1061-IPTPP2.4512.415.2016.2.KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2016 r. (data wpływu do BKIP w Bielsku Białej 17 listopada 2016 r., data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 25 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania rekompensaty;

* udokumentowania otrzymanej rekompensaty notą księgową;

* braku obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 2a ustawy o VAT;

jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania rekompensaty;

* udokumentowania otrzymanej rekompensaty notą księgową;

* braku obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 2a ustawy o VAT,

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2016 r. przez doprecyzowanie opisu sprawy oraz uzupełnienie podpisu przez osobę upoważnioną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

MZK w. Sp. z o.o. jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym wspólnikiem i jednocześnie założycielem jest Gmina Miejska... dysponująca 100% udziałami w jej kapitale zakładowym. Spółka prowadzi pełną księgowość, opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ wykonuje i będzie wykonywała w opisanym stanie czynności opodatkowane m.in. sprzedaż biletów jednorazowych i okresowych, sprzedaży usług obsługi i naprawy pojazdów mechanicznych, wynajem środków transportowych, sprzedaży powierzchni pod reklamy, sprzedaż materiałów, etc.

Wniosek o interpretację podatkową związany jest z planowaną zmianą umowy wykonawczej, która obowiązywać ma od 2017 r. na powierzenie Spółce przez Gminę świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 z późn. zm.) oraz sposobu wypłaty przez Gminę na rzecz Spółki rekompensaty. Umowa wykonawcza reguluje zasady z zakresu obowiązku świadczenia usług przewozowych dotyczących ilości kilometrów, obszaru świadczenia usług, rozkłady jazdy komunikacji w zakresie tras i częstotliwości, rozliczania dochodów z biletów i ich kontroli, obowiązki Spółki wobec odbiorców usług. Umowa wykonawcza od 2017 r. zmienia zasady przekazania Spółce rekompensaty, której przeznaczeniem jest pokrycie strat poniesionych w związku ze świadczeniem transportu publicznego w zakresie w komunikacji miejskiej. Spółka świadczy usługi w zakresie pasażerskiego transportu publicznego jako podmiot wewnętrzny w myśl Rozporządzenia 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70. Zadaniem podstawowym zgodnie z aktem założycielskim Spółki jest świadczenie usług transportowych na rzecz Gminy Miejskiej... w regularnej komunikacji miejskiej miasta... i przyległych gminach na zasadach objętych porozumieniem międzygminnym. Usługa ta wykonywana jest w sposób ciągły w celach zarobkowych, gdzie źródłem przychodu są przychody ze sprzedaży biletów oraz rekompensata otrzymywana od Gminy.

Spółka umową wykonawczą jest uprawniona do uzyskiwania przychodów z tytułu sprzedaży biletów. Poza usługami transportowymi w zakresie komunikacji miejskiej (działalność gospodarcza podstawowa) Spółka prowadzi także działalność gospodarczą poboczną (usługi dzierżawy powierzchni reklamowej, wynajem pomieszczeń, stacja obsługi pojazdów, przewozy okazjonalne), z której to działalności pobocznej przeznacza zyski na pokrywanie straty z działalności podstawowej. Spółka nie wykonuje żadnych zadań, które nie byłyby działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Łączne zyski Spółki z tytułu działalności gospodarczej pobocznej wraz z dochodami z tytułu sprzedaży biletów nie wystarczają na pokrywanie kosztów prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Ceny urzędowe (ceny biletów) za usługi przewozowe w komunikacji miejskiej ustala Rada Miasta w formie uchwał. Spółka nie ma wpływu na politykę cenową biletów komunikacji miejskiej, w tym poziom przyznawanych ulg i zwolnień z opłat za przewozy. Umowa wykonawcza jednocześnie narzuca wysokie standardy jakościowe pojazdów, system obsługi i sprzedaży biletów oraz informacji pasażerskiej. Umowa określa intensywny rozkład jazdy również w miejsca słabe zaludnione, gdzie nie przyjechałby przewoźnik komercyjny nastawiony na osiąganie zysków z działalności. Finansowanie miejskiego transportu zbiorowego przychodami z biletów nie rekompensuje więc kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W takim przypadku Spółka już w momencie utworzenia narażona jest na osiąganie straty finansowej. Spółka nie może również odstąpić od realizacji umowy czy też powstrzymać się z wykonywaniem powierzonego zadania nawet w przypadku nie otrzymania rekompensaty. Wobec powyższego w związku z ponoszoną stratą, Spółka od roku 2017 w myśl zmiany zapisów umowy wykonawczej będzie miała przyznawaną tzw. rekompensatę z tytułu wykonywania zadań przewozowych. Rekompensata będzie miała za zadanie wyrównać Spółce stratę poniesioną w związku z wykonywaniem podstawowej działalności gospodarczej z zakresu publicznego transportu zbiorowego.

