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej, dokonała ona rozliczenia uprzednio odliczonego podatku naliczonego od zakupu ww. gruntu, uwzględniając podatek należny w sporządzonym remanencie likwidacyjnym. Z uwagi na fakt, iż Zainteresowana od momentu wykazania przedmiotowej działki w remanencie likwidacyjnym do momentu dostawy działki nie wykorzystywała jej do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a rozliczając podatek od jej zakupu w remanencie likwidacyjnym zachowana zostanie zasada neutralności opodatkowania podatkiem VAT, dokonując okazjonalnej dostawy nieruchomości będzie korzystała z prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym. Ponadto zaznaczyć należy, iż po likwidacji działalności, jak wynika z opisu sprawy, działka nie była wykorzystywana do działalności podlegającej opodatkowaniu, zatem nie można przypisać jej jednej z cech działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, co sprawiłoby, że Wnioskodawczyni z tytułu przedmiotowej dostawy wystąpiłby jako podatnik podatku VAT, a transakcja podlegałaby opodatkowaniu tymże podatkiem.

W ocenie tut. Organu, w okolicznościach sprawy dla czynności sprzedaży udziału w działce stanowiącej współwłasność małżeńską nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując dostawy udziału w działce stanowiącej współwłasność małżeńską będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji przedmiotowa transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem, jak wyżej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dostawę udziału w działce stanowiącej współwłasność małżeńską należy uznać jako czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana, w związku z tą dostawą będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawczyni. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem małżonka Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.