1061-IPTPB4.4511.162.2016.1.MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe "...". Spółka jawna (dalej: Wnioskodawca) jest zakładem pracy chronionej, działającym od 1992 r. w branży ochrony osób i mienia, monitorowania obiektów i usług porządkowych, zatrudniającym ponad 1 500 osób na umowy o pracę.

U Wnioskodawcy działa Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Zgodnie z regulaminem z funduszu świadczeń socjalnych, środki Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych mogą być przeznaczone na finansowanie/dofinansowanie m.in. krajowego i zagranicznego wypoczynku pracowników (wczasy pracownicze, sanatoria, wczasy profilaktyczno-lecznicze zorganizowane przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, jak również wypoczynek zorganizowany przez pracownika indywidualnie, udokumentowany fakturami, rachunkami za noclegi w hotelach, pensjonatach i za usługi gastronomiczne).

Przyznawane świadczenia oraz wysokość dopłat z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych uzależnione są od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osób uprawnionych do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (w tym, w przypadku finansowania/dofinansowania krajowego i zagranicznego wypoczynku pracowników wprowadzono 3 progi dochodowe).

Pracownik Wnioskodawcy w lipcu 2016 r. przebywał na tygodniowym urlopie wypoczynkowym. Wypoczynek zorganizował we własnym zakresie. Po powrocie do pracy wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie (mające charakter pieniężny) do wypoczynku. Do wniosku dołączył fakturę za pobyt w pensjonacie oraz fakturę za usługi gastronomiczne. Wnioskodawca wypłacił pracownikowi dofinansowanie. Od całej kwoty przedmiotowego dofinansowania Wnioskodawca obliczył, pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18%. Dodać należy, że pracownik nie korzystał wcześniej w 2016 r. z żadnego świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, ani z funduszu związków zawodowych (u Wnioskodawcy nie działa żaden związek zawodowy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako płatnik, powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od całej kwoty wypłaconego pracownikowi dofinansowania do wypoczynku, czy też zaliczkę powinien pobrać od kwoty stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę 380 zł, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych jest określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczenie Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej dotyczące wypoczynku pracownika (szczegółowo przedstawione w opisie stanu faktycznego) - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w 2016 r., stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej jako: ustawa o p.d.o.f.). Dodać należy, że dokonane dofinansowanie do wypoczynku zorganizowanego przez pracownika we własnym zakresie ma charakter pieniężny.

Zatem Wnioskodawca, jako płatnik, od kwoty przedmiotowego dofinansowania przekraczającego limit kwotowy powyższego zwolnienia (tj. od kwoty przewyższającej kwotę 380 zł w skali roku), ma obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy o p.d.o.f.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 800), działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Usługi na rzecz różnych form wypoczynku to m.in. wypoczynek dorosłych w postaci organizowania, finansowania lub dofinansowania wypoczynku w formie wczasów, wycieczek, rajdów, w tym wypoczynku zdrowotnego, jak pobyt w sanatorium lub ośrodku rehabilitacyjnym. W ramach tego rodzaju działalności socjalnej pracodawca może również finansować lub dofinansować wypoczynek organizowany indywidualnie przez pracowników (por. Ł. Chruściel, Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Komentarz, Warszawa 2015 r.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.f., źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 złotych; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter rzeczowy lub pieniężny,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Ustawa o p.d.o.f. nie zawiera definicji świadczenia pieniężnego, w związku z tym należy odwołać się do definicji słownikowej tego pojęcia. Jak podaje Słownik Języka Polskiego pod redakcją Mieczysława Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996), "świadczenie" to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia, to obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz; z kolei zwrot "pieniężny" to mający związek z pieniądzem, wypłacany w pieniądzach. Podstawową cechą świadczenia pieniężnego jest możliwość swobodnego korzystania ze środków płatniczych wypłaconych świadczeniobiorcy.

Wobec powyższego należy uznać, że wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczące dofinansowania do wypoczynku pracownika, o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 złotych w skali roku podatkowego.

W myśl art. 31 ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. stanowi natomiast, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Zgodnie zaś z art. 38 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W ocenie Wnioskodawcy, Jego stanowisko podziela Minister Finansów, który w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2012 r., nr DD3/033/47/ILG/1 I/PK-341, uznał, że: "Wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników lub dokonanie dofinansowania do wycieczki ma charakter pieniężny. Zatem dofinansowanie do wycieczki wykupionej przez pracodawcę, czy też dofinansowanie do innych form wypoczynku pracownika (np. wczasy pod gruszą) stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, z tym że do kwoty 380 złotych zwolnione jest z opodatkowania. Kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych przez pracownika w skali całego roku podatkowego. Brak jest bowiem uzasadnienia dla różnicowania pod względem podatkowym dofinansowania otrzymanego przez pracownika od pracodawcy w zależności od podmiotu dokonującego zakupu wycieczki czy wczasów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że płatnik zarówno od kwoty dofinansowania, jak i wartości nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa pracownika w wycieczce sfinansowanej w całości przez pracodawcę przekraczającej limit kwotowy powyższego zwolnienia, ma obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy".

Wnioskodawca podał, że w interpretacji indywidualnej z dnia 10 sierpnia 2012 r., nr DD3/033/4S/ILG/1I/PK-339, Minister Finansów zauważył ponadto, że: "Do przychodów ze stosunku pracy należy zakwalifikować świadczenia polegające na sfinansowaniu kosztów wycieczki za pracownika, bowiem fakt przekazania tego świadczenia ma swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy.

Do świadczenia w postaci dofinansowania do wycieczki otrzymanego przez pracownika będzie miał zastosowanie powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Zwolnienie określone w tym przepisie dotyczy bowiem świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszy świadczeń socjalnych w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Wobec powyższego należy uznać, że wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku w formie wycieczki, czy wczasów pracownika - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 złotych w skali roku podatkowego".

W ocenie Wnioskodawcy, Jego stanowisko podziela również interpretacja z dnia 30 maja 2014 r., Nr IBPBII/1/415-181/14/BJ, w której zauważono, że: "Wnioskodawca jest zobowiązany, zgodnie z brzmieniem tego przepisu (chodzi o art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o p.d.o.f. - dopisek Wnioskodawcy), opodatkować wypłacone świadczenia (nadwyżki ponad kwotę 380 zł) jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez zakład świadczeń przekroczy ten limit".

Dodać należy również, że Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na zapytanie Wydawnictwa Podatkowego. Sp. z o.o., dotyczące możliwości zwolnienia wydatków poniesionych przez pracodawcę na finansowanie wypoczynku pracownika wyjaśniło, że: "Uprzejmie informuję, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 złotych; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Nowe brzmienie cytowanego przepisu odnosi się zatem nie tylko do świadczeń rzeczowych, ale i pieniężnych. Ze zwolnienia (w granicach obowiązującego limitu oraz o ile spełnione są pozostałe przesłanki zawarte w przepisie) korzysta obecnie także świadczenie polegające na zakupie wycieczki lub jej dofinansowaniu sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych" (Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno-Finansowych z dnia 10 kwietnia 2010 r., Nr 11, s. 4).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego Organu.

Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.