1061-IPTPP2.4512.544.2016.2.JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.) oraz z dnia 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania otrzymanego dofinansowania na realizację projektu za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług albo za dotację mającą bezpośredni wpływ na cenę oraz braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania otrzymanego dofinansowania na realizację projektu za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług albo za dotację mającą bezpośredni wpływ na cenę oraz braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 15 grudnia 2016 r. o sprostowanie opisu sprawy oraz z dnia 23 stycznia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (z uwzględnieniem pism stanowiących uzupełnienie wniosku ORD-IN).

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w... (zwana dalej Wnioskodawcą lub PWSZ) została powołana na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia... roku w sprawie utworzenia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w.... Swoją działalność rozpoczęła z dniem... roku. Uczelnia działa na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w tym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu, czynności zwolnione od podatku oraz czynności opodatkowane i w związku z tym składa deklaracje VAT, gdzie wykazuje także kwoty podatku naliczonego pomniejszające kwoty podatku należnego. Podatek naliczony pomniejsza kwotę podatku należnego tylko w tych przypadkach, gdy istnieje bezpośredni i jednoznaczny związek z działalnością opodatkowaną (alokacja bezpośrednia).

Zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2016 r. Wnioskodawca w zakresie zakupów towarów i usług, które nie są bezpośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu, jednakże w jakiejś części są one związane z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi od podatku nie dokonuje odliczenia w żadnej części z uwagi na niską wartość prewspółczynnika ustalonego na podstawie art. 86 ust. 2a i dalsze ustawy VAT. Z tych samych powodów Wnioskodawca nie stosuje rozliczenia podatku VAT tzw. wskaźnikiem proporcjonalnego odliczenia podatku, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku zakupów związanych bezpośrednio z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu lub zwolnionymi od podatku podatek naliczony nie pomniejsza kwot podatku należnego.

Kancelaria Senatu (dalej zleceniodawca) w ramach realizacji zadań publicznych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą w dniu 14 czerwca 2016 r. zawarła z Wnioskodawcą umowę, której przedmiotem jest realizacja zadania pod nazwą "..." (dalej zadanie, projekt).

Na podstawie zapisów umowy zleceniodawca zobowiązał się do finansowania zadania i przekazania Wnioskodawcy dotacji w wysokości 50 000 zł, która stanowi 85,14% udziału w całkowitych kosztach projektu. Zleceniobiorca zobowiązał się do przeznaczenia na realizację zadania wkładu własnego w wysokości 8 728 zł, stosownie do zawartej umowy nr 150 z Kancelarią Senatu, na podstawie upoważnienia z dnia 2 maja 2016 r. Całkowity koszt projektu stanowi sumę przekazanej dotacji oraz wkładu własnego Wnioskodawcy. Rzeczywistymi kosztami zadania są koszty poniesione na realizację zadania i zaakceptowane przez Kancelarię Senatu na etapie weryfikacji sprawozdania. W ramach realizacji zadania Wnioskodawca może pokrywać koszty spełniające określone w umowie kryteria. Kwalifikowane koszty mogą obejmować w szczególności: wynagrodzenie koordynatora projektu oraz pracowników administracyjnych, usługi księgowe, koszty najmu, opłaty za media, materiały biurowe, koszty bankowe, usługi pocztowe i kurierskie, koszty wynagrodzeń osób zaangażowanych w projekt, koszty wyżywienia i zakwaterowania, koszty usług tłumaczeniowych, szkoleniowych, drukarskich, remontowych, koszty podróży i transportu, koszty promocji projektu, koszty zakupu niezbędnych zakupów towarów, najmu pomieszczeń i sprzętu. Wszystkie koszty poniesione w ramach realizacji zleconego zadania muszą zostać należycie udokumentowane przez Wnioskodawcę. W przypadku:

* wynagrodzeń - pisemnymi umowami o pracę, umowami zlecenia lub cywilno-prawnymi,

* stypendiów - umowami stypendialnymi oraz listami wypłat stypendiów,

* kosztów bankowych - wyciągami bankowymi,

* pozostałych kosztów - rachunkami lub fakturami VAT.

Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia wyodrębnionej dokumentacji finansowo-księgowej i ewidencji księgowej projektu oraz do jej przechowywania przez okres 5 lat, licząc od początku roku następującego po roku, w którym nastąpiło zakończenie wykonania zadania.

Kancelaria Senatu ma prawo i z niego korzysta do kontroli prawidłowości wykorzystania otrzymanej dotacji zarówno pod względem zgodności z przeznaczeniem jak i prawidłowości i terminowości jego realizacji.

Po wykonaniu zleconego zadania Wnioskodawca jest zobowiązany sporządzić i przekazać szczegółowe sprawozdanie końcowe. W przypadku niewykorzystania całości środków z dotacji, Wnioskodawca jest zobowiązany do ich zwrotu wraz ze wskazaniem przyczyn niewykonania zadania w całości lub części, a jeżeli zadanie zostało wykonane w całości - przyczyny niewykorzystania dotacji.

Zgodnie z umową Wnioskodawca jest zobowiązany do umieszczania logo Senatu RP oraz informacji o współfinansowaniu na wszystkich materiałach wykorzystywanych w ramach zadania (projektu).

Celem projektu jest wzmocnienie więzi i kontaktów Polaków zamieszkałych na Ukrainie z Polską oraz nawiązanie i rozwój długofalowej współpracy oferenta ze środowiskami polskimi w zakresie edukacji i kultury. Działania projektowe obejmą zróżnicowaną zawodowo i pokoleniowo grupę, skupioną wokół polskich towarzystw działających w...,...,...,...,... i.... Projekt zakłada udział w zróżnicowanych działaniach, m.in. w wydarzeniach kulturalnych, wizjach studyjnych oraz szkoleniach z zakresu języka polskiego i kultury polskiej przeprowadzanych w Polsce. Efektem działań będzie zintensyfikowanie kontaktów beneficjentów z Polską i Polakami oraz wzmocnienie więzi z Polską w zakresie kultury, języka, co przyczyni się do wzrostu poczucia tożsamości narodowej.

Projekt adresowany jest do mniejszości polskich, których zamieszkiwanie poza granicami kraju nie jest rezultatem indywidualnego wyboru, lecz wydarzeń historycznych, a różnorodność problemów, jakich doświadczają środowiska polskie na Ukrainie oraz ich potrzeb warunkuje dobór i cele działań przewidywanych w projekcie. Działania projektowe są zgodne ze strategicznymi celami polityki Rządu RP wobec mniejszości polskich. Planowanym celem Rządu jest bowiem utrzymywanie poczucia polskości, języka i narodowej tradycji wśród mniejszości polskich. Do tych aspektów odnoszą się szkolenia, które ukierunkowane są na utrzymanie przez beneficjentów więzi językowej, kulturalnej oraz emocjonalnej z Polską, a ponadto na aktywizację społeczną i na integrowanie środowisk polskich w kraju i poza jego granicami. Służą temu wizyty studyjne, wykłady otwarte, autorskie programy warsztatów i wykładów.

Projekt obejmuje grupę 30 osób, uczniów skupionych wokół organizacji polskich, które wzięły udział w działaniach edukacyjno-kulturalnych m.in. w wydarzeniach kulturalnych, wyjazdach poznawczych, wizytach studyjnych, a także szkoleniach organizowanych w Polsce. Realizacja działań projektowych pozwoliła na osiągnięcie efektu multiplikacji. W trakcie realizacji projektu powstały trwałe rezultaty, z których korzystają osoby niebiorące bezpośrednio udziału w projekcie. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w ramach projektu przyczynią się do podniesienia poziomu znajomości języka polskiego i kultury polskiej dzięki udostępnieniu towarzystwom objętym projektem autorskiego programu szkoleń wraz z materiałami dydaktycznymi.

