1061-IPTPP1.4512.594.2016.1.AK - Stosowanie prewspółczynnika VAT przez uniwersytet medyczny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku stosowania przepisów art. 86 ust. 2a-2 h ustawy,

* sposobu określenia proporcji na podstawie ww. przepisów,

* obowiązku stosowania ww. przepisów w stosunku do wydatków związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi zarówno do celów działalności gospodarczej jak i poza nią,

* jest nieprawidłowe,

* zastosowania ww. przepisów oraz art. 90 ustawy w stosunku do wydatków związanych ze świadczeniem usług zakwaterowania w domach studenckich

* jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku stosowania przepisów art. 86 ust. 2a-2 h ustawy,

* sposobu określenia proporcji na podstawie ww. przepisów,

* obowiązku stosowania ww. przepisów w stosunku do wydatków związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi zarówno do celów działalności gospodarczej jak i poza nią,

* zastosowania ww. przepisów oraz art. 90 ustawy w stosunku do wydatków związanych ze świadczeniem usług zakwaterowania w domach studenckich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uniwersytet Medyczny.... (zwany dalej Wnioskodawcą, Uczelnią lub Uniwersytetem) jest uczelnią publiczną, utworzoną na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1949 r. w sprawie założenia akademii lekarskich....,....,....,....,... i..... Uniwersytet posiada osobowość prawną i działa w oparciu o statut i ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. "Prawo o szkolnictwie wyższym". W zakresie podatku od towarów i usług - jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, w tym także dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca rozlicza podatek VAT naliczony za pomocą prewspółczynnika proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a oraz tzw. wskaźnikiem proporcjonalnego odliczenia podatku, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Rozliczenie metodą określoną w art. 86 ust. 2a oraz w art. 90 i 91 obejmuje te zakupy towarów i usług, które nie poddają się bezpośredniemu alokowaniu do działalności zwolnionej i opodatkowanej. Uniwersytet prowadzi studia wyższe pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolite studia magisterskie, a także studia doktoranckie, studia podyplomowe, kursy dokształcające oraz szkolenia podyplomowe. Podstawowe zadania Uniwersytetu, wykonywane w ramach działalności statutowej są zadaniami wynikającymi z ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Należą do nich:

Uniwersytet pobiera opłaty za świadczone usługi związane z (zgodnie z art. 98 i 99 Prawo o szkolnictwie wyższym):

Uzyskiwane przychody, z podziałem na poszczególne kategorie, można ująć w następujących punktach:

Kategoria I

Przychody, które podlegają opodatkowaniu i w związku z tym znajdują swoje odzwierciedlenie w składanych przez Wnioskodawcę deklaracjach VAT-7:

1. Przychody z tytułu świadczenia usług kształcenia obejmujące świadczenie usług za odpłatnością otrzymywaną od nabywców tych usług. Wynagrodzenie z tego tytułu jest zwolnione od podatku od towarów i usług. Obejmują one w szczególności:

2. Inne przychody z tytułu odpłatnego świadczenia usług, obejmują one w szczególności:

Kategoria II

Inne przychody, które nie podlegają opodatkowaniu i w konsekwencji nie podlegają wykazaniu w deklaracjach VAT-7 składanych przez Wnioskodawcę:

1. Przychody z tytułu dotacji na działalność dydaktyczną otrzymywaną z budżetu państwa, na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, w tym:

ii. kształcenie uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich,

iii. kształcenie kadr naukowych,

iv. utrzymanie uczelni, w tym na remonty;

2. Środki finansowe na naukę otrzymane na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, tj.:

3. Dotacja MZ dla szpitali klinicznych na realizację zadań inwestycyjnych (otrzymana dotacja zostaje przekazana niezwłocznie na rachunek bankowy właściwego szpitala klinicznego).

4. Dotacje otrzymane na tzw. programy międzynarodowe:. Są to środki na pokrycie kosztów wyjazdów za granicę dla studentów i pracowników Uczelni wypłacane im w formie stypendiów lub przekazywane na pokrycie wydatków związanych z tymi wyjazdami (m.in. koszty podróży i utrzymania).

5. Środki finansowe pochodzące z Unii Europejskiej na realizację projektów dotyczących działalności naukowo - dydaktycznej:

6. Środki pochodzące z Unii Europejskiej na realizację projektów dotyczących działalności naukowo-badawczej:

a. Program TEAM - "....",

b. "....",

c. Program - "....",

d. "....",

e. Program ramowy UE - Robot do telediagnostyki medycznej "....." -.... Program jest finansowany ze środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz środków pochodzących z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

f. "..... Program finansowany ze środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz środków pochodzących z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

7. Środki finansowe pochodzące z Unii Europejskiej na inwestycje dotyczące rozbudowy infrastruktury naukowo-badawczej:

8. Środki finansowe otrzymywane z MniSW na pokrycie kosztów związanych z funkcjonowaniem Lokalnej Komisji Etycznej do spraw doświadczeń na zwierzętach - art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o doświadczeniach na zwierzętach;

9. Środki uzyskane od Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w ramach programu....na realizację zamierzeń badawczych poprzez przyznanie indywidualnych subsydiów badawczych na podstawie zawartych umów.

10. Otrzymane kary i odszkodowania.

11. Zwrot nadpłaconych składek z tytułu ubezpieczenia społecznego.

12. Zwrot zasądzonych kosztów sądowych.

13. Odsetki z lokat bankowych.

14. Refundacja na rzecz Uczelni kosztów podróży służbowych pracowników naukowych Uczelni biorących udział w ekspertyzach naukowych lub recenzjach prac doktorskich lub habilitacyjnych - poniesione przez Uczelnię koszty refundowane są przez inne uczelnie.

15. Przychody z tytułu przekazywania składki członkowskiej do Izby Lekarskiej.

16. Przychody z tytułu terminowego regulowania zobowiązań publicznoprawnych (PIT i ZUS).

17. Zwrot podatku VAT z tytułu korekty.

Dotacje i środki finansowe wymienione w Kategorii II pkt 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8 i 9 nie mają bezpośredniego wpływu na cenę dostarczonych towarów lub usług świadczonych przez Wnioskodawcę (służą finansowaniu kosztów i nakładów).

