1061-IPTPP1.4512.385.2016.3.MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podstawy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe,

* stawki podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podstawy opodatkowania podatkiem VAT i stawki podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości,

* stosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% właściwej dla usług najmu dla czynności obciążania najemców z tytułu dostawy mediów,

* braku opodatkowania czynności bezpłatnego użyczenia lokalu użytkowego.

Wniosek został uzupełniony w dniu 31 sierpnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, przeformułowanie pytania nr 1oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego do sformułowanego w uzupełnieniu wniosku pytania nr 1 oraz w dniu 29 września 2016 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego dotyczącego dostawy nieruchomości (punkt 1 opisu stanu faktycznego).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniach wniosku).

Od 1999 r. Miasto... było właścicielem nieruchomości, które zbywa w 2016 r. Przy przeniesieniu prawa własności, Miasto... nie korzystało z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W tym okresie Miasto... nie ponosiło nakładów na przedmiotowe nieruchomości. Nieruchomości były w posiadaniu osób fizycznych, graniczyły one bowiem z nieruchomościami będącymi ich własnością. Użytkownicy na działkach gruntu, będących własnością Miasta..., wybudowali ogrodzenia oraz dokonali nasadzeń.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta..., uchwalonego Uchwałą Nr.. Rady Miejskiej w... z dnia 28 grudnia 2001 r., działki przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną (symbol planistyczny C3.MN-35) oraz pod zabudową drogi publicznej (symbol TDGL-27).

Miasto dokonało oszacowania nieruchomości i określiło ich wartość powiększoną o koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Poszczególne działki są zbywane na rzecz osób fizycznych, które wcześniej je użytkowały. Miasto wyraziło zgodę na zbycie nieruchomości, zaliczając na poczet ceny sprzedaży koszty poniesione przez kupujących na wybudowanie ogrodzenia oraz dokonania nasadzeń. Nabywcy dokonują wpłaty na rzecz Miasta po pomniejszeniu o nakłady przez nich poniesione na przedmiotowe nieruchomości.

Wszystkie nieruchomości wymienione w pkt 1 stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.).

Opisane nieruchomości nie były w posiadaniu Wnioskodawcy, były w posiadaniu osób fizycznych, na rzecz których w 2016 r. dokonano zbycia. W związku z tym nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na żadną działalność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 sierpnia 2016 r.).

(we wniosku pytanie nr 1) Czy Miasto... w celu opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży, przyjęło prawidłową wartość nieruchomości wynikającą z operatu szacunkowego, nie pomniejszając jej o kwotę nakładów poniesionych przez nabywców, stosując 23% stawkę podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 sierpnia 2016 r.), Wnioskodawca określił wartość dokonanej sprzedaży na kwotę wynikającą z operatu szacunkowego jako kwotę brutto, stosując stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, ogrodzenie jest urządzeniem budowlanym. W konsekwencji, ogrodzenie usytuowane na działce, niezwiązane trwale z gruntem, nie stanowi samodzielnej budowli, którą uznaje się za towar na gruncie podatku VAT.

Ponadto z punktu widzenia prawa cywilnego użytkownicy są właścicielami wzniesionych na nieruchomościach ogrodzeń oraz dokonanych nasadzeń. Zatem nie znajduje tu zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie wystąpi dostawa budowli.

Ponadto na zbywanym gruncie nie znajdują się inne obiekty poza ww. ogrodzeniem bądź nasadzeniami, które stanowiłyby przedmiot transakcji, w szczególności budynki bądź budowle lub ich części. Sprzedawane nieruchomości to działki gruntu stanowiące tereny niezabudowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości,

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt oraz znajdujące się na nim nieruchomości spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są natomiast podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż dostawa nieruchomości przez Miasto na podstawie umowy sprzedaży jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla czynności zbycia nieruchomości Miasto występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, zaś powyższa czynność w świetle ustawy traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów.

Z opisu sprawy wynika, że od 1999 r. Miasto było właścicielem nieruchomości, które zbywa w 2016 r. Przy przeniesieniu prawa własności, Miasto nie korzystało z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Miasto nie ponosiło również nakładów na przedmiotowe nieruchomości. Nieruchomości były w posiadaniu osób fizycznych, graniczyły bowiem z nieruchomościami będącymi ich własnością. Użytkownicy na przedmiotowych działkach gruntu, będących własnością Miasta, wybudowali ogrodzenia oraz dokonali nasadzeń. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta..., działki będące przedmiotem wniosku, przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną oraz pod zabudową drogi publicznej. Wszystkie nieruchomości wymienione w pkt 1 stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Opisane nieruchomości nie były w posiadaniu Wnioskodawcy, były w posiadaniu osób fizycznych, na rzecz których w 2016 r. dokonano zbycia. W związku z tym nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na żadną działalność.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

Jak wskazano we wniosku, Miasto dokonało oszacowania nieruchomości i określiło ich wartość powiększoną o koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Poszczególne działki są zbywane na rzecz osób fizycznych, które wcześniej je użytkowały. Miasto wyraziło zgodę na zbycie nieruchomości, zaliczając na poczet ceny sprzedaży koszty poniesione przez kupujących na wybudowanie ogrodzenia oraz dokonania nasadzeń. Nabywcy dokonują wpłaty na rzecz Miasta po pomniejszeniu o nakłady przez nich poniesione na przedmiotowe nieruchomości.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, podstawą opodatkowania - wobec niedokonania zwrotu poniesionych przez osoby fizyczne użytkujące przedmiotowe działki nakładów - będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, a więc wartość gruntu powiększona o koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży, bez pomniejszania jej o kwotę poniesionych nakładów przez nabywców.

Mając na uwadze okoliczności sprawy przedstawione przez Wnioskodawcę oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Miasto..., w celu opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości będących przedmiotem wniosku, jako podstawę opodatkowania winno przyjąć wartość nieruchomości wynikającą z operatu szacunkowego, powiększoną o koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży, bez pomniejszania jej o kwotę poniesionych nakładów przez nabywców, pomniejszoną o kwotę podatku VAT.

Tym samym, w świetle okoliczności przedstawionych we wniosku, tj. wskazania, że "Miasto dokonało oszacowania nieruchomości i określiło ich wartość powiększoną o koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży", stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy również dotyczą stawki dla dostawy ww. nieruchomości.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z kolei przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane).

Odnosząc się do powołanych powyżej przepisów ustawy - Prawo budowlane w świetle przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, że ogrodzenia, znajdujące się na działkach będących przedmiotem wniosku zalicza się do urządzeń budowlanych w rozumieniu ww. ustawy - Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Te urządzenia budowlane nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych.

W konsekwencji uznać należy, iż przedmiotowe nieruchomości gruntowe, na których znajdują się ogrodzenia i nasadzenia, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, są działkami niezabudowanymi.

Biorąc zatem pod uwagę, iż przedmiotem dostawy na rzecz dotychczasowych użytkowników są nieruchomości niezabudowane wraz z urządzeniem budowlanym, to w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działki będące przedmiotem wniosku, przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną oraz pod zabudową drogi publicznej. Zatem dostawa przedmiotowych działek nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego, działki te stanowią tereny budowlane.

Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika również, iż dostawa tych nieruchomości może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji dostawę ww. działek budowlanych wraz z posadowionymi na nich ogrodzeniami i nasadzeniami Wnioskodawca powinien opodatkować 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki VAT dla dostawy nieruchomości należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem VAT i stawki podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.