1061-IPTPP3.4512.119.2017.2.BM - Opodatkowanie podatkiem VAT zbycia nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. , poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanego zbycia nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską za działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania zbycia nieruchomości stanowiących współwłasność małżeńską za działalność gospodarczą.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca pozostaje wraz z żoną we wspólności małżeńskiej majątkowej. Wnioskodawca i jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej. Na działce, którą Wnioskodawca i jego żona nabyli w drodze darowizny Wnioskodawca i jego żona wybudowali dom dla syna. Syn jednak z uwagi na brak pracy w kraju podjął decyzję o wyjeździe do.... Wnioskodawca i jego żona postanowili dom sprzedać, nastąpiło to w styczniu 2016 r. Za środki pozyskane ze sprzedaży oraz kredyt we frankach szwajcarskich Wnioskodawca i jego żona wybudowali drugi dom na działce, którą nabyli tym razem z myślą o tym by zaspokoił potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy i jego żony. Miał to być wymarzony dom, zwieńczenie całego życia zawodowego Wnioskodawcy i jego żony. Dużo pracy wykonał przy tej budowie Wnioskodawca. Niestety Wnioskodawca rozchorował się poważnie i w szpitalu spędził pięć tygodni, Wnioskodawca potrzebował dalszej rehabilitacji. Rehabilitacja oraz dalsze leczenie było na tyle kosztowne że Wnioskodawca i jego żona nie byli w stanie się utrzymać. Wnioskodawca i jego żona postanowili zatem dom sprzedać, sporządzili we wrześniu 2016 r. umowę przedwstępną do sprzedaży domu dojdzie w kwietniu 2017 r.

Wnioskodawca planuje w przyszłości zająć się profesjonalnie budową domów założyć firmę i rozliczać się w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach podatku liniowego.

W piśmie z dnia 10 marca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca podał, że działka w momencie darowizny od rodziców w 1991 r. była działka o pow. 1 ha z przeznaczeniem pod zabudowę zagrodową, nie było planu zagospodarowania, przeznaczenie wynikało z uchwały Gminy. W momencie darowizny było przeznaczenie pod zabudowę zagrodową, Wnioskodawca wystąpił o wydania decyzji o warunkach zabudowy działki (wzniósł budynek opisany we wniosku). Darowana działka została podzielona na 8 działek w 1993 r.

Rozpoczęcie budowy drugiego z wymienionych we wniosku domów nastąpiło w marcu 2016 r. Działka, na której został wybudowany drugi dom została nabyta w 2014 r. (w drodze umowy kupna-sprzedaży).

Działka, na której położony jest pierwszy dom była uzbrojona w media przed sprzedażą, doprowadzenie mediów do pierwszego domu 2015 rok, była także ogrodzona przed sprzedażą, działka druga także będzie uzbrojona i ogrodzona przed planowaną sprzedażą (umowa przedwstępna dotyczy zbycia obiektu kompletnego).

Po zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży nie były przeprowadzane prace budowlane (poza ogrodzeniem).

W pierwszym domu Wnioskodawca wybudował drogę 5 m i przekazał ją UG od 2014 jest to droga gminna. W drugim domu Wnioskodawca nie budował drogi (dojazd jest zapewniony w ramach służebności drogi koniecznej).

Wnioskodawca sprzedał działki uzyskane w drodze darowizny: 2 działki 1996 r. i 2 w 1998 r. Były to działki niezabudowane z przeznaczeniem pod zabudowę zagrodową.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu "Czy domy lub działki, na których są one położone, przed ich sprzedażą, były w jakikolwiek sposób wykorzystywane przez Wnioskodawcę? Jeżeli tak, to do jakich celów?" Wnioskodawca wskazał, że nie były z treści wniosku wynika z jakich powodów nie doszło do ich zamieszania.

Z kolei, na pytanie tut. Organu "Czy działki lub domy, o których mowa we wniosku, były przez Wnioskodawcę udostępniane innym podmiotom? Jeśli tak to na podstawie jakiej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia) i do jakich celów? Czy udostepnienie to było odpłatne czy nieodpłatne?" Wnioskodawca podał, że były wykorzystywane rolniczo, udostępnione nieodpłatnie do uprawy ziemniaków przez wuja Wnioskodawcy.

Na pytanie tut. Organu "W jaki sposób Wnioskodawca znalazł nabywców dla domów, o których mowa we wniosku?", Wnioskodawca odpowiedział: "Ogłoszenie na garażu budynku w miejscu zamieszania."

W odpowiedzi na pytanie "Należy wskazać z jakich przyczyn Wnioskodawca dokonał sprzedaży pierwszego z domów (w styczniu 2016 r.), by zaraz rozpocząć budowę drugiego domu?". Wnioskodawca podał, że okoliczności te zostały przedstawione we wniosku. "Na działce, którą nabyliśmy w drodze darowizny wybudowaliśmy dom dla syna. Syn jednak z uwagi na brak pracy w kraju podjął decyzję o wyjeździe do.... Postanowiliśmy dom sprzedać, nastąpiło to w styczniu 2016 r. Za środki pozyskane ze sprzedaży oraz kredyt we frankach szwajcarskich Wnioskodawca i jego żona wybudowali drugi dom na działce, którą nabyli tym razem z myślą o tym by zaspokoił ich potrzeby mieszkaniowe. Miał to być wymarzony dom, zwieńczenie całego naszego życia zawodowego. Dużo pracy wykonałem przy tej budowie. Niestety rozchorowałem się poważnie i w szpitalu spędziłem pięć tygodni, potrzebowałem dalszej rehabilitacji."

