1061-IPTPP3.4512.100.2017.2.MWJ - Odliczenie VAT w związku z wydatkami na mieszkanie z częścią firmową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. , poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 23 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki na część wspólną mieszkania według proporcji i na część wyłącznie firmową mieszkania w całości - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki na część wspólną mieszkania według proporcji i na część wyłącznie firmową mieszkania w całości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy i stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność z siedzibą w.... Jej przedmiotem jest świadczenie usług informatycznych związanych z oprogramowaniem, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z obecną możliwością zdalnego świadczenia usług informatycznych Wnioskodawca zdecydował się na zakup większego mieszkania w..., w którym zamierza przeznaczyć część pomieszczeń wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, część do użytku wyłącznie prywatnego, a część do użytku wspólnego.

Całość mieszkania: 90,26 m²

Pokój 14.48 m² - pomieszczenie prywatne

Pokój 11.38 m² - pomieszczenie prywatne

Łazienka z wc 5.66 m² - pomieszczenie prywatne

Garderoba 2.38 m² - pomieszczenie prywatne

Pokój 10.18 m² - pomieszczenie firma.

Wc 1.94 m² - pomieszczenie firma

Przedpokój 8.70 m² - pomieszczenie wspólne firma - prywatne

Kuchnia 8.78 m² - pomieszczenie wspólne firma - prywatne

Salon 26.76 m² - pomieszczenie wspólne firma - prywatne.

Wnioskodawca mieszkanie zakupił od dewelopera wspólnie z małżonką, z którą ma wspólnotę majątkową małżeńską, ze środków wspólnych pochodzących z oszczędności i z zaciągniętego na ten cel kredytu mieszkaniowego. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług programistycznych i szkoleniowych z zakresu programowania. Usługi programistyczne wykonuje stale, usługi szkoleniowe według potrzeb zleceniodawców. Obecnie przygotowuje autorski kurs.... Wnioskodawca swoją działalność zamierza rozszerzyć o tzw. "Co-work", czyli wynajem przestrzeni biurowo - kreatywnej dla osób z swojej branży. Powodem zakupu większego mieszkania, jest też planowany przyszły wynajem miejsca do pracy innym programistom, z opcją w pełni wyposażonej kuchni, salonu z projektorem oraz odrębnym wc. Kameralne szkolenia grupowe lub indywidualne, odbywające się "jak w domu" to również starannie zaplanowana strategia marketingowa marki Wnioskodawcy dająca mu przewagę konkurencyjną. Salon Wnioskodawca planuje przystosować do prowadzenia szkoleń i spotkań z potencjalnymi i obecnymi klientami oraz dostosować do potrzeb wszystkich wynajmujących (z wyłączeniem dodatkowych rezerwacji np. na stół konferencyjny, projektor itp.). Kuchnia i WC pozostaje również do pełnej dyspozycji wynajmujących, a w przypadku szkoleń całodniowych stanowić będzie zaplecze cateringowe. Wnioskodawca planuje zakupić sprzęt rtv - projektor i ekran projekcyjny, na którym będzie możliwe przeprowadzanie prezentacji w trakcie szkoleń, urządzenie smart tv i smart audio celem prowadzenia wideokonferencji z kontrahentami zagranicznymi oraz umożliwienie programistom... przeprowadzenia testów swoich aplikacji (udostępnianie sprzętu to zdecydowana przewaga konkurencyjna). Część sprzętu (np. TV) będzie mogła być również wykorzystywana na cele prywatne (po godzinach pracy biura).

Z kolei w celu możliwości zapewnienia spokojnego zacisza do pracy oraz kontaktu z obsługiwanymi klientami jeden pokój w całości Wnioskodawca planuje przeznaczyć na swoją dotychczasową główną działalność gospodarczą - programowanie.