Strona internetowa utrzymywana będzie przez Wnioskodawcę także po zamknięciu projektu i będzie służyć jako źródło informacji oraz wirtualna platforma komunikacyjna. Efekt multiplikacji będzie możliwy także dzięki wydawnictwu projektowemu "...", które będzie dystrybuowane na Ukrainie za pośrednictwem towarzystw polskich oraz zostanie także umieszczone na stronie internetowej projektu. Efekty projektu dotyczyć będą zatem nie tylko beneficjentów, ale także wszystkich członków lokalnych społeczności i środowisk polskich na Ukrainie. Projekt nastawiony jest na trwałą współpracę z towarzystwami polskimi na Ukrainie także po jego zakończeniu.

Wnioskodawca w całości przeznaczy otrzymane finansowanie wyłącznie na pokrycie określonych kosztów związanych z realizacją ww. projektu.

Ponadto - w odpowiedzi na pytania sformułowane przez tut. Organ - doprecyzowano opisany stan faktyczny o następujące informacje:

1. Jakie są prawa i obowiązki Kancelarii Senatu wynikające z zapisów umowy zawartej między Wnioskodawcą a Kancelarią Senatu?

Kancelaria Senatu działając na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.) oraz uchwały Prezydium Senatu nr 5 z dnia 10 marca 2016 r. w sprawie zlecenia zadań publicznych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą, jest zleceniodawcą zadania publicznego pod nazwą "..." i na realizację tego zadania udzieliło Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w... dotacji celowej.

Podstawowym obowiązkiem Kancelarii Senatu wynikającym z Umowy, opisanej we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego jest przekazanie Wnioskodawcy dotacji na realizację zadania w wysokości 50.000 zł. W tym celu, Kancelaria Senatu zobowiązała się do dołożenia należytej staranności w celu uzyskania z budżetu państwa środków finansowych przeznaczonych na dotację na wykonanie zleconego zadania.

Kancelaria Senatu ma też prawo i obowiązek kontrolować realizację zadania, kontrolować prawidłowość wykorzystania otrzymanej dotacji, prawidłowość i terminowość realizacji zleconego zadania.

Ponadto, w razie wykonania zadania w sposób sprzeczny z umową lub obowiązującymi przepisami, Kancelaria Senatu ma prawo natychmiast lub po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do usunięcia nieprawidłowości w określonym terminie, odstąpić od umowy w całości albo w części.

2. Czy w świetle zapisów umowy zawartej między Wnioskodawcą a Kancelarią Senatu istnieją inne prawa i obowiązki Wnioskodawcy, poza wymienionymi w opisie sprawy we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej?

Poza wymienionymi w opisie sprawy we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawami i obowiązkami Wnioskodawcy nie istnieją inne prawa i obowiązki Wnioskodawcy.

3. Czy Kancelaria Senatu uzyskuje jakiekolwiek korzyści o charakterze majątkowym w zamian za przekazanie dotacji, o której mowa we wniosku?

Nie. Kancelaria Senatu jako urząd obsługujący Senat Rzeczypospolitej Polskiej nie uzyskuje jakichkolwiek korzyści o charakterze majątkowym w zamian za przekazanie dotacji, o której mowa we wniosku.

4. Czy Wnioskodawca podjął decyzję o realizacji przedmiotowego zadania przy założeniu, że Kancelaria Senatu udzieli stosownego wsparcia finansowego na realizację tego zadania?

Działania podejmowane w ramach realizacji zadania będącego przedmiotem wniosku o interpretację wpisują się zadania wynikające z ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365), do których zobowiązany jest Wnioskodawca, zgodnie z art. 13 tej ustawy, takich jak upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych, działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych. Niezależnie zatem od tego, czy Kancelaria Senatu udzieliłaby wsparcia finansowego, Wnioskodawca realizowałby działania w podobnym, aczkolwiek z uwagi na ograniczone środki, w znacząco mniejszym zakresie i na innych niż w projekcie polach. Wnioskodawca, jako jedna z najbardziej na wschód Polski wysunięta Uczelnia, ciągle i stale podejmuje wiele działań mających na celu wzmocnienie więzi Polaków zamieszkałych na Ukrainie z macierzą krzewiąc polską kulturę, naukę, język i historię.

