1061-IPTPB3.4511.913.2016.2.KJ - PIT w zakresie opodatkowania przychodów z otrzymania weksla.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z otrzymania weksla - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z otrzymania weksla.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201), pismem z dnia 24 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.913.2016.1.KJ (doręczonym w dniu 28 lutego 2017 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 7 marca 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 2 marca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prawdopodobnie w niedalekiej przyszłości otrzyma w ramach darowizny od swojego ojca i mamy, którzy mają wspólnotę majątkową i są osobami dla Wnioskodawcy bliskimi zaliczanymi do I grupy podatkowej, ich weksel własny, w którym zobowiązują się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy określonej sumy pieniężnej. W przyszłości wierzytelność wekslowa może zostać wykorzystana do zapłaty przez Wnioskodawcę zobowiązania z tytułu zakupu nieruchomości lub może zostać przez Wnioskodawcę umorzona lub też ulec przedawnieniu. Wystawienie weksla przez rodziców Wnioskodawcy nie nastąpi w związku z jakąkolwiek umową cywilnoprawną. Rodzice Wnioskodawcy wystawią weksel własny i przekażą go Wnioskodawcy - osobie bliskiej zaliczanej do I grupy podatkowej.

Weksel zatem zostanie otrzymany bez żadnego wynagrodzenia. W związku z tym spełniona będzie definicja umowy darowizny (darczyńca - w osobie rodziców Wnioskodawcy nieodpłatnie przekaże bowiem weksel własny, będący elementem jego majątku, na rzecz Wnioskodawcy).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał jako podstawę prawną wystawienia weksla ustawę z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282). Ponadto wskazał, że zobowiązanie wekslowe ma charakter abstrakcyjny, tzn. że obowiązek zapłaty sumy wekslowej jest niezależny od istnienia i ważności zobowiązania podstawowego, leżącego u podstaw zaciągnięcia zobowiązania wekslowego. Weksel jest rodzajem papieru wartościowego, w którym wystawca weksla (zwany trasantem) przyrzeka, że zapłaci sumę wekslową odbiorcy weksla (zwanego remitentem). Będzie to więc we wnioskowanym przypadku, tzw. weksel własny, zwany też sola, suchym lub prostym wekslem. Wystawca weksla - rodzice Wnioskodawcy, są tu głównym dłużnikiem wekslowym, zobowiązanym bezwarunkowo do zapłaty określonej sumy pieniędzy odbiorcy weksla - Wnioskodawcy. Weksel ten inkorporuje więc określone prawo majątkowe, polegające na przyznaniu posiadaczowi weksla uprawnienia do domagania się wypłaty kwoty wekslowej.

W konsekwencji w przypadku darowizny weksla, w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, jej przedmiotem nie będzie rzecz (materialna postać weksla), lecz prawo majątkowe wynikające z treści weksla sprowadzające się do przyznania osobie uprawnionej prawa domagania się od podmiotu zobowiązanego zapłaty określonej kwoty pieniężnej w określonym terminie. Pomiędzy Wnioskodawcą a rodzicami nie będzie zawarte porozumienie wekslowe, będzie to weksel własny zupełny.

Wnioskodawcy będą przysługiwać odsetki, o których mowa w pytaniu nr 2, jeżeli w ustalonym terminie po okazaniu weksla do wykupu wystawcy nie dokonają jego wykupu, na zasadzie odsetek ustawowych. Sam weksel nie będzie zawierał zobowiązania do zapłaty odsetek w umówionej przez strony wysokości od kwoty wekslowej stanowiącej wartość darowizny objętej podatkiem od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) naliczanych od dnia wystawienia weksla do dnia wymagalności jego wykupu.

Suma weksla zostanie opcjonalnie, co na ten dzień jeszcze nie jest ostatecznie wiadome, spłacona poprzez wykup weksla przy wykorzystaniu środków pieniężnych zgromadzonych na kontach bankowych wystawców weksla - darczyńców, lub poprzez wykup weksla przy wykorzystaniu instytucji kompensaty wzajemnych zobowiązań zrealizowanej na podstawie art. 498 Kodeksu cywilnego, jeżeli takie na dzień wymagalności wykupu weksla będą istniały.

Według normy prawnej wynikającej z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Zatem, otrzymanie weksla nie będzie podlegało ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata wierzytelności wekslowej nie powoduje przyrostu w majątku Wnioskodawcy bowiem elementem tego majątku była już wcześniej wierzytelność wekslowa. Spłata weksla po jego otrzymaniu w drodze darowizny od osoby najbliższej jest neutralna podatkowo, za czym przemawia ratio legis przepisów zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem wyłączenia spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych czynności opodatkowanych podatkiem od spadków i darowizn jest uniknięcie podwójnego opodatkowania tych samych kwot. Ostatecznie sam weksel nie będzie zawierał zobowiązania do zapłaty odsetek w umówionej przez strony wysokości od kwoty wekslowej, stanowiącej wartość darowizny objętej podatkiem od spadków i darowizn, naliczanych od dnia wystawienia weksla do dnia wymagalności jego wykupu. Gdyby jednak posiadał zapis o odsetkach, to na podstawie wyroku WSA w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 105/14, i tak wypłacone odsetki na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegałyby tej ustawie.