Otrzymane dotacje i środki finansowe wskazane w Kategorii II od pkt 1 do pkt 17 opisu stanu faktycznego wniosku nie są związane z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Dotacje i środki finansowe, o których mowa w Kategorii II pkt 1 są przeznaczone na cele związane z działalnością inną, niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT z wyłączeniem pkt 1 lit. E (zapewnienie osobom niepełnosprawnym pełnego udziału w kształceniu). Środki trudno jest w niektórych przypadkach rozdzielić, stąd też mają związek zarówno z jedną, jak i drugą działalnością. Przykładowo: remont podjazdu dla osób niepełnosprawnych siłą rzeczy będzie służył zarówno studentom niepełnosprawnym na studiach stacjonarnych, nieodpłatnych (działalność niepodlegająca opodatkowaniu), jak też studentom niestacjonarnym płacącym za studia (działalność gospodarcza zwolniona od podatku). Uznać należy, że są one związane również z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Dotacje i środki finansowe wymienione w Kategorii II przeznaczone na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym zostały wymienione:

* w pkt 1 lit. A (i) - (iii) - art. 94 ust. 1 pkt 1 a-c,

* w pkt 1 lit. A (iv) - art. 94 ust. 1 pkt 1d,

* w pkt 1 lit. B - art. 94 ust. 1 pkt 7,

* w pkt 1 lit. C - art. 94 ust. 1 pkt 8,

* w pkt 1 lit. D - art. 94 ust. 1 pkt 9,

* w pkt 1 lit. E- art. 94 ust. 1 pkt 11,

* w pkt 1 lit. K - art. 94 ust. 1 pkt 7 w zw. Z art. 173 ust. 1 pkt 4,

* w pkt 1 lit. I - art. 94 ust. 1 pkt 10.

Dotacje i środki finansowe przeznaczone na zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów i doktorantów oraz na dofinansowanie remontów domów i stołówek studenckich zawierają się w Kategorii II stanu faktycznego w pkt 1 lit. B. Środki finansowe i dotacje wymienione w Kategorii II (z wyłączeniem pkt 1 lit. F) nie są bezpośrednio przeznaczone na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Dotacje i środki finansowe przeznaczone na badania naukowe, prace rozwojowe i inne zlecone zadania, które nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT zawierają się w Kategorii II pkt 2 lit. A. b, c i d stanu faktycznego.

Dotacje i środki finansowe przeznaczone na badania naukowe, prace rozwojowe i inne zlecone zadania, które są wykonywane zarówno w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT oraz w ramach działalności innej niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT zawierają się w Kategorii II pkt 2 lit. E i lit. F stanu faktycznego.

Należy również wskazać, iż - co do zasady - środki finansowe, w tym dotacje, nie są przekazywane do innych podmiotów. Wyjątek stanowią środki, które w momencie ich otrzymania są w całości lub w części przeznaczone na sfinansowanie działań innych podmiotów. Są to:

W sytuacji, gdy przedmiotem działalności badawczej jest działalność komercyjna oraz nieodpłatna działalność statutowa, co do zasady istnieje możliwość przyporządkowania wydatków do celów wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT i do celów innych, niż działalność gospodarcza. Istnieją jednak takie kategorie wydatków o charakterze ogólnym, które takiemu alokowaniu się nie poddają. Przykładem mogą być wydatki na energię elektryczną, na zakup usług telekomunikacyjnych art. Występują zatem zarówno wydatki na towary i usługi, które można przyporządkować do badawczej działalności komercyjnej i badawczej działalności statutowej, która nie jest przedmiotem świadczenia usług (odpłatnej lub nieodpłatnej) oraz wydatki, dla których nie istnieje możliwość przyporządkowania którejś z tych działalności, jednakże wydatki te, w jakiejś części są związane z działalnością komercyjną, tj. działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Ponadto, należy dodać, że wszystkie zadania statutowe wykonywane przez Wnioskodawcę są zadaniami wynikającymi z ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. Zm.).

W uzupełnieniu do opisu stanu faktycznego Wnioskodawca dodał, że w prowadzonych przez Wnioskodawcę domach studenckich generowany jest wyłącznie obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług, tj.:

* z tytułu zakwaterowania w nich studentów i doktorantów Uczelni (usługi zwolnione od podatku),

* z tytułu zakwaterowania w nich studentów i doktorantów innych uczelni, z którymi Uczelnia zawarła umowy dotyczące zakwaterowania ich studentów i doktorantów (usługi zwolnione od podatku),

* z tytułu odpłatności za świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania (usługi opodatkowane zgodnie z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług).

Towary i usługi, nabywane w związku ze świadczeniem krótkotrwałego zakwaterowania w domach studenckich, dotyczą tylko domów studenckich i są związane wyłącznie ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług zwolnionych od podatku VAT, jak i opodatkowanych. Nie są związane ze świadczeniem usług niepodlegających opodatkowaniu. Wydatki te nie poddają się tzw. Bezpośredniej alokacji i nie jest możliwe przyporządkowanie ich do poszczególnych rodzajów czynności (zwolnionych od podatku i opodatkowanych).

Wnioskodawca posiada lub użytkuje samochody osobowe oraz inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie spełniają warunków ich uznania za pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy VAT. Użytkując ww. pojazdy samochodowe i samochody osobowe Uniwersytet z uwagi na nieproporcjonalne do ewentualnych zysków koszty, nie prowadzi ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 7 i ust. 8 ustawy VAT uznając tym samym, że są one użytkowane nie tylko na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu. W stosunku do nich nie znajduje zatem zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 5 i ust. 6 ustawy

Nabywając różne towary lub usługi związane z pojazdami samochodowymi (wydatki określone w art. 86a ust. 2 ustawy VAT), Wnioskodawca stosuje art. 86a ust. 1 ustawy VAT, tj. kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 stanowi 50% kwoty podatku:

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług są wystawiane na Wnioskodawcę. Pojazdy, o których mowa powyżej są wykorzystywane do następujących czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej:

* opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

* zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pojazdy te nie są wykorzystywane wyłącznie do jednej z wymienionych powyżej czynności. Każdy z tych pojazdów jest wykorzystywany do wszystkich wyżej wymienionych czynności, a zatem zarówno do czynności opodatkowanych, zwolnionych od podatku i niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania przepisów dotyczących tzw. "prewspółczynnika", tj. Art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT w stosunku do wydatków, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu?

2. W przypadku, gdy według Organu, odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca, które z przychodów wymienionych w stanie faktycznym będą brane pod uwagę dla wyliczenia prewspółczynnika, tj.:

Pytanie nr 2 a), b) i c) dotyczy metodologii jego wyliczenia w sytuacji, gdy Wnioskodawca zdecyduje się na wybór metody określonej w § 6 rozporządzenia w sprawie prewspółczynnika.

3. Czy w stosunku do wydatków na nabycie towarów i usług związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i poza nią, Wnioskodawca powinien odliczać podatek naliczony przy zastosowaniu prewspółczynnika?