Rekompensata jest pojęciem ustawowym, który zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 15 Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym oznacza - środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Przedmiotowa rekompensata ma zatem za zadanie wyrównać stratę powstającą przy wykonywaniu powierzonego zadania, którego cena regulowana jest przez właściwe przepisy prawa miejscowego.

Podstawy przyznawania rekompensaty są określone w Rozdziale 6 Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Zasady wyliczania rekompensaty są natomiast szczegółowo określone w załączniku do Rozporządzenia 1370/07, zgodnie z którym rekompensata nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto wyliczonemu następująco: koszty poniesione w związku z realizacją usługi publicznej minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane przez przewoźnika w trakcie wykonywania usługi (np. przychody ze sprzedaży biletów, reklama na autobusach) plus tzw. rozsądny zysk, przez który należy rozumieć stopę zwrotu z kapitału własnego.

Warto ponadto wskazać, że otrzymywana od Gminy rekompensata, o której mowa w treści wniosku nie będzie miała bezpośredniego wpływu na kwotę należną - cenę świadczonych usług dla konsumenta, nie stanowi dopłaty do ceny świadczonej usługi, a jej istotą jest jedynie pokrycie kosztów powierzonej do wykonania działalności gospodarczej stanowiącej statutowe zadanie Spółki i będące także jednym z zadań własnych Gminy. Bezpośrednim odbiorcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług (prowadzonej działalności gospodarczej) są pasażerowie komunikacji miejskiej. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensaty a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług zbiorowego transportu publicznego.

Podkreślić należy, iż rekompensata, którą otrzymywać będzie Spółka od Gminy na pokrycie kosztów wykonywania usług przewozowych nie wpływa na cenę biletu, czyli na cenę świadczonej usługi. Wysokość ceny biletu uzależniona jest wyłącznie od Uchwały Rady Miasta i jest pochodną oczekiwań społecznych a także możliwości finansowych pasażerów a nie rzeczywistych kosztów usługi przewozowej świadczonej przez Wnioskodawcę. Reasumując, cena biletów nie jest uzależniona od otrzymywanej przez Spółkę rekompensaty. Otrzymywana od Gminy rekompensata służyć będzie pokryciu ujemnego wyniku finansowego netto Spółki w zakresie działalności przewozowej, wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów, a tym samym nie będzie stanowiła wynagrodzenia za świadczone usługi.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że MZK w. Sp. z o.o. nabywane towary i usługi wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Spółka jako efekt uboczny swojej działalności, sporadycznie dokonuje sprzedaży złomu (zużyte części) w ramach odwrotnego obciążenia. W roku 2015 sprzedaż z tego tytułu wyniosła 1.453,95 zł co stanowiło 0,01% sprzedaży ogółem, w 2014 r. 2.036,47 zł tj. 0,03% sprzedaży ogółem. Sprzedaż towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT (w przypadku Wnioskodawcy - złomu) podlega opodatkowaniu VAT, choć obowiązek rozliczania podatku należnego przeniesiony został na inny podmiot (nabywcę). Sprzedaż taką Wnioskodawca wykazuje w ewidencji sprzedaży i deklaracji VAT. Zgodnie z prezentowanym stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 02.01 2014 r. nr IBPP1/443-937/13/AW oraz z dnia 27.01 2014 r. nr IBPP1/443-53/14/BM dostawa towaru z załącznika nr 11 do ustawy o VAT podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy rekompensata, którą będzie otrzymywał Wnioskodawca od Gminy na wyrównanie kosztów działalności (pokrycia ujemnego wyniku finansowego netto wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów) w związku ze świadczeniem usług przewozowych, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?