Reasumując:

Organizacja wyodrębnionego pomieszczenia firmowego jest w pracy Wnioskodawcy niezbędna, ponieważ praca programisty wymaga skupienia i odpowiednich warunków do kontaktów z kontrahentami. Przystosowanie salonu Wnioskodawcy mieszkania będzie idealnym rozwiązaniem pozwalającym na ograniczenie wydatków jakie musiałby ponieść na wynajęcie sali szkoleniowej, bądź wynajmowania kompleksowego biura, a prowadzenie "co-work" umożliwi osiągnięcie dodatkowych przychodów. Prowadzenie działalności wymaga również ciągłego utrzymywania dobrych relacji z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami. Spotkania biznesowe stanowią nieodłączny element strategii sprzedażowej każdego przedsiębiorstwa, w tym również mojej firmy. Na obu rodzajach spotkań (biznesowych i szkoleniach) bardzo często serwowane są różnego rodzaju poczęstunki, dotyczy to szczególnie wielogodzinnych szkoleń, na które czasem przejeżdżają osoby z daleka. Zaplecze kuchenne umożliwi Wnioskodawcy obsługę zarówno szkoleń jaki spotkań z kontrahentami, z którymi spotyka się w celach biznesowych. Posiadanie kuchni i WC jest również niezbędne w celu zapewnienia komfortu pracy programistom wynajmującym przestrzeń biurową.

Zakupione mieszkanie nie tylko stworzy Wnioskodawcy możliwość pracy zdalnej bez wyjazdów i wynajmu mieszkania w Warszawie, ale również miejsce prowadzenia szkoleń bez ponoszenia kosztów na wynajem lokalu i stworzy możliwość uzyskiwania dodatkowych dochodów z najmu.

Aby zrealizować powyższe zamierzenia mieszkanie zakupione w stanie deweloperskim Wnioskodawca planuje wykończyć (podłogi, ściany, sufity i oświetlenie). Do kosztów wytworzenia mieszkania (środka trwałego) Wnioskodawca zamierza doliczyć koszty kredytu (prowizję i odsetki) naliczone do dnia zakończenia prac wykończeniowych. W następnej kolejności Wnioskodawca planuje wyposażyć w niezbędny sprzęt i umeblować salon, pomieszczenie firmowe, zakupić wyposażenie kuchni tj. meble i sprzęty kuchenne oraz przedpokoju i przystosować jedną (mniejszą) łazienkę jako WC firmowe. Dla celów dokonania rozliczeń podatkowych PIT i VAT Wnioskodawca wyliczy proporcję, według której będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczał do kosztów wydatki na umeblowanie i wyposażenie części wspólnych. Współczynnik do ustalenia proporcji zamierza ustalić w następujący sposób:

pomieszczenia prywatne + powierzchnia pomieszczeń wspólnych (proporcjonalnie do obsługiwanych pomieszczeń firmowych i prywatnych) / całość powierzchni tj. (10,18+1,94+12,12/46,02* (8,7+8,78 +26,76))/90,26, gdzie 12,12= pow. pom. firmowych, a 46,02 = suma pow. firmowej i prywatnej.

W ten sam sposób Wnioskodawca planuje odliczyć podatek Vat przyjmując iż:

Zorganizowanie pomieszczeń firmowych w domu pozwoli Wnioskodawcy pracować wydajniej, być bardziej dyspozycyjnym, a przede wszystkim zmniejszyć wydatki na wynajem powierzchni.

Wnioskodawca przyjmuje, że wydatki poniesione na część wyłącznie firmową oraz sprzęt wyłącznie firmowy, w całości zaliczy do kosztów, a VAT zawarty w prawidłowo wystawionych fakturach dotyczących wydatków wyłącznie firmowych będzie w całości podlegał odliczeniu.

Ponadto na pytanie nr 1 wezwania o treści: "Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?", Wnioskodawca wskazał, że: "Jestem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług."