4. Czy w związku ze świadczeniem usług krótkotrwałego zakwaterowania w domach studenckich zarówno na rzecz własnych studentów, którzy płacą za miejsce w akademiku (sprzedaż zwolniona od podatku), jak również na rzecz innych osób (sprzedaż opodatkowana 8% stawką) prawidłowym będzie odliczanie podatku naliczonego w stosunku do nabycia towarów i usług z tym związanych przy zastosowaniu zwykłego współczynnika, bez stosowania wcześniej do tych wydatków prewspółczynnika?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do stosowania art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT. Za powyższym przemawia następująca argumentacja:

W związku z tym, iż Wnioskodawca wykonuje równocześnie działalność podlegającą opodatkowaniu VAT (tj. Opodatkowaną i zwolnioną z podatku), i działalność niepodlegającą takiemu opodatkowaniu (tj. Nienależącą do zakresu stosowania Dyrektywy 2006/112/WE), odliczenie podatku naliczonego od poniesionych wydatków jest prawnie dopuszczalne jedynie w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności podlegającej VAT w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE.

Sposób ustalania proporcji w powyższym zakresie uregulowany został przez polskiego ustawodawcę w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT. Według ustawodawcy sposób obliczania prewspółczynnika powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Przepis art. 86 ust. 2c wskazuje dane, w oparciu o które można określić proporcję. Art. 86 ust. 2c pkt 3 umożliwia określenie proporcji w oparciu o roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Przepis ten stanowi o nabyciu towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych.

Kluczowym dla stosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT pozostaje rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca wykorzystuje towary i usługi na cele inne, niż działalność gospodarcza.

W tym zakresie należy przywołać wyrok TSUE z 12 lutego 2009 r., C-515/07 Vereniging Noordelijke Land-en Tuinbouw Organisatie przeciwko Staatssecretaris van Financien, w którym Trybunał stwierdził, że działalność statutowa wykonywana przez określone instytucje, do których celów zostały powołane, choć faktycznie nie jest działalnością gospodarczą (nie powoduje opodatkowaniaVAT), to jednak nie można jej utożsamiać z działalnością niezwiązaną z gospodarczą.

Przytoczony wyrok dotyczył stowarzyszenia, którego celem była obrona interesu rolników w określonych sprawach. Podmioty te wykonują ją bowiem w takim właśnie zakresie, do którego zastały powołane. Jest to de facto ich działalność zawodowa. A zatem TSUE sprzeciwia się uznaniu takich czynności wykonywanych bez wynagrodzenia w celach statutowych jako działalności niezwiązanej z działalnością gospodarczą. Jak wskazał Trybunał w orzeczeniu: "Z rozważań tych wynika, że jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2, lit. A VI Dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy".

W związku z powyższym, całość działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę, w świetle przytoczonego powyżej wyroku TSUE, jest działalnością gospodarczą jako taką. Istnieje jednak znacząca rozbieżność pomiędzy definicją wynikającą z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a przyjętą przez Trybunał wykładnią pojęcia działalności gospodarczej.

Powyższe ma istotne znaczenie z uwagi na fakt, że art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług stanowi o wykorzystywaniu towarów i usług do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, za wyjątkiem celów osobistych (...). Ustawodawca nie posługuje się w tym przepisie pojęciem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. W kontekście powyższego, należy stwierdzić, że nabywane towary i usługi objęte zakresem pytania nr 1 są wykorzystywane do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, jak do celów innej działalności gospodarczej, która nie podlega opodatkowaniu (działalności gospodarczej, która nie wypełnia definicji z art. 15 ust. 2 ustawy VAT), przy czym nie jest możliwe przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT).

W przedmiotowym stanie faktycznym, w świetle tez zawartych w przytoczonym wyroku TSUE stwierdzić należy, iż wszystkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno bowiem wprost odpłatna działalność dydaktyczna (czesne), jak i ta która jest realizowana na rzecz studentów stacjonarnych, na pokrycie której Uniwersytet otrzymuje dotację z właściwego ministerstwa, a także prowadzona działalność badawcza i naukowa - stanowią działalność statutową. Pomimo, iż pierwsza z nich jest działalnością podlegającą opodatkowaniu, a druga i trzecia takiemu opodatkowaniu nie podlega, należy zauważyć, iż przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT stanowi o działalności gospodarczej i celach innych, niż działalność gospodarcza. Nie odnosi się zatem do działalności podlegającej opodatkowaniu i niepodlegającej opodatkowaniu. Występują bowiem czynności podejmowane w ramach działalności gospodarczej, które nie podlegają opodatkowaniu, jak chociażby np.: kary umowne, odszkodowania, czy otrzymane odsetki za zwłokę.

W związku z powyższym rozróżnieniem, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca - z uwagi na to, że wszystkie jego czynności mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej, pomimo tego, że niektóre z nich nie podlegają opodatkowaniu, w związku z brzmieniem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, nie będzie obowiązany stosować art. 86 ust. 2a-2 h w stosunku do wydatków, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu i niepodlegającymi opodatkowaniu.

Stanowiska do pytań o nr 2a, 2b i 2c.

W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 1 według Organu będzie twierdząca, zdaniem Wnioskodawcy, dla potrzeb obliczenia prewspółczynnika, należy przyjąć:

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania 2 lit. A)

* w liczniku (symbol A rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. W sprawie prewspółczynnika):

* które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności,

* z tytułu transakcji dotyczących: pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania 2 lit. B:

* w mianowniku (symbol "F" rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. W sprawie prewspółczynnika) jako przychody przeznaczone na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym:

Natomiast, żadne z przychodów wymienionych w Kategorii I stanu faktycznego nie są przychodami stanowiącymi dotację i inne środki o podobnym charakterze na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i tym samym nie są wliczane do środków, określanych jako symbol "F" w mianowniku wzoru opisanego w § 6 rozporządzenia w sprawie prewspółczynnika.

Stanowisko do pytania 2 c:

* w mianowniku (symbol "F" rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. w sprawie prewspółczynnika), jako przychody stanowiące środki na finansowanie nauki w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej:

Natomiast, żadne z przychodów wymienionych w Kategorii I stanu faktycznego nie są przychodami stanowiącymi środki na finansowanie nauki w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej i tym samym są wliczane do środków, określanych jako symbol "F" w mianowniku wzoru opisanego w § 6 rozporządzenia w sprawie prewspółczynnika.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy do pytań 2a, 2b i 2c, konsekwentnie w wyliczeniu przedmiotowej proporcji nie będą brały następujące dotacje lub środki o podobnym charakterze (nie zostaną uwzględnione w mianowniku w ramach symbolu "F") następujące kwoty wymienione w stanie faktycznym:

Przy wyliczeniu prewspółczynnika nie będą również brały udziału te przychody, które stanowią zwrot poniesionych już wydatków czy przeznaczone dla innego podmiotu.