W ramach projektu zaplanowano konkretny zakres działań, które dopiero po otrzymaniu stosownego wsparcia finansowego ze strony Kancelarii Senatu mogły być zrealizowane, tj.m.in. udział 30 uczniów w wydarzeniach kulturalnych, wyjazdach poznawczych, wizytach studyjnych, a także szkoleniach organizowanych w Polsce. A zatem, Wnioskodawca podjął decyzję o realizacji tych konkretnych działań objętych projektem ("przedmiotowym zadaniem" jak to określa Organ) przy założeniu, że Kancelaria Senatu udzieli stosownego wsparcia finansowego na realizacje tych działań ("zadania").

5. W związku z okolicznością wynikającą z opisu sprawy, iż "W trakcie realizacji projektu powstały trwałe rezultaty (...)" należy doprecyzować co oznacza sformułowanie "trwałe rezultaty"?

Przez "trwałe rezultaty" należy rozumieć wynik realizacji projektu takie jak: nawiązanie stałych kontaktów z organizacjami polonijnymi na Ukrainie (...,...,...), podniesienie wiedzy w zakresie kultury i historii Polski oraz języka polskiego, podniesienie świadomości narodowej przedstawicieli Polonii z Ukrainy.

6. Czy w trakcie realizacji projektu doszło do powstania majątku i kto jest jego właścicielem?

W trakcie realizacji projektu nabywano wyłącznie usługi noclegowe, wyżywienie, nagrody dla uczestników dyktanda, które było zorganizowane, usługi transportowe, produkty żywnościowe, koszty udziału w wydarzeniach kulturalnych i inne szczegółowo opisane we wniosku. Środki finansowe otrzymane z Kancelarii Senatu w znaczącej części pokryły też wynagrodzenia wykładowców i innych osób bezpośrednio zaangażowanych w realizację projektu. W ramach realizacji projektu nie dokonywano zakupów "majątkowych". Odpowiadając zatem wprost na pytanie Organu należy stwierdzić, że w trakcie realizacji projektu nie doszło do powstania majątku, w tym w szczególności majątku rzeczowego lub autorskich praw majątkowych czy im podobnych.

7. Czy Kancelaria Senatu na jakimkolwiek etapie realizacji przedmiotowego zadania stanie się właścicielem efektów powstałych w ramach jego realizacji?

Mając na uwadze, że efekty powstałe w ramach realizacji projektu są niemierzalne (np. w jednostkach pieniężnych) trudno jest mówić o "właścicielu" efektów.

Pomijając jednak ten aspekt sprawy, stwierdzić należy, że właścicielami efektów projektu rozumianych w sposób opisany w odpowiedzi na pytanie nr 5 są i będą w przyszłości członkowie Polonii (nie tylko bezpośrednio uczestniczący w projekcie) i Państwo Polskie. Trudno jest mówić, że urząd obsługujący Senat RP (Kancelaria Senatu) stał się właścicielem efektów powstałych w ramach realizacji projektu. Na tak zadane pytanie należy odpowiedzieć zatem, że Kancelaria Senatu na jakimkolwiek etapie realizacji przedmiotowego zadania nie stanie się właścicielem efektów powstałych w ramach realizacji projektu (zadania).

8. Czy w zamian za otrzymaną kwotę dofinansowania zadania realizowanego przez Wnioskodawcę dochodzi do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad rezultatami (towarami) powstałymi w trakcie realizacji tego zadania bądź rzeczywistego świadczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Kancelarią Senatu?

Mając na uwadze charakter rezultatów (efektów) działań Wnioskodawcy, a przede wszystkim fakt, że nie mają one charakteru rzeczowego (towaru) stwierdzić należy, że nie dochodzi do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad rezultatami powstałymi w trakcie realizacji zadania bądź rzeczywistego świadczenia pomiędzy Wnioskodawcą a urzędem obsługującym Senat RP (Kancelarią Senatu).