Na pytanie nr 2 wezwania o treści: "Jakie wydatki objęte są zakresem pytania nr 2 wniosku?", Wnioskodawca wskazał, że:

"Wydatki na części wspólne tj. przedpokój, kuchnie i salon obejmują w szczególności materiały wykończeniowe na ściany, podłogi i sufity, oświetlenie dla wszystkich tych pomieszczeń i podstawowe wyposażenie, każdego z nich. Planowane wyposażenie:

* dla przedpokoju: szafka techniczna na router,

* dla kuchni: zabudowę kuchenną wraz z wyposażeniem: okap, kuchenka indukcyjna, lodówka, zmywarka, zlewozmywak, mikrofalówka, piekarnik, czajnik, ekspres do kawy,

* dla salonu: telewizor prezentacyjny, system nagłośnienia, stół jadalno-konferencyjny, krzesła, narożnik, stolik kawowy - poczęstunkowy, klimatyzacja."

3. Faktury VAT będą wystawiane dla firmy... ze wskazanym NIP działalności, co Wnioskodawca wskazał w pytaniu: "Czy w sytuacji prawidłowo wystawionej na firmę Wnioskodawcy faktury VAT dokumentującej wydatki na części wspólne prawidłowo określiłem proporcję dla odliczania z niej podatku VAT".

4. Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne krajowe opodatkowane podatkiem VAT oraz dokonuje exportu swoich usług poza granice z odwrotnym obciążeniem.

5. Zakresem pytania nr 2 mogą być objęte towary zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość nie przekroczy 15 tys. zł wykorzystywane w części wspólnej jak i w części firmowej, jak również takie pow. 15 tys. zł - taka sytuacja może dotyczyć mebli, czy sprzętu rtv / agd.

6. Art. 2 ust. 14a wskazuje iż mówiąc o wytworzeniu nieruchomości - rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca nie dokonał wybudowania budynku, budowli ani ich części, ponieważ nabył nieruchomość od dewelopera. Natomiast czy wydatki na ulepszenie części wspólnych przekroczą 30% ceny nabycia tych części wspólnych okaże się po zakończeniu prac wykończeniowych, na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie jest więc w stanie określić czy poniesie koszty związane z wytworzeniem nieruchomości w odniesieniu do części wspólnych, ale dopuszcza taką możliwość.

7. Zakresem pytania nr 2 mogą być objęte towary zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość przekroczy 15 tys. zł i będą wykorzystywane w części wspólnej jak i w części firmowej - taka sytuacja może dotyczyć stałej zabudowy kuchennej.

8. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie takie czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do odliczenia podatku należnego. W związku z powyższym nie ma potrzeby odrębnego określania kwot podatku naliczonego co stosuje się w sytuacji sprzedaży mieszanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji posiadania prawidłowo wystawionych na firmę Wnioskodawcy faktur VAT, dokumentujących wydatki na części wspólne i wyłącznie firmowe, będzie przysługiwało odliczenie VAT z zastosowaniem opisanego sposobu odliczenia tj. z zastosowaniem proporcji odliczenia VAT wg opisanego klucza VAT od wydatków na elementy wspólne oraz odliczenia VAT w całości od wydatków wyłącznie firmowych? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

