1061-IPTPP2.4512.484.2016.1.JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2016 r. (według daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania:

* wyłącznie na podstawie dokumentów potwierdzających przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy - jest nieprawidłowe,

* poprzez uwzględnienie oszacowanych kosztów wytworzenia i rejestracji znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wyłącznie na podstawie dokumentów potwierdzających przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy oraz poprzez uwzględnienie oszacowanych kosztów wytworzenia i rejestracji znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w branży tekstylnej. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polski. Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę we własnym zakresie przed około 17 laty. W związku z powyższym Wnioskodawca poniósł w szczególności koszty zaprojektowania znaku, koszty rejestracji znaku, w tym koszty obsługi związanej z rejestracją znaku oraz koszty utrzymywania ochrony znaku, w tym opłaty związane z przedłużeniem prawa ochronnego na znak towarowy. W związku z faktem, iż wytworzenie znaku i jego rejestracja miały miejsce 17 lat temu, Wnioskodawca nie posiada dokumentów potwierdzających poniesienie ww. kosztów, ze względu na upływ ustawowego czasu przechowywania dokumentacji księgowej. Wnioskodawca wystąpi do Urzędu Patentowego z wnioskiem o przesłanie duplikatów/kopii dokumentów potwierdzających przedłużenie prawa ochronnego i opłat z tego tytułu poniesionych. Urząd Patentowy przekaże Wnioskodawcy kopie ww. dokumentów. Będą to jedyne dokumenty potwierdzające koszty poniesione w związku z wytworzeniem znaku towarowego.

Wnioskodawca rozważa przekazanie do majątku osobistego syna znaku towarowego wraz z prawem ochronnym w drodze umowy darowizny do majątku osobistego syna. Syn z kolei wniesie ww. prawo do znaku towarowego wraz z prawem ochronnym do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, której przedmiotem działalności będzie m.in. oddawanie do odpłatnego użytku rzeczy i innych praw majątkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca nie posiada innych dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów wytworzenia i rejestracji znaku towarowego za podstawę opodatkowania podatkiem VAT darowizny posiadanego przez Wnioskodawcę znaku towarowego wraz z prawem ochronnym do znaku do majątku osobistego syna, który prowadzić będzie działalność gospodarczą, można uznać sumę kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przedłużeniem prawa ochronnego na znak towarowy?

2. Czy w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów wytworzenia i rejestracji znaku towarowego Wnioskodawca powinien oszacować wysokość poniesionych kosztów i doliczyć do podstawy opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), dalej: u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., według którego pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle powyższej definicji należy stwierdzić, iż prawo ochronne do znaku towarowego na gruncie ustawy o VAT nie może zostać sklasyfikowane jako towar, bowiem nie stanowi ono ani rzeczy, ani żadnej postaci energii. Zgodnie z powyższym, nieodpłatne przekazanie znaku towarowego wraz z prawem ochronnym w formie darowizny nie może być na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozumiane jako dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Uwzględniając powyższe należy uznać, że jeżeli czynność przekazania w formie darowizny prawa do znaku towarowego wraz z prawem ochronnym tego znaku towarowego nie można zakwalifikować jako dostawy towarów, to w myśl definicji zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie prawa ochronnego powinno zostać uznane za świadczenie usług.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 5 u.p.t.u., opodatkowaniu podlega jedynie odpłatne świadczenie usług, co nie będzie miało miejsca w opisywanym zdarzeniu przyszłym, gdyż umowa darowizny polega na zobowiązaniu się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Dlatego też w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 u.p.t.u., w myśl którego, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania stanowi koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika, przy czym ustawa nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem "kosztu świadczenia usługi". Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi wyświadczenia usługi (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marej Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. Ch. Beck, Warszawa 2010).

Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi. W opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę chronionego znaku towarowego do działalności gospodarczej syna, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia znaku towarowego. Przy czym podstawa opodatkowania nie powinna obejmować kosztów poniesionych w związku z samym procesem przekazania (darowizny) znaku, tj. kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (np. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Powyższe stanowisko dotyczące określenia podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania znaku towarowego zostało również potwierdzone w:

1. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 listopada 2014 r. o sygnaturze ILPP5/443-219/14-2/PG, w której organ podatkowy stwierdził, że "Podstawą opodatkowania tej czynności - w myśl art. 29a ust. 5 ustawy - będzie poniesiony przez Zainteresowanego koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaków towarowych (np. koszty projektu)";

2. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2015 r. o sygnaturze IPTPP2/4512-33/15-2/PRP, w której organ podatkowy co prawda nie uznał stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe, jednakże w uzasadnieniu wprost stwierdził, że "podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę";

3. Interpretacji indywidualnej wydanej przez. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 3 sierpnia 2015 r. o sygnaturze IPTPP1/4512-379/15-2/MW, w której organ podatkowy wskazał, iż "w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania (darowizny) znaku towarowego, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem, rejestracją i ochroną znaku towarowego";

4. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 stycznia 2016 r. o sygnaturze ITPP3/4512-661/15/BJ, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika, iż ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny znaku towarowego, należy wziąć pod uwagę koszty.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego syna prawa do znaku towarowego wraz z prawem ochronnym, będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z przedłużeniem prawa ochronnego do znaku towarowego na kolejne 10 lat. Wnioskodawca innych dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów w tym wynagrodzenia grafika, kosztów rejestracji znaku i wynagrodzenia kancelarii patentowej.

Mając na względzie powyższe argumenty oraz stanowisko Ministra Finansów wyrażane w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych lub zbliżonych stanach faktycznych, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania stanowi koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawodawca nie precyzuje jednak co należy rozumieć pod pojęciem "kosztu świadczenia usługi".

Jak wskazano w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 maja 2016 r. sygn. ILPP2/4512-1-261/16-3/RW, ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Wobec powyższego, organ podatkowy wskazał, iż jako podstawę opodatkowania - zgodnie z cyt. wyżej art. 29a ust. 5 ustawy - przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę, a w szczególności całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem tego prawa.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uważa, iż w celu prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania powinien oszacować pozostałe koszty wytworzenia, w tym w szczególności koszty związane z wytworzeniem znaku (wynagrodzenie grafika) oraz z rejestracją znaku towarowego (wynagrodzenie kancelarii patentowej, wysokość opłaty za rejestrację prawa ochronnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia podstawy opodatkowania:

* wyłącznie na podstawie dokumentów potwierdzających przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy - jest nieprawidłowe,

* poprzez uwzględnienie oszacowanych kosztów wytworzenia i rejestracji znaku towarowego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Ww. przepis art. 29a ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj.m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej - należnego z tytułu danej transakcji.

Zgodnie z treścią art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.) znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 cyt. ustawy - Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ww. ustawy - Prawo własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 cyt. ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Stosownie do treści art. 153 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku czynności darowizny znaku towarowego wraz z prawem ochronnym do znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie w posiadaniu wyłącznie dokumentów potwierdzających przedłużenie prawa ochronnego i opłat z tego tytułu poniesionych oraz nie będzie posiadać innych dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów wytworzenia i rejestracji znaku towarowego. Zatem należy stwierdzić, że - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - za podstawę opodatkowania nie można przyjąć wyłącznie kosztów poniesionych w związku z przedłużeniem prawa ochronnego do znaku towarowego. Podstawą opodatkowania podatkiem VAT darowizny posiadanego przez Wnioskodawcę znaku towarowego wraz z prawem ochronnym do znaku towarowego do majątku osobistego syna, będą łącznie wszystkie rzeczywiście poniesione przez Wnioskodawcę koszty na wytworzenie i zarejestrowanie znaku towarowego oraz utrzymanie prawa ochronnego do znaku towarowego. W niniejszej sprawie będzie to suma kosztów udokumentowanych w związku z przedłużeniem prawa ochronnego na znak towarowy oraz kosztów nieudokumentowanych w związku z wytworzeniem i rejestracją znaku towarowego. Przy czym w odniesieniu do poniesionych nieudokumentowanych kosztów związanych z wytworzeniem i rejestracją znaku towarowego Wnioskodawca winien je wycenić (oszacować).

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za nieprawidłowe, zaś w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.