1061-IPTPP2.4512.546.2016.1.KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 23 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności przekazania środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego za świadczenie usług oraz określenia miejsca świadczenia usług dla umowy depozytu nieprawidłowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności przekazania środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego za świadczenie usług oraz określenia miejsca świadczenia usług dla umowy depozytu nieprawidłowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

.... Sp. z o.o. (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży okien dachowych.

Spółka zamierza zawrzeć ze swoim jedynym udziałowcem, spółką kapitałową z siedzibą w Niemczech (dalej "Udziałowiec") umowę ramową o udzielaniu finansowania między spółkami (ang. Intercompany Financing Agreement) (dalej "Umowa"). Na podstawie Umowy, Spółka będzie uprawniona m.in. do zawierania z Udziałowcem umów depozytu nieprawidłowego, w których Spółka będzie oddającym środki pieniężne na przechowanie, a Udziałowiec będzie posiadał prawo do swobodnego dysponowania tymi środkami pieniężnymi.

Na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego, Udziałowiec będzie miał prawo do korzystania ze zdeponowanych na jego rachunku w banku w Niemczech nadwyżek finansowych Wnioskodawcy. Umowy depozytu nieprawidłowego będą zawierane przez strony po uprzednim uzgodnieniu szczegółowych warunków umowy. Zawarcie każdej umowy depozytu nieprawidłowego przez strony zostanie potwierdzone wystawieniem przez Udziałowca specjalnego dokumentu w formie elektronicznej. Umowa depozytu nieprawidłowego będzie odpłatna, co oznacza, że Spółce będzie przysługiwać wynagrodzenie w postaci odsetek naliczanych od kwoty depozytu zdeponowanego na rachunku bankowym Udziałowca. Umowy depozytu będą zawierane na czas oznaczony. Po tym czasie Udziałowiec zwróci Wnioskodawcy otrzymane wcześniej środki pieniężne.

W świetle powyższego, w ramach zawieranych przez Spółkę umów depozytu nieprawidłowego, Udziałowiec będzie mieć możliwość rozporządzania/korzystania z przekazanych pieniędzy, a składający do depozytu nieprawidłowego własne środki pieniężne Wnioskodawca będzie otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać iż, Udziałowiec prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Niemczech. W Niemczech znajduje się siedziba działalności gospodarczej Udziałowca. Udziałowiec nie jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce. Udziałowiec nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, jak również nie posiada w Polsce stałego miejsca działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie przez Spółkę na rzecz Udziałowca środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego stanowi świadczenie przez Wnioskodawcę usług na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. i podlega opodatkowaniu tym podatkiem?

2. Jeżeli przekazanie przez Spółkę na rzecz Udziałowca środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego stanowi świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem, to czy miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę będzie miejsce, w którym Udziałowiec (będący usługobiorcą) posiada siedzibę działalności gospodarczej, zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, przekazanie środków pieniężnych za wynagrodzeniem, na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego stanowi usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W ocenie Spółki, w sytuacji gdy Spółka składa środki pieniężne odpłatnie w depozyt nieprawidłowy na rachunku bankowym swojego Udziałowca w Niemczech, Spółka działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, świadcząc odpłatną usługę na rzecz swojego Udziałowca. Jak wynika z powyższych przepisów, świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas (poza wyjątkami, które nie występują w opisie ww. zdarzenia przyszłego), gdy usługi są wykonywane odpłatnie. Odpłatność ma miejsce w sytuacji wystąpienia każdego wynagrodzenia za świadczenie wzajemne.

Umowa depozytu nieprawidłowego jest szczególnym typem umowy zobowiązującej łączącej elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego są wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku. W odróżnieniu od umowy przechowania, w umowie depozytu nieprawidłowego przechowawca może rozporządzać przedmiotami oddanymi na przechowanie. W odróżnieniu od umowy pożyczki, w umowie depozytu nieprawidłowego, jako umowie realnej, własność przedmiotu przechowania przechodzi na przechowawcę z chwilą wydania mu przedmiotu przechowania, podczas gdy umowa pożyczki jedynie zobowiązuje do przeniesienia własności. Podstawowym obowiązkiem przechowawcy w tej umowie jest zwrot oddanych na przechowanie pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, przy czym przechowawca jest zobowiązany do zwrotu nie tych samych pieniędzy lub rzeczy, lecz do zwrot tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku. Zgodnie z powyższym, na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego, świadczeniem Spółki będzie przekazanie do Udziałowca określonej ilości pieniędzy na przechowanie. Świadczeniem Udziałowca będzie natomiast przechowanie pieniędzy oraz ich zwrot, jak również uiszczenie wynagrodzenia (odsetek) za korzystanie z przekazanych pieniędzy. Ponadto, Spółka podkreśla, iż zamierza dokonywać wielokrotnie przekazywania pieniędzy Udziałowcowi na podstawie umów depozytu nieprawidłowego. Nie będzie to działanie jednorazowe Spółki.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych dotyczących skutków podatkowych na gruncie podatku VAT zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego, np. interpretacja indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r. (znak IPPP3/4512-206/15-2/JŻ), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 lutego 2015 r. (znak IPTPP2/443-891/14-2/PRP).