UZASADNIENIE dla pytania 1

Wartość początkową środka trwałego ustala się według ceny nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f. jest nią kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (m.in. koszty opłat notarialnych, skarbowych, odsetek i prowizji), pomniejszona o VAT (jeśli może być odliczony). W przypadku Wnioskodawcy do wartości początkowej trzeba też będzie wliczyć wszelkie nakłady na wykończenie budynku poniesione przed oddaniem go do używania. Jak bowiem wyjaśnił Urząd Skarbowy Warszawa-Ursynów w piśmie z 7 lipca 2006 r. (1438/ DF2/415-102E/152/06/AZ), "Z powyższego przepisu wynika, iż wszelkie koszty poniesione w związku z przystosowaniem danego składnika majątku do używania, zwiększają cenę nabycia środka trwałego (jego wartość początkową), stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Definicja ceny nabycia zawiera przykładowe koszty, o które należy powiększyć kwotę należną zbywcy, aby wyliczyć wartość początkową, które to nie stanowią katalogu zamkniętego." Do ustalenia wartości początkowej mieszkania zamierzam przyjąć faktury (pomniejszone o VAT możliwy do odliczenia) i rachunki związane z wykończeniem całego mieszkania, bowiem wartość początkową części zajętej na działalność ustala się w proporcji do wartości całego budynku. Taki sposób wyceny wynika wprost z art. 22f ust. 4 u.p.d.o.f. Przepis ten mówi, że jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Z definicji ustawowej wynikała, że części użytkowane do działalności (a części wspólne są używane w działalności) powinny być amortyzowane w proporcji. Z załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącego wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych wynika, że dla budynków mieszkalnych roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5 proc. i taką stawkę Wnioskodawca przyjmie do amortyzacji lokalu.

Z kolei jeśli na zakup lokalu mieszkalnego została zaciągnięta pożyczka lub kredyt to wartość początkową części zajętej na działalność gospodarczą powiększą również koszty kredytu naliczone do dnia przekazania lokalu do używania na cele firmy (prowizje, opłaty dodatkowe, odsetki). Odsetki naliczone już po oddaniu lokalu do użytku zalicza się w odpowiedniej proporcji do kosztów firmy. Potwierdził to Urząd Skarbowy w Łomży w interpretacji z 2 października 2006 r. (PD-415-38-1/IW/06): "gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu, o ile nie zwiększają kosztów inwestycji, stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłacenia. Natomiast wysokość odsetek, które mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, będzie wynikała z iloczynu odsetek i stosunku powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku (wskaźnika procentowego ustalonego metodą proporcjonalną powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej w stosunku do całej powierzchni użytkowej budynku)". Na prawidłowość takiego rozwiązania wskazuje również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 października 2011 r. (IPPB1/415-694/11-3/ES), w której czytamy: "Zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej." Organ podatkowy w przywołanej interpretacji podkreślał przy tym, że umowa kredytowa wraz z wyciągiem bankowym stanowi wiarygodny dowód księgowy dla celów podatku dochodowego.

Wydatki poniesione na nabycie wyposażenia mieszkania, np. mebli, zgodnie z ustawą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne, jeżeli tylko są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku składników o cenie do 3500 zł istnieją trzy możliwości:

* może zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów,

* może uznać rzecz za środek trwały i dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, czyli wpisać całą kwotę w koszty, a rzecz umieścić w ewidencji środków trwałych,

* może uznać rzecz za środek trwały i normalnie amortyzować, czyli wpisywać w koszty podatkowe okresowo.

Wybór jednego z trzech sposobów postępowania należy do podatnika. W przypadku składników o wartości powyżej 3500 zł podatnik może je tylko amortyzować (zakładając, że spełniają one wszystkie warunki do uznania za środek trwały). Najważniejsze jest jednak wykazanie, że dany składnik wyposażenia mieszkania służy obiektywnie prowadzonej działalności gospodarczej. Tych wątpliwości nie powinno być w przypadku zakupu np. biurka, mebli czy innych składników wyraźnie związanych z prowadzoną działalnością gospodarcza, czyli tych stanowiących wyposażenie części firmowej. Takie stanowisko potwierdza m in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 marca 2012 r. (ITPB1/415-1175/11/WM). Również w przypadku wyposażenia części wspólnych zasada odliczenia proporcjonalnego pozwoli na uzasadnione częściowe odliczenie wydatków, które w codziennym prowadzeniu działalności gospodarczej są niezbędne. Wyposażenie salonu m.in. w kanapę, stolik, stół konferencyjny, projektor czy TV zapewni odpowiednie warunki dla programistów wynajmujących biuro, jak również dla Wnioskodawcy spotkań z klientami, wideokonferencji z zagranicznymi kontrahentami oraz dla przeprowadzanych okresowo szkoleń. W związku z powyższym koniecznym jest też posiadanie zaplecza kuchennego aby zapewnić możliwość przygotowania czy odgrzania posiłków, kawy, przechowywania żywności. Pozwoli to również na zaoferowanie zwyczajowego poczęstunku w trakcie szkoleń, czy spotkań biznesowych. Wydatki te, pod warunkiem prawidłowego udokumentowania oraz wykazania związku z osiąganym przychodem, mogą zgodnie z ustawą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dodatkowo wydatki te nie znajdują się na liście wydatków dla których ustawa wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów.