Dot. Pkt "n" i "o": Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy VAT, obrót z tytułu działalności innej niż gospodarcza winien zostać pomniejszony o te przychody, które wymienia art. 90 ust. 5 i ust. 6, a które to przepisy stosuje się odpowiednio. Z ich treści wynika, że z przychodów branych pod uwagę przy obliczeniu prewspółczynnika należy wyłączyć "odpowiednio" przychody, które dotyczą działalności innej niż gospodarcza, ale są związane ze środkami trwałymi oraz transakcjami o charakterze pomocniczym w zakresie nieruchomości i usług finansowych. To odpowiednie zastosowanie dotyczy zatem art. wyłączenia wszelkiego rodzaju dotacji, które są otrzymywane na pokrycie kosztów nabycia lub wybudowania środków trwałych, nabycia nieruchomości czy prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Wspólne uzasadnienie dla stanowiska wnioskodawcy do pytań 2a, 2b i 2c.

Stosownie do § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. W sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, dla określenia sposobu obliczenia proporcji uczelnie publiczne mają możliwość stosowania wzoru, zgodnie z którym w liczniku ujmuje się wartość odpowiadającą rocznemu obrotowi z działalności gospodarczej uczelni, pomnożoną przez 100, natomiast w mianowniku - wartość stanowiącą roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni powiększony o sumę wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków, obejmującą:

2. Środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez uczelnię w danym roku, w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone na realizację przez tę uczelnię w danym roku badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych - wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni.

W związku z powyższą regulacją, w celu prawidłowego zakwalifikowania danej dotacji poprzez uwzględnienie jej lub nieuwzględnienie w mianowniku, należy ustalić czy występują przesłanki określone w § 6 ww. Rozporządzenia. W mianowniku ujmuje się zatem dotacje przeznaczone na zadania określone przez ustawodawcę w art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. Nie uwzględnia się natomiast dotacji na zadania określone w 173 ust. 1 i 199 ust. 1 w zw. Z art. 94 ust. 1 pkt 7 oraz na zadania, o których mowa w art. 94 ust. 2 tej ustawy.

Mając zatem na uwadze przepis § 6 rozporządzenia MF z dnia 17 grudnia 2015 r. W zw. Z art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, do obliczenia prewspółczynnika będą brane pod uwagę:

I. Dotacje i inne środki o podobnym charakterze, przeznaczone na:

II. Środki na finansowanie nauki do wysokości kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w danym roku, w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki, oraz inne dotacje i środki o podobnym charakterze, przeznaczone na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż w celu pozyskania środków na projekty badawcze, zawiązywane są konsorcja, w których Wnioskodawca występuje jako Lider konsorcjum, w związku z czym jedynie pośredniczy w przekazaniu pozyskanych środków do pozostałych podmiotów (członków konsorcjum). W takiej sytuacji określony w rozporządzeniu MF z 17 grudnia 2015 r. symbol "F" obejmuje jedynie te środki, które nie zostały przez Uniwersytet przekazane do pozostałych podmiotów wchodzących w skład konsorcjum. W pozostałej części (środki przekazane dalej) są one uwzględniane przez uczelnie, które je otrzymały.

Należy również uwzględnić art. 86 ust. 2g ustawy VAT zgodnie z którym, obrót z tytułu działalności innej niż gospodarcza winien zostać pomniejszony o te przychody, które wymienia art. 90 ust. 5 i ust. 6, a które to przepisy stosuje się odpowiednio. Z ich treści wynika, że z przychodów branych pod uwagę przy obliczeniu prewspółczynnika należy wyłączyć odpowiednio przychody, które dotyczą działalności innej niż gospodarcza, ale są związane ze środkami trwałymi oraz transakcjami o charakterze pomocniczym w zakresie nieruchomości i usług finansowych. To odpowiednie zastosowanie dotyczy zatem art. wyłączenia wszelkiego rodzaju dotacji, które są otrzymywane na pokrycie kosztów nabycia lub wybudowania środków trwałych, nabycia nieruchomości czy prawa wieczystego użytkowania gruntów. Ich ujęcie w wyliczeniu prewspółczynnika (w mianowniku) spowodowałoby, że zdarzenia jednorazowe, ale dotyczące najczęściej znaczących kwot zaburzyłby wartość proporcji.

Stanowisko do pytania nr 3.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych zarówno do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, jak i poza nią, podatek naliczony od wydatków na nabycie towarów i usług związanych z tymi samochodami oblicza się zgodnie z art. 86a, a nie za pomocą prewspółczynnika. Za takim stanowiskiem przemawia następująca argumentacja:

Zagadnienie związane z wykorzystywaniem pojazdów zarówno do celów "mieszanych" (związanych i niezwiązanych z działalnością gospodarczą) zostało przez ustawodawcę uregulowane w art. 86a ustawy o VAT. Od 1 kwietnia 2014 r. wprowadzone zostało w tym zakresie uproszczenie polegające na przyjęciu zasady, iż niezależnie od tego, w jakiej części pojazd jest wykorzystywany do celów biznesowych, a w jakiej do celów prywatnych, uznaje się, że jest on wykorzystywany w biznesie w 50%, przy czym nie podlega badaniu realne wykorzystywanie takiego pojazdu. Powyższa regulacja została wprowadzona w następstwie Decyzji Wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1, lit. A) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Przyjęcie powyższej zasady oznacza, że podatek naliczony w odniesieniu do wydatków związanych z tymi pojazdami przysługuje do odliczenia właśnie w wysokości 50% kwoty podatku:

* wynikającego z faktury otrzymanej przez podatnika,

* należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu usług oraz dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca,

* należnego z tytułu importu towarów objętych procedurą uproszczoną,

* wynikającego z dokumentu celnego, deklaracji importowej oraz decyzji wydawanych przez naczelnika urzędu celnego.

W tych wskazanych przez ustawodawcę 50% kwoty podatku naliczonego zawiera się już zatem wykorzystanie tych towarów/usług na cele inne, niż związane z działalnością gospodarczą.

Sposób dokonywania odliczenia podatku naliczonego w stosunku do wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodów do celów "mieszanych" został przez ustawodawcę szczegółowo uregulowany w przytoczonym wyżej art. 86a ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem istnieją dwie możliwości odliczenia podatku:

* w wysokości 50%, jako uproszczona zasada ogólna,

* w wysokości 100%, jako przypadek szczególny, przy spełnieniu określonych w ustawie dodatkowych warunków.

Od stycznia 2016 r. Zostały natomiast wprowadzone przepisy dot. Prewspółczynnika, tj. Art. 86 ust. 2a-2h, przy czym art. 86a nie utracił mocy obowiązującej. W związku z powyższym w zakresie dotyczącym pytania 3 należy uznać, że dla obliczenia kwoty podatku naliczonego, o którą można obniżyć podatek należny, zastosowanie ma art. 86a ustawy o VAT.

