1061-IPTPP1.4512.270.2016.3.MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) uzupełnionym pismami z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 19 lipca 2016 r.) oraz z dnia 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 19 lipca 2016 r.) oraz z dnia 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

. Spółka z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT nie będący w stanie upadłości lub likwidacji, której udziałowcami spółki są:

* P.C., posiadający 62,50% udziałów, pełniący funkcję Prezesa Zarządu (zarząd spółki jest jednoosobowy);

* k.c., posiadający 37,20% udziałów.

Udziałowcami Spółki P.P.U.H. P. Spółka z o.o. są:

* P.C., posiadający 35,14% udziałów, pełniący funkcję Członka Zarządu;

* k.c., posiadający 45,95% udziałów, pełniący funkcję Prezesa Zarządu.

Spółki E... i P.P.U.H. P... są spółkami powiązanymi osobowo.

W 2012 r. Spółka E... zakupiła materiały produkcyjne od Spółki PR. Sp. z o.o., której właścicielem kapitału była Spółka P.P.U.H. P. Spółka z o.o. Zgodnie z zawartym porozumieniem stron termin spłaty przejętych wierzytelności został określony na 31 grudnia 2016 r.

Wierzytelności te zostały przejęte przez P.P.U.H. P. Spółka z o.o. w dniu 24 lipca 2014 r. w trybie art. 508 Kodeksu Cywilnego (P.P.U.H. P. Spółka z o.o. była 100% właścicielem kapitału).

Spółka E... z chwilą zakupu materiałów służących do produkcji kotłów C.O. dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie otrzymanych faktur, które zostały wystawione przed 1 stycznia 2013 r. z terminem płatności 90 dni.

Działając w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego, Zarząd P.P.U.H.... Spółka z o.o. ma zamiar zwolnić z długu E. Spółka z o.o. przez upływem terminu płatności wykazanym w porozumieniu. Wysokość długu wynosi brutto 9.365.058,19 PLN, w tym 1.751.189,75 PLN podatku VAT.

Termin płatności faktur za zakup materiałów do produkcji kotłów C. O. na mocy porozumienia stron został ustalony na dzień 31 grudnia 2016 r. natomiast pierwotny termin płatności był następujący:

Lp.-Numer faktury-Pierwotny termin płatności

1.-....-30 października 2012 r.

2.-.....-29 grudnia 2012 r.

3.-....-29 grudnia 2012 r.

4.-.....-29 grudnia 2012 r.

5.-.....-29 listopada 2012 r.

6.-....-30 grudnia 2012 r.

7.-.....-29 stycznia 2013 r.

8.-.....-22 lutego 2013 r.

9.-.....-1 marca 2013 r.

PR. Sp. z o.o.w... w dniu 24 lipca 2014 r. na skutek połączenia została przejęta przez P.P.H.U. P. Sp. z o.o. jako Spółkę Przejmującą. W związku z powyższym w trybie art. 494 § 1 kodeksu spółek handlowych P.P.H.U. P. Sp. z o.o. weszła we wszystkie prawa i obowiązku PR. Sp. z o.o. i tym samym stała się wierzycielem E. Sp. z o.o.

Porozumienie określające termin spłaty wierzytelności na dzień 31 grudnia 2016 r. zostało zawarte, zgodnie z Aneksem Nr 1/2015 do porozumienia z dnia 31 grudnia 2012 r., w dniu 8 grudnia 2015 r.

Stronami podpisującymi niniejszy aneks byli:

* E. Spółka z o.o. reprezentowana przez Prezesa Zarządu - P.C.,

* P.P.U.H. P. Spółka z o.o. reprezentowana przez:

* Prezesa Zarządu - k.c.

* Wiceprezesa Zarządu - T.J.

Powiązania osobowe pomiędzy spółkami nie mają wpływu na ustalenie cen za świadczone usługi czy dostarczane towary. Stosowane są ceny rynkowe w rozliczeniach pomiędzy jednostkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, działając zgodnie z art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka E... winna dokonać korekty VAT naliczonego mimo, iż zobowiązanie zostanie uregulowane przed upływem 150 dni od terminu płatności, po zwolnieniu z długu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie jest i nie będzie zobowiązana do dokonania korekty odliczonego VAT-u naliczonego, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT. Na 150 dzień nie wystąpią nieuregulowane zobowiązania wynikające z faktur, ponieważ wierzytelności zostaną uregulowane na mocy zawartego porozumienia pomiędzy jednostkami powiązanymi, tj. E. Spółka z o.o. i P.P.U.H. P. Spółka z o.o.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Przy czym art. 23 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej stanowi, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy, należy wskazać, iż w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1 ustawy - podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy - nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy - w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy - przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (art. 89b ust. 1b ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy - w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 89b ust. 6 ustawy - w przypadku stwierdzenia, że podatnik naruszył obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty podatku wynikającego z nieuregulowanych faktur, który nie został skorygowany zgodnie z ust. 1. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

W myśl powołanych wyżej przepisów, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego.

Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie.

Wątpliwości Zainteresowanego w rozpatrywanej sprawie dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca winien dokonać korekty odliczonego podatku naliczonego w sytuacji, gdy należność wynikająca z faktur zakupu zostanie uregulowana przez zwolnienie dłużnika z długu na mocy zawartego porozumienia.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Podkreślić należy, że ustalony przez strony termin zapłaty winien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Zatem tut. Organ nie jest właściwy do oceny skuteczności zawieranych między kontrahentami porozumień lecz do oceny skutków tych porozumień na gruncie prawa podatkowego.

Zgodnie z przywołanym przepisem art. 89b ust. 1 ustawy, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Korekta winna być dokonana w rozliczeniu za okres w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie.

Jeżeli zatem w porozumieniu zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu 150 dni, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że powołany przepis art. 89b ust. 1 ustawy, wyraźnie wskazuje na obowiązek podatnika do korekty podatku naliczonego w przypadku należności, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zatem, w przypadku gdy dłużnik oraz wierzyciel zawrą pisemne porozumienie o przedłużeniu terminu płatności, to 150. dzień będzie biegł od nowo ustalonego przez Strony w umowie terminu płatności. Wskazać jednak należy, iż termin zapłaty powinien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego. Natomiast jeżeli porozumienie odnośnie przedłużenia terminu płatności nastąpi po upływie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze lub umowie, to należy stwierdzić, iż ww. porozumienie, nie może być przesłanką do niezastosowania art. 89b ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, iż terminy płatności faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę z tytułu zakupu materiałów służących do produkcji kotłów c.o. upływały w okresie od 30 października 2012 r. do 1 marca 2013 r. Tym samym, stwierdzić należy, że 150 dzień od dnia upływu terminu płatności należności z faktur objętych wnioskiem upływał odpowiednio w okresie od 29 marca 2013 r. do 29 lipca 2013 r. Z okoliczności sprawy nie wynika, że do upływu 150 dnia od dnia płatności poszczególnych faktur, należności wynikające z nich zostały uregulowane przez Wnioskodawcę. Natomiast porozumienie pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką P... przesuwające termin płatności należności wynikający z faktur na dzień 31 grudnia 2016 r. zostało zawarte w dniu 8 grudnia 2015 r.

Zatem w świetle okoliczności sprawy oraz powyższej analizy przepisu art. 89b ust. 1 ustawy, Wnioskodawca był zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego wynikającego z niezapłaconych faktur odpowiednio w rozliczeniu za okres w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturach.

Z kolei, w świetle art. 89b ust. 4 ustawy, jeśli po dokonaniu korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, uregulowano należności podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z opisu sprawy wynika, iż działając w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego, P.P.U.H. P. Spółka z o.o. ma zamiar zwolnić z długu Wnioskodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy, czynność zwolnienia z długu będzie stanowiła uregulowanie należności wynikających z ww. faktur.

Odnośnie powyższych okoliczności należy wskazać, iż istotą "uregulowania należności" jest zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Zatem należy przyjąć, że "uregulowanie" następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony.

Jednocześnie wskazać należy, że użyte w przepisie art. 89b ustawy pojęcie uregulowanie należności nie obejmuje redukcji należności (bądź części) w ramach zawartego układu (porozumienia) pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem.

Należy wskazać, że termin "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin "uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się" zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji, należy uznać, że "uregulować", oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.

Podkreślić należy, że termin "należność uregulowana w jakiejkolwiek formie" obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powoduje wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Zakres pojęciowy wyżej wymienionych zwrotów, nie budzi wątpliwości. Ich istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że "uregulowanie" następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), uregulować oznacza "uiścić jakąś należność", z kolei umorzyć oznacza "zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych".

Zatem, biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów, wskazać należy, że uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności wskutek uiszczenia należności przez dłużnika bądź osobę trzecią na rzez wierzyciela.

Instytucja zwolnienia z długu została uregulowana w przepisie art. 508 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380). Stosownie do art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy wierzyciel Spółki (P.P.H.U. P. Spółka z o.o.) zrezygnuje z dochodzenia wierzytelności, to tym samym zwolni Wnioskodawcę z obowiązku regulowania należności.

Pomimo, że pojęcie "uregulowania" należności jest pojęciem szerokim (szerszym od "zapłaty należności") oraz, że w zakresie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami, to w analizowanej sprawie zwolnienia z długu opisanego przez Wnioskodawcę nie można uznać za uregulowanie należności. Istotnym jest fakt, że uregulowanie należności następuje z chwilą, gdy wierzyciel zostaje zaspokojony. W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Nie można zatem uznać, iż umorzenie długu stanowi uregulowanie należności w świetle ww. przepisów.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż w rozpatrywanej sprawie nie wystąpiły/nie wystąpią przesłanki do zastosowania przez Wnioskodawcę przepisu art. 89b ust. 4 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie korekty odliczonej kwoty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 89b ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn.zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.