9. W czyim imienia będzie dystrybuowane wydawnictwo projektowe "..."?

Wydawnictwo projektowe "..." będzie miało formę elektroniczną (publikowaną na stronach internetowych Wnioskodawcy) i formę papierową. Będzie dystrybuowane w imieniu własnym Wnioskodawcy (będzie sygnowane jako wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w... z zaznaczeniem, że zostało dofinansowane przez Senat RP).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane na mocy Umowy przez PWSZ finansowanie na realizację projektu stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz Kancelarii Senatu albo dotację mającą bezpośredni wpływ na cenę i w konsekwencji podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane na mocy Umowy finansowanie na realizację projektu nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług na rzecz Kancelarii Senatu, ani też nie jest dotacją mającą bezpośredni wpływ na cenę. W konsekwencji otrzymana dotacja nie podlega opodatkowaniu VAT.

Za taką oceną przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z brzmienia przedmiotowego przepisu jednoznacznie wynika zatem, że co do zasady dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy są wykonywane za wynagrodzeniem. Ponadto stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi ustęp 2 tego przepisu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Ustawodawca definiując pojęcie usług posłużył się definicją negatywną stwierdzając, że usługą jest każde świadczenie na rzecz określonych podmiotów, które nie jest dostawą towarów. Jest to definicja tożsama z art. 24 dyrektywy 2006/112/WE, gdzie definiuje się usługi jako "każdą transakcję, która nie jest dostawą". Pojęcie świadczenia należy oceniać z punktu widzenia przepisów kodeksu cywilnego, gdyż ustawa nie precyzuje jego znaczenia. Zgodnie zatem z art. 353 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W oparciu o przytoczone przepisy, aby uznać dane świadczenie za podlegające opodatkowaniu:

* świadczenie musi polegać na działaniu bądź powstrzymaniu się od działania usługodawcy,

* musi istnieć stosunek prawny będący podstawą świadczenia usług,

* świadczenie jest odpłatne (z wyjątkami przewidzianymi w ustawie),

* wynagrodzenie za usługę daje się wyrazić w pieniądzu,

* związek wynagrodzenia ze świadczoną musi być bezpośredni.

Jeśli między świadczącym usługę a beneficjentem takiej usługi nie istniał żaden stosunek prawny, nie istniała żadna umowa, nie dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu dyrektywy, brak jest bowiem bezpośredniego związku między usługą a wynagrodzeniem. W tej sprawie wypowiadał się NSA w wyroku z dnia 26 lipca 2007 r. sygn. akt. Gdzie sąd stwierdził "Niezależnie od powyższego zauważyć należy, iż usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 VAT oraz art. 6 ust. 1 VI Dyrektywy Vat, to transakcja gospodarcza". Oznacza to zdaniem sądu, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania VAT stanowi wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawę opodatkowania VAT, co do zasady stanowi zatem wynagrodzenie uzyskiwane od zamawiającego w zamian za określone świadczenie. Jednocześnie podstawa opodatkowania powinna zostać powiększona o otrzymane dotacje mające bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług.

Aby zatem określić prawidłowy sposób potraktowania na potrzeby opodatkowania VAT finansowania przyznanego Wnioskodawcy przez Kancelarię Senatu należy określić, czy stanowi ono:

* wynagrodzenie za świadczone usługi; lub

* dotację mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczeń realizowanych w ramach projektu.

