1061-IPTPB4.4511.120.2016.2.MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 września 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.120.2016.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 września 2016 r. (data doręczenia 16 września 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 19 września 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Starostwo Powiatowe.... reprezentowane przez Starostę Powiatowego w styczniu 2014 r. zawarło ugodę pozasądową z pracownikiem, w której pracownik w ramach odpowiedzialności materialnej zobowiązał się wyrównać Wnioskodawcy szkodę na kwotę 18 790 zł, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. Szkoda ta była skutkiem niedopełnienia obowiązków pracownika, który będąc obowiązany w myśl art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, m.in. do dbałości o środki publiczne, nie przeprowadzał czynności sprawdzających wobec wniosków o ustalenie opłaty za czynności geodezyjne, a także w ramach nadzoru jako Naczelnik Wydziału nie dokonywał sprawdzeń poprawności dokonywania takich czynności przez pracowników, co doprowadziło do pobrania niższych opłat z tytułu wystawionych faktur na wysokość 34 257 zł. Odszkodowanie to jednak ograniczono do kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia pracownika z okresu powstania szkody. Kwotę 18 790 zł pracownik zobowiązał się uiścić w 50 równych ratach, przy czym Wnioskodawca miał je potrącać z wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia za pracę. W razie rozwiązania stosunku pracy między pracownikiem a Wnioskodawcą nieuiszczona kwota odszkodowania miała stać się natychmiast wymagalna i potrącona z należnych pracownikowi innych świadczeń. W styczniu 2016 r. Uchwałą Zarządu Powiatu.... w sprawie umorzenia należności pieniężnej o charakterze cywilnoprawnym Zarząd Powiatu, ze względu na ważny interes dłużnika umorzył część należności pieniężnej, którą pracownik miał zapłacić na rzecz Wnioskodawcy z tytułu ugody pozasądowej o naprawieniu szkody ze stycznia 2014 r., zawartej między pracownikiem a Wnioskodawcą i wyrażonej w kwocie 10 146 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umorzenie należności pieniężnej, którą pracownik był zobowiązany zapłacić na rzecz Wnioskodawcy z tytułu ugody pozasądowej o naprawieniu szkody, zawartej między pracownikiem a Wnioskodawcą, stanowi dla niego przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a co za tym idzie, czy na Wnioskodawcy zgodnie z art. 31 ustawy ciążą obowiązki płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie Uchwałą Zarządu Powiatu należności pracownika wynikającej z ugody pozasądowej o naprawieniu szkody jest zwolnieniem pracownika z długu, a tym samym stanowi ono rodzaj świadczenia pieniężnego. Pracownik, bowiem nie zakwestionował nałożonego odszkodowania i był zobowiązany do jego zapłacenia. Z uwagi na fakt, że jest to odszkodowanie w związku z niedopełnieniem obowiązków pracowniczych, źródłem przychodu będzie stosunek pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem, Starostwo jako płatnik podatku dochodowego zgodnie z art. 31 wymienionej ustawy powinno pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od kwoty umorzonej należności pieniężnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on od pracodawcy realną korzyść mającą wymiar finansowy, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w styczniu 2014 r. zawarł ugodę pozasądową z pracownikiem, w której pracownik w ramach odpowiedzialności materialnej zobowiązał się wyrównać Wnioskodawcy szkodę na kwotę 18 790 zł, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. Szkoda ta była skutkiem niedopełnienia obowiązków pracownika, który będąc obowiązany w myśl art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, m.in. do dbałości o środki publiczne, nie przeprowadzał czynności sprawdzających wobec wniosków o ustalenie opłaty za czynności geodezyjne, a także w ramach nadzoru jako Naczelnik Wydziału nie dokonywał sprawdzeń poprawności dokonywania takich czynności przez pracowników, co doprowadziło do pobrania niższych opłat z tytułu wystawionych faktur na wysokość 34 257 zł. Odszkodowanie to jednak ograniczono do kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia pracownika z okresu powstania szkody. Kwotę 18 790 zł pracownik zobowiązał się uiścić w 50 równych ratach, przy czym Wnioskodawca miał je potrącać z wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia za pracę. W razie rozwiązania stosunku pracy miedzy pracownikiem a Wnioskodawcą nieuiszczona kwota odszkodowania miała stać się natychmiast wymagalna i potrącona z należnych pracownikowi innych świadczeń. W styczniu 2016 r. Uchwałą Zarządu Powiatu.... w sprawie umorzenia należności pieniężnej o charakterze cywilnoprawnym Zarząd Powiatu, ze względu na ważny interes dłużnika umorzył część należności pieniężnej, którą pracownik miał zapłacić na rzecz Wnioskodawcy z tytułu ugody pozasądowej o naprawieniu szkody ze stycznia 2014 r., zawartej między pracownikiem a Wnioskodawcą i wyrażonej w kwocie 10 146 zł.

Zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym, mogą być umarzane w całości albo w części lub ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty.

Na podstawie art. 59 ust. 1-3 ww. ustawy należności, o których mowa w art. 55, mogą być umarzane w całości, jeżeli:

* osoba fizyczna - zmarła, nie pozostawiając żadnego majątku albo pozostawiła majątek niepodlegający egzekucji na podstawie odrębnych przepisów, albo pozostawiła przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 6000 zł,

* osoba prawna - została wykreślona z właściwego rejestru osób prawnych przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie,

* zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne,

* jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej uległa likwidacji,

* zachodzi ważny interes dłużnika lub interes publiczny.

Odnosząc się natomiast do należności umorzonych, wskazać należy na art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), z którego wynika, że zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W efekcie zwolnienia dłużnika z całości lub części długu następuje u niego trwały przyrost majątku. Umorzenie zobowiązania oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, skutkiem czego jest wystąpienie po stronie dłużnika określonej korzyści.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawcy kwota umorzenia należności o charakterze cywilnoprawnym była kwotą wymagającą zapłaty, powstała ona bowiem na skutek ugody pozasądowej i zobowiązania się do zapłaty przez pracownika na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania. Uchwała Zarządu Powiatu podjęta w sprawie umorzenia należności pieniężnej o charakterze cywilnoprawnym, ze względu na ważny interes dłużnika ma w tym przypadku charakter indywidualno-konkretny, ponieważ została skierowana indywidualnie do konkretnego dłużnika. Po stronie dłużnika wystąpiło więc określone przysporzenie majątkowe mające swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy mieszczące się się w definicji przychodów ze stosunku pracy.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powoływane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że umorzenie w 2016 r. kwoty należności cywilnoprawnej, którą pracownik był zobowiązany zapłacić na rzecz Wnioskodawcy z tytułu ugody pozasądowej o naprawieniu szkody, stanowi dla tego pracownika przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca, jako płatnik zobowiązany był do naliczenia, pobrania i odprowadzenia do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu umorzenia przedmiotowej należności.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.