Na pytanie tut. Organu "Na jakie cele Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki ze sprzedaży drugiego z domów?" Wnioskodawca podał: "Sfinansowanie utrzymania własnego, w tym spłaty kredytu we frankach do 2033 r., pokrycia kosztów leczenia Wnioskodawcy i kosztów utrzymania uczących się dzieci.

Na pytanie "Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży?" Wnioskodawca odpowiedział, że nie posiada nieruchomości do zbycia.

W odpowiedzi na pytanie "Czy z tytułu budowy domów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?" Wnioskodawca podał, że "Nie byliśmy podatnikami podatku VAT, brak działań w charakterze podatnika VAT wykluczał odliczenie podatku VAT".

Na pytanie tut. Organu "Czy pytanie dotyczy obydwu nieruchomości (domów)?" Wnioskodawca odpowiedział: "Tak".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie nieruchomości we wskazanym stanie faktycznym jest działalnością gospodarczą w rozumieniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie wypełnia definicji podatnika VAT, więc działania nie były podejmowane nie w charakterze podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego planowanej sprzedaży nieruchomości w kwietniu 2017 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy także wziąć pod uwagę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca pozostaje wraz z żoną we wspólności małżeńskiej majątkowej. Wnioskodawca i jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej. Na działce, którą Wnioskodawca i jego żona nabyli w drodze darowizny Wnioskodawca i jego żona wybudowali dom dla syna. Syn jednak z uwagi na brak pracy w kraju podjął decyzję o wyjeździe do.... Wnioskodawca i jego żona postanowili dom sprzedać, nastąpiło to w styczniu 2016 r. Za środki pozyskane ze sprzedaży oraz kredyt we frankach szwajcarskich Wnioskodawca i jego żona wybudowali drugi dom na działce, którą nabyli tym razem z myślą o tym by zaspokoił potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy i jego żony. Niestety Wnioskodawca rozchorował się poważnie i w szpitalu spędził pięć tygodni, Wnioskodawca potrzebował dalszej rehabilitacji. Rehabilitacja oraz dalsze leczenie było na tyle kosztowne że Wnioskodawca i jego żona nie byli w stanie się utrzymać. Wnioskodawca i jego żona postanowili zatem dom sprzedać, sporządzili we wrześniu 2016 r. umowę przedwstępną do sprzedaży domu dojdzie w kwietniu 2017 r. Druga z działek będzie uzbrojona i ogrodzona przed planowaną sprzedażą (umowa przedwstępna dotyczy zbycia obiektu kompletnego).

Wnioskodawca planuje w przyszłości zająć się profesjonalnie budową domów założyć firmę i rozliczać się w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach podatku liniowego.

Wnioskodawca podał, że działki były wykorzystywane rolniczo, udostępnione nieodpłatnie do uprawy ziemniaków przez wuja Wnioskodawcy.

Nabywców Wnioskodawca szukał, poprzez ogłoszenie na garażu budynku w miejscu zamieszkania.

Środki ze sprzedaży drugiego z domów Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na sfinansowanie utrzymania własnego, w tym spłaty kredytu we frankach do 2033 r., pokrycia kosztów leczenia Wnioskodawcy i kosztów utrzymania uczących się dzieci.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do zbycia.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. Organu w przedmiotowej sprawie nie wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzą, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości - działki zabudowanej wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Drugi dom Wnioskodawca wybudował na nabytej działce, z przeznaczeniem na zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych. Działka i budynek nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich jakichkolwiek pożytków. Sprzedaż drugiej nieruchomości nastąpi z uwagi na chorobę Wnioskodawcy i związaną z tym konieczność poniesienia kosztów rehabilitacji.

W świetle powyższego Wnioskodawcy nie będzie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Trzeba mieć jednak na uwadze, że przez termin "zamiar" należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Z opisu sprawy wynika, że wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę w zakresie sprzedaży drugiej zabudowanej działki były nakierowane na wykorzystanie posiadanej nieruchomości wyłącznie do celów osobistych. Działka nie została zakupiona w celu sprzedaży, tylko w celu budowy na niej domu z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że nieruchomość, której sprzedaż Wnioskodawca planuje na kwiecień 2017 r., nie była przeznaczona do wykorzystywania w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Dla czynności planowanej sprzedaży tej nieruchomości tj. działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, przeznaczonej wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny, Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż budynku mieszkalnego, przeznaczonego na cel prywatny nie mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy i tym samym z tytułu tej czynności Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego planowanej sprzedaży działki w kwietniu 2017 r. Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego sprzedaży działki w styczniu 2016 r. zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.