2. Czy zasadne będzie dokumentowanie kwoty rekompensaty notą księgową w przypadku gdy rekompensata, którą Wnioskodawca otrzymywać będzie od Gminy na pokrycie ujemnego wyniku finansowego netto wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1?

3. Czy zasadnym jest w opisanym stanie przyszłym w świetle przepisów art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT odliczanie w pełnej wysokości podatku naliczonego od zakupów towarów i usług służących, wykonaniu powierzonego zadania własnego - prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie publicznego transportu zbiorowego - od wszystkich prawidłowo udokumentowanych zakupów związanych z działalnością gospodarczą w pełnym zakresie, czy też Spółka powinna ze względu na otrzymywaną rekompensatę stosować w rzeczonym przypadku jeden ze sposobów określania proporcji, o których mowa w art. 86 ust. 2c ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług, na podstawie którego opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, otrzymana przez Spółkę rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi przewozowe, nie stanowiąc tym samym obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Termin rekompensata oznacza zrównoważenie, wyrównanie braku niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, zlikwidowanie strat lub krzywd, itp. (Słownik wyrazów obcych PWN).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. W ocenie Spółki, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 115 oraz art. 120 ust. 4 i 5 jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Tak więc włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja celowa, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Istotą otrzymywania rekompensaty będzie dofinansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem usług przewozowych. Otrzymywana rekompensata byłaby opodatkowana, gdyby była przeznaczona na sprzedaż usług czy towarów. Rekompensata nie wpływa na ceny urzędowe biletów, które są ustalane przez Radę Miasta. Rekompensata jest przeznaczona na cele powierzone Miastu stanowiące zadanie własne gminy, polegające na zaspokojeniu zbiorowych potrzeb w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, a więc na finansowanie działalności Spółki w zakresie transportu publicznego. Rekompensata służyć będzie pokryciu deficytu - straty z tytułu wykonywania zadań publicznych. Otrzymana rekompensata od Gminy nie będzie więc stanowiła bezpośredniej dopłaty związanej z wykonywaniem usług przewozowych, gdyż nie ma wpływu wprost na wysokość ceny tych usług, a celem jej jest dofinansowanie całej działalności przewozowej.

Oznacza to, że otrzymywana rekompensata ma charakter ogólny, a jej celem jest dotowanie działalności Spółki. Ponadto rekompensata otrzymywana będzie w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego i nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny, jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem będzie pasażer korzystający z usług transportu. Jednocześnie wskazano, iż brak jest podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W związku z powyższym rekompensata nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, iż nie ma ona bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług lokalnego transportu zbiorowego, a zatem nie podlega ona opodatkowaniu jako czynność wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wyrażony przez Wnioskodawcę pogląd znajduje potwierdzenie w wydawanych dotychczas interpretacjach indywidualnych m.in.: IPTPP4/443-840/13-2/BM z dnia 2014.01.31, IBPP1/443-1237/14/MS z dnia 2015.03.18, ILPP1/4512-1-239/15-4/AS z dnia 2015.06.30

Tym samym, zdaniem Spółki rekompensata, którą Spółka otrzymywać będzie od Gminy na pokrycie ujemnego wyniku finansowego netto wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów nie stanowi dopłaty do ceny usługi, a co za tym idzie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1.