Odnosząc te rozważania na grunt przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, trzeba stwierdzić, że wykonywane w zakresie projektu świadczenia nie wpisują się w definicję świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT. Przede wszystkim otrzymanego wsparcia finansowego nie można uznać za wynagrodzenie. W ocenie Wnioskodawcy finansowanie nie posiada podstawowego przymiotu wynagrodzenia za wyświadczoną usługę jakim jest możliwość swobodnego dysponowania nim po jego otrzymaniu. Środki otrzymane w ramach finansowania muszą zostać bowiem przeznaczone wyłącznie na ściśle określone rodzaje wydatków, których poniesienie zgodnie z Umową musi zostać odpowiednio dokumentowane. Co więcej Wnioskodawca jest obowiązany do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej umożliwiającej identyfikację środków finansowych wydatkowanych na realizację projektu, a po jego zakończeniu zobowiązany jest do przedstawienia szczegółowego sprawozdania z wydatkowanych środków. Ponadto w przypadku niewykonania określonych zadań i niewykorzystania przekazanych środków w całości podlegają one zwrotowi na rzecz zleceniodawcy. Kancelaria Senatu jest także uprawniona do kontroli wydatkowanych środków w trakcie trwania projektu. Oznacza to, że PWSZ nie posiada swobody w dysponowaniu otrzymanymi środkami pieniężnymi w taki sposób jak miałoby to miejsce w przypadku, gdyby stanowiły one typowe wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów bądź świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy finansowanie nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług. W ocenie Wnioskodawcy, finansowanie nie stanowi dotacji mającej bezpośredni wpływ na cenę świadczeń realizowanych w ramach projektu. Finansowanie pokrywa bowiem wyłącznie koszty związane z realizacją projektu, którego efekty oddziaływają nie tylko na wąską grupę beneficjentów objętych projektem, ale mają wpływ na całą społeczność zarówno w Polsce jak i na Ukrainie. W rezultacie, środki finansowe przekazane PWSZ mają charakter wyłącznie kosztowy, a nie sprzedażowy. Stanowi ono bowiem jedynie zwrot ściśle określonych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w trakcie realizacji projektu. Nie dotyczy ono natomiast strony sprzedażowej, ze względu na brak konkretnego odbiorcy usługi. Nie jest nim ani Kancelaria Senatu, która jest organem władzy państwowej, a zatem reprezentuje ogół społeczeństwa i w jego imieniu i na jego rzecz wykonuje określone ustawowo zadania oraz prowadzi określoną politykę międzynarodową, w zakres której wpisują się działania wobec mniejszości narodowych. Nie może być nim także pewna społeczność lokalna, regionalna czy narodowa, ponieważ nie można przyznać jej cechy konkretnego odbiorcy usług. W związku z brakiem po drugiej stronie transakcji konkretnego usługobiorcy, świadczenie takie należy uznać za jednostronne, a zatem niespełniające cechy wzajemności, zatem niebędące usługą. Podobną tezę stawia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 10 lutego 2015 r. sygn. IBPP1/443-1103/14/LSz.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Warto także zauważyć, że w przypadku oddziaływania na społeczność lokalną czy regionalną, które to oddziaływanie jest jednym z głównych celów projektu nie występuje cena. Trwałe rezultaty projektu takie jak np. strona internetowa, zostaną udostępnione ogółowi społeczeństwa bezpłatnie bez jakiejkolwiek umowy łączącej strony. Przesądza o braku bezpośredniego związku otrzymanej dotacji z ceną świadczonych usług.

Na temat dotacji bezpośrednio z ceną wypowiadała się Komisja Europejska oraz TSUE. W tzw. Drugim Raporcie Komisja stwierdziła, że wyrażenie "subsydia bezpośrednio związane z ceną" transakcji dokonywanych przez podatnika może być interpretowane tylko w ścisłym i literalnym znaczeniu dla celów art. 11A (1) (a) VI dyrektywy (obecnie art. 73 dyrektywy VAT) oraz powinny być włączane do podstawy opodatkowania tyko wówczas, gdy spełnione są trzy warunki:

* stanowiły wynagrodzenie (lub część wynagrodzenia),

* zostały zapłacone dostawcy,

* zostały zapłacone przez osobę trzecią.

