1061-IPTPB4.4511.230.2016.2.KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 listopada 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.230.2016.1.KS, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 7 listopada 2016 r. (data doręczenia 14 listopada 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek pismem z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 18 listopada 2016 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem zobowiązanym do prowadzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W ramach działalności socjalnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Wnioskodawca dofinansowuje wypoczynek pracowników oraz członków ich rodzin, w tym dzieci i młodzieży do 18 roku życia. W celu skorzystania z dofinansowania wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, pracownicy przedstawiają faktury i rachunki, mające na celu udokumentować wypoczynek dzieci w formie wskazanej w treści art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wczasów, obozów itd. Przedmiotowe faktury i rachunki za pobyt na wczasach wystawione są przez podmioty występujące jako firmy usług turystycznych, handlowo usługowych, usług noclegowych. Podmioty te prowadzą działalność gospodarczą sklasyfikowaną w PKD jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (PKD 55.20) oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 79.90C). Pracownicy nie dostarczają Wnioskodawcy innych dokumentów dotyczących podmiotów, które wystawiły rachunki, faktury za pobyt na wczasach, obozach itd.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że wartość przedmiotowej dopłaty przypadającej na dzieci pracowników przekroczy w roku podatkowym 760 zł. Ponadto wskazuje, że dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 pochodzą w przypadku Wnioskodawcy tylko i wyłącznie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie zaś z innych źródeł, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z dostarczonych do Wnioskodawcy przez pracowników dokumentów i materiałów nie wynika, że organizatorami wypoczynku w formie wczasów i obozów są podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym zakresie. Dostarczone dokumenty wskazują, że podmioty te prowadzą działalność gospodarczą w zakresie usług noclegowych, noclegowych z wyżywieniem itp., natomiast nie są biurami podróży, turystycznymi lub podmiotami statutowo zajmującymi się organizacją wypoczynku, zgodnie z art. 92c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca jako płatnik podatku, o którym mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może nie pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej pracownikowi dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18-stu (art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w przypadku przedstawienia przez pracownika rachunku, faktury wystawionej za pobyt na wczasach oraz innych formach wypoczynku wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podmioty będące domami wczasowymi, hotelami, pensjonatami, pokojami do wynajęcia, prowadzących działalność jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania oraz w zakresie pozostałej działalności usługowej w zakresie rezerwacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy, nie może w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku i jego uzupełnieniu zaniechać poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu otrzymania przez pracownika dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18-stu.

Zgodnie z treścią art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jako pracodawca zobowiązany jest do poboru zaliczek za podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy. Jako pracodawca, Wnioskodawca zgodnie z postanowieniami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dopłaca pracownikom do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18-stu.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym są dopłaty do wypoczynku dzieci młodzieży do lat 18-stu, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* organizatorem wypoczynku musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,

* wypoczynek powinien być zorganizowany,

* dopłata powinna dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów skarbowych dla możliwości korzystania ze zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma znaczenie jaki podmiot wystawił stosowną fakturę lub rachunek. Podmiotem tym może być tylko podmiot, który jest organizatorem wypoczynku w ramach prowadzonej działalności w tym zakresie. Istotne znaczenie ma formalno prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu. Przesłankę tą spełniają podmioty będące biurami podróży wpisanymi do Rejestru Organizatorów Turystki oraz podmioty, które dokonały zgłoszenia imprezy do rejestru imprez prowadzonego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Z przedstawionych przez pracowników dokumentów nie wynika, że podmioty świadczące usługi wskazane w tychże dokumentach są podmiotami, które spełniają jeden z powyższych warunków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku służbowego i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku służbowym lub stosunku pokrewnym.