Stanowisko do pytania nr 4

W przypadku gdy odpowiedź Organu na pytanie 1 będzie twierdząca, w ocenie Wnioskodawcy, w stosunku do nabycia towarów i usług nie poddających się bezpośredniej alokacji, ale związanych wyłącznie ze świadczeniem usług zakwaterowania w domach studenckich świadczonych na rzecz studentów i doktorantów Uniwersytetu (sprzedaż zwolniona od podatku), jak również usług zakwaterowania na rzecz innych osób (sprzedaż opodatkowana stawką 8%) prawidłowym będzie odliczanie podatku naliczonego przy zastosowaniu wyłącznie współczynnika, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy VAT. W konsekwencji nie będzie konieczności stosowania prewspółczynnika.

Za takim stanowiskiem przemawia następująca argumentacja: Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. O podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

* nabycia towarów i usług,

* dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. Odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. Takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W sytuacji, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy VAT. W myśl tego przepisu - w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Mając na uwadze, iż w ramach świadczonych przez Wnioskodawcę usług krótkotrwałego zakwaterowania opodatkowanych i zwolnionych od podatku, nie jest możliwe jednoznaczne przypisanie wydatków z tym związanych do działalności opodatkowanej lub zwolnionej, w celu prawidłowego odliczenia podatku naliczonego, należy zastosować art. 90 ust. 2 ustawy VAT. W myśl tego przepisu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Sposób ustalenia proporcji określają przepisy art. 90 ust. 3 i 4 ustawy VAT, zgodnie z którymi proporcję, o której mowa w ust. 2. Ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (ust. 3). Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4).

Proporcję ustala się zatem jako udział:

* rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którym i przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. Wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. Ustawy, dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego (licznik),

* w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwota z licznika), oraz czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, tj. Czynności zwolnionych od podatku VAT (mianownik).

Świadczenie przez Uniwersytet omawianych usług zakwaterowania w domach studenckich jest zarówno opodatkowana, jak i zwolniona. Wnioskodawca nie ma przy tym możliwości wydzielenia kwot podatku naliczonego przypadających na te czynności. Dokonanie zatem przez Wnioskodawcę tzw. Bezpośredniej alokacji (tzn. Odrębnego określenia czy podatek wynikający z otrzymanych faktur jest związany z czynnościami opodatkowanymi, czy zwolnionymi) - jest niemożliwe. Wnioskodawca może więc odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując zakupów towarów i usług związanych ze Świadczeniem usług krótkotrwałego zakwaterowania w domach studenckich, które dotyczą zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej, a jednocześnie nie dających się przyporządkować do poszczególnych rodzajów działalności, podatek naliczony winien odliczyć z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy VAT.

Jednocześnie, nie będzie konieczności dla kwot podatku naliczonego zawartego w towarach i usługach nabywanych na potrzeby świadczenia usług zakwaterowania w domach studenckich, stosowania tzw. Prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i dalsze ustawy VAT, ponieważ te towary i usługi są faktycznie wykorzystywane do działalności opodatkowanej i zwolnionej, a zatem działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* obowiązku stosowania przepisów art. 86 ust. 2a-2 h ustawy,

* sposobu określenia proporcji na podstawie ww. przepisów,

* obowiązku stosowania ww. przepisów w stosunku do wydatków związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi zarówno do celów działalności gospodarczej jak i poza nią,

* jest nieprawidłowe,

* zastosowania ww. przepisów oraz art. 90 ustawy w stosunku do wydatków związanych ze świadczeniem usług zakwaterowania w domach studenckich

* jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. Organ postanowił ująć kwestie dotyczące przedstawionego stanu faktycznego w jednej interpretacji indywidualnej. Przy czym tut. Organ w pierwszej kolejności odniósł się do kwestii objętej zakresem pytania nr 1, następnie do kwestii objętej zakresem pytania nr 3, 4 i 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. Zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ww. ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Przykładowo:

* otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,

* sprzedaż wierzytelności "trudnych",

* otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,

* działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,

* obwiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, art. udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy, art.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Z uwagi na powyższe w pierwszej kolejności należy wskazać na pojęcia: "działalności gospodarczej" oraz "podatnika" w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazano wyżej, przepis art. 86 ust. 2a ustawy ma zastosowanie w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów pozostających poza taką działalnością (innych niż cele prywatne), których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Według regulacji art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. Wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast, stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Uniwersytet jest uczelnią publiczną, posiada osobowość prawną i działa w oparciu o statut i ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. "Prawo o szkolnictwie wyższym". W zakresie podatku od towarów i usług - jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, w tym także dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca rozlicza podatek VAT naliczony za pomocą prewspółczynnika proporcji o którym mowa w art. 86 ust. 2a oraz tzw. Wskaźnikiem proporcjonalnego odliczenia podatku, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Rozliczenie metodą określoną w art. 83 ust. 2a oraz w art. 90 i 91 obejmuje te zakupy towarów i usług, które nie poddają się bezpośredniemu alokowaniu do działalności zwolnionej i opodatkowanej. Uniwersytet prowadzi studia wyższe pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolite studia magisterskie, a także studia doktoranckie, studia podyplomowe, kursy dokształcające oraz szkolenia podyplomowe. Podstawowe zadania Uniwersytetu, wykonywane w ramach działalności statutowej są zadaniami wynikającymi z ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Należą do nich:

Dotacje i środki finansowe, o których mowa w Kategorii II pkt 1 są przeznaczone na cele związane z działalnością inną, niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT z wyłączeniem pkt 1 lit. E (zapewnienie osobom niepełnosprawnym pełnego udziału w kształceniu). Środki trudno jest w niektórych przypadkach rozdzielić, stąd też mają związek zarówno z jedną, jak i drugą działalnością. Uznać należy, że są one związane również z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Dotacje i środki finansowe przeznaczone na badania naukowe, prace rozwojowe i inne zlecone zadania, które nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT zawierają się w Kategorii II pkt 2 lit. A. b, c i d stanu faktycznego. Dotacje i środki finansowe przeznaczone na badania naukowe, prace rozwojowe i inne zlecone zadania, które są wykonywane zarówno w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT oraz w ramach działalności innej niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT zawierają się w Kategorii II pkt 2 lit. E i lit. F stanu faktycznego.

W tym miejscu wskazać należy na art. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1842, z późn. Zm.), zwanej dalej "ustawą - Prawo o szkolnictwie wyższym" zgodnie z którym:

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, uczelnia ma w szczególności prawo do:

Stosownie do art. 7 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, uczelnia może prowadzić działalność gospodarczą wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo od działalności, o której mowa w art. 13 i art. 14, w zakresie i formach określonych w statucie, w szczególności w formie spółek kapitałowych.

Stosownie do art. 13 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 są:

Jak stanowi art. 14 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym uczelnia może prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie.

Władze publiczne, na zasadach określonych w ustawie, zapewniają uczelniom publicznym środki finansowe niezbędne do wykonania ich zadań oraz udzielają pomocy uczelniom niepublicznym w zakresie i formach określonych w ustawie (art. 15 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym).

Natomiast zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym działalność uczelni publicznej jest finansowana z dotacji z budżetu państwa na zadania ustawowo określone oraz może być finansowana z przychodów własnych.

W związku z zakresem opisu sprawy należy wskazać na przepis art. 94 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje na zadania związane z:

W świetle kolejnych punktów art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje art. na:

* zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 (pkt 7);

* zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom, będącym osobami niepełnosprawnymi warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia (pkt 11).

Uczelnia publiczna w ramach dotacji na pomoc materialną dla studentów i doktorantów, o której mowa w ust. 1 pkt 7, może dofinansować remonty domów oraz stołówek studenckich (art. 94 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym).

W świetle art. 97 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, zasady i tryb finansowania badań naukowych i prac rozwojowych prowadzonych w uczelni, zakwalifikowanych do finansowania ze środków przewidzianych w budżecie państwa na naukę, określa ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Stosownie do art. 173 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie:

* stypendium socjalnego;

* stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;

* stypendium rektora dla najlepszych studentów;

* stypendium ministra za wybitne osiągnięcia;

* zapomogi.

Zgodnie z brzmieniem art. 199 ust. 1 ww. ustawy, doktorant może otrzymać pomoc materialną w formie:

Wobec powyższego należy wskazać, iż uczelnie publiczne w głównym nurcie swojej działalności nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Usługi będące przedmiotem działalności uczelni "narzucone" przepisami ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, które są finansowane z budżetu państwa należy kwalifikować jako zadanie publiczne czy też swoistą misję społeczną. Jest to bowiem realizacja zadania, o którym mowa w art. 70 Konstytucji, co prowadzi do uznania, że bezpłatne świadczenie usług edukacyjnych w szkołach publicznych stanowi działalność służącą realizacji konstytucyjnych zadań państwa.

Tym samym zadania realizowane przez Wnioskodawcę, wskazane w art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, finansowane z dotacji lub innych dopłat o podobnych charakterze nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast działalność Wnioskodawcy polegająca na świadczeniu usług odpłatnych oraz odpłatnej dostawy towarów stanowi działalność gospodarczą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem zarówno z ww. przepisów ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym jak również z przedstawionych w sprawie okoliczności wynika, że uczelnia wyższa prowadzi działalność statutową - ze swej istoty nienastawioną na osiąganie zysków, niebędącą działalnością gospodarczą, jak również może prowadzić równocześnie komercyjną działalność gospodarczą. Z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie. Wykonując działalność statutową, nienastawioną na osiąganie zysków, niebędącą działalnością gospodarczą Wnioskodawca kształci studentów na nieodpłatnych stacjonarnych formach studiów. Kształcenie to stanowi realizację zadań państwa wyrażonych w art. 70 Konstytucji RP w zakresie powszechnej i bezpłatnej edukacji. Ponadto innymi czynnościami wykonywanymi poza działalnością gospodarczą są podstawowe badania naukowe, czy też nieodpłatne świadczenia, jak art. nieodpłatne wypożyczanie lub udostępnianie w czytelniach książek i innych publikacji ze zbiorów uczelni.

Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. W postaci sprzedaży książek, czasopism, skryptów, usług krótkotrwałego zakwaterowania, usług najmu, dzierżawy pomieszczeń, wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym, udzielania licencji lub sprzedaży praw do wyników prac naukowych czy kształcenia studentów na płatnych, niestacjonarnych formach studiów.

Z uwagi na powyższe okoliczności nie można uznać, że wszystkie czynności, jakie wykonuje Wnioskodawca, wpisują się w ramy działalności gospodarczej, a stąd wszystkie nabywane towary i usługi służą wyłącznie działalności gospodarczej. Stwierdzenie takie nie znajduje uzasadnienia biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca wykonuje działalność statutową, która ze swej istoty nie jest komercyjna - nie jest ukierunkowana na bezpośredni efekt komercjalizacyjny. Podstawowym zadaniem Wnioskodawcy jest kształcenie studentów, prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz upowszechnianie osiągnięć nauki, kultury i techniki, które to czynności nie stanowią działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przepisy ustawy, Organ stwierdza, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do celów działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej od VAT), jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku kiedy Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wyliczenia kwoty podatku naliczonego przyporządkowanej do celów działalności gospodarczej przy zastosowaniu tzw. Sposobu określenia proporcji, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, iż nie będzie on zobowiązany do stosowania art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie pytania nr 3, Wnioskodawca w opisie sprawy podał, iż posiada lub użytkuje samochody osobowe oraz inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie spełniają warunków ich uznania za pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy VAT. Użytkując ww. pojazdy samochodowe i samochody osobowe Uniwersytet z uwagi na nieproporcjonalne do ewentualnych zysków koszty, nie prowadzi ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 7 i ust. 8 ustawy VAT uznając tym samym, że są one użytkowane nie tylko na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu. W stosunku do nich nie znajduje zatem zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 5 i ust. 6 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem, Wnioskodawca ma wątpliwość, czy ma obowiązek zastosowania tzw. Współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, do wydatków na nabycie towarów i usług związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i poza nią.

Jak wskazano wyżej, stosowanie tzw. Współczynnik, dotyczy podmiotów, które:

* dokonują zakupu towarów i usług wykorzystywanych do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (innych niż cele prywatne),

* nie mogą przyporządkować dokonanego zakupu jako służącego w całości do prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, tzw. Współczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy nie będzie wyznaczany w przypadku wykorzystywania towarów i usług do celów działalności gospodarczej i celów prywatnych, lecz w przypadku, gdy towary i usługi są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej i działalności, która nie jest działalnością gospodarczą (przy czym dla potrzeb tego przepisu nie ujmuje się świadczenia na cele prywatne), jeżeli tych towarów i usług nie można w całości przyporządkować do działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca samochody osobowe wykorzystuje zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów poza działalnością gospodarczą, w tej sytuacji jest więc obowiązany do wyliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem przepisów art. 86 ust. 2a-2 h ustawy.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że stosuje art. 86a ust. 1 ustawy, zatem, jeśli Wnioskodawca wykorzystuje samochody do celów działalności gospodarczej, jak i do celów poza działalności gospodarczą oraz do celów prywatnych to w celu ustalania wysokości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z tytułu wydatków ponoszonych na samochód osobowy, oprócz ww. zasad wynikających z art. 86 ust. 2a ustawy, winien także zastosować uregulowania, o których mowa w art. 86a ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i poza nią, podatek naliczony od wydatków na nabycie towarów i usług związanych z tymi samochodami nie oblicza się za pomocą tzw. Prewspółczynnika należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie pytania nr 4, Zainteresowany w opisie sprawy wskazał, iż w prowadzonych przez Wnioskodawcę domach studenckich generowany jest wyłącznie obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj.:

* z tytułu zakwaterowania w nich studentów i doktorantów Uczelni (usługi zwolnione od podatku).

* z tytułu zakwaterowania w nich studentów i doktorantów innych uczelni, z którymi Uczelnia zawarła umowy dotyczące zakwaterowania swoich studentów i doktorantów (usługi zwolnione od podatku),

* z tytułu odpłatności za świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania (usługi opodatkowane zgodnie z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług).

Towary i usługi, nabywane w związku ze świadczeniem krótkotrwałego zakwaterowania w domach studenckich, dotyczą tylko domów studenckich i są związane wyłącznie ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług zwolnionych od podatku VAT, jak i opodatkowanych. Wydatki te nie poddają się tzw. Bezpośredniej alokacji i nie jest możliwe przyporządkowanie ich do poszczególnych rodzajów czynności (zwolnionych od podatku i opodatkowanych).

W związku z powyższym opisem, wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku ze świadczeniem usług krótkotrwałego zakwaterowania w domach studenckich zarówno na rzecz własnych studentów, którzy płacą za miejsce w akademiku (sprzedaż zwolniona od podatku), jak również na rzecz innych osób (sprzedaż opodatkowana 8% stawką) prawidłowym będzie odliczanie podatku naliczonego w stosunku do nabycia towarów i usług z tym związanych przy zastosowaniu zwykłego współczynnika, bez stosowania wcześniej do tych wydatków prewspółczynnika.

Jak już wyżej wskazano, powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Natomiast, jak wynika z ww. opisu sprawy dotyczącego domów studenckich, towary i usługi, nabywane w związku ze świadczeniem usług zakwaterowania w domach studenckich są związane wyłącznie ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług zwolnionych od podatku VAT oraz opodatkowanych, czyli są czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro, wszystkie zakupy objęte zakresem pytania nr 4 służą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej, to Wnioskodawca, w celu wyliczenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia związanej z tymi zakupami, nie będzie miał obowiązku zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy.

W sytuacji gdy podatnik w ramach działalności gospodarczej nabywane towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych i nie ma możliwości przyporządkowania podatku naliczonego do określonych czynności, to w tej sytuacji w celu wyliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu znajdzie zastosowanie uregulowanie zawarte w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w stosunku do nabycia towarów i usług niepoddających się bezpośredniej alokacji, ale związanych wyłącznie ze świadczeniem usług zakwaterowania w domach studenckich świadczonych na rzecz studentów i doktorantów Uniwersytetu (sprzedaż zwolniona od podatku), jak również usług zakwaterowania na rzecz innych osób (sprzedaż opodatkowana stawką 8%) prawidłowym będzie odliczanie podatku naliczonego przy zastosowaniu wyłącznie współczynnika, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy VAT, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii będącej przedmiotem pytania nr 2, tj. sposobu określenia proporcji należy wskazać, iż sposób określenia proporcji powinien odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Przepis art. 86 ust. 2b ustawy określa, kiedy warunek ten jest spełniony. Podatnicy przy ustalaniu sposobu określenia proporcji będą mogli wykorzystać dane wskazane w art. 86 ust. 2c ustawy lub też wykorzystać inne dane, o ile będą one odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 ustawy, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h ustawy.

W wydanym na podstawie przepisu art. 86 ust. 22 ustawy rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów (Dz. U. poz. 2193), wskazano w przypadku uczelni publicznych sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez uczelnię działalności i dokonywanych przez nią nabyć (tzw. Sposób określenia proporcji), jak również wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia, w przypadku uczelni publicznej, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X= (Ax100)/A+F

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X- proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej,

F - sumę wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków obejmującą:

- wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni.

Zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W myśl § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

Wobec powyższego należy wskazać, iż zgodnie z rozporządzeniem w liczniku proporcji liczonej przez uczelnie publiczne należy uwzględnić roczny obrót z działalności gospodarczej.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ustawy wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy. Do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się również dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, ale tylko takie, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję, dopłaty), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania ww. dofinansowań za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja (subwencja, dopłata) dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje (subwencje, dopłaty) niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług stanowią tylko takie dotacje, subwencje, dopłaty, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie stanowi podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Wyjaśnić należy, że pojęcie obrotu, o którym mowa w powyższych regulacjach, należy rozumieć jako kwotę należną, a więc kwoty uzyskane ze sprzedaży oraz kwoty dotacji, subwencji, dopłat - mających bezpośredni wpływ na cenę, pomniejszonych o podatek VAT.

Przy czym należy zaznaczyć, że pojęcie odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług łączy się ściśle z pojęciem "wynagrodzenie", które jest należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy (usługobiorcy).

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie jako świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, ponieważ podstawą opodatkowania jest świadczenie (wynagrodzenie) faktycznie otrzymane (należne), a nie wartość ustalana według kryteriów obiektywnych. Wynagrodzenie takie powinno pozostawać jednak w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści, a więc być ekwiwalentne wobec dostarczanego towaru lub świadczonej usługi.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył TSUE w wyroku C-102/86 Apple & Pear Development Council v. Commissioners of Customs & Excise "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem". Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R.J Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". Z kolei w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Staatssecretaris van Financien v. Stowarzyszenie spółdzielcze "Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA" Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym podkreślić, że wyznaczając proporcję należy mieć również na względzie ogólne regulacje ustawowe w tym zakresie - w tym zasadę określoną w art. 86 ust. 2g ustawy - zgodnie z którą przy wyliczaniu proporcji przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych i dokonanej analizy należy wskazać, iż roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej (symbol A) obejmuje dokonywane przez uczelnię publiczną:

* odpłatne dostawy towarów na terytorium kraju (opodatkowane lub zwolnione),

* odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (opodatkowane lub zwolnione),

* eksport towarów,

* wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,

* odpłatne dostawy towarów lub świadczenie usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Symbol A nie obejmuje:

* dostaw towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez uczelnię publiczną do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych uczelni - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę uczelnię działalności,

* transakcji dotyczących:

* pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,

* usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy wskazać, iż w liczniku wzoru na obliczenie proporcji Wnioskodawca powinien uwzględnić roczny obrót z tytułu odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju oraz odpłatnego świadczenie usług na terytorium kraju, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

Natomiast środki, które nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez uczelnię usług lub dostawę towarów, nie będą brały udziału w wyliczeniu prewspółczynnika. Należą do nich:

* Otrzymane kary i odszkodowania.

* Zwrot nadpłaconych składek z tytułu ubezpieczenia społecznego.

* Zwrot zasądzonych kosztów sądowych.

* Odsetki z lokat bankowych.

* Refundacja na rzecz Uczelni kosztów podróży służbowych pracowników naukowych Uczelni biorących udział w ekspertyzach naukowych lub recenzjach prac doktorskich lub habilitacyjnych - poniesione przez Uczelnię koszty refundowane są przez inne uczelnie.

* Przychody z tytułu przekazywania składki członkowskiej do Izby Lekarskiej.

* Przychody z tytułu terminowego regulowania zobowiązań publicznoprawnych (PIT i ZUS).

* Zwrot podatku VAT z tytułu korekty.

Nadto w związku z art. 90 ust. 5 i 6 ustawy, roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej nie będzie obejmował:

* dostaw towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez uczelnię publiczną do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych uczelni - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę uczelnię działalności,

* transakcji dotyczących:

* pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,

* usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

W liczniku proporcji, o którym mowa w § 6 ww. rozporządzenia, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać tych kwot dotacji i środków finansowych wskazanych w Kategorii II, które mają charakter kosztowy i nie mają bezpośredniego wpływu na cenę dostarczonych towarów lub świadczonych usług przez Wnioskodawcę oraz nie są związane z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Kwota rocznego obrotu, o którym mowa wyżej powinna się znaleźć zarówno w liczniku jak i w mianowniku wyliczonej proporcji.

Ponadto w mianowniku, oprócz rocznego obrotu z działalności gospodarczej uczelni winny się znaleźć wykorzystane przez uczelnię publiczną środki finansowe z tytułu otrzymanych:

* dotacji oraz innych środków o podobnym charakterze przeznaczonych w danym roku przez uczelnię na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 Prawa o szkolnictwie wyższym,

* środków na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez uczelnię w danym roku, w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz innych dotacji lub środków o podobnym charakterze - przeznaczonych na realizację przez uczelnię w danym roku badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej,

- wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni.

Symbolem F we wzorze objęte są wyłącznie środki przeznaczone na badania naukowe, prace rozwojowe i inne zlecone zadania, które nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tzn.:

* nie spełniają definicji odpłatnego świadczenia usług, lub

* mają charakter niekomercyjny, tzn. wskutek ich przeprowadzenia nie jest planowane osiągnięcie wyników mogących być przedmiotem sprzedaży. W związku z tym o włączeniu (bądź niewłączeniu) środków przeznaczonych na dany typ badań czy prac rozwojowych do symbolu F będzie decydowała - dokonana na podstawie obiektywnych przesłanek w oparciu o istniejące dokumenty - ocena czy ich podjęciu towarzyszy założenie, że nie jest planowane (bądź jest planowane) osiągnięcie wyników, które będą przedmiotem sprzedaży.

Środki związane z projektami (badaniami) uznanymi na podstawie obiektywnych przesłanek za niekomercyjne, które w przyszłości mogą jednak podlegać komercjalizacji, powinny być wliczone do symbolu F we wzorze. Natomiast środki finansowe przeznaczone na projekty, które mieszczą się w działalności gospodarczej (wyniki badań są przewidziane do komercjalizacji), nie powinny być wliczane do symbolu F.

Suma wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków finansowych nie obejmuje natomiast:

* dotacji przeznaczonych na zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 Prawa o szkolnictwie wyższym oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 tej ustawy, jak również na realizowane w ramach tej dotacji zadania, o których mowa w art. 94 ust. 2 tej ustawy,

* dotacji przeznaczonych na specjalne stypendia naukowe dla doktorantów oraz specjalne stypendia naukowe dla studentów, innych niż wskazane w odnośniku wyżej,

* dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Zaakcentować należy, że symbol F nie obejmuje kwot otrzymanych w danym roku środków, które nie zostały "wydatkowane" przez uczelnię w danym roku na wskazane cele. Jeżeli środki te zostaną przeznaczone na ww. cele w roku następnym powinny zostać uwzględnione w symbolu F w roku następnym.

Symbol F nie obejmuje również otrzymanych przez uczelnię publiczną środków, które zostały przez nią przekazane do innych podmiotów, np. w związku z realizacją określonych zadań w ramach konsorcjum. Jeżeli środki takie trafią do innej uczelni publicznej, odpowiednio powinny zostać przez nią uwzględnione w symbolu F, przy wyliczaniu proporcji.

Środki takie powinny zostać uwzględnione przy wyliczaniu proporcji (uwzględnione w symbolu F), przez podmiot, który je otrzymał, jeżeli podmiot ten w związku z wykonywaniem działalności o charakterze mieszanym nie może bezpośrednio przyporządkować podatku naliczonego w całości do działalności gospodarczej i w tym celu stosuje metodę przewidzianą dla uczelni publicznych.

Mając na uwadze dokonaną wyżej analizę należy wskazać, iż Wnioskodawca w mianowniku proporcji winien uwzględnić (oprócz rocznego obrotu z działalności gospodarczej) wyłącznie sumę wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków obejmującą dotacje oraz inne środki o podobnym charakterze przeznaczone w danym roku przez tę uczelnię na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez uczelnię w danym roku w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone na realizację przez tę uczelnię w danym roku badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

W opisie stanu sprawy Wnioskodawca nie wskazał, iż dotacje i środki finansowe wskazanych Kategorii II pkt 5 i 6 opisu sprawy, są to dotacje lub inne środki finansowe o podobnym charakterze przeznaczone na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy lub iż są to środki na finansowanie nauki, w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone na realizację przez uczelnię w danym roku badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej. Zatem w mianowniku proporcji, jako symbol F, Wnioskodawca - wbrew temu co wskazał we własnym stanowisku - nie powinien ujmować dotacji i środków finansowych wskazanych Kategorii II pkt 5 i 6 stanu sprawy.

Nadto jak wynika z wniosku Wnioskodawca otrzymuje środki finansowe z NCB i NCBiR na projekty badawcze, które mogą się zakończyć sukcesem i przynieść Wnioskodawcy przychody z tytułu sprzedaży ich wyników w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Przy czym jak wskazuje Wnioskodawca, w momencie ich otrzymania i później prowadzania badań, nie można przewidzieć, czy badania przyniosą zakładany efekt. Jak wskazano wyżej, środki związane z projektami (badaniami) uznanymi na podstawie obiektywnych przesłanek za niekomercyjne, które w przyszłości mogą jednak podlegać komercjalizacji, powinny być wliczone do symbolu F we wzorze. Zatem, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy w mianowniku proporcji w symbolu F wzoru na proporcję, winny zostać ujęte otrzymane środki związane z projektami (badaniami) uznanymi na podstawie obiektywnych przesłanek za niekomercyjne, które w przyszłości mogą jednak podlegać komercjalizacji. Przy czym środki finansowe przeznaczone na projekty, które mieszczą się w działalności gospodarczej (wyniki badań są przewidziane do komercjalizacji), nie powinny być wliczane do symbolu F.

Należy również wskazać, iż w mianowniku proporcji w symbolu F winny zostać ujęte tylko te środki, które zostały wydatkowane przez uczelnie w danym roku na wskazane cele, oraz które wynikają ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni.

Mając na uwadze powyższe, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania otrzymanych opłat do poszczególnych kategorii przychodów. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.