1061-IPTPB3.4511.774.2016.1.MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu dnia 14 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą. Z tytułu dochodów osiąganych z działalności gospodarczej Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatek dochodowy jest rozliczany na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem działalności podatnika jest produkcja dzianin oraz świadczenie usług w zakresie uszlachetniania dzianin. Dostawy towarów oraz świadczenie usług odbywają się na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

W celu zwiększenia swojej konkurencyjności Wnioskodawca postanowił ubiegać się o dofinansowanie planowanych inwestycji z "dotacji unijnych" w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, Poddziałanie 3.2.2: "Kredyt na innowacje technologiczne". W związku z planowanymi inwestycjami Wnioskodawca opracował biznesplan, którego celem było ocenienie słuszności założeń ekonomicznych i oczekiwań w stosunku do efektywności planowanych inwestycji.

W związku z planowanym ubieganiem się o współfinansowanie inwestycji z dotacji unijnych w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, Wnioskodawca zobowiązany był do przygotowania wniosku o dofinansowanie, który wraz z biznesplanem stanowił dokumentację aplikacyjną. Wnioskodawca zlecił przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej niezbędnej do ubiegania się o dofinansowanie innemu przedsiębiorcy. W ramach zawartej umowy zleceniobiorca zobowiązał się do przygotowania dokumentacji aplikacyjnej o ubieganie się o dofinansowanie, a w przypadku zatwierdzenia inwestycji do dofinansowania przez właściwą instytucję w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój "Kredyt na innowacje technologiczne" Wnioskodawca będzie zwracał się do zleceniobiorcy o przygotowanie wniosków o płatność oraz sprawozdania z realizacji inwestycji. Strony ustaliły, że wynagrodzenie zleceniobiorcy będzie ustalone jako iloczyn wskaźnika procentowego i kwoty przyznanego dofinansowania. Powyższe zasady wynagradzania zleceniobiorcy służą uzależnieniu ciężaru wynagrodzenia od efektywności działania zleceniobiorcy. Należy zaznaczyć, że wynagrodzenie zleceniobiorcy przygotowującego dokumentację aplikacyjną nie będzie finansowane ze środków dofinansowania z Programu Operacyjnego lecz ze środków własnych Wnioskodawcy. Środki z dofinansowania z Programu Operacyjnego będą przeznaczone wyłącznie na realizację inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione na wynagrodzenie przedsiębiorcy, któremu zlecono przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej, a następnie wniosków o płatność i sprawozdania z realizacji projektu w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój Poddziałanie 3.2.2: Kredyt na innowacje technologiczne, stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub, że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W odniesieniu do kosztów wynagrodzenia za przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej do ubiegania się o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego należy stwierdzić, że jest to ponad wszelką wątpliwość koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów podlegających opodatkowaniu. W przypadku osiągnięcia przedstawionego finansowania Wnioskodawca zrealizuje program inwestycyjny, którego efektem będzie wzrost przychodów podlegających opodatkowaniu, co potwierdza związek kosztu z przychodami.

Przepisy ww. ustawy dokonują, jak już wspomniano, podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. W ocenie Wnioskodawcy, do takich kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć koszty sporządzenia wniosków o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój Poddziałanie 3.2.2: Kredyt na innowacje technologiczne, jak również koszty późniejszego rozliczenia programu. Uznanie kosztów przygotowania i złożenia ww. wniosków za koszty pośrednie oznaczać będzie, że pozostają w pośrednim związku z przychodami podlegającymi opodatkowaniu i podlegać będą one potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto takie koszty w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego (art. 22 ust. 5c i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy również podkreślić, że katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmuje wydatków na przygotowanie wniosku o dofinansowanie inwestycji w formie kredytów na innowacje z Programów Operacyjnych. Przepisy te przewidują jedynie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych z dotacji oraz amortyzacji środków trwałych w tej części w jakiej środki trwałe są sfinansowane z dotacji (odpowiednio art. 23 ust. 1 pkt 56 i 45).

Tym samym należy odróżnić wydatki poniesione w celu uzyskania dofinansowania, które są kosztami stanowiącymi koszty uzyskania przychodów, od wydatków poniesionych ze środków uzyskanych z dofinansowania, które to wydatki nie są kosztami uzyskania przychodów. Założenie, że zarówno koszty poniesione w celu uzyskania finansowania, jak i wydatki pokryte z finansowania, są kosztami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów powodowałoby dwukrotne wyłączenie z kosztów i byłoby niezgodne z treścią ustawy.

Wnioskodawca wskazuje, że o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, Organy podatkowe wypowiedziały się już w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów: z dnia 30 września 2008 r., nr IPPB3/423-1027/08-4/AS oraz z dnia 24 lutego 2009 r., nr ITPB3/423-718/08/DK, wydawanych w analogicznych stanach faktycznych.

Takie samo stanowisko, jak przedstawia Wnioskodawca, zostało wyrażone na portalu podatkowym Ministerstwa Finansów w zakładce najczęściej zadawane pytania do Krajowej Informacji Podatkowej (http://www.finanse,mf.gov.pl/c/document_library/get_file?uuid=f797a74c-7819-4419-b68e-987e82db305a&groupld=766655).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przez pojęcie "zachować" należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast "zabezpieczyć" oznacza "uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę". Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwia dalsze funkcjonowanie źródła.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Analizując powyższe wskazać należy, że jedynie w przypadku kiedy podatnik faktycznie poniesie wydatek, wykaże związek wydatku z uzyskanym przychodem i udowodni fakt poniesienia kosztów w sposób niebudzący wątpliwości może uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu.

Kosztami mogą być zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź zachowania źródła przychodów nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, a których ponoszenie związane jest z prowadzeniem działalności. Wydatki wymienione we wniosku należy zakwalifikować do kosztów pośrednich związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W związku z powyższym, wydatki sfinansowane otrzymanym dofinansowaniem na mocy ww. przepisu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast wydatki, które nie zostały sfinansowane środkami z otrzymanego dofinansowania, mogą co do zasady stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełniać będą przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca w związku z planowanym ubieganiem się o współfinansowanie inwestycji z dotacji unijnych w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, zobowiązany był do przygotowania wniosku o dofinansowanie, który wraz z biznesplanem stanowił dokumentację aplikacyjną. Wnioskodawca zlecił przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej niezbędnej do ubiegania się o dofinansowanie innemu przedsiębiorcy. W ramach zawartej umowy zleceniobiorca zobowiązał się do przygotowania dokumentacji aplikacyjnej o ubieganie się o dofinansowanie, a w przypadku zatwierdzenia inwestycji do dofinansowania przez właściwą instytucję w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój "Kredyt na innowacje technologiczne" Wnioskodawca będzie zwracał się do zleceniobiorcy o przygotowanie wniosków o płatność oraz sprawozdania z realizacji inwestycji. Strony ustaliły, że wynagrodzenie zleceniobiorcy będzie ustalone jako iloczyn wskaźnika procentowego i kwoty przyznanego dofinansowania. Należy zaznaczyć, że wynagrodzenie zleceniobiorcy przygotowującego dokumentację aplikacyjną nie będzie finansowane ze środków dofinansowania z Programu Operacyjnego lecz ze środków własnych Wnioskodawcy. Środki z dofinansowania z Programu Operacyjnego będą przeznaczone wyłącznie na realizację inwestycji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wynagrodzenie przedsiębiorcy, któremu zlecono przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej, a następnie wniosków o płatności i sprawozdania z realizacji projektu w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednakże podkreślić należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.