1061-IPTPP2.4512.435.2016.1.KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania dokumentacji do zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0%, w sytuacji gdy nabywca zleca transport podmiotowi zewnętrznemu - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* posiadania dokumentacji do zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0%, w sytuacji otrzymania zbiorczych dokumentów odnoszących się do wielu dostaw z jednym odbiorcą,

* posiadania dokumentacji do zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0%, w sytuacji gdy nabywca zleca transport podmiotowi zewnętrznemu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

.... spółka akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

W prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje między innymi wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT), o których mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) (dalej: Ustawa VAT). Obecnie Spółka rozważa zmianę sposobu dokumentowania realizowanych WDT i w związku z tym, w Spółce będą mogły wystąpić sytuacje, w których:

Spółka nierzadko dokonuje wielokrotnych transakcji z tymi samymi odbiorcami w ramach miesiąca i w konsekwencji Spółka planuje stosowanie zbiorczych dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do nabywcy. Przez dokumenty zbiorcze należy rozumieć zestawienia, w których wyszczególnionych zostanie wiele dostaw towarów, zrealizowanych w ciągu jednego miesiąca, wraz ze wskazaniem informacji identyfikujących przedmiot dostawy, datę dokonania dostawy, informacje dotyczące środka transportu (rodzaj i numery rejestracyjne) oraz potwierdzenie odbioru towarów poza terytorium kraju przez nabywcę (w postaci podpisu lub podpisu z pieczątką oraz miejsca tego odbioru).

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji wskazanej w pkt 1, Spółka będzie dysponować: fakturą sprzedaży, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentem zbiorczym, zawierającym następujące informacje dotyczące dostaw zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym:

* nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy tych towarów (a jeżeli adres dostawy różni się od adresu siedziby nabywcy - wówczas adres dostawy),

* określenie towarów i ich ilości (informacje identyfikujące zamówienie),

* rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu należącego do nabywcy, którym są wywożone towary,

* zbiorcze potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do adresu siedziby lub innego, wskazanego adresu dostawy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dotyczące dostaw dokonanych w danym okresie rozliczeniowym.

W sytuacji wskazanej w pkt 2, Spółka będzie dysponować: fakturą sprzedaży, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentem zbiorczym, zawierającym następujące informacje dotyczące dostaw zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym:

* nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy tych towarów (a jeżeli adres dostawy różni się od adresu siedziby nabywcy - wówczas adres dostawy),

* określenie towarów i ich ilości (informacje identyfikujące zamówienie),

* rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu należącego do zewnętrznego przewoźnika, którym są wywożone towary,

* zbiorcze potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do adresu siedziby lub innego, wskazanego adresu dostawy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dotyczące dostaw dokonanych w danym okresie rozliczeniowym.

W sytuacji, gdy za transport towarów odpowiedzialny będzie nabywca, a ten zleci transport podmiotowi zewnętrznemu (sytuacja wskazana w pkt 2), Spółka co do zasady nie otrzyma dokumentu przewozowego CMR. W praktyce Spółka wyda towar uprawnionemu kierowcy posiadającemu upoważnienie nabywcy do odbioru od Spółki zamówionego towaru. Na podstawie takiego upoważnienia Spółka wyda towar kierowcy. Jednak mogą wystąpić sytuacje, w których Spółka nie będzie dysponowała wiedzą na moment wydania, czy jest to własny środek transportu nabywcy (sytuacja wskazana w pkt 1), czy jest do środek transportu podmiotu trzeciego, któremu nabywca zlecił usługę transportową (sytuacja wskazana w pkt 2).

Dokonywane przez Spółkę WDT (w sytuacjach 1 i 2) realizowane będą każdorazowo na podstawie złożonych zamówień. Nabywcy towarów są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji wskazanej w pkt 2 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, a zatem w sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest nabywca, lecz zleca on transport podmiotowi zewnętrznemu, posiadane przez Spółkę dokumenty (wymienione szczegółowo w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) są wystarczające do zastosowania przez Spółkę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% w odniesieniu do zrealizowanych WDT (oznaczone jako pytanie nr 2 we wniosku ORD-IN)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji wskazanej w pkt 2 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, a zatem w sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest nabywca, lecz zleca on transport podmiotowi zewnętrznemu, posiadane przez Spółkę dokumenty (wymienione szczegółowo w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) są wystarczające do zastosowania przez Spółkę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% w odniesieniu do zrealizowanych WDT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku

jako nr 2:

Spółka pragnie zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 11 Ustawy VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Charakter przytoczonej regulacji sugeruje, że udowodnienie faktu dostawy może mieć miejsce za pomocą również innych dowodów, m.in. korespondencją handlową z nabywcą, zamówieniem, czy dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar, a przede wszystkim dowodem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Warto także wskazać, że katalog dokumentów, które mogą wskazywać, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa ma charakter otwarty ponieważ ustawodawca użył w tym przepisie słów "w szczególności". Lista więc dokumentów ma jedynie charakter przykładowy, a nie wyczerpujący. Tym samym, przepisy Ustawy VAT wskazują, że konieczne jest udowodnienie określonych okoliczności faktycznych, a nie spełnienie formalnego obowiązku posiadania dokumentu przewozowego CMR. W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, że jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale wydanej w składzie siedmiu sędziów z 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10), "w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powyższa teza odnosi się również do normy art. 42 ust. 4 u.p.t.u., którą pominięto w udzielonej odpowiedzi, z uwagi na brak jej przywołania w przedstawionym do rozstrzygnięcia zagadnieniu prawnym".

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w sytuacji wskazanej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w pkt 2, a więc w sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest nabywca, jednak decyduje on o zleceniu transportu przewoźnikowi - wówczas Spółce przysługuje prawo do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do takiej WDT nawet w sytuacji, gdy nie będzie posiadać dokumentu przewozowego CMR wystawionego przez przewoźnika.