Tak też jest w przypadku dofinansowania wypoczynku dziecka pracownika, bowiem to dofinansowanie przyznawane jest w związku z istniejącym stosunkiem służbowym pomiędzy pracodawcą a rodzicem dziecka, którego wypoczynek został difinansowany. Zatem przychód z tego tytułu należy zaliczyć do źródła określonego w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zobowiązanym do prowadzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W ramach działalności socjalnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Wnioskodawca dofinansowuje wypoczynek pracowników oraz członków ich rodzin, w tym dzieci i młodzieży do 18 roku życia. W celu skorzystania z dofinansowania wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, pracownicy przedstawiają faktury i rachunki, mające na celu udokumentować wypoczynek dzieci w formie wskazanej w treści art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wczasów, obozów itd. Przedmiotowe faktury i rachunki za pobyt na wczasach wystawione są przez podmioty występujące jako firmy usług turystycznych, handlowo usługowych, usług noclegowych. Podmioty te prowadzą działalność gospodarczą sklasyfikowaną w PKD jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji gdzie indziej niesklasyfikowane. Pracownicy nie dostarczają Wnioskodawcy innych dokumentów dotyczących podmiotów, które wystawiły rachunki, faktury za pobyt na wczasach, obozach itd. Wnioskodawca wskazał, że wartość przedmiotowej dopłaty przypadającej na dzieci pracowników przekroczy w roku podatkowym 760 zł. Ponadto wskazuje, że dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18-tu pochodzą w przypadku Wnioskodawcy tylko i wyłącznie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie zaś z innych źródeł, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z dostarczonych do Wnioskodawcy przez pracowników dokumentów i materiałów nie wynika, że organizatorami wypoczynku w formie wczasów i obozów są podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym zakresie. Dostarczone dokumenty wskazują, że podmioty te prowadzą działalność gospodarczą w zakresie usług noclegowych, noclegowych z wyżywieniem itp. natomiast nie są biurami podróży, turystycznymi lub podmiotami statutowo zajmującymi się organizacją wypoczynku, zgodnie z art. 92c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

Odnosząc się do pierwszego z wyżej wymienionych warunków należy zauważyć, że jest on spełniony w sytuacji, gdy w którymkolwiek momencie trwania wczasów, kolonii, obozu, zimowiska lub pobytu w placówkach leczniczo-sanitarnych, rehabilitacyjno szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych, bądź w trakcie przejazdów związanych z tym wypoczynkiem lub pobytem, ich uczestnikiem jest osoba małoletnia.

Przechodząc z kolei do przesłanki dotyczącej zorganizowania wypoczynku przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, należy zauważyć, że istotne znaczenie ma formalno prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizacja tego rodzaju przedsięwzięć. W konsekwencji warunek ten jest spełniony, gdy organizacją wypoczynku zajmuje się uprawniony do tego podmiot, którym w szczególności może być biuro podróży, pensjonat, gospodarstwo agroturystyczne, jak również szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Dla zastosowania omawianego zwolnienia istotna jest również forma zorganizowanego wypoczynku. Przez zorganizowany wypoczynek należy więc rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego czyli przygotowanego przez podmiot, który zajmuje się statutowo lub w ramach działalności gospodarczej organizacją wypoczynku. Mianowicie musi ona przybierać postać wczasów, kolonii, obozów lub zimowisk, bądź musi być związana z pobytem na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno szkoleniowych lub leczniczo-opiekuńczych. Tym samym do zorganizowanych form wypoczynku nie można zaliczyć takich form, jak: wczasy "pod gruszą", pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany "na własną rękę" przez rodziców (pracowników) i związany z tym pobyt dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, czy wynajmowanych pokojach, prywatnych kwaterach.

Tak więc, wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska przeznaczonych dla dzieci i młodzieży, które nie ukończyły 18 roku życia. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie i przybierające określoną formę korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Stosownie do art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1629) w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) po art. 92a dodano z mocą obowiązującą od dnia 1 kwietnia 2016 r. art. 92b-92t.

Zgodnie z art. 92c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1010), organizatorami wypoczynku mogą być:

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w ramach działalności socjalnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dofinansowuje wypoczynek pracowników oraz członków ich rodzin, w tym dzieci i młodzieży do 18 roku życia.

W celu skorzystania z dofinansowania wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, pracownicy przedstawiają faktury i rachunki, mające na celu udokumentować wypoczynek dzieci w formie wskazanej w treści art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wczasów, obozów itd. Wnioskodawca wskazał, że z dostarczonych przez pracowników dokumentów i materiałów nie wynika, że organizatorami wypoczynku w formie wczasów i obozów są podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym zakresie. Dostarczone dokumenty wskazują, że podmioty te prowadzą działalność gospodarczą w zakresie usług noclegowych, noclegowych z wyżywieniem itp. natomiast nie są biurami podróży, turystycznymi lub podmiotami statutowo zajmującymi się organizacją wypoczynku, zgodnie z art. 92c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

Mając na uwadzę powołane przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że kwota dofinansowania przez Wnioskodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do wypoczynku dla dzieci i młodzieży pracowników, które nie ukończyły 18 lat, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż - jak to zostało wskazane przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego, organizatorami wypoczynku nie są podmioty prowadzące działalność w tym zakresie. W związku z tym, kwota dofiansowania stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem, Wnioskodawca jako płatnik jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia od ww. kwoty dofinansowania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.