UZASADNIENIE dla pytania nr 2

W odniesieniu do towarów i usług nabytych przez podatnika prawo do odliczenia podatku naliczonego jest możliwe, jeśli:

Podstawowym prawem podatnika VAT jest prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabytych towarów i usług służących do wykonywania czynności opodatkowanych. Każdy przypadek ograniczenia tego prawa musi wprost wynikać z przepisów o VAT. Katalog tych wyłączeń określa art. 88 ustawy o VAT, a wydatki opisane powyżej się w nim nie znajdują. W niektórych przypadkach o wyłączeniu prawa do odliczenia podatku naliczonego może również przesądzać brak związku między zakupami a wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z opisanym wyżej pośrednim związkiem poniesionych wydatków, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku wydatków poniesionych na wykończenie i wyposażenie lokalu w części wyłącznie firmowej, prawo do odliczenia obejmuje całość naliczonego podatku VAT. Natomiast w odniesieniu do wydatków na części wspólne, które będą służyły sprzedaży opodatkowanej i celom prywatnym, proporcja opisana na potrzeby podatku PIT będzie w ocenie Wnioskodawcy właściwa również dla określenia tej części VAT, która może być odliczona, ponieważ pośrednio będzie miała związek ze sprzedażą opodatkowaną. Odliczenie będzie przysługiwało pod warunkiem udokumentowania wydatku fakturą VAT wystawioną na firmę Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że istnieją takie sytuacje, w których poniesione wydatki mają zarówno cel prywatny, jak i służbowy. Wówczas, konieczne jest zastosowanie pewnego współczynnika proporcji, według którego koszt zostanie zaliczony jako podatkowy. Ustalenie proporcji występuje w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej we własnym mieszkaniu, gdzie np. koszty mediów nie mogą w całości pomniejszać dochodu z działalności i rozlicza się je proporcjonalnie do powierzchni. Skoro w podatku dochodowym stosuje się proporcję Wnioskodawca wywodzi, że tę samą zasadę można przyjąć do podatku VAT, przy założeniu prawidłowego udokumentowania wydatku. Takie stanowisko znalazło odzwierciedlenie w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów: "W przypadku nabycia pozostałych towarów i usług (np. bilet abonamentowy komunikacji miejskiej, opłaty za internet i telefon, papier do drukarki) wykorzystywanych do działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych, w odniesieniu do których już w chwili zakupu wiadomo o tym mieszanym przeznaczeniu, odliczenie podatku jest możliwe wyłącznie w takiej części, w jakiej nabycie to będzie związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w złożonym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe, jednakże z uzupełnienia do przedmiotowego wniosku wynika, że prace remontowe planowane były na I kwartał 2017 r. i trwały na dzień składania uzupełnienia wniosku, tj. 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), zatem dla celów niniejszej interpretacji przyjęto, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Regulacje w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług zawiera natomiast art. 8 ust. 2 ustawy, który stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Artykuł 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele osobiste (prywatne). Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na cele osobiste (prywatne) i przypisanie wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się wyliczenia proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Wybrany sposób musi jednak gwarantować jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego obliczenie podatku naliczonego związanego wyłącznie z działalnością gospodarczą. Wskazać należy, że po zmianie przepisów od 1 stycznia 2016 r. może być dalej stosowana - o ile jest najbardziej zbliżona do rzeczywistego obliczenia podatku naliczonego - "metoda "powierzchniowa".