W takiej sytuacji bowiem Spółka będzie dysponować dodatkowo dokumentami wskazanymi szczegółowo w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego dla sytuacji oznaczonej pkt 2. Mając na uwadze tezy wskazane przez Naczelny Sąd Administracyjny w powołanej powyżej uchwale, a także treść art. 43 ust. 11 Ustawy VAT należy stwierdzić, że katalog posiadanych dokumentów będzie uprawniał Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT dla WDT dokonanej w sytuacji oznaczonej pkt 2 w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Ostatecznie dowód faktycznego dokonania WDT i odbioru towarów przez nabywcę może stanowić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (por. art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa; tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.).

Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z założeniami funkcjonowania prawa europejskiego w zakresie opodatkowania VAT. W myśl przesłanek Dyrektywy 2006/112/WE, zastosowanie stawki 0% VAT dla transakcji WDT stanowi regułę podstawową, zaś objęcie WDT stawką krajową powinno być sytuacją wyjątkową. Tym samym, wykładnia regulacji ustawy o VAT przedstawiających warunki zastosowania stawki zerowej powinna być interpretowana na korzyść reguły ogólnej, która ma na celu zagwarantowanie neutralności obciążenia VAT. Jeżeli zatem faktycznie doszło do dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej, Wnioskodawca jest w stanie udowodnić zrealizowanie transakcji za pomocą posiadanych dokumentów, to powinien mieć prawo do zastosowania stawki 0% VAT niezależnie od faktu, iż nie dysponuje dokumentem przewozowym (CMR) wystawionym przez firmę transportową.

W tym miejscu należy wskazać również stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zaprezentowane w sprawie C-146/05 (Albert Colee), w której ETS wskazał, iż nałożone na podatnika obowiązki dokumentacyjne dotyczące WDT (chociaż państwa członkowskie mogą je wprowadzić) nie mogą zagrażać neutralności podatku VAT. Tym samym, przepisy krajowe nie mogą uzależniać prawa do preferencji (tj. stawki 0% VAT) od spełnienia obowiązków formalnych, jeżeli pozostaje oczywistym, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Bez znaczenia pozostaje fakt, czy potwierdzenie odbioru jest wystawiane przez nabywcę do każdej dostawy odrębnie czy zbiorczo do kliku transakcji. W obu sytuacjach Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2012 r. (sygn. IPPP3/443-672/12-4/KT) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że "w świetle wskazanego art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wnioskodawca, będąc w posiadaniu faktury dokumentującej WDT wraz ze specyfikacją towarów pozwalająca zidentyfikować przedmiot dostawy, będzie dysponował jedynie niektórymi dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Jednakże, Spółka posiadać będzie również oświadczenie kontrahenta potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, który to dokument należy traktować jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Wymienione dokumenty łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy. Analiza powyższego pozwala uznać, iż posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja w sposób wystarczający potwierdza fakt przemieszczenia towarów z terytorium Polski oraz ich otrzymania przez finalnego odbiorcę w innym niż Polska państwie członkowskim".

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji oznaczonej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jako pkt 2, a więc w przypadku gdy w ramach transakcji WDT odpowiedzialność za transport towarów spoczywa na nabywcy, a nabywca zleca transport przewoźnikowi, wówczas w przypadku gdy Spółka nie posiada dokumentu przewozowego CMR, lecz posiada inne dokumenty, wskazane szczegółowo w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wówczas Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do tak dokonanej WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

W niniejszej kwestii należy odnieść się również do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 131 ww. Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Powyższy zapis wskazuje zatem, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem, zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków - o którym mowa wyżej - od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, na którą powołuje się również Wnioskodawca, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy jednak podkreślić, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku jako nr 2, tj.: gdy nabywca zleca transport podmiotowi zewnętrznemu, a Wnioskodawca realizując WDT będzie w posiadaniu faktury sprzedaży, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunków oraz dokumentów zbiorczych zawierających następujące informacje, tj.:

* nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej Spółki oraz nabywcy tych towarów (a jeżeli adres dostawy różni się od adresu siedziby nabywcy - wówczas adres dostawy),

* określenie towarów i ich ilości (informacje identyfikujące zamówienie),

* rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu należącego do zewnętrznego przewoźnika, którym są wywożone towary,

* zbiorcze potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do adresu siedziby lub innego, wskazanego adresu dostawy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dotyczące dostaw dokonanych w danym okresie rozliczeniowym,

jednocześnie nie otrzymując dokumentu przewozowego CMR, to uznać należy, że posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla realizowanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, zgodnie z wymogami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 3 w zw. z art. 42 ust. 11 ustawy. Zauważyć bowiem należy, iż przy WDT wystarczającym jest posiadanie niektórych dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 3 uzupełnionych innymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, iż w sytuacji wskazanej we wniosku jako nr 2, gdy nabywca zleca transport podmiotom zewnętrznym a Wnioskodawca jest w posiadaniu ww. dokumentów to uznać należy, że przedmiotowe dokumenty uprawniają/będą uprawniać Spółkę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla realizowanych wewnątrzwspólnotowych dostaw, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów wynikających z przepisów prawa.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku ORD-IN jako nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz - w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie posiadania dokumentacji do zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0%, w sytuacji gdy nabywca zleca transport podmiotowi zewnętrznemu. Natomiast wniosek, w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie posiadania dokumentacji do zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0%, w sytuacji otrzymania zbiorczych dokumentów odnoszących się do wielu dostaw z jednym odbiorcą, został rozpatrzony odrębną interpretacją Nr 1061-IPTPP2.4512.392.2016.1.KT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.