Ad. 2

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy wyrażonym w Ad. I rekompensata nie będzie stanowić obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, iż nie ma ona bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług lokalnego transportu zbiorowego, a zatem nie podlega ona opodatkowaniu jako czynność wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym zasadne będzie dokumentowanie kwoty rekompensaty notą księgową.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony w świetle postanowień art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT, do odliczania podatku naliczonego od zakupów towarów i usług służących wykonaniu powierzonego zadania własnego publicznego transportu zbiorowego od wszystkich prawidłowo udokumentowanych zakupów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zarówno podstawową jak i poboczną. W opinii Spółki podatek naliczony od zakupów towarów i usług związanych z działalnością komunikacji miejskiej winien być odliczony w pełnej wysokości. Podatnik nie będzie miał zatem obowiązku obliczania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h i art. 90 ustawy o VAT ani tym bardziej nie ma obowiązku stosowania przepisów o sposobie określania proporcji albowiem nabywane towary i usługi służą wyłącznie (w tym rekompensata) do celów wykonywanej przez Spółkę działalności gospodarczej (komunikacja miejska). Nabywane przez Spółkę towary i usługi nie służą do żadnych innych celów, gdyż Spółka takich celów nie realizuje. Spółka nie prowadzi również działalności gospodarczej, która byłaby w myśl ustawy o VAT zwolnioną przedmiotowo z podatku VAT. Spółka świadczy usługi opodatkowane (prowadzi działalność gospodarczą), gdyż jest uprawniona i zobowiązana do sprzedaży biletów, (opodatkowanych stawką VAT 8%) a wpływy z ich sprzedaży stanowią jej przychód. Okoliczność natomiast, że Gmina będzie wypłacać Spółce rekompensatę, niepodlegającą opodatkowaniu VAT nie stanowiącą wynagrodzenia z tytułu usług na rzecz Gminy, a które ma charakter pokrycia kosztów działalności gospodarczej - nie ma wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego od zakupów.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. odnoszących się do zakupów, które muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług a także przesłanek zmniejszających wysokość odliczenia podatku naliczonego określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

System podatku VAT zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Tym samym należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie wiążą prawa do odliczenia podatku ze źródłem pochodzenia środków finansowych przeznaczonych na zakup towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony. Przepisy ustawy o VAT nie wyłączają prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku dokonywania zakupów ze środków finansowych otrzymanych w postaci dotacji lub darowizn. Dla ustalenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podstawowe znaczenie ma związek dokonanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, natomiast bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na pokrycie ww. zakupów z zastrzeżeniem ograniczenia wynikającego z art. 88 ustawy o VAT.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W świetle opisanego stanu Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie miało znaczenia z punktu widzenia ww. przepisów, iż Spółka otrzymywać będzie od Gminy rekompensatę.

Powyższy wniosek wynika z faktu, iż tzw. proporcja będzie dotyczyć tylko tych podmiotów, które nie są podatnikami w 100 proc., swojej aktywności, ale wykonują inne czynności, które nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, co w świetle opisanego stanu faktycznego nie ma miejsca. Spółka prowadząc działalności określone w stanie faktycznym do niniejszego wniosku wykonuje wyłącznie działalność gospodarczą, w tym jako działalność podstawową - działalność z zakresu komunikacji miejskiej.

Powyższe zapisy odnoszą się więc do sposobu określenia proporcji przez podatnika w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy nie jest możliwe przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika. Tymczasem w przedmiotowej sprawie - jak jednoznacznie wskazano we wniosku - Wnioskodawca nie wykonuje żadnych zadań, które nie byłyby działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Wykonywane, powierzone Spółce zadanie własne Gminy, którego odbiorcami są pasażerowie, czyli usługa przewozu jest świadczona na rzecz pasażerów a nie na rzecz Gminy, jest usługą opodatkowaną (wynagrodzeniem za te usługi jest bowiem przychód ze sprzedaży biletów opodatkowany podatkiem VAT- wynagrodzeniem za przejazd pasażera jest opłata za bilet). Rekompensata zaś służyć ma wyrównaniu strat z tytułu działalności Spółki, ponieważ jest ona związana ceną biletu ustaloną przez Uchwałę Rady Miasta, która to cena wiąże Spółkę i nie podlega żadnym zmianom ze strony Wnioskodawcy.

Powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie wiążą prawa do odliczenia podatku ze źródłem pochodzenia środków finansowych przeznaczonych na zakup towarów i usług, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy nabyciu których podatek został naliczony.

Mając powyższe na uwadze w opinii Wnioskodawcy przysługuje mu także w świetle przepisów art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług służących wykonywaniu usług w zakresie komunikacji miejskiej.

Wyrażony przez Wnioskodawcę pogląd znajduje potwierdzenie w wydawanych dotychczas Interpretacjach Indywidualnych m.in.: IBPP3/4512-886/15/MN z dnia 2016.01.07, ILPP1/4512-1-765/15-2/BS z dnia 2015.10.23.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy w związku z otrzymywaniem rekompensaty od Gminy - na pokrycie straty powstałej na skutek wykonywania działalności publicznego transportu zbiorowego w komunikacji miejskiej, Spółka nie będzie zobowiązana do ustalania i stosowania wskaźnika tzw. "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.