1061-IPTPB4.4511.255.2016.2.KSM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 stycznia 2017 r. Izba Skarbowa w Łodzi 1061-IPTPB4.4511.255.2016.2.KSM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 listopada 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.255.2016.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 listopada 2016 r. (data doręczenia 29 listopada 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 2 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sąd Rejonowy... wypłaca rekompensaty ławnikom na podstawie art. 172 § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 133, z późn. zm).

W przypadku ławników niepodlegających obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu pobierana jest składka na ubezpieczenie zdrowotne w wys. 9% na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 15a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 581, z późn. zm.). Do składki na ubezpieczenie zdrowotne przekazywanej za ławnika sądowego nie stosuje się przepisów art. 83 ww. ustawy. Oznacza to, że składka zdrowotna jest pobierana zawsze w pełnej wysokości.

Wypłacone przez Sąd rekompensaty zaliczane są do przychodu z tytułu wynikającego z art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), czyli przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Rekompensaty pieniężne wypłacane ławnikom nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego i Sąd wypłacający rekompensaty ławnikom, jako płatnik, obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 18% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1, tj. 111 zł 25 gr miesięcznie.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę:

1.

składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.):

a.

opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,

b.

pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,

- obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W przypadku ławników, którym w danym miesiącu wypłacono jeden raz rekompensatę ławniczą w wysokości obowiązującej od 1 stycznia 2016 r. w kwocie 73 zł 24 gr płatnik pobiera 9% składki zdrowotnej w wysokości 6 zł 59 gr, jednak z uwagi na pomniejszenie przychodu w wysokości 73 zł 24 gr o koszty uzyskania przychodu, w kwocie 73 zł 24 gr (miesięcznie 111 zł 25 gr) dochód stanowi 0,00 zł i brak zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Płatnik nie stosuje w tym przypadku obniżenia podatku o kwotę 7,75% składki zdrowotnej.

Wnioskodawca podał, że na formularzu PIT-11 (wersja 23) płatnik wykazuje: CZĘŚĆ E. wiersz 7:

poz. 53 kolumna "przychód" kwota 73 zł 24 gr;

poz. 54 kolumna "koszty uzyskania przychodu" kwota 73 zł 24 gr;

poz. 55 kolumna "dochód" - 0,00 zł;

poz. 72 składki na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w przepisach ustawy, podlegające odliczeniu od podatku - 0,00 zł (płatnik nie wykazuje kwoty 7,75% składki zdrowotnej tj. 5 zł 68 gr).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy płatnik, tj. Sąd Rejonowy.... prawidłowo nie wykazuje odliczenia składki zdrowotnej 7,75% od przychodu, z którego za dany miesiąc nie pobrano zaliczki na podatek dochodowy na PIT-11 w poz. 72?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm), płatnik od wypłacanych rekompensat ławnikom, które zgodnie z art. 13 pkt 5 stanowią przychody otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, na podstawie art. 41 ust. 1 pobiera zaliczkę na podatek dochodowy stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszenia o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz z zastosowaniem najniższej stawki podatkowej określonej w skali podatkowej.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1a zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1. Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1b, podatek dochodowy obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.), pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przytoczonych przepisów płatnik stoi na stanowisku, że gdy w danym miesiącu od przychodu (dochodu) ławnika podlegającego ubezpieczeniu zdrowotnemu nie pobrano zaliczki na podatek dochodowy, która zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1b ulega obniżeniu o 7,75% składki zdrowotnej to wówczas płatnik nie wykazuje składki zdrowotnej w wys. 7,75% w poz. 72 na PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Jak stanowi art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z działalności wykonywanej osobiście, są przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy, z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wypłaca rekompensaty ławnikom na podstawie art. 172 § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych. W przypadku ławników niepodlegających obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu pobierana jest składka na ubezpieczenie zdrowotne w wys. 9% na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 15a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 r. Wypłacone przez Wnioskodawcę rekompensaty zaliczane są do przychodu z tytułu wynikającego z art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rekompensaty pieniężne wypłacane ławnikom nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego i Sąd wypłacający te rekompensaty, jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 18% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1, tj. 111 zł 25 gr miesięcznie. W przypadku ławników, którym w danym miesiącu wypłacono jeden raz rekompensatę ławniczą w wysokości obowiązującej od 1 stycznia 2016 r. w kwocie 73 zł 24 gr płatnik pobiera 9% składki zdrowotnej w wysokości 6 zł 59 gr, jednak z uwagi na pomniejszenie przychodu w wysokości 73 zł 24 gr o koszty uzyskania przychodu w kwocie 73 zł 24 gr, dochód stanowi 0,00 zł i brak zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Płatnik nie stosuje w tym przypadku obniżenia podatku o kwotę 7,75% składki zdrowotnej. Wnioskodawca wskazał, że w PIT-11, nie wykazał opłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Stosowanie do przepisu art. 172 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 133, z późn. zm.), ławnik otrzymuje rekompensatę pieniężną za czas wykonywania czynności w sądzie, którymi są: udział w rozprawie lub posiedzeniu, uczestnictwo w naradzie nad wyrokiem, sporządzenie uzasadnienia lub uczestnictwo w posiedzeniu rady ławniczej, jeżeli został do niej wybrany.

Treść art. 172 § 2 ww. ustawy wskazuje, że za czas zwolnienia od pracy ławnik zachowuje prawo do świadczeń wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia.

W myśl art. 66 ust. 1 pkt 15a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1793, z późn. zm.), obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają ławnicy sądowi niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu.

Stosownie do art. 75 ust. 3a ww. ustawy osoby, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 15a, zgłasza do ubezpieczenia zdrowotnego sąd, w którym ławnik pełni swoją funkcję.

Zgodnie z art. 81 ust. 6 ww. ustawy, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

Treść art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych: potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika z tym, że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu, odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.):

a.

opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,

b.

pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

- obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zaś w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Należy zauważyć, że w § 1 pkt 3 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2015 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1998), określono wzór informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11), stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia.

W ww. informacji PIT-11 uwzględniono następującą pozycję "Składki na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w przepisach ustawy, podlegające odliczeniu od podatku".

Jak sama nazwa wskazuje ww. pozycja dotyczy składek podlegających odliczeniu (pobranych przez płatnika), a nie składek odliczonych przez płatnika od podatku w związku z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami.

Zatem, nie uwzględnienie przez Wnioskodawcę w informacji PIT-11 pobranych składek na ubezpieczenie zdrowotne jest nieprawidłowe. Informacja PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał składki na ubezpieczenie zdrowotne w określonej wysokości, to składki te w kwocie podlegającej odliczeniu - nawet jeżeli nie zostały odliczone od podatku przy obliczaniu przez Wnioskodawcę zaliczki na podatek dochodowy od przychodów ławnika z uzyskanych z tytułu działalności wykonywanej osobiście - winny być wykazane w informacji PIT-11.

Ponadto podkreślić należy, że nie wykazanie przez Wnioskodawcę w informacji PIT-11 składek na ubezpieczenie zdrowotne pozbawiłoby ławnika możliwości odliczenia tej składki w zeznaniu rocznym od podatku dochodowego z innego źródła przychodów, np. ze stosunku pracy.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają żadnych ograniczeń, co do możliwości odliczania od podatku dochodowego składek na ubezpieczenie zdrowotne opłacanych z jednego źródła od podatku dochodowego z innego źródła przychodu, np. stosunku pracy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 za 2016 r. pobranej składki na ubezpieczenie zdrowotne od przychodów uzyskiwanych przez ławnika z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl