1061-IPTPP1.4512.55.2016.2.RG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuwzględniania otrzymanej dotacji dla potrzeb kalkulacji podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* nieuwzględniania otrzymanej dotacji dla potrzeb kalkulacji podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy;

* braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pt. "......".

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Politechnika..... (zwana dalej Wnioskodawcą lub Politechniką) jest państwową szkołą wyższą. Uczelnia działa na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w tym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu, czynności zwolnione od podatku oraz czynności opodatkowane, w związku z tym składa deklaracje VAT, gdzie wykazuje także kwoty podatku naliczonego pomniejszające kwoty podatku należnego.

W dniu 26 stycznia 2015 r. pomiędzy:... sp. z o.o. sp.k...... (dalej Spółka..... lub Lider Konsorcjum), Wnioskodawcą (członkiem Konsorcjum) oraz Uniwersytetem..... (członek Konsorcjum) zawarta została Umowa Konsorcjum Naukowo-Przemysłowego na realizacją Projektu w ramach Programu.... Liderem Konsorcjum została Spółka.......

Konsorcjum nie posiada osobowości prawnej. Celem Konsorcjum jest realizacja projektu pt. "......" (dalej: Projekt) finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (dalej: NCBiR) oraz Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: NFOŚiGW).

Członkowie Konsorcjum (Wnioskodawca i Uniwersytet.....) udzielili Liderowi Konsorcjum (Spółka.....) pełnomocnictwa do reprezentowania Konsorcjum w kontaktach z NCBiR, zawarcia umowy z NCBiR na wykonanie projektu, pośredniczenia w przekazywaniu środków finansowych z NCBiR i ich rozliczaniu, dokonywania zmian w umowie z NCBiR, reprezentowania Konsorcjum w związku z wykonywaniem umowy na wykonanie projektu. Oczywiście treść umowy na wykonanie projektu z NCBiR i ewentualnych zmian do niej była i jest uzgadniana przez wszystkich członków Konsorcjum.

Za realizację ww. celu określonego w Umowie Konsorcjum strony Umowy ponoszą solidarną odpowiedzialność, z tym, że w stosunkach wewnętrznych za szkody powstałe przy wykonywaniu zobowiązań odpowiada wyłącznie ten z Członków, który je wyrządził.

Zgodnie z Umową, do obowiązków Lidera Konsorcjum należy:

* zarządzanie całością prac badawczych w ramach realizacji zadań projektu,

* ustalanie harmonogramu i organizacja spotkań zespołów realizujących zadania projektu,

* ustalanie harmonogramu i organizacja spotkań Komisji Konsorcjum,

* opracowanie wniosków końcowych i ich publikacja.

Do obowiązków Członków Konsorcjum należy:

* zgłaszanie zakresu udziału w zadaniach,

* wyznaczenie osób do udziału w pracach zespołu badawczego i zarządczego,

* udostępnianie materiałów statystycznych - bieżących i historycznych dotyczących realizacji projektu,

* raportowanie do Lidera o stanie realizacji prac badawczych w zakresie realizowanego zadania projektu.

Realizacja projektu jest realizowana ze środków przekazanych przez NCBiR wg kosztorysu umowy na jego realizację oraz w oparciu o wkład własny Lidera. Wkład własny Lidera Konsorcjum nie jest jednak przekazywany pozostałym członkom. Jest wykorzystywany wyłącznie na pokrycie zadań przypisanych i wykonywanych przez Lidera. Wnioskodawca i Uniwersytet..... środki finansowe na realizację przypadających na nich zadań otrzymują wyłącznie od NCBiR i NFOŚiGW.

Strony Umowy Konsorcjum ustaliły następujący podział dofinansowania i podział kosztów własnych:

1. Lider-suma dofinansowania z NCBiR 861.250 zł, udział kosztów własnych 356.250 zł,

2. Wnioskodawca - suma dofinansowania z NCBiR 1.006.560 zł, udział kosztów własnych 0 zł,

3. Uniwersytet - suma dofinansowania z NCBiR 975.360 zł, udział kosztów własnych 0 zł.

Ponadto, nowa wiedza wytworzona w wyniku realizacji projektu jest własnością Lidera. Osoby, które przyczynią się do wytworzenia nowej wiedzy w ramach realizacji projektu, będą wymienione jako twórcy w ewentualnych zgłoszeniach patentowych, artykułach, prezentacjach i innych efektach realizacji projektu. Do własności majątkowych praw autorskich powstałych w wyniku realizacji projektu zastosowania mają przepisy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r.).

W dniu 4 sierpnia 2015 r. została zawarta przez Konsorcjum reprezentowane przez Lidera umowa o wykonanie i finansowania projektu realizowanego w ramach programu..... z NCBiR i NFOŚiGW. Jej przedmiotem jest wykonanie projektu pt. "......", dofinansowanego przez NCBIR i NFOŚiGW w ramach programu...... NCBiR oraz NFOŚiGW zobowiązał się udzielić Liderowi, oraz za jego pośrednictwem Wykonawcom (Wnioskodawcy i Uniwersytet.....), dofinansowania na realizację projektu. Lider oraz pozostali członkowie Konsorcjum zobowiązali się realizować projekt w pełnym zakresie, z należytą starannością zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego i unijnego, w tym z przepisami dotyczącymi konkurencji (pomocy publicznej), zamówień publicznych oraz samą Umową.

Przez dofinansowanie na realizację projektu należy rozumieć wartość wsparcia finansowego przekazywanego Liderowi i za jego pośrednictwem pozostałym członkom Konsorcjum przez NCBiR oraz NFOŚiGW.

Całkowity koszt realizacji projektu wynosi 3.199.420 zł, z czego łączne dofinansowanie wynosi 2.843.170 zł.

Wkład własny stanowi różnicę i jest ponoszony przez Lidera (ww. udział kosztów własnych).

Dofinansowanie przekazywane jest Liderowi w transzach w formie zaliczek. Lider niezwłocznie przekazuje pozostałym członkom Konsorcjum środki finansowe (zgodnie z kosztorysem i harmonogramem).

W przypadku naruszenia istotnych warunków umowy, np. niezgodnego z celami projektu wydatkowania dofinansowania, naruszenia warunków zamawiania przez członków Konsorcjum towarów i usług koniecznych dla realizacji projektu (przepisów o zamówieniach publicznych), obowiązków sprawozdawczych itp. środki otrzymane w ramach dofinansowania mogą podlegać zwrotowi, lub może zostać wstrzymane dofinansowanie. Ponadto, w sytuacji gdy uzyskane zostaną przychody z tytułu sprzedaży środków trwałych nabytych lub wytworzonych za środki otrzymane w ramach dofinansowania, albo też gdy powstanie w wyniku realizacji projektu prototyp, instalacja pilotażowa lub demonstracyjna, która będzie wykorzystywana do celów komercyjnych, wszelkie dochody wynikające z ich wykorzystania będą podlegały zwrotowi na rachunek NCBiR.

Wnioskodawca, w celu realizacji projektu nabywa różnego rodzaju towary i usługi na udokumentowanie czego otrzymuje także faktury zawierające kwoty podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wszystkie zakupione towary i usługi w ramach projektu wykorzystuje wyłącznie do celów związanych z jego realizacją.

Dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę ze środków NCBiR i NFOŚiGW stanowi wyłącznie pokrycie kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę związanych z realizacją części projektu wykonywanej indywidualnie przez Wnioskodawcę zgodnie z Umową.

Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów i nie świadczy usług na rzecz NCBiR i NFOŚIGW a otrzymane środki nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek świadczenia wykonane na rzecz NCBiR i NFOŚiGW.

Środki na pokrycie kosztów projektu otrzymywane przez Wnioskodawcę pochodzą wyłącznie od NCBiR i NFOŚiGW. Tzw. wkład własny Lidera pokrywa tylko tą część wydatków, które są bezpośrednio ponoszone przez Lidera i dotyczą zakresu zadań przypisanych Liderowi.

Dodać należy, że Wnioskodawca pomniejsza kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w ramach tzw. alokacji bezpośredniej (w sytuacji, gdy zakupy są związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną) oraz w ramach tzw. alokacji pośredniej (w sytuacji, gdy zakupy są związane zarówno z działalnością opodatkowaną zwolnioną od podatku i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu). W tym drugim przypadku Wnioskodawca stosuje współczynnik proporcjonalnego odliczenia, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy VAT. Od 1 stycznia 2016 r., prawdopodobnie konieczne będzie również stosowanie dla drugiego z przypadków art. 86 ust. 2a i dalsze ustawy VAT.

Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizacją zadań Projektu przypisanych do Wnioskodawcy są wystawione na Wnioskodawcę.

Otrzymane dotacje celowe nie są związane z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Wnioskodawca wyjaśnia: dotacja ma charakter zadaniowy, tj. została udzielona na pokrycie kosztów wykonania prac badawczo - rozwojowych przypisanych w Projekcie do wykonania przez Politechnikę....

Wnioskodawca nie otrzymuje od Lidera lub innych członków konsorcjum wynagrodzenia za dostarczone towary lub wykonane usługi. Nie jest ustalana cena towarów lub usług, w konsekwencji należy stwierdzić, że dotacje te nie mają bezpośredniego wpływu na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez Zainteresowanego w wyniku realizacji projektu.

Wnioskodawca w ramach umowy Konsorcjum realizuje następujące zadania:

Wnioskodawca nie będzie dokonywał na rzecz Lidera lub innych podmiotów dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy VAT, ani też nie będzie świadczył usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT na rzecz Lidera lub innych podmiotów.

Na pytanie Organu, czy wyniki badań będą przez Wnioskodawcę komercjalizowane. Jeśli tak, to w jaki sposób, np. sprzedaż wyników, udzielenie licencji, wniesienie do spółki itp. Wnioskodawca odpowiedział, iż nie planuje komercjalizowania wyników badań w znaczeniu opisanym w pytaniu.

Wnioskodawca, w ramach Konsorcjum wykonuje określone ww. zadania. Nie są to jednak usługi świadczone na rzecz Lidera projektu, ale wykonanie przyjętych w ramach Konsorcjum zobowiązań. W konsekwencji braku świadczenia usług na rzecz Lidera jest brak korzyści z tytułu świadczenia usług na rzecz Lidera projektu.

"Nowa wiedza", o ile takowa zostanie uzyskana w wyniku prowadzenia badań, stanie się własnością Lidera na podstawie zapisów wynikających z umowy Konsorcjum. Istotną cechą prowadzenia badań jest brak możliwości określenia w trakcie ich trwania, czy powstanie nowa, nieznana nauce wiedza.

Dodać należy, że wyniki badań, o ile będą uznane za istotne, zostaną upowszechnione. Będą one ogólnodostępne dla wszystkich zainteresowanych nimi podmiotów, a Wnioskodawca nie uzyska z tego tytułu żadnych korzyści dających się wyrazić w pieniądzu.

Wnioskodawca nie wytwarza towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy VAT, ani też nie świadczy usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT. W ramach projektu wykonuje przydzielone mu w ramach umowy Konsorcjum badania i prace, które mogą przyczynić się do powstania nowej wiedzy na bazie, której może powstać rozwiązanie techniczne przydatne w gospodarce (projekt instalacji). Równie dobrze jednak, w wyniku wykonania tych badań i prac, zostanie wykluczone stworzenie rozwiązania przydatnego w gospodarce.

Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu nie są związane wyłącznie z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu służą celom innym niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Odpowiedź w takim kształcie jest determinowana treścią art. 15 ust. 2 ustawy VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy realizacji projektu, Wnioskodawca nie występuje w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym jako podmiot pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub też osoba wykonująca wolny zawód. Wnioskodawca nie będzie również wykorzystywał towarów lub wartości niematerialnych i prawnych, powstałych ewentualnie w ramach projektu, w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Efekty projektu będącego przedmiotem wniosku nie będą służyły do działalności gospodarczej, a wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza. W konsekwencji nie będzie zatem możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków w całości do celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawca realizując swoje zobowiązania wynikające z umowy Konsorcjum nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Badania i prace określone w umowie Konsorcjum są realizowane w związku z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym jednym z podstawowych zadań uczelni jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych.

Wyniki tych badań, o ile będą uznane za istotne, zostaną upowszechnione. Będą one ogólnodostępne dla wszystkich zainteresowanych, a Wnioskodawca nie uzyska z tego tytułu żadnych korzyści dających się wyrazić w pieniądzu.

Należy tu dodać, że Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 12 lutego 2009 r., C-515/07 Vereniging Noordelijke Land-en Tuinbouw Organisatie przeciwko Staatssecretaris van Financien stwierdził, że działalność statutowa wykonywana przez określone instytucje, do których celów zostały powołane, choć faktycznie nie jest działalnością gospodarczą (nie powoduje opodatkowania VAT), to jednak nie można jej utożsamiać z działalnością niezwiązaną z gospodarczą. Przytoczony wyrok dotyczył stowarzyszenia, którego celem była obrona interesu rolników w określonych sprawach. Podmioty te wykonują ją bowiem w takim właśnie zakresie, do którego zastały powołane. Jest to de facto ich działalność zawodowa.

A zatem TSUE sprzeciwia się uznaniu takich czynności wykonywanych bez wynagrodzenia w celach statutowych jako działalności niezwiązanej z działalnością gospodarczą. Jak wskazał Trybunał w orzeczeniu: "Z rozważań tych wynika, że jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy."

W przedmiotowym stanie faktycznym, w świetle tez zawartych w przytoczonym wyroku TSUE stwierdzić należy, iż wszystkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno bowiem wprost odpłatna działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, jak i ta na pokrycie której Politechnika..... otrzymuje dotacje ze środków publicznych (Ministerstwa Szkodnictwa Wyższego i Nauki, NCBiR itp.), w tym także prowadzona działalność badawcza i naukowa - stanowią działalność statutową. Pomimo, iż pierwsza z nich jest działalnością podlegającą opodatkowaniu, a druga takiemu opodatkowaniu nie podlega należy zauważyć, że jedna i druga stanowi działalność gospodarczą w znaczeniu nadanym mu przez Trybunał Sprawiedliwości.

W tym przypadku, nabywane towary i usługi nie zostaną wykorzystane dla jakichkolwiek czynności wchodzących w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji uznać należy, że zostaną wykorzystane dla czynności niepodlegających opodatkowaniu. Zastrzec jednak należy, że będzie to wykorzystanie dla realizacji zadań ustawowych, które Trybunał Sprawiedliwości uznał za szeroko pojętą działalność gospodarczą (inaczej niż polski ustawodawca).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (we wniosku nr 1).

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego otrzymane dotacje celowe na sfinansowanie wyżej opisanego Projektu Wnioskodawcy będącego Członkiem Konsorcjum, stanowią obrót opodatkowany VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy VAT.

Dotacje przeznaczone na pokrycie kosztów realizacji opisanego Projektu nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy. Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do ujmowania ich w podstawie opodatkowania i wykazywania w deklaracji VAT. Nie występują tu bowiem czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy VAT. Za powyższym stanowiskiem przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT dla uznania, iż dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności za wynagrodzeniem. Powyższe prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, iż czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast z treści powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy, iż za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy VAT).

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (tekst jednolity z dnia 27 listopada 2014 r. Dz. U. z 2014 r. poz. 1788), w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego w wyniku prac lub zadań finansowanych przez Centrum, prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje podmiotowi, któremu Dyrektor przyznał środki finansowe, chyba że umowa między Centrum a podmiotem otrzymującym środki finansowe albo decyzja o przyznaniu środków stanowi inaczej.

Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu ustawy o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju do własności majątkowych praw autorskich powstałych w wyniku realizacji zadań finansowanych przez Centrum stosuje się przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 31 z późn. zm.).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany powyżej przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotacje, subwencje), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż po pierwsze: dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i po drugie: ma bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym niemające wpływu na ich cenę, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Ponadto należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006. str. 1. z późn. zm.).

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwestia "odpłatności" była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86 "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem". Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: "17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring. pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "świadczenie usług dokonywane odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo)."

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOrSARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances. ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: "(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za "odpłatne" w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej, (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09. Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56.".

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ww. przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że nie każda subwencja uwzględniana jest w podstawie opodatkowania dostawy towaru lub świadczenia usługi (tylko subwencje związane bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia). Zgodnie z orzecznictwem TSUE, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się. w przypadkach, które określa art. 73 dyrektywy VAT. m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (np. pkt 26 wyroku z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec, ECLI:EU:C:2004:444). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związana z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określona usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawy (np. wyrok TSUE z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00, Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu, ECLI:EU:C:2001:629, pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę. jakiej ten ostatni żąda (także pkt 29 ww. wyroku C-144/02).

Z przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca w dniu 26 stycznia 2015 r. zawarł Umowę Konsorcjum Naukowo-Przemysłowego z..... sp. z o.o. sp.k...... oraz Uniwersytetem..... na realizację Projektu w ramach Programu.... Celem Konsorcjum jest realizacja projektu pt. "......" finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju oraz Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Realizacja projektu jest realizowana ze środków przekazanych przez NCBiR wg kosztorysu umowy na jego realizację oraz w oparciu o wkład własny Lidera.

Należy w tym miejscu wskazać, że co do zasady konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem.

Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Przechodząc zatem na grunt prawa podatkowego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dodać należy, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z art. 11 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, po konsultacji z Komitetem ds. VAT każde państwo członkowskie może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium tego samego państwa członkowskiego, które będąc niezależnymi pod względem prawnym, są ściśle powiązane pod względem finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym.