TSUE w sprawie C-184/00 Office de products wallons ASBF przeciwko Belgii, stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Zdaniem ETS niezbędne jest zweryfikowanie czy nabywcy towarów lub usług korzystali z tej dotacji udzielonej beneficjentowi. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. ETS w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. W celu ustalenia, czy wynagrodzenie, które stanowi dotacja jest identyfikowane, sąd krajowy może porównać cenę, po jakiej towary są sprzedawane, z ich normalną ceną ustalaną na podstawie kosztów lub zbadać, czy kwota dotacji została zmniejszona po zakończeniu produkcji towarów. Jeżeli zbadane czynniki są istotne, należy stwierdzić, że część dotacji przypisana produkcji i sprzedaży przedmiotowych towarów stanowi dotację bezpośrednio związaną z ceną. W tym celu nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo była istotna.

Nie bez znaczenia jest również fakt, iż Wnioskodawca nie działa w celu osiągnięcia zysku i zobowiązuje się przeznaczyć określoną część dochodów na realizację celów statutowych. PWSZ jako uczelnia wyższa działająca na podstawie Ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365) zgodnie z art. 13 tejże ustawy zobowiązana jest do realizacji takich zadań jak: upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych, działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych. Realizacja projektu wpisuje się w zakres obowiązków wynikających z ustawy, zatem Wnioskodawca nie działa w charakterze przedsiębiorcy, którego głównym celem jest maksymalizacja zysku, a jedynie wykonuje nałożone na niego w drodze ustawy zadania.

W rezultacie w ocenie Wnioskodawcy, otrzymane przez PWSZ środki finansowe na realizację projektu nie stanowią wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług ani dotacji mającej bezpośredni wpływ na cenę realizowanych w ramach projektu zadań, w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie "dostawa towarów" w rozumieniu przepisów ustawy, obejmuje zatem wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Należy zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, EU:C:1994:80, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność: "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: "17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKGKraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "świadczenie usług dokonywane odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo).".

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOr SARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances, ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: "(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za "odpłatne" w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej. (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09, Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56)".

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zgodnie z art. 73 ww. Dyrektywy VAT w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Jak wynika z okoliczności sprawy Kancelaria Senatu działając na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz uchwały Prezydium Senatu nr 5 z dnia 10 marca 2016 r. w sprawie zlecenia zadań publicznych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą, jest zleceniodawcą zadania publicznego pod nazwą "..." i na realizację tego zadania udzieliło Wnioskodawcy dotacji celowej. Z kolei - jak wskazał Wnioskodawca - działania podejmowane w ramach realizacji zadania będącego przedmiotem wniosku o interpretację wpisują się zadania wynikające z ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, do których zobowiązany jest Wnioskodawca, zgodnie z art. 13 tej ustawy, takich jak upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych, działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1842 z późn. zm.) podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

* kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz u

* procesie kształcenia,

* badaniach naukowych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę finansowanie nie stanowi wynagrodzenia za jakiekolwiek świadczenie usług na rzecz Kancelarii Senatu. W omawianej sprawie nie wystąpi bowiem stosunek zobowiązaniowy umożliwiający uznanie otrzymanych przez Wnioskodawcę środków finansowych jako zapłatę należności za świadczenie usług. Jak wynika z opisu sprawy Kancelaria Senatu jako urząd obsługujący Senat Rzeczypospolitej Polskiej nie uzyskuje jakichkolwiek korzyści o charakterze majątkowym w zamian za przekazanie dotacji, o której mowa we wniosku. Celem projektu jest realizacja zadania publicznego w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą poprzez wzmocnienie więzi i kontaktów Polaków zamieszkałych na Ukrainie z Polską oraz nawiązanie i rozwój długofalowej współpracy oferenta ze środowiskami polskimi w zakresie edukacji i kultury.

Skoro - jak wyżej wskazano - otrzymana przez Zainteresowanego dotacja nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, a jedynie - jak wynika z okoliczności sprawy - jest zwrotem poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów, to tym samym przedmiotowe finansowanie nie stanowi dotacji mającej bezpośredni wpływ na cenę.

Wobec powyższego, jeżeli w okolicznościach niniejszej sprawy nie dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, to tym samym Wnioskodawca w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do opodatkowania otrzymanej dotacji.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.