1061-IPTPP3.4512.255.2016.2.OS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości, w części, która nie była przedmiotem najmu - jest prawidłowe,

* opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości, w części, która jest przedmiotem najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/5 części zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w... (dalej: "Nieruchomość"). Nieruchomość objęta była działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.... (dalej: "dekret") i z dniem 21 listopada 1945 r., to jest z dniem wejścia w życie dekretu przeszła zgodnie z art. 1 dekretu na własność Gminy..., a od 1950 r. z chwilą likwidacji gmin - na własność Skarbu Państwa. Z dniem 27 maja 1990 r. Nieruchomość stała się własnością Dzielnicy Gminy. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta. Nieruchomość stała się własnością Gminy. Na podstawie art. 20 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta. Nieruchomość stała się własnością Miasta... co zostało ujawnione w KW. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 dekretu dotychczasowi właściciele lub następcy prawni będący w posiadaniu gruntu, uprawnieni byli w ciągu sześciu miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę, do złożenia wniosku o przyznanie prawa użytkowania wieczystego (dawniej prawa własności czasowej) z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną. Objęcie przedmiotowego gruntu w posiadanie przez gminę nastąpiło w dniu 25 listopada 1948 r. W przepisanym terminie został złożony stosowny wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu w trybie art. 7 ust. 1 dekretu. Wniosek ten nie został jednakże wtedy rozpatrzony. Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia po swojej Babci... prawo do udziału w wysokości 1/5 nieruchomości zlok..... Na skutek długotrwałego postępowania sądowego na podstawie wyroku z dnia 12.03.2012 sygn... oraz na podstawie decyzji Prezydenta Miasta... nr... z dnia 05.07.2007 zmienionej decyzją ostateczną nr. Prezydenta Miasta... z dnia 13 listopada 2009 r. przyznano między innymi Wnioskodawczyni prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Następnie prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone w prawo własności na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta... z dnia 1 marca 2016 r.

Obecnie Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży przysługującego Jej udziału w Nieruchomości.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Na działce znajdują się obiekty przemysłowe - budynki dawnej mleczarni zgodnie z opinią biegłego " wymagające rozbiórki" oraz bilbord ogłoszeniowy.

2. Obiekty znajdujące się na działce stanowią budynki w rozumieniu ustawy - Prawo Budowlane.

3. Budynki są trwale związane z gruntem.

4. W odpowiedzi na pytanie: "Jaka jest klasyfikacja obiektu znajdującego się na przedmiotowej działce wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych"..., Wnioskodawczyni wskazał, iż: są to budynki przemysłowe oraz bilbord.

5. Brak możliwości wskazania kiedy nastąpiło pierwsze zajęcie gdyż część budynków jest przedwojenna, a część wybudowana w latach 60-tych ubiegłego wieku.

6. Obiekty nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, zostaną sprzedane wraz z działką. Budynki zostaną najprawdopodobniej rozebrane przez kupującego zgodnie z opinią biegłego.

7. Po nabyciu żadne z obiektów nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej.

8. Część obiektów była i jest przedmiotem najmu wg poniższego zestawienia:

* najem bilbordu od dnia 05.01.2015 na czas nieokreślony,

* najem 2 miejsc parkingowych z prawem przejazdu przez działkę, umowa najmu z dnia 26.01.2015 na czas nieokreślony.

9. W odpowiedzi na pytanie: "Czy obiekt znajdujący się na przedmiotowej działce był/jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT..., Wnioskodawczyni wskazała: Tak, tylko do działalności wymienionej w odp. na pkt 8 zwolnionej od podatku.

10. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych ulepszeń obiektów znajdujących się na działce, w związku z tym nie ponosiła wydatków na ten cel.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziału w nieruchomości ul.... przysługującego Wnioskodawczyni będzie opodatkowane podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z opisem stanu faktycznego znajdującym się powyżej należy stwierdzić iż Wnioskodawczyni będzie dokonywać rozporządzenia majątkiem prywatnym i nie będzie występować w roli podatnika VAT. W związku z tym sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie wypełniać przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. co spowoduje że Wnioskodawczyni nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości, w części, która nie była przedmiotem najmu - jest prawidłowe,

* opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości, w części, która jest przedmiotem najmu - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/9 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza sprzedać udział w nieruchomości, otrzymanej w drodze dziedziczenia. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Na działce znajdują się obiekty przemysłowe - budynki dawnej mleczarni zgodnie z opinią biegłego " wymagające rozbiórki" oraz bilbord ogłoszeniowy. Obiekty nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, zostaną sprzedane wraz z działką.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że część obiektów, znajdujących się na przedmiotowej działce, była i jest przedmiotem najmu wg poniższego zestawienia: najem bilbordu od dnia 05.01.2015 na czas nieokreślony oraz najem 2 miejsc parkingowych z prawem przejazdu przez działkę, umowa najmu z dnia 26.01.2015 na czas nieokreślony.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów brak podstaw, aby w analizowanej sprawie Wnioskodawczynię uznać za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą udziału w części nieruchomości, która nie była przedmiotem najmu. Nie występują bowiem przesłanki wskazujące na to, że Wnioskodawczyni w odniesieniu do sprzedaży udziału w tej części nieruchomości, działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Udział w tej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia. Zatem w omawianej sprawie udział w części nieruchomości, która nie była przedmiotem najmu i nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni. Wobec powyższego zbycie udziału w tej części nieruchomości, która nie była przedmiotem najmu nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż udziału w tej części nieruchomości nastąpi w ramach rozporządzania własnym majątkiem i jest działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym, sprzedaż udziału w nieruchomości należącej do Wnioskodawczyni, która nie była przedmiotem najmu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do obiektów, które były/są przedmiotem najmu, tj. bilbord oraz miejsca parkingowe, należy wskazać, że w myśl art. 659 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będący usługą najem, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług w zakresie najmu i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły wykonawca czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i de facto - podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ustawy, bez względu na to czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc w zakresie tej części nieruchomości, która jest przedmiotem najmu, tj. bilbord oraz miejsca parkingowe, stwierdzić należy, że nieruchomość była wykorzystywana w celach zarobkowych. W związku z dostawą udziału w tej części nieruchomości, która jest przedmiotem najmu, zostaną więc wypełnione przesłanki określone w art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające uznać tą sprzedaż za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi wyłącznie w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.