Inaczej należy potraktować sytuację, w której dłużnicy wekslowi - w tym przypadku Darczyńcy, nie dokonają wykupu weksla w określonym na wekslu terminie i obdarowanemu (Wnioskodawcy) przysługiwać będą odsetki ustawowe. Jeżeli zostaną one wyegzekwowane od dłużnika wekslowego to należy, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potraktować je jako źródło przychodów objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wyjaśnił także, że pod sformułowaniem: "wierzytelność wekslowa może zostać (...) przez Wnioskodawcę umorzona lub też ulec przedawnieniu", miał na myśli, że wierzytelność może zostać umorzona na skutek zastosowania art. 498 Kodeksu cywilnego, lub też może na skutek ewentualnego braku wykupu weksla podlegać zapisom ustawy - Prawo wekslowe w art. 71, 72 i 76 (w prawie wekslowym przedawnienie zostało uregulowane w sposób niepełny i inaczej niż w kodeksie cywilnym. To pierwsze określa terminy przedawnienia - art. 71 Prawa wekslowego oraz jego skutki - art. 76 Prawa wekslowego, w zakresie zaś jego zawieszenia i przerwania odsyła do Kodeksu cywilnego - art. 72 Prawa wekslowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z otrzymaniem weksla u Wnioskodawcy pojawi się przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy ewentualne późniejsze spłacenie sumy wekslowej lub odsetek wynikających z weksla będzie skutkowało powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się o wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 105/14:

Ad 1

Ponieważ nabycie weksla będzie wiązało się z opodatkowaniem podatkiem od spadków i darowizn jego otrzymanie nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, przy nabyciu w drodze darowizny powstaje on z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Podstawa opodatkowania określona została w art. 7 ust. 1 cyt. ustawy i stanowi ją wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru. Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczające 9 637 zł jeżeli nabywcą jest osoba, tak jak w przedstawionej we wniosku sytuacji, zaliczona do I grupy podatkowej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że według normy prawnej wynikającej z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Zatem, otrzymanie weksla nie będzie podlegało ww. ustawie. Potwierdzeniem tego faktu jest m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 105/14, podtrzymany wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3129/14.

Ad 2

Ewentualna późniejsza spłata sumy wekslowej lub odsetek wynikających z weksla nie będzie wiązała się dla Wnioskodawcy z powstaniem podatku dochodowego od osób fizycznych. Będzie to bowiem spłata wierzytelności, której nabycie już wcześniej podlegało opodatkowaniu.

Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy uwzględnia podstawową normę prawną wynikającą z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Odnosząc się do powyższej kwestii, wyjaśnienia wymaga, że choć ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282, z późn. zm.) nie zawiera definicji weksla trasowanego i weksla własnego, to powszechnie definiuje się weksel jako papier wartościowy, w którym wystawca bądź wskazana przez niego osoba zobowiązuje się do bezwarunkowego zapłacenia w oznaczonym czasie i do rąk osoby wymienionej w wekslu określonej kwoty. Charakterystyczną cechą weksla jest abstrakcyjność stosunku wekslowego, która wyraża się w tym, że sam dokument weksla nie jest związany z jakimikolwiek innymi czynnościami prawnymi, a więc zapłata sumy wekslowej nie może być uzależniona od jakichkolwiek innych okoliczności czy warunków.

Weksel inkorporuje więc określone prawo majątkowe, polegające na przyznaniu posiadaczowi weksla uprawnienia do domagania się wypłaty kwoty wekslowej. W konsekwencji, w przypadku darowizny weksla, w opisanym przez skarżącego (powinno być: Wnioskodawcę) zdarzeniu przyszłym, jej przedmiotem nie będzie rzecz (materialna postać weksla), lecz prawo majątkowe wynikające z treści weksla sprowadzające się do przyznania osobie uprawnionej prawa domagania się od podmiotu zobowiązanego zapłaty określonej kwoty pieniężnej w określonym terminie.

