1061-IPTPP1.4512.12.2017.2.MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT w związku ze sprzedażą gruntu oraz opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu niezabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT w związku ze sprzedażą gruntu oraz opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu niezabudowanego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 28 września 2016 r., zgodnie z aktem notarialnym rep. A nr. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży niezabudowanej nieruchomości w przemysłowej dzielnicy..., nabytej wcześniej do swojego majątku osobistego.

Przedmiotowa nieruchomość (plac) nie jest objęty planem zagospodarowania. Przygotowując powyższą nieruchomość do sprzedaży Wnioskodawczyni uzyskała decyzję nr 107/2008 z dnia 15 lipca 2008 r. o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową, dodatkowo w 2013 r. Wnioskodawczyni przekształciła prawo wieczystego użytkowania gruntu w prawo własności. Nieruchomość, którą Zainteresowana sprzedała nie stanowiła przedmiotu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie posiada innych działek, które zamierzałaby zbyć. W przeszłości również nie dokonywała sprzedaży nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość, dla której jest urządzona księga wieczysta nr... prowadzona przez Sąd Rejonowy w... zawierająca obszar 39 arów 49 m², oznaczona jako działka 32/46, obręb 2 została nabyta na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 grudnia 1998 r. i umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania i ustanowienia służebności gruntowych z dnia 18 lutego 1999 r. (Rep. A...) od Syndyka Masy Upadłości Zakładów... w upadłości. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku osobistego jak lokata wolnych środków pieniężnych - inwestycja posiadanego kapitału. Nieruchomość od dnia nabycia do dnia sprzedaży traktowana była jako lokata kapitału. Nieruchomość będąca placem węglowym upadłego przedsiębiorstwa w okresie od nabycia do sprzedaży nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Jedyne nakłady jakie zostały poniesione na przedmiotową nieruchomość to koszty przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności oraz koszty poniesione z uwagi na wydanie na działkę 32/46 (obręb 2) decyzji Prezydenta Miasta... nr... z dnia 15 lipca 2008 r. o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową. Nie dokonywano uzbrojenia przedmiotowej działki, nie ponoszono żadnych nakładów na zmianę struktury działki. Nie były podejmowane żadne czynności marketingowe zmierzające do sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem, nieruchomość sąsiaduje bezpośrednio z działkami wykorzystywanymi przez inne podmioty w prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, wiadomym było, że któryś z tych podmiotów w przyszłości zainteresuje się nieruchomością objętą niniejszym wnioskiem. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła samodzielnie działalności gospodarczej, była jedynie wspólnikiem spółki kapitałowej, a aktualnie jest wspólnikiem spółki osobowej prawa handlowego - spółki komandytowej. Zainteresowana nie była podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże takiej rejestracji dokonała dla tej jednorazowej czynności - sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, bowiem Wnioskodawczyni samodzielnie takiej nie prowadziła.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie zaistniałych faktów Wnioskodawczyni winna działać w tej czynności jako podatnik VAT i opodatkować sprzedaż gruntów 23% stawką VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle powyższego uważa, że winna działać w tej czynności jako podatnik VAT mimo faktu, iż jest to czynność jednorazowa, a z uwagi na fakt, iż dla sprzedanej nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy polegająca na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową jej sprzedaż opodatkować 23% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle ww. przepisów grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy podkreślić, że regulacja art. 15 ust. 2 ustawy stanowi implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym za podatnika uznawana jest każda osoba, prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Artykuł 12 ust. 1 ww. Dyrektywy stanowi, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania ich w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli natomiast osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Ülzen v. Dieter Albrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, ze podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość, od Syndyka Masy Upadłości Zakładów... w upadłości. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku osobistego jak lokata wolnych środków pieniężnych - inwestycja posiadanego kapitału. Nieruchomość od dnia nabycia do dnia sprzedaży traktowana była jako lokata kapitału. Nakłady jakie zostały poniesione na przedmiotową nieruchomość to koszty przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności oraz koszty poniesione z uwagi na wydanie na działkę 32/46 (obręb 2) decyzji Prezydenta Miasta... nr... z dnia 15 lipca 2008 r. o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową.

W świetle powyższych okoliczności sprawy, sformułowanie "lokata kapitału" nie może być interpretowane inaczej niż jako cel osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy (handlowy) związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie I SA/Gd 358/13: "Sformułowania "lokata kapitału" nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc jako cel zarobkowy. W takiej sytuacji transakcje sprzedaży zarówno te, które miały już miejsce, jak i przyszłe transakcje sprzedaży działek, stanowią przejaw rozporządzania majątkiem w celu osiągnięcia zysku, a więc czynności te wykraczają poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności i kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a wnioskodawca występował i będzie występował w charakterze podatnika tego podatku, zgodnie z ust. 1 powołanego wyżej artykułu."

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może stanowić również działalność gospodarczą.

Tym samym, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że Wnioskodawczyni w związku z dostawą nieruchomości wystąpi w roli podatnika podatku VAT. W realiach niniejszej sprawy zbycia nieruchomości nie można uznać za dostawę majątku prywatnego, lecz za sprzedaż składników de facto działalności gospodarczej. Zainteresowana pomimo, że nigdy nie prowadziła samodzielnie działalności gospodarczej, to była wspólnikiem spółki kapitałowej, a aktualnie jest wspólnikiem spółki osobowej prawa handlowego - spółki komandytowej. Przedmiotowa nieruchomość, została nabyta na podstawie umowy od Syndyka Masy Upadłości Zakładów... w upadłości. Uwidacznia się zatem związek pomiędzy aktywnościami zawodowymi Wnioskodawczyni a nieruchomością. Kolejnym argumentem jest tu fakt, że celem nabycia nieruchomości była lokata kapitału, a więc zamiar finansowy i inwestycyjny a nie realizacja własnych (osobistych) potrzeb mieszkaniowych lub realizacja takich potrzeb względem osób najbliższych. Nadto, Wnioskodawczyni ponosiła nakłady na nieruchomość w kosztów przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności oraz kosztów na wydanie na działkę 32/46 decyzji Prezydenta Miasta... nr... z dnia 15 lipca 2008 r. o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową. Zatem zamiar budowy budynku magazynowo-produkcyjnego wskazuje na zamiar wykorzystania działki w działalności gospodarczej.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują na zamiar sprzedaży opisanych nieruchomości w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Podjęte przez Wnioskodawczynię działania nakierowane są na osiągnięcie określonego dochodu. Skutkiem czego sprzedaż gruntów nastąpi w warunkach wskazujących na jej handlowy i zarobkowy charakter, co przesądza o uznaniu Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku z ich dostawą.

Wskazać należy, że podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej, jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, itp. niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy w brzmieniu od 1 kwietnia 2013 r. - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy od 1 kwietnia 2013 r. art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie aktów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że dla przedmiotowej działki wydano decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową.

W konsekwencji działkę objętą zakresem pytania należy uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż według decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jest to teren przeznaczony pod budowę budynku magazynowo-produkcyjnego z częścią socjalno-biurową, a zatem do jej sprzedaży nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy, nie wynika, iż działka była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT. Tym samym dostawa działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W rezultacie, skoro dostawa działki nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zastosowania 23% stawki podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tej działki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.