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa oraz jest wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych) a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Z art. 90a ust. 1 ustawy zdanie pierwsze, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r., wynika, że w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług informatycznych związanych z oprogramowaniem. W związku z obecną możliwością zdalnego świadczenia usług informatycznych Wnioskodawca zdecydował się na zakup większego mieszkania, w którym zamierza przeznaczyć część pomieszczeń wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, część do użytku wyłącznie prywatnego, a część do użytku wspólnego.

Wydatki na części wspólne tj. przedpokój, kuchnie i salon obejmują w szczególności materiały wykończeniowe na ściany, podłogi i sufity, oświetlenie dla wszystkich tych pomieszczeń i podstawowe wyposażenie, każdego z nich. Planowane wyposażenie:

* dla przedpokoju: szafka techniczna na router,

* dla kuchni: zabudowę kuchenną wraz z wyposażeniem: okap, kuchenka indukcyjna, lodówka, zmywarka, zlewozmywak, mikrofalówka, piekarnik, czajnik, ekspres do kawy,

* dla salonu: telewizor prezentacyjny, system nagłośnienia, stół jadalno-konferencyjny, krzesła, narożnik, stolik kawowy - poczęstunkowy, klimatyzacja.

Faktury VAT będą wystawiane dla firmy... ze wskazanym NIP działalności. Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne krajowe opodatkowane podatkiem VAT oraz dokonuje exportu swoich usług poza granice z odwrotnym obciążeniem.

Zakresem pytania nr 2 mogą być objęte towary zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość nie przekroczy 15 tys. zł wykorzystywane w części wspólnej jak i w części firmowej, jak również takie których wartość przekroczy 15 tys. zł i będą wykorzystywane w części wspólnej jak i w części firmowej - taka sytuacja może dotyczyć mebli, stałej zabudowy kuchennej, czy sprzętu rtv / agd.

Wnioskodawca dopuszcza możliwość, że poniesie koszty w związku z wytworzeniem nieruchomości mogą przekroczą 30% ceny nabycia.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego jako nr 2 w części dotyczącej prawa do odliczenia kwoty podatku VAT według proporcji z faktur dokumentujących wydatki na wytworzenie nieruchomości należy podkreślić, że prawo do odliczenia dotyczyć będzie wyłącznie wydatków na wytworzenie nieruchomości, w części w jakiej wykazywać będzie związek z czynnościami opodatkowanymi (działalnością gospodarczą). Zauważyć należy również to, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do Wnioskodawcy. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Wobec powyższego, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy wydatki poniesione na wytworzenie nieruchomości, która służy Wnioskodawcy zarówno jako miejsce prowadzenia działalności oraz jako miejsce zamieszkiwania, to nieruchomość w części przeznaczona jest do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane, jak i do celów osobistych. Zatem uznać należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki, objęte zakresem pytania nr 2, poniesione na wytworzenie nieruchomości, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy. Przy czym podatek naliczony do odliczenia należy obliczyć według udziału procentowego, w jakim nieruchomości jest wykorzystywana do celów prowadzonej działalności opodatkowanej.

Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki związane z nabyciem towarów, objętych zakresem pytania nr 2, zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość przekracza 15 tys. zł oraz których wartość nie przekracza 15 tys. zł, wykorzystywanych w części wspólnej mieszkania.