Stanowisko to zasadza się bowiem na idei nierozdzielenia weksla, rozumianego jako rzecz będąca przedmiotem darowizny od prawa majątkowego inkorporowanego w tym papierze wartościowym. W opisanym przypadku przedmiotem darowizny będzie bowiem prawo majątkowe ucieleśnione w treści dokumentu (papieru wartościowego, weksla), a nie rzecz - kartka papieru, na której weksel został sporządzony. Poddanie tej wartości (sumy wekslowej) opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn wyłącza natomiast to zdarzenie spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ewentualne domaganie się spłaty sumy wekslowej stanowi jedynie realizację wcześniej nabytego w formie darowizny prawa majątkowego. Odrębne opodatkowanie tej kwoty podatkiem od spadków i darowizn oznaczałoby podwójne opodatkowanie tej samej wartości tym podatkiem oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych, co stanowiłoby naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za zasadne uznać należy także twierdzenia Wnioskodawcy, że za przyjęciem, że spłata weksla po jego otrzymaniu w drodze darowizny od osoby najbliższej jest neutralna podatkowo przemawia ratio legis przepisów. Celem wyłączenia spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych czynności opodatkowanych podatkiem od spadków i darowizn jest uniknięcie podwójnego opodatkowania tych samych kwot.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że opierając się również na wyroku WSA w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 105/14, podtrzymanym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3129/14, należy stwierdzić, że spłata sumy wekslowej nie powoduje przyrostu w majątku Wnioskodawcy, bowiem elementem tego majątku była już wcześniej wierzytelność wekslowa. Spłata weksla po jego otrzymaniu w drodze darowizny od osoby najbliższej jest neutralna podatkowo, za czym przemawia ratio legis przepisów zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem wyłączenia spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych czynności opodatkowanych podatkiem od spadków i darowizn jest uniknięcie podwójnego opodatkowania tych samych kwot.

Spłata ewentualnych odsetek umownych określonych na wekslu, tj. takich naliczanych od dnia wystawienia weksla do dnia wymagalności jego wykupu, od kwoty wekslowej stanowiącej wartość darowizny objętej podatkiem od spadków i darowizn, nie podlegałaby zapisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co zostało określone w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Zgodnie z tym artykułem, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Spłatę ewentualnych odsetek naliczanych w wysokości ustawowej od dnia następującego pod dniu wymagalności wykupu weksla, w przypadku braku realizacji zobowiązania wekslowego, należy stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potraktować jako źródło przychodów objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 450), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Przedmiotem darowizny mogą być zarówno rzeczy jak i również prawa majątkowe. Pod pojęciem praw majątkowych, o których mowa w ustawie o podatku i spadków i darowizn ustawodawca rozumie m.in. prawa majątkowe wynikające ze stosunków zobowiązaniowych.

Instytucja weksla uregulowana została w ustawie z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 160). W tym miejscu należy wskazać, że weksel jest papierem wartościowym (ale nie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wyrażającym zobowiązanie w sposób formalny i abstrakcyjny. Abstrakcyjność stosunku wekslowego, czyli brak wpływu causa na ważność zobowiązania z weksla oznacza, że dokument weksla nie jest związany z jakimikolwiek czynnościami prawnymi. Ponadto szczególną cechą weksla jest bezwarunkowość zapłaty, co oznacza samoistność zobowiązania wekslowego. "Jest ono zatem oderwane od przyczyny, która spowodowała powstanie zobowiązania wekslowego. Każdy dłużnik podpisany na wekslu może być zmuszony do jego wykupienia, nawet wtedy, gdyby zgłaszał wobec wierzyciela merytoryczne zarzuty, dotyczące świadczenia, za które wręczył ten dokument. Zobowiązanie wekslowe jest bowiem bezwarunkowe i powstaje samoistnie przez złożenie podpisu na wekslu i wręczenie tego dokumentu wierzycielowi (beneficjentowi)." (Witold Bień "Weksel w praktyce", Difin, Warszawa 2007, str. 13).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma w ramach darowizny od rodziców - ich weksel własny, w którym zobowiązują się do zapłaty na Jego rzecz określonej sumy pieniężnej. Wystawienie weksla przez rodziców Wnioskodawcy nie nastąpi w związku z jakąkolwiek umową cywilnoprawną. Rodzice Wnioskodawcy wystawią weksel własny i przekażą go Wnioskodawcy. Weksel zatem zostanie otrzymany bez żadnego wynagrodzenia. W związku z tym spełniona będzie definicja umowy darowizny (darczyńca - w osobie rodziców Wnioskodawcy nieodpłatnie przekaże bowiem weksel własny, będący elementem jego majątku, na rzecz Wnioskodawcy).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro przedmiotem darowizny będzie prawo majątkowe (weksel własny rodziców Wnioskodawcy wystawiony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wekslowego), to darowizna taka będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, na mocy przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymanie przez Wnioskodawcę weksla nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Również spłata sumy wekslowej oraz ewentualnych odsetek umownych określonych na wekslu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast spłata ewentualnych odsetek umownych naliczonych w wysokości ustawowej od dnia następującego po dniu wymagalności wykupu weksla będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód z tego tytułu powinien zostać zakwalifikowany do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, źródłem przychodów są bowiem kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c ww. ustawy.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem w przyszłości wystąpi określone zdarzenie, które nie będzie pokrywało się ze stanem faktycznym przyjętym jako podstawa przy wydawaniu indywidualnej interpretacji to Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać z jej funkcji ochronnej (art. 14k-14 m Ordynacji podatkowej).

Zaznaczyć ponadto należy, że Organ nie interpretuje przepisów prawa wekslowego - nie są to bowiem przepisy prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.