W konsekwencji, zdaniem Spółki, opisane w zdarzeniu przyszłym przekazywanie środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, stanowi świadczenie usług przez Spółkę w myśl przepisów ustawy o VAT i konsekwentnie, stanowi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, miejscem świadczenia usług wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego będzie miejsce, w którym Udziałowiec (będący usługobiorcą) posiada siedzibę działalności gospodarczej, zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT, tzn. w Niemczech.

Jak stanowi art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Ponadto, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT, przez podatnika rozumie się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja powyższa ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Udziałowiec wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Niemczech, tam znajduje się również jego siedziba działalności gospodarczej. Udziałowiec spełnia zatem warunki do uznania go za podatnika w świetle przepisów art. 28a ustawy o VAT. Jednocześnie, Udziałowiec nie jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce. Nie posiada on także w Polsce siedziby działalności gospodarczej, jak również nie posiada w Polsce stałego miejsca działalności gospodarczej.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, mając na uwadze fakt, iż zgodnie z art. 28b ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika (w rozumieniu przepisu art. 28a ustawy o VAT) jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, usługa w postaci przekazania przez Spółkę na rzecz Udziałowca środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego, będzie opodatkowana podatkiem VAT w Niemczech, tj. w kraju siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy - Udziałowca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Istota umowy depozytu zawarta została w art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Na podstawie art. 835 Kodeksu cywilnego - przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 Kodeksu cywilnego).

W umowie przechowania przechowawca (depozytariusz) zobowiązuje się zachować za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu przez składającego (deponenta) na przechowanie. Przykładem tej umowy może być pozostawienie samochodu na parkingu strzeżonym, umieszczenie bagażu w przechowalni dworca, oddanie wierzchniego okrycia w szatni. Do zawarcia umowy konieczne jest wydanie rzeczy. Od tej chwili powstają odpowiednie obowiązki przechowawcy i składającego rzecz.

Oprócz klasycznego depozytu (umowy przechowania) funkcjonuje także depozyt nieprawidłowy (łac. depositum irregulare). W stosunku tym przechowawcy przysługuje prawo rozporządzania oddanymi mu na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Art. 845 Kodeksu cywilnego nakazuje odpowiednio stosować przepisy o pożyczce. Depozyt nieprawidłowy może wynikać bądź z przepisów prawa, bądź z okoliczności. Składający do depozytu nieprawidłowego może żądać w każdym czasie zwrotu rzeczy oddanej w przechowanie w miejscu gdzie rzecz miała być przechowywana.

Z powyższego wynika, że umowa depozytu wykazuje pewne podobieństwo do umowy pożyczki, ale różni się od niej. Pożyczka dotyczy przeniesienia na własność umówionej wcześniej ilości rzeczy lub pieniędzy, a pożyczkobiorca ma obowiązek zwrócić taką samą ilość pieniędzy lub rzeczy tego samego gatunku i ilości. Jeżeli natomiast strony zawierają umowę, na podstawie której składający oddaje przechowawcy na przechowanie pieniądze bądź inne rzeczy oznaczone co do gatunku, a z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać przedmiotem przechowania, jest to depozyt nieprawidłowy. O tym więc, czy zawarta umowa kreuje stosunek prawny depozytu nieprawidłowego czy pożyczki, decydują przepisy szczególne albo umowa stron lub okoliczności.

Zauważyć należy, że stosunek prawny powstały na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego łączy w sobie elementy zarówno przechowania, jak i pożyczki. Stosuje się bowiem do niego przepisy o pożyczce, poza przepisami dotyczącymi zwrotu przedmiotu depozytu. Umieszczenie przepisów o depozycie nieprawidłowym w tytule poświęconym umowie przechowania i wskazanie w treści art. 845 Kodeksu cywilnego na oddanie na przechowanie oraz określenie strony umowy mianem przechowawcy, wskazuje na zamiar ustawodawcy potraktowania depozytu nieprawidłowego jako pewnej szczególnej odmiany umowy przechowania. Jednakże odmienny jest cel gospodarczy tej umowy w porównaniu z klasycznym przechowaniem. Przechowanie wykonywane jest w interesie składającego, ma na celu zaspokojenie jego interesu. Natomiast w przechowaniu nieprawidłowym równomiernie zostaje zaspokojony interes obu stron. Składający, oddając rzeczy czy pieniądze na przechowanie, nie ponosi ryzyka ich utraty czy uszkodzenia, nawet przypadkowej, natomiast przechowawca uzyskuje prawo rozporządzania tymi rzeczami bądź pieniędzmi według swojego uznania (por. B. Łubkowski (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 1677).

Dokonując oceny skutków podatkowych umowy zawieranej na gruncie prawa cywilnego należy brać pod uwagę przede wszystkim zasadę swobody umów określoną w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. Ponadto wskazać trzeba, że kwalifikacji rodzaju świadczonej usługi z takiej umowy wynikającej dokonuje usługodawca biorąc pod uwagę charakter usługi.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż czynność przekazania do dyspozycji przez Wnioskodawcę na rzecz swojego jedynego Udziałowca środków pieniężnych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek spełniać będzie definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też podatkiem od wartości dodanej w kraju siedziby usługobiorcy tj. Niemczech.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Z ww. przepisu wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Zatem w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług w postaci udzielania depozytu nieprawidłowego na rzecz podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terenie Niemiec zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1 ustawy. Tym samym miejscem świadczenia oraz opodatkowania tych usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Niemiec.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.