Konsorcjum - w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego - nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu - będzie wystawiał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy otrzymane dotacje celowe na sfinansowanie wyżej opisanego projektu Wnioskodawcy będącego Członkiem Konsorcjum, stanowią obrót opodatkowany VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że otrzymanie dotacji (dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że jak już zaznaczono powyżej, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie pomiędzy..... sp. z o.o. sp.k......, Wnioskodawcą oraz Uniwersytetem..... zawarta została Umowa Konsorcjum Naukowo-Przemysłowego na realizacją Projektu w ramach Programu...... Środki na pokrycie kosztów projektu otrzymywane przez Wnioskodawcę pochodzą wyłącznie od NCBiR i NFOŚiGW. Dotacja ma charakter zadaniowy, tj. została udzielona na pokrycie kosztów wykonania prac badawczo - rozwojowych przypisanych w Projekcie do wykonania przez Politechnikę.... Realizacja projektu jest realizowana ze środków przekazanych przez NCBiR wg kosztorysu umowy na jego realizację oraz w oparciu o wkład własny Lidera. Wkład własny Lidera Konsorcjum nie jest jednak przekazywany pozostałym członkom. Jest wykorzystywany wyłącznie na pokrycie zadań przypisanych i wykonywanych przez Lidera. Ponadto, nowa wiedza wytworzona w wyniku realizacji projektu jest własnością Lidera. Osoby, które przyczynią się do wytworzenia nowej wiedzy w ramach realizacji projektu, będą wymienione jako twórcy w ewentualnych zgłoszeniach patentowych, artykułach, prezentacjach i innych efektach realizacji projektu. Do własności majątkowych praw autorskich powstałych w wyniku realizacji projektu zastosowania mają przepisy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r.).

Tym samym pomiędzy Wnioskodawcą a Liderem istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do świadczenia wzajemnego, bowiem z jednej strony Wnioskodawca zobowiązał się do przeniesienia na Lidera ww. prawa, z drugiej strony Lider przekazuje Wnioskodawcy środki pieniężne przeznaczone na pokrycie kosztów realizacji projektu.

Wprawdzie Wnioskodawca wskazał, że nie dokonuje sprzedaży towarów i nie świadczy usług na rzecz NCBIR i NFOŚIGW a otrzymane środki nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek świadczenia wykonane na rzecz NCBiR i NFOŚiGW, jednak jednocześnie wskazał, że nowa wiedza wytworzona w wyniku realizacji projektu jest własnością Lidera. Do własności majątkowych praw autorskich powstałych w wyniku realizacji projektu zastosowania mają przepisy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r.).

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową, w ramach której - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - następuje wykonanie skonkretyzowanego świadczenia/badań w ramach realizacji projektu pt. "......". Środki finansowe otrzymane od Lidera na realizację ww. projektu stanowią w istocie wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi, gdyż środki te nie są przeznaczone na ogólną działalność prowadzoną przez Wnioskodawcę, lecz na określone działalnie w ramach realizacji ww. projektu i powinny zatem być uznane za zapłatę (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze) otrzymaną od osoby trzeciej NCBiR i NFOŚiGW, mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług.

Przekazywane środki finansowe dla Wnioskodawcy przez Lidera na realizację projektu badawczego będącego przedmiotem wniosku powinny być uznane za środki (dotacje, subwencje lub inne dopłaty o podobnym charakterze) otrzymane od osoby trzeciej, mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług przez Wnioskodawcę. Należy zauważyć, że otrzymane środki nie są przeznaczone na ogólną działalność podatnika (Beneficjenta), tylko mogą być wykorzystane wyłącznie na określone działanie - we wniosku o przyznanie dofinansowania wskazano co jest przedmiotem prac badawczych, które będą realizowane.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wykonanie przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą umową skonkretyzowanego świadczenia na rzecz Lidera, polegającego na przeprowadzeniu badań w ramach realizacji projektu w zamian za środki finansowe, stanowi odpłatnie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym brak jest podstaw do uznania środków finansowych otrzymywanych przez Wnioskodawcę od Lidera (pochodzących z NCBiR i NFOŚiGW) za dotację niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż środki te stanowią wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Lidera, polegające na przeniesieniu przez Wnioskodawcę na rzecz Lidera praw majątkowych nowej wiedzy wytworzonej w wyniku realizacji projektu pt. "......".

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że "dotacje przeznaczone na pokrycie kosztów realizacji opisanego projektu nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy, Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do ujmowania ich w podstawie opodatkowania i wykazywania w deklaracji VAT. Nie występują tu bowiem czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy VAT", należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej nieuwzględniania otrzymanej dotacji dla potrzeb kalkulacji podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy. Wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.