Należy podkreślić, że prawo do odliczenia dotyczy wyłącznie wydatków związanych z nabyciem towarów, objętych zakresem pytania nr 2, w części w jakiej wykazują związek z czynnościami opodatkowanymi (działalnością gospodarczą). W omawianym przypadku chodzi o wykorzystanie powierzchni części wspólnej mieszkania do wykonywania działalności gospodarczej. Jednocześnie ta sama część wspólna mieszkania ma służyć również celom mieszkalnym, przy czym nie będzie to wyodrębniona część, która miałaby służyć wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na to, że część wspólna mieszkania stanowi dla Wnioskodawcy również lokal mieszkalny i jego charakteru nie zmienia przeznaczenie na miejsce organizowanych w tej części wspólnej mieszkania spotkań szkoleniowych (grupowych lub indywidualnych) i biznesowych oraz wynajem przestrzeni biurowo-kreatywnej "Co-work" - prawo do odliczenia nie obejmie podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z nabyciem towarów, objętych zakresem pytania nr 2, zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość przekracza 15 tys. zł oraz których wartość nie przekracza 15 tys. zł, wykorzystywanych w części wspólnej mieszkania.

Zauważyć należy, że istnieje grupa zakupów, które nie mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, gdyż ponoszą je osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe zakupy osobiste, konsumpcyjne np. dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby, odpowiednich warunków mieszkaniowych. Zakupy o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania mieszkania bądź wydzielonych w nim pomieszczeń na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju zakupów przeznaczonych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych nie zmienia również korzystanie z lokalu i znajdujących się w nim rzeczy również dla celów działalności gospodarczej.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez Podatnika lokal jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenia (części) służą tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służą celom osobistym, nie ma przeszkód do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z jego wyposażeniem, remontem czy utrzymaniem.

Natomiast, nie można uznać jako podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą od zakupów, które dotyczą pomieszczeń w lokalu (część wspólna mieszkania) wykorzystywanym na własne cele mieszkaniowe w przypadku, kiedy w lokalu mieszkalnym nie ma wyodrębnionych części wykorzystywanych wyłącznie do działalności opodatkowanej. W takim przypadku wydatki ponoszone na urządzenie lokalu (części wspólnej mieszkania) nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisły i niebudzący wątpliwości związek podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W rezultacie nie przysługuje prawo do odliczenia w takiej sytuacji, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powyższe przepisy, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z nabyciem towarów, objętych zakresem pytania nr 2, zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość przekracza 15 tys. zł oraz których wartość nie przekracza 15 tys. zł, wykorzystywanych w części wspólnej mieszkania. Wydatki o tym charakterze są wydatkami prywatnymi związanymi z funkcją pierwotną nabytego lokalu, tj. funkcją mieszkaniową.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego jako nr 2 w części dotyczącej prawa do pełnego odliczenia kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki dotyczące wyłącznie części firmowej mieszkania należy podkreślić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

W analizowanym przypadku są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące części firmowej mieszkania, ponieważ część firmowa mieszkania służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawca działa jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT:

* ma prawo do odliczenia kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki, objęte zakresem pytania nr 2, na wytworzenie nieruchomości według proporcji (udziału procentowego), w jakim nieruchomość jest wykorzystywana do działalności gospodarczej, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy;

* nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki, objęte zakresem pytania nr 2, zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość przekracza 15 tys. zł oraz których wartość nie przekracza 15 tys. zł, wykorzystywanych w części wspólnej mieszkania, ponieważ nabyte towary są wydatkami prywatnymi związanymi z funkcją pierwotną nabytego lokalu, tj. funkcją mieszkaniową,

* ma prawo do odliczenia kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki, objęte zakresem pytania nr 2, zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość przekracza 15 tys. zł oraz których wartość nie przekracza 15 tys. zł, w całości na część firmową mieszkania, ponieważ nabyte towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Przy czym prawo to przysługuje Wnioskodawcy, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Należy jednak wskazać, że użycie towarów, objętych zakresem pytania nr 2 dotyczących części firmowej mieszkania, stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy wypełnia przesłankę odpłatnego świadczenia usług. Zatem w sytuacji kiedy Wnioskodawca użyje towarów, objętych zakresem pytania nr 2 dotyczących części firmowej mieszkania, do celów osobistych, użycie to będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo Organ wyjaśnia, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.